Strzaskana dłoń

[Armin]

Armin szybko schyliła się unikając uderzenia przez ogon i uskoczyła w bok. Trzymając sztylet w prawej, silniejszej ręce skierowała go na krtań przeciwnika i pchnęła go z całej swojej siły. Mierzyła w miejsce, gdzie nie było pancerza. Maurenka starała się przy tym unikać ostrza miecza.

[Anette Du'Monteau]

Qazan odbił cios szybką reakcją z pomocą puklerza. Gdy zauważył, że ogon nie poskutkował to momentalnie postanowił zrobić użytek ze swojego miecza. Wziął dłonią zamach i wymierzył cios z lewej. Chciał cie ciąć z ukosa od barku do pasa.

[Armin]

Czarnoskóra jak najszybciej uskoczyła w bok. Również schyliła się i wymierzyła kopnięcie w rękę jaszczura, która trzymała puklerz. Nawet nie sprawdziła, czy to czymś poskutkowało. Armin postanowiła znów rozpocząć natarcie sztyletem. Pchnęła w szyję z całą swoją mocą.

[Anette Du'Monteau]

Kopnięcie w wykonaniu człowieka nie było tak silne jak jaszczura czy ork, lecz zabolało jaszczura i kupiło ci chwilę jego nieuwagi. Krótkie ostrze sztyletu zatopiło się w szyi jaszczura. Qazan złapał się skórzastą dłonią za ranę i cofnął w tył.
-Przeklęty sssak. Jeszcze pożałujesz. Kończąc te słowa jaszczur odrzucił puklerz i ponownie zaatakował mieczem tnąc z wielka wściekłością po przekątnej.

[Armin]

Armin szybko odskoczyła do tyłu i w bok tak, aby ostrze nawet jej nie drasnęło. Widziała, że Quazan prawie przez cały czas trzyma się za szyję. Skorzystała z chwili i przejechała sztyletem po nogach jeszczura. Muszę go jak najbardziej wymęczyć. Później wymyslę co zrobić, aby znaleźć torbę.

[Anette Du'Monteau]

Jaszczur syknął z bólu. Przez upływ krwi nie dawał już sobie rady. Widać było że czuje zmęczenie. Trzymając wciąż miecz cofnął się w tył.

[Armin]

- Gdzie jest torba?! - krzyknęła przez zmęczenie czarnoskóra. - Powtarzam, gdzie jest torba?! Armin miała w swojej krwi tyle adrenaliny, że cały czas była głośno. Trzymała sztylet przed sobą w razie przypadku, gdyby jaszczur ponownie zaatakował.

[Anette Du'Monteau]

-Pod moim leżem... - wysyczał. Qazan już niemal słaniał się po ziemi.

[Armin]

Armin była lekko zaskoczona, że jaszczur wyjawił jej, gdzie jest jej cel. Myślała, że będzie musiała dłużej się z nim zmagać. Cały czas uzbrojona w sztylet szybko skierowała się do wnęki, gdzie znajdowało się posłanie Quazana. Od czasu do czasu oglądała się za siebie, by sprawdzić, czy przeciwnik nie postanawia ponowić ataku.

[Anette Du'Monteau]

Jaszczur jednak ciężko oddychał i leżał w kącie. Ty natomiast znalazłaś torbę w miejscu o którym wspomniał. Czułaś że jest nieco ciężko i ma parę drobiazgów w środku.

[Armin]

To raczej jest ta torba. No to jeszcze ostatnia sprawa do załatwienia... Maurenka wzięła torbę i wyszła z wnęki. Skierowała się do męczącego się jeszcze Quazana. Przez Armin przechodziły różne myśli, że gdyby widziała to jej matka na pewno byłaby bardzo zawiedziona. Czarnoskóra musiała jednak wykonać swoje zadanie, by udowodnić swoją wartość.
-Mam nadzieję, że to właściwa torba. Jeśli nie, to znajdę bliskie ci osoby i wszystkie pozabijam, ale najpierw powiem im, że to ty skazałeś je na śmierć - Armin odłożyła torbę, przygotowała sztylet i powiedziała patrząc w oczy jaszczura -Jakieś ostatnie słowa?

[Anette Du'Monteau]

-Giń! Jaszczur ostatnim zrywem swej woli wystrzelił z paszczą najeżoną ostrymi zębami. Zdołał ugryźć cię w ramię. Rana była płytka bo nie miał aż takiej siły żeby wbić się głębiej. Mimo to do twojego ciała mogły dostać się niebezpieczne bakterie z śliny Qazana.

[Armin]

Czarnoskóra skrzywiła się i pod wpływem adrenaliny szybkim ruchem poderżnęła jaszczurowi gardło.

[Anette Du'Monteau]

//: Tak jak w umce stoi, jest 24h na wypicie odtrutki. Więc póki czas się liczy :]

Qazan padł martwy na ziemię. Nie było już żadnego widocznego ruchu.

[Armin]

Maurenka odsunęła się od ciała i złapała się za ramię. Widać było ślady zębów, ale na szczęście nie wbiły się mocno. Poprawiła swój strój, wytarła sztylet w strój Quazana i schowała. Weszła jeszcze na chwilę do wnęki z suszonym mięsem i wzięła trochę na drogę. Podniosła torbę i wyszła z groty. Było ciemno, ale Armin odnalazła drogę do bram Atusel. Postanowiła znaleźć sklep, w którym mogła znaleźć odtrutkę, bo w końcu przezorny zawsze ubezpieczony. Chodziła mrocznymi uliczkami szukając swojego nowego celu.

[Anette Du'Monteau]

Sklep nie znalazłaś w tej okolicy, lecz z daleka dopatrzyłaś się dwóch orków rozmawiających ze sobą  o czymś. Wyglądali raczej na zwyczajnych obywateli. Oczywiście na tyle na ile normalni są orkowie. Jednak jakieś dziwne odczucie towarzyszyło ci gdy spoglądałaś w ich stronę. Jakby coś cię obserwowało, choć oni wcale tego nie robili.

[Armin]

I tak nikogo innego nie znajdę o tak późnej porze. Lepiej porozmawiam z tymi orkami. Armin skierowała się w stronę nieznajomych. Rozglądała się wokół siebie, ponieważ czuła się nieswojo. Cicho podeszła do nieznajomych i otworzyła usta:
- Przepraszam Panów, ale wiecie czy gdzieś jest ktoś kto sprzedaje odtrutki lub coś w tym rodzaju?

[Anette Du'Monteau]

-Raczej nie. Ale weź to. - powiedział ork wręczając ci niewielki flakon. -Z pozdrowieniami od Raplaka. - uśmiechnął się.

Otrzymujesz 1x Odtrutka

[Armin]

-Dziękuję bardzo. - kobieta wzięła flakon, przechyliła go i wypiła zawartość. -Może wiecie jak można się dostać z tąd do Efehidonu najlepiej najkrótszą możliwą drogą? - uśmiechnęła się do orków.

[Anette Du'Monteau]

-No najszybciej to będzie konno. Innej drogi nie ma. Na grzbiet i prosto na zachód aż dotrze się do mostu. Za mostem już niedaleko do stolicy jest.