Doprowadzić sprawy do końca - Ansir

[Gunses]

Gunses nie czekał. Złość i agresja tętniła mu w żyłach, osiągałą szczyt i przerywała wszystkie zapory niczym woda niszczącza tamę i uwalniająca się zza niej. Cała ta złość, wszystkie te emocje spłynęły do demonicznej ręki Gunsesa, pęknięcia na niej otworzyły się bardziej, zaczęły tlić się mocnym światłem, otoczyła go niebieskama mgiełka. Wampir chowając miecz upadł na jedno kolano aby się nie zachwiać i wyrzucił w stronę przeciwnika szpon, w którym skompensował całą moc i pozwolił jej wypłynąć, wyrywać się w postaci piorunów. Wiązka wyładowań ruszyła niczym grom, szybko i precyzyjnie.

[Isentor]

//W ruinach.

Isentor przybrał postawę bojową opierając ciężar ciała na prawej nodze wyciągniętej do przodu. Ostatni raz spojrzał na Meaneba, nabrał powietrza w płuca po czym wykrzyczał inkantacje krzyku umarłych.
- Izani qiash xugro agrosh yship hugryshiltu!
Wykrzykiwana inkantacja pobudzała energie magiczną do wzmacniania wibrującego w powietrzu dźwięku, który z każdą sekundą przekształcał się w czystą esencje mrocznej energii magicznej. Krzyk można było niemal dostrzec w powietrzu, lekkie załamania światła i przebicia fioletowych smug ujawniały niszczycielski obszar czaru. Meaneb, który wpadł już po pas w bagno wytworzone przez Elronda, sponiewierany przez błyskawice Gunsesa nie był w stanie lub po prostu nie chciał wykonać kontrataku. Przyjął na całego siebie niszczycielską moc zaklęcia rzuconego przez Isentora. Jego skóra przybrała brązowy kolor, z żył sączyła się ropa, tkanka mięśniowa wysychała na wiór. Krzyk umarłych nie zdążył jednak zebrać ostatecznego żniwa, ponieważ ciało Meaneba eksplodowało obryzgując ściany laboratorium wnętrznościami i krwią. We flakach zgromadzonych na posadzce leżały cztery okrągłe organy, nie przypominały niczego, co mogłoby pochodzić od człowieka.
- Zdychaj skurwielu! Ktoś z was jest w stanie przeteleportować się i wezwać posiłki?


//Powierzchnia
Leczycie rany.

Wojska Atusel: 44 piechota, 46 konni.

[Elrond Ñoldor]

- Coś czuję, że go jeszcze zobaczymy... Ja mogę - powiedział arcymag. Skupił ponownie energię magiczną w swoim ciele i teleportował się na powierzchnię, obok zniszczonej karczmy. Odnalezienie dowódców armii nie było trudne, były to jednostki najbardziej wydzierające się na wszystko.
- Król Isentor każe przysłać posiłki. Na dole w podziemiach, wejściem przez karczmę, trzeba dojść do świątyni draconów. Jest on na najwyższym piętrze. Jednego z waszych zbrojnych już tam widziałem. Nie powinniście mieć problemów.

[Hagmar]

- A co się dzieje Edziu? Spotkaliście wielkiego demona którego nie możecie pokonać? Rzucił z uśmieszkiem i poszedł do podziemi.

[Elrond Ñoldor]

- Nie. Właśnie zabiliśmy Meaneba - powiedział za odchodzącym Aragornem. Na jego twarzy zagościł wyjątkowo nieudany wymuszony uśmiech.

[Mohamed Khaled]

Menaeba?! Czyli powrócił rzucił po cichu. Wrócił już z patrolu, więc co prędzej ruszył do podziemi. Tam tułał się w ciemności, lecz gdy już się oswoił pobiegł tam gdzie miał. Po drodze minął Auriusa(?), aż dotarł na miejsce. Teraz starczyło wyjść na ostatnie piętro.

[Malavon]

-Ja zostanę z zakonnikiem i orkiem. Ktoś musi ich pilnować. Mag wolał tutaj zostać niż jeszcze tułać się pod ziemią. Nie przepadał za podziemnymi korytarzami i jaskiniami.

[Zeleris Flamel]

A Zeleris sobie latałvnas ruinami. Latał i latał, ale odnosił wrażenie, że wrogowie, jeśli takowi byli, z jakiegoś powodu się obrazili i nie pokazywali się. Dracon się w końcu znudził, więc wrócił. Wylądował przy Elrondzie, który najwyraźniej wyszedł z podziemi i mówił coś o posiłkach. Mag z każdym słowem Arcymaga słuchał uważniej.
- Też pójdę - powiedział, gdy Kratos ruszył do ruin i poszedł za nim. W ciemności korytarzy nie miał wielkich problemów ze znalezieniem drogi, więc wraz z drugim magiem szybko powinni dotrzeć do reszty.

[Hagmar]

O. Ciekawe na jak długo. Stwierdził wchodząc po schodach na górę. Stanął obok reszty i zobaczywszy flaki i wnętrzności na podłodze rzekł: - Widzę że rodzinne spotkanie się udało...

[Zeleris Flamel]

- Czasem cieszę się, że nie znam swoich krewnych, jeśli takowi żyją - stwierdził po słowach Aragorna Zeleris, gdy trafili całą grupką do pozostałych i ujrzeli to coś na podłodze. Niezbyt dobrze się czuł w zamkniętej przestrzeni, zdecydowanie wolał mieć otwarte niebo nad sobą. Ale cóż, był zbyt ciekaw, aby odpuścić sobie zobaczenie to co mógł tu zobaczy. Kiedyś zapewne ta ciekawość zaprowadzi go do zguby, ale cóż...

[Isentor]

- Dobrze, że jesteście te przeklęte kokony zaczynają pulsować.

[Zeleris Flamel]

- Kokony... - Flamel spojrzał w stronę resztek tego, co miało być Maenebem i istotnie, dostrzegł jakieś pulsujące rzeczy, które można by nazwać kokonami. Pulsowały coraz mocniej, co dobitnie świadczyło, że coś wewnątrz chyba chce wyjść. Dracon wyłamał sobie palce, co wywołało miły dla ucha chrzęst kości.
- To chyba warto rozwalić te rzeczy, zanim to coś ze środka wylezie, nie sądzicie? Jeśli to jakaś paskudna bestia, to teraz jest jeszcze słaba. Potem może być gorzej... - Nie chciał działać sam z siebie. Może król chciał zobaczyć co jest w środku z perwersyjnej ciekawości, czy coś. Mimo to zaczął kumulować moc do zaklęcia. To i tak się zapewne przyda.

[Hagmar]

Aragorn co prawda chciał to bez słowa zniszczyć. Przygotował więc na zaś zaklęcie: Izani! Czarna kula energii wisała nad jego dłońmi.

[Gunses]

Gunses wyjął lustro zza pasa
- Będziemy mieli co badać - powiedział - Jak coś się pojawi, to chociaż jedno wciągnę w lustro, potem przebadamy to w Pakcie - dotknął palcami jego płaszczyzny i wymruczał
- Gruzi huo...

[Canis]

- Myślę Magu, że lepiej abyś poszedł, paru rycerzy z pewnością z nami zostanie do czasu aż będziemy sprawni... A Isentor może was potrzebować jak najwięcej... - Powiedział próbując odganiać oddechem muchy z nosa. A wredne stworzenia lubiły to miejsce...

[Malavon]

-Możliwe, że masz rację. Przynajmniej na chwilę nie narobię tutaj szkód. - odpowiedział z wymuszonym uśmiechem. Malavon chwycił swój kostur i poszedł za resztą w kierunku ruin. Podążał tunelami, aż natrafił na kolejnego zakonnika i mistrza Devristusa. Ominął ich widząc, że elf się regeneruje, po czym wszedł do pomieszczenia przed nimi. Stał tam król wraz z hrabią Cadacusem, Elrondem, Aragornem i Zelerisem. Gdzieś z boku spostrzegł również ludzkiego maga Kratosa.
-Dzieje się coś ciekawego?

[Elrond Ñoldor]

- Jeszcze się pytasz? - wyszczerzył zęby wskazując na tałatajstwa. - Dobrze prawisz Gunsesie, będzie nad czym poeksperymentować.
Powiedział Arcymag. Oczywiście kilka chwil wcześniej teleportował się z powrotem do komnaty, w której walczyli z Meanebem.

[Mohamed Khaled]

//

ludzkiego maga Kratosa.

jak to ludzkiego?

Lepiej to złapać, niż rozwalić. Możemu go potem przebadać i wiedzieć co to jest. Ale jeśli tego nie zrobimy, to świat pożegna się z częścią nas... puowiedział. Miał nadzieje że go dobrze zrozumieli. Ostatnimi czasami Kratos zmienił się. Nie myślał już o wojaczce, a o rzeczach wiele, o wiele ważniejszych..

[Nocturn]

Również Nocturnus dołączył do grupy prowadzonej przez króla, gdyż na powierzchni jedyną rzeczą do oglądania byli ranni żołnierze i zwłoki poległych w walce. Po chwili dotarł do grupki kompanów, po czym spostrzegł zwłoki jakiegoś maga, rzekomo Meaneba.
- Meaneb? A więc to on za tym stoi... Udało Wam się ustalić, co zamierzał zrobić?

[Elrond Ñoldor]

- Uczynić siebie bogiem, zawładnąć światem, nas zniszczyć. Nic nowego...