Mieszkańcy Ysery

[Devristus Morii]

Pewnie w ratuszu powinny byc jakies zapiski. Powtorzmy wiec wszystko co o Tobie wiem. Jestez Devristus i byles dozorca żyjący tu 300 lat temu. Zgadza sie?

[Funeris Venatio]

- Dozorcą? A kto tak powiedział? - zdziwił się pustelnik. Wspominał o kiepskiej pamięci za życia, ale nie aż tak kiepskiej.

[Devristus Morii]

Wywnioskowałem po ubiorze

[Funeris Venatio]

- To źle wywnioskowałeś - skonstatował Devristus zwracając się do Devristusa.

[Devristus Morii]

Rozmowa Devristusa z Devristusem byla nieco dziwna dla kogoś obserwujacego z boku.
To powiedz mi Devristusie czym sie zajmowałeś?

[Funeris Venatio]

- De facto niczym. Pustelnikiem byłem. Coś tam pozbierałem, coś znalazłem, jakoś sobie skromnie żyłem. Ogólnie to fajnie było, ale któregoś razu mi się chyba sąsiad wprowadził, z tego co pamiętam. Właśnie! W tej historii był jeszcze ktoś! - Devristus był szczerze uradowany, że sobie coś przypomniał. To już jakiś początek.

[Devristus Morii]

ÂŻyłeś na wrzosowiskach? Po wprowadzeniu się tego sąsiada jakie stosunki mieliście między sobą?

[Funeris Venatio]

- To skurwiel był jakich mało, także domyśl się.

[Devristus Morii]

ÂŁoho! Zalazł Ci za skórę, co? Pamiętasz może dlaczego on się osiedlił, kim był i co robił?Może ta niedokończona sprawa to jest związana z nim. Może Cię zabił, a może chciałeś go stąd wyrzucić?

[Funeris Venatio]

- Zabił? To by miało sens... - zamyślił się Devristus. Popykał jeszcze chwilę fajką, drapiąc się po głowie. Założył nogę na nogę i zapatrzył się na księżyc, wyraźnie próbując sobie przypomnieć tamte wydarzenia. Nie przychodziło mu to łatwo, jednak wreszcie uniósł brwi, uśmiechając się szeroko.
- No przecież! Na pojedynek się umówiliśmy!

[Devristus Morii]

I przegrałeś czy nie? I o co ten pojedynek?

[Funeris Venatio]

- No taki tam, honorowy. Wiesz, on mi uprzykszał życie, ale i ja nie pozostawałem dłużny. - Tutaj wyraźnie uśmiechnął, widocznie przypominając sobie niektóre sztuczki stosowane trzysta lat temu na natrętnego sąsiada. - A co do wyniku, to nie takie proste... Bo widzisz, z tego co pamiętam, a pamiętam to mgliście, to chyba żeśmy obydwaj zginęli...

[Devristus Morii]

I Twoją niedokończoną sprawą jest fakt, że nie wiesz czy on zginął czy też nie?

[Funeris Venatio]

- Ty, no nie wiem... A może właśnie nie wiem jak to się skończyło i nie mogę się ulotnić, bo nie mam pewności czy on przeżył czy nie? Myślisz, że jest taka opcja?

[Devristus Morii]

Myślę, że jest. Nie masz pewności kto padł pierwszy, a więc kto wygrał i jest oficjalnym Panem tych terenów. Nie sądzisz, że tak moze być?

[Funeris Venatio]

- Chyba trafiłeś w sedno, Devciu.

[Devristus Morii]

Dziękuję Devciu za to uznanie. Powiedz mi jeszcze czy jeśli się tego dowiem to odpuścisz i przestaniesz tutaj straszyć?

[Funeris Venatio]

- Pewnie tak. Jeżeli nic mnie już tutaj na dobre nie będzie trzymać, to co mi szkodzi?

[Devristus Morii]

Nic Devciu nic. A tego skurwiela jakaś sytuacja Ci się nie przypomina?

[Funeris Venatio]

- Ale że co masz na myśli?