Na zachodzie bez zmian II - Wschodni Wiatr

[Kazmir MacBrewmann]

- Widać zajęci są tak grzaniem dup w koszarach że na warcie nikt nie stoi... Ej! Straż! Chcemy wejść, jestem Kazmir MacBrewmann, przybywam z rozkazu Króla! Otwierać brame!

[member=26861]Emerick[/member]

[Narrator]

Widocznie wrzask Kazmira już musiał podziałać. Na murach, na nogi zerwał się jakiś żołnierz poprawiając hełm, który zsunął mu się na twarz. Pewnie przerwaliście mu miłą drzemkę. Strażnik spojrzał na was.
- Od Króla? Już się robi! Otwierać bramę!
Zawołał, a kraty zaczęły się powoli podnosić. Po chwili wejście stanęło otworem. Na powitanie wam, wyszedł pewien oficer.
- Witamy w Zamku Omas! W jakiej sprawie przysłał was tu król?

[Kazmir MacBrewmann]

- Prowadź do dowódcy, i weź paru chłopa. Mam nakaz aresztowania tego chuja. W gminie zalęgli się terroryści, a ten zamiast coś z tym zrobić wziął łapówkę. Dużą. Mam też polecenie by użyć was do zaprowadzenia tu porządku.


[member=26861]Emerick[/member]

[Narrator]

Już oficer miał powiedzieć coś w stylu: "Proszę za mną" gdy usłyszał resztę. Tak się zdumiał, że aż mu się włosy na głowie zajeżyły. - Coo? Nie wierzę! Toż to kłamstwo! Dopóki nie ujrzę listu od króla z tym co pan tu mówi to nigdzie stąd nie ruszycie!
Zaczerwienił się oficer niczym pomidor.

[Kazmir MacBrewmann]

- No to masz. A! Mam kopie, także nie kombinuj. Krasnolud wyciągnął z kieszeni odpowiedni dokument, trochę to trwało bo miał przy sobie kilka innych papierzysk.

[member=26861]Emerick[/member]

[Narrator]

Oficer złapał za papier i zajął się czytaniem. Po chwili drużyna mogła zaobserwować jak twarz królewskiego z pomidorowej czerwieni zamieniła kolor na blady niczym ściana, prawie jak kameleon. Oficer przez chwilę ruszał szczęką próbując coś powiedzieć, ale po szoku jaki teraz doznał nie mógł nic powiedzieć. Dopiero później otrząsnął się i klnąc pod nosem spojrzał na krasnoluda.
- Już, oczywiście. Proszę za mną.
Rzekł oddając papierek i odwracając się na pięcie ruszył przed siebie. Tu jakieś schody, tu jacyś minięci dwaj wartownicy, tu drzwi, a tu kolejne schody. Wreszcie znaleźliście się w górnym zamku. Weszliście do jakiegoś budynku, a tam schodami w górę i korytarzem w prawo znaleźliście się przed solidnymi, dębowymi drzwiami. Wasz przewodnik zapukał swoją stalową rękawicą, a zaraz za drzwiami usłyszeliście niski głos.
- Wejść!
I weszliście. Znaleźliście się w średnio dużej komnacie, naprzeciwko was stał długi, solidny dębowy stół, a za nim pewien jegomość, który trzymał swoje ręcę na pewnych papierach. Oficer zasalutował. Po waszych bokach stało dwóch strażników, a za samym kapitanem dwóch jeszcze innych.
- Kasztelanie, oto goście..
Wskazał na was ręką, kasztelan uniósł ciekawsko brew.
- Z czym przychodzicie?

[Kazmir MacBrewmann]

- Jestem Kazmir MacBrewmann, a przychodzę tu parszywa gnido by cię aresztować. Za korupcję, zdradę, niedopełnienie obowiązków... Wyliczał na palcach. - Z woli Jego Wysokości, miłująco nam panującego Dragosaniego I aep Thor von Cyric Antaresa, pana na Valfden, Księcia Efehidonu; Szlachcica Efehidonu, Tykon oraz Weqru. Celowo podał pełne nazwisko władcy. - Aresztować kasztelana. Ma czekać na proces, aż Hetman wróci z Zuesh.

[Narrator]

Kasztelan skwitował to jednym krótkim zdaniem.
- Co kurwa?! Oszuści, zdrajcy! Brać tych skurwysynów!
Ze wściekłości uderzył pięścią w stół, że aż kilka papierów od podmuchu porozlatywało się po okolicy. Dowódca garnizonu wstał i wskazał na Kazmira i oficera, który się od niego odwrócił. Strażnicy powyciągali broń i już mieli skierować się w stronę drużyny gdy głos zabrał oficer.
- Milcz, psie! ÂŻe też byłeś kasztelanem, wstyd i hańba! Zdrajco! Obyś spłonął w rozpaczy, bodej ród twój wygasł, bodej diabeł duszę z ciebie wywlókł, zdrajco. Zdrajco, po trzykroć zdrajco!
- Brać go! Dowody są na tego paskudnego gada! Do lochu z nim i czekać na zabranie go do lochów w stolicy.
W końcu żołnierze podjęli decyzję i dwaj, którzy stali za kasztelanem schowali broń i pochwycili go, a zaraz zaczęli go wyprowadzać. Zdrajca zaczął się szamotać, przeklinać i obiecywać zemstę, ale w końcu wyszedł. Oficer spojrzał na Kazmira.
- Dziękuję, że otworzyliście nam oczy i pozbyliście się tego zdrajcy. Ilu żołnierzy mam przygotować do wymarszu?

[Kazmir MacBrewmann]

- A proszę, 300 ludzi starczy. Postawiłem im co prawda ultimatum by się wycofali, niby przystali na to. Ale nie ufam takim typom. Tak więc 300 styknie. Naszym celem jest Nardea.

[Narrator]

- Idź przygotuj trzy setki ludzi do wymarszu.
Rzucił do jednego stojącego żołnierza, a ten żeby ich uprzedzić wyleciał szybko i poszedł wszystko zorganizować.
- Macie zamiar przeszukać tą komnatę, czy może wracamy z powrotem?

[Silion aep Mor]

Silion nic nie odzywając się, zaczął dokładnie przeszukiwać pomieszczenie.

[Narrator]

Sillion znalazł jedynie papiery, które były kasztelan porozrzucał po całej komnacie. Poza dokumentami związanymi czysto z kasztelem typu zapas żywności, stan garnizonu itp. znalazł jeszcze nierozpakowany list z pieczęcią lotosu. Gdy złamał pieczęć wyciągnął list, który informował, że jakieś chuje zorientowały się co oni tu robią, że już zaczęli mordować ich chłopaków i są co raz bliżej Nardei. No i że prawdopodobnie zahaczą o Zamek Omas.

[Silion aep Mor]

- Kaziu... Patrz... - podał list samemu myśląc dokładnie nad tym co przeczytał.

[Kazmir MacBrewmann]

- O ciekawe, ale to nic nie zmienia. Mamy za to kolejny dowód na jego winę. Dobra, wychodzimy. Czas zobaczyć naszych żołnierzy.

[Narrator]

- Oh, racja. Zatem ruszajmy.
Poparł pomysł Kazmira i prowadząc drużynę tą samą drogą, tylko że w przeciwną stronę. Zbytnio się nie śpieszyli to i 300 chłopa miało więcej czasu na przygotowanie się. W końcu z górnego zamku trafiliście znowu na podzamcze. Ujrzeliście tam szeregi rosłych mężczyzn, uzbrojonych w tarcze, miecze i kuszę oraz stalowe i żelazne zbroję, gotowych do skopania tyłków paru skurwysynom. Rozległ się też sygnał trąbki.
Naprzeciw was stanęło dwóch innych oficerów. - Meldujemy wykonanie rozkazu, i że 300 żołnierzy z garnizonu Zamku Omas jest gotowych do wymarszu!- Powiedział jeden z nich salutując. Teraz była chwila na podziwianie małej armii i oczekiwanie na rozkaz wymarszu.
- Dobrze. Wyślijcie kogoś, że porucznik Eryk przejmuje piecze nad zamkiem dopóki nie wrócę z powrotem.
- Tak jest! - Zasalutował ponownie i zaczął szukać kogoś kto poinformuje o zmianach w zamku.
- Ah, z tego zamieszania zapomniałem się przedstawić. Jestem Kelaf von Aughtser, kapitan. Kto wie dlaczego Kelaf się przedstawił, pewnie po prostu Narrator chciał znaleźć jakieś inne słowo niż nazywanie tej osoby ciągle "oficerem".

[Kamirazi]

Nie nadążała za biegiem informacji... to wszystko działo się za szybko

[Kazmir MacBrewmann]

- Dobrze kapitanie, tak więc wymarsz. Kierunek wieś Kozy, tam są moi ludzie z Bękartów. Niestety... owa wieś została pozbawiona mieszkańców przez tych terrorystów. Powiedział czekając aż wszyscy ruszą.

[Kamirazi]

Zbliżyła się nieco do brata, małe miauczące stworzonka posłusznie podreptały za nią.
-Kaziu, przyszło mi do głowy pytanie. Czy Twoi ludzie nie będą źli, że musieli na nas tyle czekać?
Nie wiedziała co o tym myśleć, zwyczajnie ją to ciekawiło.

[Narrator]

- Tak więc wyruszamy. Grać na wymarsz! - Powiadomił trąbkarza i ten przy pomocy swojej trąbki wytrąbił wymarsz, a oficerzy zaczęli prowadzić swoje oddziały. Na samym początku szła grupa kapitana i krasnoludów z irbisiątkami, a dalej reszta żołnierzy. Przy całym marszu towarzyszył także dobosz, coby nudno nie było.

//: Wyrusza z zamku:
1x Kelaf von Aughtser
150x Elitarny strażnik
150x Strażnik

[Kazmir MacBrewmann]

- Niee Kami, to normalne. Czasem tak bywa, a po za tym to jest wojsko. Najemne ale wojsko. Oni nie mogą być źli że dostali rozkaz. Zwłaszcza że siedzą w ciepłych chatach.