Mieszkańcy Ysery

[Devristus Morii]

To już nie wypada do młynu sie udawać, co? Tylko do 5 się przespać i dopiero ruszyć, nieprawdaż?

[Funeris Venatio]

- Raczej tak. Jutro niedziela, więc nawet później bym ruszyła na Twoim miejscu, kochaniutki.

[Funeris Venatio]

//Jak chcesz, to "przesuń" godzinę do odpowiedniego dla Ciebie punktu.

[Devristus Morii]

W takim dobranoc życzę piękna Pani.
Powiedział Devristus i ruszył do swojego pokoju, który wynajmował w Yser. Gdy już się w nim znalazł i zamknął się od środka, rozebrał się i udał na spoczynek.

[Funeris Venatio]

Puf! Był ranek.

[Devristus Morii]

Jak to o poranku Dev załatwił potrzeby fizjologiczne, umył się i ubrał. Robił to wszystko bez pośpiechu zważywszy, że byłą to niedziela, a niedziela jest najnudniejszym dniem w tygodniu. Gdy już poprawił kostur, a także pozostałe rzeczy na swoim ciele wyszedł z pokoju i udał się na śniadanie.
Pani to z dnia na dzień coraz piękniejsza!

[Funeris Venatio]

- Ależ dziękuję, kochaniutki! - uradowała się Barbara. Wyglądała naprawdę promieniście i niektórzy nieliczni klienci aż nie mogli się napatrzyć. Paru stałych bywalców zwracało za to uwagę na to, że panna Perroni jakaś taka zbyt miła jest. Ale to pewnie przez pieniądze, które zarobiła na przybyszu. Dał w końcu parę grzywien napiwku.
- Jabłecznika do śniadania? - spytała się, pokazując na dzban z jakimś nawet przyjemnie pachnącym płynem i wołając na jakąś dziewkę, by podała posiłek.

[Devristus Morii]

Od Pani wszystko. Mam wrażenie, że Pani ręce obdarzone są magiczną mocą i zamieniają każdą rzecz podaną przez Pania w cud!

[Funeris Venatio]

- Bo dokładnie tak jest - powiedziała z rozbrajającą wręcz szczerością.

[Devristus Morii]

Devristus zjadł śniadanie i wyszedł z karczmy. Ruszył prosto do młyna.

[Funeris Venatio]

Dotarł. Młyn jak młyn, mąkę robi.

[Devristus Morii]

Halo! Jest tu ktoś?

[Funeris Venatio]

- Czego się drze? - wrzasnął ktoś z drugiej strony młyna.

[Devristus Morii]

Bo szukam kogoś od tego młyna, ale nigdzie Pana nie było widać to krzykłem. I jak widać podziałało

[Funeris Venatio]

- Idź pan w chuj!

[Devristus Morii]

Przykro mi, ale nie mogę. Rozwiązuję sprawę wrzosowisk

[Funeris Venatio]

- Spierdalaj, zajęty jestem! - odwrzasnął.
- Bu! - rozległo się gdzieś za Devristusem.

[Devristus Morii]

To zaraz możesz mieć wolne! odwrzasnął Devristus, ale nie doczekał się odpowiedzi gdy usłyszał, że ktoś próbuje go wystraszyć. Aaaa?

[Funeris Venatio]

- Skąd masz ten medalion? - spytał ktoś ciągle będący za plecami Devristusa.

[Devristus Morii]

Dostałem, a co?