Idziemy po swoje!

[Melkior Tacticus]

- Mam szczerą nadzieję że w ich kryjówce znajdziemy coś co ma jakąś wartość... te miecze... z tego będzie ledwo 1000 grzywien.

[Nawaar]

- Masz rację. Mało gotówki z tego będzie, a potrzebujemy jej znacznie więcej. Powiedział odwracając się do elfa. - Tak samo jak, Ty liczę na większe skarby w kryjówce. Przyda się każda grzywna w tych czasach.

[Melkior Tacticus]

- Znalazłem dziennik kapitana, są w nim zapisane trasy i tereny łowieckie piratów z ich bandy... a to oznacza że w najbliższym czasie sobie popływamy i zarobimy.

[Nawaar]

Słysząc te słowa dhampir uśmiechnął się w środku, a na zewnątrz ledwo podniósł wargi. - Dobrze, bardzo dobrze.  Mając swój okręt i załogę nie trzeba będzie nikomu płacić za wynajem. Ciesze się, że natrafiliśmy na ten bryg w końcu sobie dorobię i będę mógł założyć własny interes.

[Melkior Tacticus]

- Jaki? Burdel czy zakład pogrzebowy?

[Nawaar]

- Burdel ma twój stary i ponoć świeci pustkami. Jednak zakład pogrzebowy nie byłby niczego sobie. Zwłaszcza, że mamy nowego archonta. Zaśmiał się w swój dahmpirzy sposób. - Tak na poważnie to, jak będę miał kasę to opowiem o wszystkim, ale na pewno to będzie miało do czynienia z kuciem zbrój. Mam ten fach w ręku.

[DarkModders]

- Nie głupi pomysł Silva. Na pancerzach można się dobrze dorobić. - powiedział poprawiając tarcze - Silva masz może jakąś flaszeczke przy sobie to napilibyśmy sie - powiedział śmiejąc sie serdecznie

[Nawaar]

Dhampir pokręcił głową. - Szeklan bryza, Ci szkodzi na oczy. Nie miałem i nie będę nosił flaszki, przy sobie. Picie alkoholu nie służy mi, bo jestem w połowie elfem, ale też i dlatego że mam pewne zasady. Nigdy nie pij na misji!. Wypowiedział jedną ze swoich zasad i dodał. - Jeżeli szukasz alkoholu to zapytaj Adamusa. Jako w połowie krasnolud, może lepiej i więcej pić.  Dhampir nie chciał zabrzmieć niemiło, ale widocznie jaszczur nie zwrócił uwagi na ekwipunek Silvastera.

[DarkModders]

- Może tu masz racje że mi szkodzi. - powiedział opierając sie spowrotem o burte statku.

[TheMo]

Gdy już skończyli robotę oparł się o burtę i oglądał statek, który wcześniej zwiedził. Teraz mógł odpocząć i rozkoszować się morską bryzą i chłodnym powietrzem. Zdjął hełm i poprawił włosy, które opadały mu już na oczy. Wykorzystywał tą wolną chwilę, gdyż wiedział, że za niedługo trzeba będzie podnieść żagle i ruszać dalej. Ale najbardziej nie mógł się doczekać zatopienia pirackiego okrętu. Już sobie go wyobrażał. Uśmiechnął się lekko. A gdyby tak podpalić? Uśmiechnął się jeszcze bardziej.

[Melkior Tacticus]

Podpalili piracki okręt i odpłynęli dalej.

[Nawaar]

Dhampir patrzył na dymiący się jeszcze statek z nutą zadumania. Spoglądał na płomienie, które trawiły okręt a wraz z nim pozostałości przeciwników. W jednej chwili cała ekstynkcja walką minęła, bo nie miał już kogo zabić ani zdobyć jakiś łupów. Choć nachapali się mieczy i sztyletów jednak wciąż było mu mało. Silva nagle wstrząsnął wybuch, a statek rozpadł się na kawałeczki. Pewnie jeszcze resztki prochu rozsypane zapaliły się dając zapłon i wybuch. Tego się nawet nie spodziewał, ale już i tak było po wszystkim. Teraz czekał na dalszą część podróży.

[TheMo]

Albo bękarty były mistrzowsko zgrane, albo Melkior czytał mu w myślach. Rozkazał podpalić okręt. Załoga szybko przeszła na obcy okręt i wytoczyła kilka beczek pełnych prochu z ładowni. Proch został rozsypany na pokładzie, a część wrzucona na dolny pokład. Potem gdy upewniono się, że wszyscy bezpiecznie wrócili kapitan nakazał rozwinąć żagle by oddalić się na bezpieczną odległość. Gdy statek nabierał prędkości Themo rzucił na stojący w miejscu okręt, którego załoga pływa już po wiecznym morzu zapaloną pochodnię. Proch szybko się zajął, a marynarze przez jakiś czas czuli ten charakterystyczny zapach, choć większość się do niego przyzwyczaiła, gdyż taka sama woń jest po wystrzale z armaty. Po chwili zajął się też maszt i lniany żagiel. Cała załoga przypatrywała się morskiemu pogrzebowi.



Gdy tak odpływali w zadumie usłyszeli głośny huk. Reszta prochu pozostawiona w ładowni eksplodowała pod wpływem rozproszonego ognia i temperatury. Kawałki płonącego drzewa zostały porozrzucane po najbliższym rejonie. Potem mogli obserwować spadający fokmaszt, który leciał niczym drzewo ścięte przez mocnego drwala. Spadł on prosto na górny pokład, by potem stoczyć się do morza. Z dziury zrobionej przez wybuch zaczęły wychodzić coraz większe języki ognia poszerzając ją. Na obecną chwilę było coraz więcej dymu niż ognia. Po dłuższej chwili resztki okrętu zaczęły znikać w morzu produkując przy zetknięciu dwóch żywiołów duże ilości pary wodnej. Wokół zgliszcz utworzyła się niewielka mgła a gdy zniknęła na powierzchni wody unosiły się słabo już widoczne spalone deski i inne materiały, którymi chlubili się marynarze. To wydarzenie pewną będzie inspiracją do niejednej szanty czy morskiej legendy.
Marynarze przestali podziwiać, gdyż i tak było już mało co widać. Wszyscy powrócili do roboty, większość zaspokojona tymi wydarzeniami. Będą mieli co opowiadać w tawernach.

[Adaś]

Dziwnym trafem po pokładzie zaczęła się turlać prześliczna flaszka rumu. Nie mogłem jej pozwolić tak bezkarnie się sturlać do morza, albo co gorsza stłuc. Tak więc szybko zacząłem za nią biec, lecz co się zgiąłem turlała się dalej. W końcu po wielu próbach, udało się mi ją złapać. Oczywiście oblałem się zimnym potem, bo nie wiele by brakło a spadłaby do wody.
Od razu ją odkorkowałem i zacząłem kosztować na pokrzepienie swoich nerwów. A tak się do niej przyssałem że dopiero gdy wypiłem około 300 mililitrów złocistego płynu, z zorientowałem się że już jest po całej walce.


//: Wy to jesteście chuje że tak szybko mordujecie

[Melkior Tacticus]

Po południu majtek na bocianim gnieździe zobaczył okręt oddalający się od Feros.


- Czarna Perła! Chyba odpływa z Feros! 700 metrów od nas tak na oko!
- Gonić, żagle na maszt i ładować pościgowe!

//Soundtrack

[DarkModders]

Jaszczur skoczył jak poparzony. Czarna perła odpływała. Bękarty nie mogły na to pozwolić. Jaszczur szybko skoczył do żagli żeby je bardziej opuścić. Rozwiązywanie sznurów było dosyć ciężkie gdyż nie dysponował taką siłą jak Silva. Szybko rozwiązał jeden sznur i powoli opuścił żagiel, który po chwili nabrał wiatru. Zawiązał jeden po czym ruszył do kolejnego. Rozwiązał go dosyć sprawnie po czym opuścił go starannie zawiązując sznury. ÂŻagle były gotowe. Jaszczur otarł pot z czoła po czym poszedł do ładowni zaglądnąć czy nikt nie potrzebuje pomocy.

[Nawaar]

Dhampir usłyszał komunikat z gniazda, a następnie rozkazy. Wtedy wyrwał się z zadumy i natychmiast ruszył do masztu, aby postawić żagiel by ÂŁowca mógł nabrać prędkości. Do dział się nie pchał, bo Themo był tam obeznany jak nikt inny. Dlatego doskoczył do pierwszego masztu i zaczął odwiązywać liny. Jedną, po drugiej w dość szybkim tempie szło mu to świetnie i, po paru chwilach jednej z żagli błyskawicznie się rozwinął, można by rzecz że spłynął, po maszcie. Zakończeniem zadania było związanie lin, żeby nie latały po pokładzie i nie stanowiły niepotrzebnego zagrożenia dla załogi. Uporawszy się z pierwszym masztem ruszył natychmiast do drugiego czyniąc w podobny sposób, co z pierwszym masztem, co skutkowało nabraniem znacznej prędkości. Jednak musiał zameldować. - ÂŻagle opuszczone!. Teraz bacznie się przyglądał swojej robicie, żeby sprawdzić czy wszystko działa jak należy. Jednak popoprawiał wiązania, po jaszczurze bo widać było, że mu się spieszyło.

[Gordian Morii]

//: Jak 700 metrów to my ją dopadniemy w 3-5 minut skoro dopiero odpływa:P 7000 metrów raczej.

Gordian stał oparty o maszt i z założonym rękami obserwował krzątaninę po pokładzie.

[Thoran]

- Taaa jest dowódco - krzyknąłem.
Tym razem znalazłem się w dobrym miejscu i czasie. Perła pojawiła się na horyzoncie. Statek, który był celem naszej wyprawy. W zasadzie naszym dobrodziejstwem jak i przekleństwem. Może w końcu uda mi się przelać krew tych nędznych porywaczy łajb - pomyslałem. Dlatego też nie tracąc czasu ruszyłem do działa pościgowego i zgodnie z poleceniem elfa załadowałem je odpowiednim rodzajem kul i z niecierpliwością oczekiwałem na sygnał za pomocą którego dokonamy wystrzału i w następnej chwili abordażu. A ów znak zbliżał się z każdą minutą oraz sekundą nieubłaganie.

[Melkior Tacticus]

//Tak tak, 7000m Zjadłem zero.

Melkiorowi zrobiło się głupio że tak się rządził na łajbie Gordiana.
- Wybacz że się tak rządze... to w końcu twoja krypa. - powiedział opierając się o balustradę kasztelu.