Doprowadzić sprawy do końca - Ansir

[Zeleris Flamel]

A tymczasem na górze Zeleris, całkowicie nieświadom obecności poniżej strasznego "uuu!" Meaneba, krzątał się po zrujnowanej osadzie, co polem bitwy była niedawno. Słyszał oczywiście jak wściekły Aragorn wydaje wyrok na pechowego elfa. No cóż, wyrok sam w sobie nieco... naciągany. Bo niby jak to ma być sprawdzane? No i w ewentualnej bitwie na tych ziemiach elf też ma nie rzucać zaklęć "bo zakaz"? Dracon prychnął tylko. Nie wtrącał się jednak, gdyż w gruncie rzeczy nie była to jego sprawa. Zagadanie do Malavona też w sumie byłoby pozbawione sensu. Dlatego też postanowił zastosować się do rady nieznanego mu zakonnika, który nazywany był Canisem, ale Zeleris o tym nie wiedział, i sprawdzić nieco teren, na wypadek obecności niedobitków. ÂŻeby było szybciej i "bo tak" wzniósł się w powietrze i przeleciał nad wioską, wypatrując jakichkolwiek oznak aktywności mutantów. Czasem lądował, aby sprawdzić jakiś zakamarek ruin.

[Devristus Morii]

Elf czekając aż zrosną się jego kości, dzięki miksturze gnatozrost, przysłuchiwał się rozmowom za otwartymi drzwiami między Isentorem i Meanebem.

[Isentor]

//W ruinach.

- Z trudem odparliście bunt podsycany przez Lithana. Naprawdę myślisz, że będziecie w stanie mierzyć się z armią demonów ściągniętych na Marant z najdalszych czeluści otchłani? Nadal jesteś tym samym, młodym głupcem, którego pozostawiłem w Myrtanie.
- Nie zapominaj, że ten głupiec już dwukrotnie uwięził Cię i nawet raz pozbawił życia.
- I co Ci to dało? Nadal jestem wśród was, o wiele potężniejszy niż kiedykolwiek. Kostka dusz uczyniła mnie bogiem! Bałeś się tej mocy, odrzuciłeś ją. Mało brakowało a straciłbyś życie. Wszystko dla głupich ideałów i dobra królestwa. Już wkrótce jedyne czym będziesz władał to jałowe pustkowie, zaś Twoimi poddanymi będą sterty kości.
- Znajdę sposób, by Cię pokonać i tym razem!
- Głupcze...



//Powierzchnia
Leczycie rany.

Wojska Atusel: 44 piechota, 46 konni.

[Canis]

// Zdaje mi się że 24h minęło a więc już jakoś wyleczeni...? (Ja i Mogul)

[Isentor]

//Minęło niecałe 10 minut od tego zdarzenia.

[Elrond Ñoldor]

- Masz dla siebie cały kontynent. Po cholerę atakujesz małą wyspę? - wtrącił staruszek.

[Isentor]

//W ruinach.

- Myślisz, że chcąc podkreślić swoją potęgę doniosę Ci o tym co dzieje się na kontynencie? Sprytne posunięcie magu, ale zwracasz się do kogoś o wiele bardziej bystrego niż Ty.



//Powierzchnia
Leczycie rany.

Wojska Atusel: 44 piechota, 46 konni.

[Elrond Ñoldor]

- Nawet mi o to nie chodziło. Co się dzieje na kontynencie wiemy. A przynajmniej się domyślamy. Ale skoro tak na to zareagowałeś, znaczy że nie jest tam dobrze nawet dla Ciebie. I chcesz wydrzeć dla siebie nawet ten mały kawałek ziemi. Bo albo coś tu jest, czego tam nie ma, a bardzo tego pragniesz. Albo po prostu chcesz zdominować wszystko i wszystkich. Dla własnej chorej ambicji.
Może matka Cię nie kochała w dzieciństwie albo za bardzo, może czułeś się odrzucony przez rówieśników, mocno uderzyłeś się głową w coś twardego. Cholera wie co było ziarenkiem twojego teraźniejszego obłędu. Ale my nie mamy zamiaru Ci się poddać. Jesteśmy ulepieni z twardszej gliny, niż twoi podwładni. Nie raz to udowadnialiśmy. 

[Gunses]

- Czymże jest idealny świat o którym mówiłeś? - zapytał Gunses pamiętając słowa Meaneba, o jego dążeniu do idealnego świata - Jak on będzie wyglądał? Spalony i jałowy? Przepełniony istotami ślepo w Ciebie patrzącymi? To już moje wizje świata opierają się na równości i pięknie otaczajacego świata. Nie rozumiem Twoich celów.

[Elrond Ñoldor]

- Chory, zepsuty świat będzie dziełem chorego, zepsutego architekta... - burknął tylko.

[Mohamed Khaled]

A Kratos który dawno nic nie pisał leżał na ziemi. Nie wiedział czy został ranny, bo bolało go wszystko. Wstał teraz, ciężko dysząc i patrzył na rozmiar zniszczeń. Wiedział, że doszło do tego z powodu bardzo silnego zaklęcia magii wody. Widział Malavona, który sam siedział w odosobnieniu. Nie dziwił się innym, czemu z nim nie rozmawiają, ale jako mag Kratos nie żywił do niego wielkiej urazy. Wiedział, że Malavon jest tak młody, jak on sam więc mógłby być to on nie mag wody. Jako że ból po woli przechodził, postanowił podejść do maga.

[Malavon]

Malavon wzniósł głowę znad kolan.
-O co chodzi? Też chcesz wydać na mnie jakiś wyrok? - zadał pytanie beznamiętnie.

[Mohamed Khaled]

Czemu tak mówisz? To mogło stać się każdemu magowi, nie czuje urazu do ciebie. Opamiętaj się, wstań i chodź do nas... Wspólnie jakoś na to zaradzimy...

[Malavon]

-Muszę zaczekać na króla. To on ma faktyczne zwierzchnictwo i władze. Jego decyzja będzie wiążąca.

[Mohamed Khaled]

Król ma dużo do mówienia, ale może ktoś się za tobą wstawi... powiedział to bez uczuć. Wiedział że sprawa może być przesądzona. Odszedł od maga, po czym wyciągnął swoje dwa miecze i ruszył do zgliszcz wioski, tak jak zrobił to Zeleris. Jednak on chodził, nie latał

[Malavon]

-Jedyne może się liczyć jeszcze zdanie arcymagów jak mistrz Devristus i Elrond. Ale oni są również na dole. Trzeba poczekać. Ja już nic nie poradzę. Wojskowi mają swoje zdanie.

[Isentor]

//W ruinach.

- Hahaha, jakże wasza wiedza jest ograniczona. Próbujecie rozmyślać o mych planach, spiskować przeciwko mnie, a i tak jesteście dwa kroki za mną pomimo tego, że wydaje się wam, że prowadzicie w tej potyczce. ÂŻałosne stworzenia.

Meaneb uniósł prawą rękę i zaczął kumulować w niej kulę ognistą. Wtem do dyskusji wciął się Isentor.
- Panowie, walcie w niego najsilniejszym czarem ofensywnym! Wszyscy razem!


//Powierzchnia
Leczycie rany.

Wojska Atusel: 44 piechota, 46 konni.

[Mogul]

Ork upojony alkoholem zasnął. Chrapał dosyć mocno.

[Elrond Ñoldor]

- Isarosh aresh isgrash! - energia magiczna wypłynęła z ciała Arcymaga, który, by spotęgować i przyśpieszyć zniekształcenie ziemi, dotykał kamiennej posadzki dłońmi. W miejscu w którym stał przeciwnik w mgnieniu oka tworzyło się bagno, które miało go żywcem pochłonąć...

[Mohamed Khaled]

A Kratos nie był świadom, czego to członkowie ekspedycji teraz dożywali. Nie wiedział co się dzieje, i nie wiedział że pod nim stoi sławetny Meaneb.