Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad w "Obieżyświacie"

[Gunses]

- Dla ogrodników?

[Elrond Ñoldor]

Elrond zaśmiał się. Ale bardziej aktorsko, niż z rozbawienia.
- Literka "C" na twoim ramieniu trafiła tam zupełnie przypadkowo? Przysłano nas tu po kolejne zadanie...

[Gunses]

- A, jeśli od C, to było mówić od razu... - rzekł mężczyzna - Jestem Jardem. W ogrodach pracują też  dwójka moich braci: Jurdem i Jordes. Jest akcja. Zagramy w otwarte karty. Sprawa jest, trzeba zlecenie wykonać. Sęk w tym, że MY MUSIMY BYÆ TU. Coby straż widziała czy ludziska. Rozumiecie w czym rzecz? Umiecie się grabiami obsługiwać? 

[Malavon]

-Wspomniała, że można pomóc komuś o symbolu, który nosisz na kurcie. Ale jeśli w rzeczywistości nic nie potrzebujesz...

[Gunses]

- Hmm... Chyba nie kłamiesz. Ale jeśli to zagranie i wydasz mnie temu łotrowi - rzekł i wskazał ruchem głowy na dom lichwiarz - To pożałujesz. A teraz słuchaj. W środku na kominku stoi kilka interesujących mnie przedmiotów. Jednym z nich jest kawałek starej tarczy. Potrzebuję jej. A raczej, My jej potrzebujemy. Pomożesz mi?

[Elrond Ñoldor]

- Jasne! - odpowiedział entuzjastycznie. Jego elfia natura dawała się we znaki.

[Istedd]

Słuchał ich ciekawej konwersacji z wyraźną nutką braku zainteresowania. Zaczęło się to wszystko od dziwnych gierek, które tylko niepotrzebnie wydłużyły cały czas oczekiwania (o jakieś pół dziesiątki sekund!). Wreszcie staruszek i ogrodnik przeszli do sedna sprawy. Tak przynajmniej wyglądało. Ciekawym mogło okazać się zadanie od ogrodników. Mieli ich udawać, podczas gdy tamci zajęci byliby czynieniem dobra nie pro publico bono, a dla siebie samego? Zaprawdę interesujące i mniej stresujące, niż chociażby próba kradzieży. Dalej siedział cicho i zajął się obserwowaniem kwiatów, trawy, ziemi i jakiegoś robala. W tej chwili zastanawiał się jak owy robal może kopulować ze swym odpowiednikiem. Bo cóż innego przychodziło na myśl na widok żuka gnojaka?

[Gunses]

- No to bierz ktoś ode mnie narzędzia, ja idę na włam hehehe - zaśmiał się staruch - A... Moi bracia też potrzebują podobnej pomocy. Idź - rzekł do Istedda - do Jurdema albo Jordesa. Wyjaśnij o co chodzi i też go zastąp. Ważne, żeby to jakoś szybko poszło...

[Elrond Ñoldor]

- Spoko, załatwimy wam przykrywkę - powiedział Elrond i wziął narzędzia ogrodnika. Złapał za motykę i zaczął spulchniać ziemię po różami, raz po raz wywalając chwasty...

[Istedd]

- Powodzenia tedy. - rzekł tamtemu ogrodnikowi, którego zastąpił Elrond. Cóż, miał nadzieję, że im się uda. Och, jakże przezorna i zdradliwa była sprawiedliwość w tym człowieku. Czyżby praworządność zupełnie zależała od punktu widzenia i własnej korzyści? Jakże potwornym wewnątrz był ten człowiek! Azaliż nie było lepszych? ÂŹle z pewnością czułby się, wiedząc o tym. Jednakoż wiedział dobrze. Westchnął tylko i jął szukać pozostałych ogrodników, aby dokonać zeń wymiany osprzętu i nieco popracować w ogrodzie. Cóż... przynajmniej kwiaty zdawały się być obojętne na zdradliwość duszy Istedda. Był to człowiek o zawistnych i gwałtownych pragnieniach i chyba już urodzony z nadszarpniętymi nerwami. Gwałtowność swoich pragnień brał za ich siłę. Do bólu pragnął się wyróżnić, był czasami gotowy do bardzo nierozsądnych porywów; gdy jednak już miało dojść do takiego nierozsądnego porywu, nasz bohater zawsze okazywał się zbyt mądry, aby się nań zdecydować. To go zabijało. Prawda? Pogrążony w takich myślach rozglądał się dalej za śladami przedstawicieli szajki Agawy.

[Malavon]

-Jasne, że pomogę. Tylko czy ten kawałek tarczy jest jakoś na jego widoku? Lichwa się rusza z miejsca albo robi coś co da mi chwilę na zrobienie tego?

[Gunses]

//Elrond.
Minęła Ci godzina...


//Istedd
Odnalazłeś kolejnego ogrodnika z 'C' na ramieniu.


//Malavon
- Udam, że mi słabo czy coś. Zaprowadzisz mnie do 'mojego szefa'. Mam nadzieję, że się mną zajmie, wtedy Ty postaraj się podwędzić kawałek tarczy. Stoi na kominku przy innych zastawionych rzeczach.

[Elrond Ñoldor]

- Param pa pam... hm... phym... thym, trym... - Elrond mruczał pod nosem. Najwyraźniej był bardzo zadowolony z pracy jaką mu powierzono. Skończył pielenie, którym zajmował się ogrodnik, którego zmienił. Drzewa owocowe uginały się od owoców. Wszakże była już druga połowa Astasu. Pozbierał sobie kilka dojrzałych gruszek i robiąc sobie przerwę, zjadł je na drugie śniadanie.

[Istedd]

- Jurdem albo Jordes? - zapytał równie niespodziewanie i prędko jak wystrzał z Puszki Cara. Rzecz jasna zmierzył tamtego nieco dziwnym spojrzeniem. Nim ów ogrodnik zdołał cokolwiek rzec Istedd już począł wyjaśniać.
- Mnie i towarzysza przysłała Agawa. Pomagamy wam, przyjaciele. Mój towarzysz zastępuję jednego z was, ja zaś udałem się szukać kolejnego. Poudaję nieco ogrodnika, a ty śmiało idź na wasz wypad! Powodzenia tedy i do zobaczenia. - rzekł, gdyż zmęczony był wielce poszukiwaniami ogrodnika. Zdawało mu się, że szukał tamtego przez godzinę. Jakże czas okazuje się jednak złudny! Mógł go wszak szukać pięćdziesiąt dziewięć minut i pięćdziesiąt dziewięć sekund! Cóż tedy?! Ignorując to czekał na poczynania tamtemu.

[Gunses]

//Niko.
Po drugiej godzinie idący obok strażnik krzyknął
- Jardem? Jak tam robota?




//Istedd
- Dzięki stary - rzekł i zostawił Tobie rzeczy a sam poszedł na włam.

[Istedd]

Istedd tedy przebrał się w strój ogrodnika. Mianowicie narzucił na siebie coś, co nazwałby narzutą i wziął w garść przydatne narzędzia w owym fachu. Pożegnał jeszcze tamtego kiwnięciem dłoni, którego pewnie nie zoczył i samotrzeć skrył swoje ubrania zbędne i chaszczach bez kolców. Nie chciał wszak się pokłóć. Rozejrzał się na boki i zabrał się do pracy. Pierwiej oczywiście udawał, że pieli ziemię i eksterminuje chwasty. Jednak uznał, że to zadanie jest bardziej czasochłonne i męczące, aniżeli prawdziwa praca. Dodatkowo drugie rozwiązanie przyniosłoby w pewnym sensie rozrywkę, a zatem czas szybciej by minął. Dumny mógłby być dodatkowo ze swej pracy! Wziął się więc do prawdziwej roboty w postaci niszczenia chwastów!

[Gunses]

//Istedd
Minęła godzina. Przechodząca obok kobieta (wysokiego rodu) zawołała
- Panie Ogrodniku! Niech pan w tym tygodniu przyjdzie do Margrabiego Lux Lanti! Trzeba żywopłot przyciąć!

[Istedd]

Czas mijał mu dość szybko. Ciekawe czemu? Może dlatego, że poświęcony był całkowicie zadaniu pielenia grządek i niszczenia populacji chwastów, a ochraniania pięknych kwiatów. W krzyżu go przez to wszystko łupało, ale dłonie przyzwyczaiły się już do ciężaru łopaty i motyki, tedy nawet nie śmiały boleć. Niespodzianie jakowaś szlachetka odezwała się do niego. Pochylony tak i dłońmi wyrywając z korzeniami chwast uznał za stosowne odpowiedzieć jednak.
- Oczywiście, jaśnie pani! Zajmę się tym jutro. - rzekł wyraźnie pochłonięty swym zajęciem. Zresztą owa pani wysokiego rodu nie kazała mu chyba iść dzisiaj i właśnie w tej chwili. Mówiła wszak, że jeno w tym tygodniu. Uśmiechnął się do siebie wilczo, właściwie nie wiedząc czemu.

[Malavon]

-Niech będzie. Może zrobimy tak, że ty zasłabniesz gdzieś tutaj w korytarzu, a ja pobiegnę po niego. Chyba że jest możliwość iż wezwie kogoś innego. Ale chyba nie ma tu nikogo więcej prócz lichwiarza i Ciebie, prawda?

[Elrond Ñoldor]

O rzesz w mordę... przemknęło mu przez myśl. Usta miał zapchane owocami, toteż postanowił to wykorzystać. Wiedział wszakże. że nie zmoduluje głosu jak owy Jardem.
- W uj i jeszcze trochę! - krzyknął ostro sepleniąc. - Ale dzięki za troskę, dam sobie radę!