Strzaskana dłoń

[Armin]

Sprawa rzeczywiście była dziwna. To nie ja miałam zginąć... Dlatego goniec wyręczył się mną, skazując na pewną śmierć. Jednak poradziłam sobie a goniec zniknął. Musiał uciekać skoro posłał nieznajomą na śmierć. ÂŻyję jednak i muszę skoncentrować się na zadaniu. Iść szukać Quazana? Zasięgnąć informacji w karczmie? Na razie zdecydowała się na to drugie. Podeszła do szynkwasu wypytać o coś dyskretnie Tomiego. -Witaj - przywitała się. - Właśnie przybyłam do Atusel. Kogoś szukam. Ale możesz mi powiedzieć coś o plotkach w mieście? Może wiesz coś o orkach albo jakichś "dziwnych" organizacjach.

[Anette Du'Monteau]

-O organizacjach czy bandach to ja nie wiem nic panno. Natomiast orków paru poznałem, w końcu to gospoda. Przychodzi tu czasem taki jeden. Jak on się nazywał...mam to na końcu języka... Miałaś wrażenie że gospodarz udaje nieco swój brak pamięci.

[Armin]

 -Wyduś to wreszcie...- powiedziała zniecierpliwiona. Czy oni wszyscy są w zmowie? Co się dzieje w tym mieście?

[Anette Du'Monteau]

-Thrak. Ale nie jest zbyt rozmowny. Ma chyba już swoje lata i ostatnie co mu zostało to hazard tutaj. Nie polecam ogółem takiego towarzystwa dla panny.

[Armin]

-A może są tu jakieś jaszczury? Mówiono mi, żebym trzymała się od nich z daleka. Jakbym wiedziała gdzie są to byłoby mi łatwiej. A teraz boję się chodzić uliczkami, bo za rogiem może czaić się właśnie jaszczur. Musiałam trochę skłamać... W końcu muszę wiedzieć gdzie może być Quazan.

[Anette Du'Monteau]

-Jaszczurów ci u nas mało. - powiedział karczmarz. Nachylił się nieco do kobiety. -Ale niech panna uważa w porcie. Kręci się tam czasem jeden. Pewno z jakimiś piratami czy innym tałatajstwem się układa. Ciemne typy, mówię pani. Trzeba trzymać się z daleka.

[Armin]

-Dziękuję za radę- Armin usmiechnęła się -Raczej goniec nie przyjdzie, więc ja już sobie pójdę. Do widzenia.
Maurenka skierowała się w stronę wyjścia. W karczmie cały czas był jazgot i pełno ludzi lecz gdy wyszła gwar ustał. Jestem teraz w porcie, więc może nie będzie trudno znależć Quazana... Pójdę rozejrzeć się przy zacumowanych statkach.Czarnoskóra wyszła z karczmy i poszła tam gdzie zamierzała.

[Anette Du'Monteau]

Od kiedy mgła zniknęła, życie wróciło do portu. Statki znów mogły wyruszać i kontaktować się z innymi miastami. Rzecz jasna wojna na kontynencie wciąż to jakoś ograniczała, lecz każdy miał swoje sposoby. Do tych najsprytniejszych należeli zapewne handlarze i piraci. Pierwszych można było spotkać niemal na każdy kroku. Znalezienie drugich mogło być już odrobinę cięższe. Kiedy znalazłaś się bezpośrednio w okolicach portu, zaczęłaś się zastanawiać jak do nich dotrzeć.

[Armin]

Armin przystanęła na chwilę i zaczęła rozmyślać. Najpierw przejdę się po ulicy i poobserwuję statki. Będzie dobrze, jeśli znajdę coś przykuwającego uwagę, na przykład jaszczura. Podobno swój pozna swego, więc jeżeli jest on zamieszany w jakąś grubszą aferę i zabija ludzi to coś nas łączy... Myślę, że wkrótce go znajdę. W końcu przebyłam długą drogę i nie może mi się nie udać! Maurenka zaczęła iść wzdłuż uliczki, cały czas uważnie się przyglądała praktycznie wszystkiemu.

[Anette Du'Monteau]

Z początku nic konkretnego nie rzucało ci się w oczy. Jednak później dostrzegłaś dwójkę mężczyzn, którzy próbowali w porcie sprzedać swój towar. Pomimo wszelkich pochwał jakimi okraszali swoje przedmioty to i tak jakoś ciężko było znaleźć im kupców.

[Armin]

Armin postanowiła bliżej przyjrzeć się handlarzom oraz towarom,  więc podeszła do nich.
-Przepraszam bardzo, ale widzę, że panowie mają do zaoferowania coś ciekawego. Może byłabym zainteresowana kupnem tych rzeczy. Jeśli połkną haczyk to wypytam ich o Quazana. Znają to miejsce, więc nie powinno być żadnego problemu.

[Anette Du'Monteau]

-O, widzę że pani zna się na porządnym towarze. Mamy trochę pięknej zastawy, cała srebrna. Ale znajdą się też kryształowe kielichy. Prawdziwy górski kryształ. No a jeśli chce pani, żeby koleżanki poumierały z zazdrości to mamy wspaniały naszyjnik z pereł! Prawdziwa okazja!

[Armin]

-Faktycznie te rzeczy są piękne, ale ja szukam czegoś "specjalnego'". - mówiąc to uśmiechnęła się i delikatnie puściła oczko do handlarzy. -Mam nadzieję, że panowie wiedzą o co mi chodzi.

[Anette Du'Monteau]

-A to jeszcze można wiedzieć do czego konkretnego? Jakiej natury to jest potrzeba?

[Armin]

Armin szybko musiała pomyśleć co powie. Zrobiła zdziwiony wyraz twarzy i zaczęła grać.
-To wy nie jesteście od szefa? Powiedzieli mi, że ktoś mnie poprowadzi do zielonego... Musiałam udać lekkie zmieszanie, ale w prawdzie nie wiedziałam co zrobić, jeśli w to nie uwierzą.

[Anette Du'Monteau]

//: Nikt nie mówił że Qazan jest ich szefem, tylko że z nimi handluje

-My mielibyśmy pracować dla jakiegoś jaszczura? Jesteśmy ludźmi, ponad takimi jak on. Nie obrażaj nas panno. Ty my sprzedajemy towar jemu, a nie on nam. Zresztą kto by chciał kupować rzeczy z tej jego zatęchłej nory na obrzeżach miasta...Prawdziwe cacka są tutaj, prosto z portu!

[Armin]

-Nie chciałam panów urazić! - kobieta lekko się wycofała -Zastanowię się nad tymi pięknymi rzeczami i może przyjdę po nie jutro. Czarnoskóra uśmiechnęła się, obróciła i poszła dalej ulicą. Teraz wiedziała, że ma szukać Quazana na obrzeżach miasta. Wyruszyła więc i oglądała się za "zatęchłą norą".

[Anette Du'Monteau]

W Atusel ruch działał w obie strony. Było zarówno mnóstwo ludzi przybywających do miasta, jak i tych odjeżdżających. Samotnej kobiecie ciężko było się poruszać w tym całym tłumie, ale jednak jakoś udało ci się dotrzeć do bram.

[Armin]

Armin przystanęła przy bramie. Zaczęła przypatrywać się w ciemnych i lekko mrocznych zakamarkach. Zwracała uwagę na prawie wszystko co sie rusza. Cały czas miała oczy dookoła głowy. Miała nadzieję, że wkrótce znajdzie jaszczura, się z nim rozprawi i zakończy swoja misję.

[Anette Du'Monteau]

//: Przez obrzeża miałem na myśli, że poza bramami/murami miasta