Jak konkwistadorzy...

[Gordian Morii]

-Nic. Nie wy będziecie łapać bestii tylko ja. - odparł w odpowiedzi na pytanie maga.
- Jestem myśliwym, jednym z lepszych, jeśli patrzeć na wyspie. Moja przeszłość i umiejętności związane z łowiectwem wyniosłem z Ostoi. Znam większość bestii zamieszkujących te tereny, a co do samego chramu, to bardziej bałbym się pułapek zastawionych przez samych Draconów, niż tego co nas spotka od mieszkających tam bestii. Kto nie bedzie chciał zejść na ląd będzie mógł zostać na okręcie i go pilnować. Ja ruszam w dżunglę.

[Rakbar Nasard]

- Miałeś kiedyś kontakt ze Spijaczem, Rotishem czy Wampirem? Zejdę na ląd, chociażby uratować ci życie. Opowiedz mi, jak chcesz pojmać Rotisha, który lubi zamieszkiwać takie tereny?

[Gordian Morii]

-Skąd wiesz, że spotkamy rotisha? Jest już dość późno i wszelkie owady powoli zapadają w hibernację. Poza tym uwierz, że ostoja przygotowała mnie do walki z każdym rodzajem przeciwników, a w przeszłość dane mi było spotkać bestie o jakich nikomu z wyspy się nie śniło. Dlatego nie martw się o mnie. Wampiry też nie są jakoś szczególnie liczne na tych terenach. To hrabstwo Revar jest ich domem, a spijacze nie przedstawiają dla mnie żadnych wartości. Zresztą rzadko która bestia zaatakuje całą grupę osób idącą pod opieką kogoś kto zna las. Bo tak, będzie na nas czekał przewodnik, mieszkaniec tamtych ziem. Więc uprasza się o spokój. A poza tym, co do ochrony własnego życia to raczej umiem sobie radzić sam. - odparł.
Tym czasem fregata powoli zakręciła na południe. Szła równolegle do brzegu wyspy powoli oddalając się od Atusel. Wieczór był bardzo pogodny, na niebie świeciły jasno obydwa z księżyców, a morze szumiało rozbijając się o skaliste wybrzeża. Gdzieniegdzie skały ustępowały piaskom, na których żerowały kraby. Wszędobylskie mewy obsiadły reje wszystkich masztów szykując się do snu.

[Hagmar]

- Niewiele jest rzeczy które mogą zagrozić magowi ognia, wyszkolonemu nekromancie i bestii. Nie wiem Rakbar co cię tak martwi...

[Rakbar Nasard]

- Gordianie wszystkie istoty, które wymieniłem, spotkałem niecały tydzień temu w tych okolicach, dlatego wiem o czym mówię. Wampiry dosyć licznie tu występują, bo szacunkowo było ich kilkunastu, choć udało mi się zabić tylko trzech. I to nie są osobniki cywilizowane, jak te które znamy z Efehidon. Trudno, zdam się na twoje doświadczenie, choć sądzę, że nieco je przeceniasz... Są sytuacje, w których największemu wojownikowi zabraknie siły. Może to tej moment? Przewodnik to osoba która na pewno się przyda.

[Progan]

Progan zbladł ja usłyszał o DZIKICH wampirach. Dopiero co Aragorn zafundował mu widok ożywianej wampirzej mumii, co skończyło się na wymiocinach i ucieczce. A teraz człowiek słuchał o zdziczałych wampirach żądnych krwi. Spojrzał wymownie na Aragorna 
 

[Hagmar]

Aragorn zaś spojrzał na Progana z uśmiechem. 

[Gordian Morii]

- Oj ja z Was zrobię twardych ludzi, mi się wydaje. - odparł tylko krótko. - Wracać na swoje stanowiska, już. - powiedział i ruszył w kierunku rufy, gdy usłyszeli głos Balthera, który siedział w gnieździe.
- Rafa! Rafa przed nami, uważać. - i rzeczywiście kilkaset metrów przed okrętem woda układała się bardzo dziwnie, huczała i pieniła się bardzo daleko od brzegu, a był to znak, że pod jej powierzchnią znajdują się ostre skały.
- Aragorn, łap boję i na dziób, Donosić mi o głębokości, co 10 stóp! Lilith ster lewo na burt!

[Hagmar]

- Ta est. Dracon pobiegł na dziób okrętu, złapał boje i cisnął ją w morskie odmęty. 10 stóp? Kto wymyśla takie miary?
- Ile to jest w metrach?!

[Rakbar Nasard]

- Aragornie, mowa chyba o 3 metrach. - powiedział Rakbar spoglądając zza burtę.

[Gordian Morii]

//: Tak to z wami jest i terminologią morską. Same wilki morskie

Boja poleciała jednak w głąb pokazując, że okręt ma jeszcze masę miejsca pod stępką. Sternik zmieniony został przez samego kapitana, który na tak zwanego czuja wyprowadził ÂŁowcę na głębsze wody. W pewnym momencie jakaś wystająca skała przejechała ze zgrzytem po dnie okrętu, a odgłos tej kolizji sprawiał, że aż bolały zęby. Jednak fregata płynęła dzisiaj na dosyć niskim zanurzeniu, więc bez większych problemów uniknęła niebezpieczeństwu.
Płynąc już znacznie dalej od brzegu minęliśmy szerokie na kilkanaście kilometrów ujście połączonych rzek.
- Widzicie ten budynek? - wskazał na niezbyt okazałe ruiny na północy.
- Dawna siedziba Zakonu ÂŚwitu. Kiedyś trzeba będzie tam pójść i je zbadać.

[Hagmar]

- To ruina, dwa razy czyściłem ją z bandziorów. Ale jak znam życie to coś się tam zalęgło. Bandyci mają taki dziwny zwyczaj wracania w takie miejsca... Ale masz rację warto się tam wybrać.

[Gordian Morii]

- Będę musiał podziałać w tamtym kierunku, bo ta baza byłaby bardzo dobrym punktem handlowym na południowym krańcu wyspy. A jej lokacja sprawiałaby, że okręty miałyby możliwość przeładowania się lub uzupełnienia zapasów pod długim rejsie z południa. Pogadam o tym z Devristusem jak wrócę. - odpowiedziałem.
Okręt tym czasem wciąż parł na zachód gnany wiatrem chwytanym w potężne płachty żaglowego płótna. Powoli jak na współczesne warunki zostawialiśmy w tyle zamek Zakonu ÂŚwitu, a brzeg zaczęła porastać dzika puszcza lasów deszczowych.

[Rakbar Nasard]

Rakbr chodził po pokładzie obserwując brzeg wyspy Valfden. Dżungla stanowiła trudne warunki do walki, o czym mógł się niedawno przekonać. Tym jednak razem nagroda zapowiadała się sowita, a ryzyko zostało przebite przez rosnącą ciekawość. Dracoński Chram... zawsze lubił oglądać pozostałości po kulturze tej wspaniałej rasy.

[Hagmar]

- Wiesz, dobry pomysł. Uzupełniło by to też system fortyfikacji delty. .

[Gordian Morii]

Minął południowe rubieże wyspy i znów skręcił tym razem na północ. Było już grubo po południu gdy wydano rozkaz częściowego zwinięcia żagli i zbliżenia się do brzegu. Na piaszczystej plaży zauważyliście śniadego człowieka. Nie był to mauren, a zwykły biały mężczyzna, który dzięki słońcu i ciepłemu wiatrowi osiągnął brązowozłoty odcień skóry.
- Rzucać kotwice i spuszczać szalupy. Lilith, Drago, Dreg, Balther, John i Nadir zostaną na okręcie, reszta na ląd. - rzucił kapitan gdy pierwsze skały niepokojąco zaczęły wystawać ponad taflę wody.
Dwie kotwice z chlupotem wpadły do wody a zaraz za nimi na falach spoczęły szalupy. Jedna z nich wyładowana była sprzętem myśliwskim. Linami, sieciami i dziwnymi klatkami.

[TheMo]

Ze względu na sprzyjające warunki Themo nie przemęczał się zbytnio na statku. Zgodnie z rozkazem pomógł w zrzucaniu kotwicy i załadował się na szalupę ze sprzętem myśliwskim. Chwycił za wiosła i zaczął nimi machać, przecinając taflę wody i nadając prędkości łódce.

[Progan]

Progan podbiegł do Gordiana, patrząc to na niego to na dziewiczą plażę, która urzekała go swoim nieskażonym działaniem ludzi pięknem.
- Kapitanie, nim zejdę na ląd mam udać się na najniższy pokład sprawdzić czy uderzenie w rafę nie spowodowało jakiś pęknięć?

[Gordian Morii]

- Nie ma takiej potrzeby. Uwierz mi, jakbyśmy wybili dziurę w dnie to poczulibyśmy to wszyscy. Połamaliśmy tylko kilka koralowców i tyle, nie ma się czym przejmować. - odpowiedział Proganowi przeskakując przez burtę na sznurową drabinkę, którą zszedł do szalupy.
Stojący na brzegu mężczyzna wpatrywał się w okręt i wysiadających z niego ludzi. Gdy Themo dobił do brzegu, wszak wypłynął jako pierwszy mężczyzna zagwizdał przeciągle, a z zza drzew wyłoniło się dwanaście postaci, umazanych farbami i odzianych w skąpie stroje z akcentami z kolorowych piór ptaków. Na plecach przewiesili łuki, zaś w dłoniach trzymali długie drewniane włócznie. Podeszli do łodzi i bez słowa rozładowali ją ze wszystkich przewożonych rzeczy.
- Spójrzcie. - wskazał kapitan. - Z nimi dżungla jest dla nas przyjazna. Nie zaskoczą nas rotishe, spijacze ani nawet wampiry.

[Progan]

Progan płynął w szalupie z Gordianem. Kiedy byli już na plaży wyszedł na nią, przeskakując na mokry i twardy piach. Obserwował uważnie postacie. Skinął im nisko głową. Wolał aby uważali go za swojego.
- Co to za plemię? - spytał Progan