Tajemnice Starożytnych V - Utracona Wiedza

[Mogul]

Chłopak podszedł do zakrzywionych mieczy i zbroi by przyjrzeć się im. Zbroja z oczywistych powodów nie interesowała go, jednak w mieczach coś było.

[Dragosani]

Wnętrze budynku było egzotyczne i nietypowe (jak na valfdeńskie standardy). Mimo to spodobało się magowi. Miało specyficzną atmosferę. I mimo swojej odmienności od tego co mag znał, było w pewnym sensie przytulne. Zapach kadzideł działał uspokajająco, zaś sam wystrój wnętrza (łącznie ze zbroja i mieczami) budził zainteresowanie. Poza tym klimat tutaj panujący budził pewien respekt. Mag rozglądał się czujnie, chłonąć otaczające go widoki, ale i wypatrując czegokolwiek, co świadczyłoby o obecności tubylców.

[Vitnir]

Aerandir wolnym krokiem podszedł do stojaka ze zbroją, starał się wsłuchać w budynek, by nic go nie zaskoczyło. Wzrok natomiast przykuł do zbroi i ostrzy leżących na stoliku, nie śmiał ich dotykać. Coś mu mówiło, że taki czyn mógłby być obrazą dla właściciela mieczy, a jeśli te przedmioty były podarunkiem dla smoków-bogów, mogłoby to się źle skończyć dla wampira, gdyby ktoś z miejscowych to zobaczył, jeśli takowi jeszcze tu gdzieś są.

[Gordian Morii]

-Ciekawy jestem czy te smoki są dzikie czy raczej oswojone?- zapytał elf z błyskiem w oku tak jakby planował przyjrzeć im się bliżej. Przystanął chwilkę na placyku by spojrzeć w gwiazdy. Były podobne ale równocześnie całkowicie inne jeśli chodzi o układ. Smoków też nie było widać toteż elf ruszył dalej za grupą.
-Słyszeliście o Smoczych wojownikach?- zapytał elf wchodząc do środka.

[Mogul]

-O smoczych wojownikach? Powiedz coś więcej na ten temat. Arcymagu, obawiam się że te smoki są raczej dzikie choć mogę się mylić. Nie widzę tutaj żadnych istot podobnych nam. A raczej nie widzi mi się by te smoki dały się oswoić.

[Hagmar]

-Podoba mi się tu, Zelerisie poproszę o zwiad powietrzny...tak w...promieniu 10 kilometrów. Hmm co robimy dalej, wracamy czy szukamy miejscowych. Nie Gordianie, pierwsze słyszę. Wydaje mi się jednak że tutejsze smoki są "oswojone" jak to ująłeś.

Aerandir: Słyszysz że ktoś chrapie, kilka pomieszczeń dalej.

[Vitnir]

- Cicho wszyscy - zaapelował wampir do zebranych, zniżonym głosem dodał: - coś słyszę nie jesteśmy tu sami. Podniósł palec do góry i obrócił się na pięcie w kierunku z którego emanował dźwięk, po chwili ciszy powiedział: - słyszę stamtąd jakby chrapanie, trzeba to sprawdzić.

[Dragosani]

- Nie ma problemu. - odparł mag. Skupił się w sobie, zamknął oczy i pobrał moc. Dość sporo, jako że zaklęcie było wymagające. Zaczął nadawać jej odpowiednią formę. Albo raczej zaczął nadawać odpowiednią formę swemu ciału.
- Elishashqihu. - wyszeptał inkantację, która ostatecznie aktywowała moc zaklęcia. Jego ciało zdawało się parować, co trwało chwilę. Kilka uderzeń serca później maga nie było już widać. Stał się powietrzem. Siła woli popędził przez drzwi i wzbił się w górę, jako podmuch wiatru. Pozbawiony większości fizycznych ograniczeń leciał szybko. Uważnie obserwował przy tym otaczające go tereny.

[Gordian Morii]

-Istnieje ustny przekaz, że gdzieś na kontynencie w tzw. smoczych górach, a właściwie pieczarach górskich żyje pewien tajemniczy lud, lud smoczych sług, którzy czczą złotego smoka, którego imienia już dzisiaj nie pamiętam. Mężowie tego ludu tworzą armię Smoczych wojowników a kobiety są kapłankami służącymi smokowi. Wedle przekazów to ten smok obdarza ich wszystkim czego potrzeba do życia w zamian samemu będąc praktycznie bogiem w oczach swego ludu.
Wracając jednak do smoczych wojowników. Walczą oni długimi skrzywionymi mieczami ze stali wykonanej z poddanemu obróbce żelazu meteorytowemu, miecze miały też specyficzną nazwę ale jej również nie pamiętam. Jako zbroi używają pancerzy łuskowych wykonanych z łusek ich pana, którymi on sam obdarza wojownika w momencie gdy dany wojak staje się Smoczym wojownikiem. Hełmy przyozdabiane są rogami i podobiznami smoka a twarz przykrywa maska.
Są to wojownicy doskonali, według przekazu smocze miecze przecinają zwykłą stal jak drewno a siła ciosu powala nawet wielkie trolle górskie. Tę opowieść słyszałem od mego przyjaciela Sahalandila mieszkającego w Ishgarze. Jesli będziecie chcieli poznać ją całą trzeba przeszukać biblioteki magów tam na pewno znajdzie się coś.

[Hagmar]

Zeleris: Okazuje się że jesteśmy na średniej wielkości wyspie, na zachodzie widać światła co może świadczyć o obecności jakiegoś miasteczka. Wyspa jest właściwie płaska, porośnięta bujną dżunglą.
-Sprawdź to. My poczekamy na zewnątrz. Gordianie, to chyba nie jest do końca legenda. Popatrz na zbroję.

[Dragosani]

Zeleris zawisł w powietrzu. Teren był dość monotonny. Płaska wyspa, porośnięta dżunglą. W oddali widać było światła. Mag postanowił to sprawdzić. Tak więc ponownie siła woli zmusił swoje wietrzne "ciało" do pomknięcia przez przestworza. Leciał ku światłu, chcąc przyjrzeć się osadzie, lub temu co się tam znajdowało.

[Vitnir]

- W porządku już idę. Odpowiedział. Mam nadzieje, że ten cały smoczy wojownik nie jest taki dobry jak jest zaspany - pomyślał ruszając za odgłosem. Wampir ostrożnie poruszał się do przodu wsłuchując się w fale dźwiękowe, które obrał za przewodnika. Nie wyciągał broni, nie chciał być postrzegany w tym domu jako napastnik, starczy tyle, że został włamywaczem, intruzem chodzącym po czyimś domu.

[Hagmar]

Było to skromne miasteczko zbudowane w stylu architektonicznym napotkanego budynku, tutejsi ludzie byli nie za wysocy z lekko żółtawą cerą i skośnymi oczyma. Zauważasz też istotę podobną do elfa.

Aerandir: W skromnym pomieszczeniu śpi smaczno człowiek.

[Gordian Morii]

-Właśnie dlatego widząc ją zapytałem czy słyszeliście o tej legendzie. Ocianie tych mieczy lepiej nie dotykaj, bo właściciel może być wielce niepocieszony. Poza tym proponuję opuścić ten niezwykły lokal i poczekać na placu przed nim. Z tego co wiem mieszkaniec tego przybytku może mieć daleko posunięte pojęcie prywatności. Areandir poszedł już go zbudzić więc my poczekajmy na zewnątrz.

[Vitnir]

Aerandir niepostrzeżenie podszedł do łóżka, rozejrzał się krótko po pomieszczeniu. Wampir nie wiedział jak obudzić tego człowieka, raczej nie będzie zadowolony z widoku w pełni uzbrojonego, ubranego na czarno wojownika, ale trudno musi to przełknąć. Podszedł do krawędzi łóżka i szturchnął śpiącego: Obudź się, masz gości.

[Dragosani]

Mag ponownie zawisł nad ziemię, obserwując miasteczko. Nie miał zamiaru nawiązywać kontaktu z mieszkańcami, mogłoby to zająć zbyt dużo czasu, przez co towarzysze mogli dojść do błędnych wniosków kierowani jego dłuższa nieobecnością. Chciał tylko sprawdzić, czy mieszkańcy nie stanowią zagrożenia. Nie wyglądało na to, osada była spokojna. Mag użyłby słowa "sielankowe" w stosunku do tego miasta, gdyby nie było odmienne kulturowo. Gdy upewnił się, że tubylcy nie wyglądają na krwiożerczych kanibali, wycofał się. Uformował ze swojej wietrznej formy szybki i zwarty strumień powietrza, by jak najszybciej wrócić do towarzyszy. Podróż trwała krótko. W końcu mag znalazł się tuz nad ziemią, otaczającą świątynię, w której byli jego towarzysze. Rozproszył zaklęcie i wrócił do bardziej fizycznej formy. Słysząc głos Gordiana, mówiącego że powinni wyjść, Zeleris nie wchodził do środka, lecz zaczekał na zewnątrz.  

[Hagmar]

Proponuję wrócić do nas, odpoczniemy, poduczymy się dracońskiego i wtedy wrócimy. Rzekł Aragorn gdy wyszli, wtedy znowu po niebie przeleciały smoki zataczając kilka kręgów.
-Obserwują nas, a to dowód że nie są dzikie. Dziki smok zaatakowałby dawno.

Aerandir: Mimo swych wampirzych zdolności nie przewidziałeś jednego. Człowiek złapał Cię błyskawicznie za rękę przewracając na ziemię, jednocześnie drugą przystawiając Ci sztylet do gardła.
//Nie umiem lepiej tego opisać..

[Dragosani]

Zeleris również obserwował smoki. Usłyszał nadchodzących towarzyszy.
- To wyspa. - zaczął. - Nie tak duża jak Valfden, taka średniej wielkości. Niemal cała jest porośnięta dżunglą. Brak większych wzniesień, czy gór. Na zachodzie jest miasto. Podleciałem tam... Budynki wyglądają podobnie do tego. - wskazał świątynię. - Zamieszkują je niscy ludzie o nieco żółtawej skórze, ze skośnymi oczyma. Widziałem też elfa... ogólnie wyglądali na pokojowy lud. - mag złożył raport.   

[Hagmar]

-Elfy? Ciekawe, ciekawe...poczekamy na Aerandira i wracamy.

[Mogul]

-Coś Go już trochę nie ma. Wnioskować można że zagadał się z chrapiącym człowiekiem.