Cień skryty w mroku

[Lithan le Ellander]

Gdy Silvaster podszedł na odległość 2 metrów od kamieni zza nich podniosło się wielkie cielsko rośliny. Echinops od razu uderzył w dhramira jednym ze swoich pędów.

1x Echinops

//: Silvaster. Leżysz na ziemi 3 metry od Echinpska. Twoja kusza wypadła Ci z rąk i leży 2 metry dalej.
//: Reszta drużyny stoi nadal 40 metrów od kamieni.
//: Walka rozgrywa się na kamienistym zboczu góry, poza lasem.

[Nawaar]

// Reszta ekipy widzi Echinops

[Lithan le Ellander]

//: Progan i Kenshin widzą Echinopsa
//: Echinops wyczuł tylko Ciebie, nie jest świadomy pozostałych uczestników.

[Progan]

Progan dla wszelkiej pewności przygotował wcześniej łuk. Okazało się to genialnym pomysłem. Kiedy Silva zbliżał się do kamieni Progan już miał naciągniętą strzałę. Nagle zza głazów wyłoniła się przerośnięta rosiczka. Była mocna i szybka. Widać to było po uderzeniu w Silvę, które powaliło tego bliżej nieokreślonego rasowo osobnika na ziemię. Progan wiedział, że musi pomóc kompanowi, który zaprawdę okrył się wielką odwagą, ale i zgubną ciekawością. Naciągnięta strzała została wypuszczona z palców człowieka, zapiszczała w powietrzu i wbiła się w mięsistą łodygę echinopsa.

[Lithan le Ellander]

Uderzenie strzały sprawiło, że roślina wykręciła się do góry i... wydała piskliwy dźwięk. Chwilę potem spróbowała wyczuć systemem korzeniowym skąd padło uderzenie, jednakże Progan stał poza zasięgiem korzeni echinopsa. Silva masz kilka sekund na reakcję.

[Nawaar]

Dhampir już miał się pożegnać z życiem, ale kiedy zobaczył lecącą strzałę, która z impetem wbiła się w roślinę dostał swoją jedyną szansę a taka może się trafić raz na milion. Silvaster wiedział, co musi zrobić aby wykorzystać dane mu sekundy i pierwsze, co zrobił to wykonał obrót tak, by sięgnąć po kuszę, po czym bez konkretnego mierzenia w rosiczkę zwolnił mechanizm trzymający żelazny pocisk. Bełt poleciał trafiając roślinę, o dziwo się udało, że oberwała ona w kwiat, rosiczka po otrzymaniu bełta zaczęła się kołysać a z jej paszczy zaczął sączyć się jad. Dhampir miał nadzieję, że zmutowana roślina w końcu padnie i odejdzie z tego świata.


Pozostaje 14 żelaznych bełtów.

[Lithan le Ellander]

Rosiczka złamała strzałę sterczącą jej w łodygi, co sprawiło, że kawałki strzały wbiły mocniej w jej ciało. Z rany pociekła zielono-czarna substancja.
Wystrzelony bełt przebił kwiat rosiczki, przebił się przez dolna szczękę i utkwił w górnej, jednak roślina nie zamierzała umierać. Wręcz przeciwnie. Wyczuwając położenie dhrampira zaczęła przygotowywać się do posłania w jego stronę kolców jadowych.

[Kenshin]

Ork, przez większą część czasu nie rozmawiał, bo nie było o czym. Progan wszystko dokładnie wyjaśniał, więc nie miał potrzeby strzępić języka. Jednak gdy dotarli do stóp gór z zamiarem pójścia dalej uwagę towarzyszy przykuła piękna woń kwiatów, a zaraz potem smród zgnilizny ale zamiast pójść dalej mijając te zapachy to ciekawski dhampir podszedł bliżej, co zaowocowało niespotykanym atakiem ze strony zmutowanej rosiczki, która była wyjątkowo twarda od takich pospolitych dlatego, że zdołała przetrzymać dwa ataki i jeszcze miała chęci na więcej. Szept nie długo myśląc dobył żelaznej strzały i łuku, po umieszczeniu jej na cięciwie naciągnął ją odczekując kilka sekund, po czym oddał strzał. Strzała przeleciała przez ładny kawałek polany, która była pełna kwiatów, by po chwili  również trafić w jej kwiat. Grot strzały przebił się, przez górą część kwiatu przechodząc praktycznie na wylot, bo część lotki nadal pozostawała w naczyniu. Kenshin wiedział teraz, że już roślinka nie powinna się podnieść mimo swoich dużych chęci mordu.

Pozostaje 6 żelaznych strzał.

[Lithan le Ellander]

Jednakże roślina nie była zwierzęciem. Była rośliną. Kolejna strzała zagłębiła się w ciele rosiczki, po lotce popłynęła zielono-czarna maź. Roślina zaniechała ataku kolcami.

[Nawaar]

Kolejna strzała została wystrzelona, ale nie zmieniło się w sumie nic poza tym, że rosiczka zaniechała ataku kolcami. Na szczęście dało to dużo czasu Silvasterowi, aby szybko się podnieść i dobyć srebrnego miecza.  Echinopos został już znacznie ranny, ale wciąż się kiwał i upuszczał swoją maź gdzie popadnie, co nie wróżyło niczym dobrym, ale to nic nie znaczyło dla zwinnego dhampira, który w moment skrócił dystans zamachując się z lewej do prawej w linii poziomej trafiając roślinę w łodygę. Miecz przeciął ÂŁodygę niczym nóż masło, a z rośliny wyleciał strumień dziwnej mazi, która otoczyła całe jej ciało, ale kiedy rosiczka straciła łodygę wraz z kwiatem można było już mówić o zwycięskiej walce, która dość długo trwała.

[Lithan le Ellander]

"Jak powszechnie wiadomo, Valfden zamieszkują wszelakie osobistości, które kryją w sobie mądrość. Mądrość ta częstokroć użyteczna była wielce, toteż ludzie Ci żyją w poszanowaniu."
~ Vigo

***

Echinops okazał się zmutowaną muchołówką, a nie rosiczką!
Niestety, jak zwał tak zwał, nasza dzielna muchołówka zmarłą po odrąbaniu łodygi. Upadłe cielsko kilka razy jeszcze skurczyło się i rozkurczyło. Kilka litrów czarnej mazi wyleciało z przeciętej rany i wniknęło między kamienie.

[Progan]

- Kolejny twór Plagi - rzekł Progan podbiegając do Silvy i truchła echinopsa. Wyjął zza paska mały nożyk
- Może być ich tutaj więcej, musimy uważać... Wezmę trochę tego tworu do badań i ruszamy. - rzekł i zabrał się za pozyskania trofeów.

[Lithan le Ellander]

Proganowi udało się pozyskać

10 kłów echinopsa
20 kolców jadowych echinopsa
8 litrów neurotoksyny echinopsa
9 litrów soków echinopsa

[Nawaar]

Dhampir ze spokojem przyjrzał się wielgachnej muchówce, a zaraz potem spojrzał na miecz, który był cały ubrudzony w dziwnej mazi. Ciecz śmierdziała, ale ciężko było określić czym dlatego nie zastanawiając się dłużej postanowił wytrzeć miecz o trawę. Silvaster przetarł go, po chwili i schował ostrze do pochwy natomiast leżącą na ziemi kusze postanowił naładować, by być znów przygotowany na ewentualne spotkanie ze zmutowanym tworem. Wtedy tez podszedł do niego Progan, który postanowił zabrać trofea z rośliny.
- Rób swoje i chodźmy dalej. Mam nadzieję, że na naszej drodze nie spotkamy więcej tych zmutowanych stworzeń.

[Lithan le Ellander]

Jak powiedzieliście tak zrobiliście. Jako że żadne z was nie miało w sobie maureńskiej krwi, pośród gór szybko żeście się pogubili. Do wspominanej przez Lithana jaskini trafiliście przed wieczorem.

[Nawaar]

Tak, więc kompania złożona z trzech różnych osobliwości ruszyła, kiedy Progan zebrał trofea. Na ich nieszczęście zgubili się pośród gór, ale to nie było dziwne dlaczego, bo nikt wcześniej z trójki towarzyszy nie wędrował tutaj w poszukiwaniu konkretnej jaskini. Jednak i tak mieli farta iść całą drogę bez żadnych przeszkód w postaci dziwacznych bestii i postaci rodem z piekieł. Gdy w końcu zapadła noc, a Silvaster poczuł w sobie pierwotną siłę dotarli wreszcie do tej jaskini, o której mówił Lithan. Dhampir wiedział, że w takich tunelach również może czaić się najgorsze zło toteż zawczasu wyciągnął kuszę i podchodząc bliżej postanowił rozejrzeć się w ciemnościach, ale nim wszedł do środka powiedział do towarzyszy jaki ma plan.
- Słuchajcie ja wejdę pierwszy a gdy okaże się, że jest w porządku zawołam was. Zgoda?

[Progan]

- Ostatnio jak poszedłeś pierwszy o mało nie zginąłeś.. - zauważył Progan

[Nawaar]

- Fakt, ale ja widzę jedynie w pełnych ciemnościach.

[Progan]

- Fakt... Idź

[Nawaar]

- no to idę.
Powiedział cicho i spokojnie, by następnie odwrócić się twarzą do tunelu i zrobić kilka kroków na przód. Silvaster stanął, przed wejściem do jaskini, która była wielgachna więc można uznać, że mogło schować się tam coś dużego. Jednak on niezłomny rozejrzał się najpierw w poszukiwaniu pułapek, ale nie zauważając żadnej wszedł powoli do środka mocno trzymając kuszę w lewej ręce. Dhampir jako dziecię świtu mógł dojrzeć praktycznie wszystko, co mogło czaić się w środku, ba mógł nawet to usłyszeć wszak posiadał wyczulone zmysły.