Argusiowe wakacje

[Elrond Ñoldor]

- Jakby nasze towarzystwo mu nie odpowiadało... - łypnął na Aragorna. Słyszał jego rozmowę. - No dobra, tak wiem, droczę się, chyba żaden z nas nie zna się na żegludze, ale daje grzywne że zaraz ktoś zacznie machać rączką... - mówił ni to do towarzyszy, ni to do siebie.

[Zeleris Flamel]

- Zeleris Flamel - odpowiedział dracon na pytanie człowieka, którego nie znał, ale który chyba znał pozostałych. Na miejscowego nie wyglądał, zdradzały to oczy i kolor skóry. I akcent. Zapewne więc był członkiem drużyny Aragorna.
- Dawny kompan Aragorna i reszty. Miło by było poznać, gdybyś i ty się przedstawił - dodał, po czym zajął się odpowiedzą dla Adamusa.
- Cóż, z początku wędrowałem po Valfden. Ostatecznie podróż zawiodła mnie tutaj. No i tak siedziałem tutajaj, właściwie u Matsumo i czekałem... Sam nie wiem na co. Ale wiem, że czas wracać na Valfden. -

[Elrond Ñoldor]

- A w ogóle to mnie już nogi bolą o tego durnego stania - starzec jęczał dalej. - Nic tylko chodzimy... I stoimy... Ktoś by kolejkę postawił, moje kieszenie puste... A w pysku sucho... Hmm... Burdel też bym odwiedził - łypnął wzrokiem na rozmówczynię Aragorna.

[Mogul]

Ork zaśmiał się. -Przydałoby się najebać Edziu jak wrócimy .

[Hagmar]

- Jesteście w karczmie, z luksusowym burdelem imbecyle! Piwsko stoi przed wami. - opieprzył swoich ludzi a potem zwrócił się do Fiony - A mówi, Shinja nie wie kim jestem. Dowie się. Ale to z czasem. Jestem tu na wakacjach, a moja kompania jest ze mną do towarzystwa. W sumie chyba oczekują ostrej jatki ale nie mam na to ni czasu ni pieniędzy. Samo Valfden przypomina burdel ogarnięty pożarem... który ciężko ugasić.

[Elrond Ñoldor]

- Hue, hue, heu - zaśmiał się Elrond. Siedział z nogami rozwalonymi na stole, w ręku trzymał mocarny kufel z którego pociągnął jakby jego usta od lat nie dotykały płynów. Stróżka złotego spłynęła mu po brodzie.

[Zeleris Flamel]

Dracon uwalił się na jedno z krzeseł. Drewno zaskrzypiało pod jego ciężarem. Nie, żeby się spasł, o nie! Krzesło po prostu było felerne! Wziął dzban i nalał sobie piwa do kufla. Jak dają, to trzeba być. Uprzejmość i dyplomacja tego wymaga. Pociągnął solidny łyk.
- Dobrze, przyznać trzeba - stwierdził. - Choć brak mi nieco miodu z Efehidon. - Podobnie jak i inni i on zawiesił oko na dziewczynie, która rozmawiała z Aragornem. ÂŁadna była. A blizna dodawała jej tylko uroku. Specyficznego, ale zawsze. 

[Aurius]

-Każdy musi sobie czasem pofolgować. - skomentował Aurius. Usiadł obok kompanii, ale nie wziął ani piwa, ani nie przyglądał się kobiecie. niezbyt go to wszystko interesowało.

[Elrond Ñoldor]

- A wiesz Zelerisie, żem teraz baronem? Dwie gminy mam pod sobą. Obowiązek wielki, podatki trza zbierać... - mrugnął porozumiewawczo.

[Zeleris Flamel]

Dracon uśmiechnął się przebiegle.
- Gratuluję. To wielki zaszczyt i takie tam. Napić się za to trzeba! - Napił się za to, bo tak trzeba.
- Ale... nie jesteś już młody, twoje ciało słabnie. Jesień życia, jak to mówią. A zima nadchodzi. Nie potrzebowałbyś może dziedzica? - zapytał. - Zaufanego i silnego, który wziąłby pod swoje skrzydła te ziemie, gdy tobie by się zmarło? - Ach ta przyjacielska troska!

[Elrond Ñoldor]

- Zmarło?! - parsknął oblewając się piwem. - ÂŻyję już dobre kilka setek lat. Nie mam zamiaru umierać w tym tysiącleciu... Nie zapominaj przyjacielu, że moja dusza jest elficka. I jest jeszcze młoda. Ciało to tylko ciało, naczynie, które można zmienić - uśmiechnął się. - I wiem o co Ci chodzi szczfany lisie. Ale prędzej moje jądra wyprodukują mi dziedzica, który miałby odziedziczyć i kierować włościami. 

[Zeleris Flamel]

- Tylko ciało, albo raczej aż ciało. Masz nieśmiertelną elfią duszę. Tak na marginesie dusza ludzka, krasnoludzka, czy niziołcza też jest raczej nieśmiertelna. Ale to chwilowo nieważne. Masz wieczną duszę. Ciało masz ludzkie. Nie byłem nekromantą, więc dokładnie tego nie wiem, ale fizyczna egzystencja zależy od ciała, nie duszy. Dzban to też naczynie, a piwo gdy ten pęknie rozlewa się - odpowiedział dracon. Nie zademonstrował porównania, bo szkoda było piwa.
- Co innego jeżeli znajdziesz sobie ciało zapasowe i po śmierci ktoś cię wskrzesi. I pewnie to właśnie masz na myśli, mam rację? - zapytał. - A jeżli chodzi o to o co mi " chodzi", to nie wiem o czym mówisz - dodał z szerokim uśmiechem.

[Elrond Ñoldor]

- Oczywiście, oczywiście - również się uśmiechnął. - Wracając do sposobu uzyskania długowieczności. Aktualnie znam dwa sposoby. Pierwszy to oczywiście twój sposób. Ale nie wiedzieć czemu wszystko czego się nauczę w tym ciele, zostanie zapomniane przez kolejne. Oczywiście ja byłem martwy, że tak powiem, kompletnie. Co innego gdybym po prostu leżał na stole rytualnym, a nekromanta najzwyczajniej w świecie zamieniłby naczynie w którym egzystowała by moja dusza. Kto wie, może wówczas moje dotychczasowe zdolności zostały by zachowane.   
Drugi sposób jest trudniejszy. Nie w kwestii technicznej, ale wymagałby ponownie związać się z mroczną sztuką bycia. Zostać nekromantą, następnie liszem. Nieśmiertelność i potęga gwarantowana.
Ale czas pokaże, jestem może lekko za półmetkiem życia tego ciała. Długa droga jeszcze przede mną i długie życie. Jesień będzie teraz dla mnie trwała bardzo długo...

[Devristus Morii]

Dusze można przekląć, a wtedy nie da się osobnika z taką duszą wskrzesić powiedział Elf po długim milczeniu.

[Mohamed Khaled]

Zeleris Flamel? Gdzieś to słyszałem.. Ale gdzie? To nie wiem. Elrondzie... Gorzej jak cię nikt nie będzie chciał wskrzeszać - odezwał się niespodziewanie. W końcu, by kogoś ożywić trzeba znać nekromantę z takimi zdolnościami.. Na Valfden nie ma ich za dużo. w ten zwrócił uwagę na Auriusa. Co? Tam u was w zakonie nie lubią pić? Pierwsze słyszę... Swego czasu spotkałem mistrza Juliana, jak i jednego z jego podopiecznych.. Jak mu było.. Tzaro... Nebrax. Chyba tak. Może nie pili za dużo, lecz jeśli można było, to to robili po czym sam wziął solidny łyk. Już nie patrzył się na dziewczynę, z którą rozmawiał czarny.

//Wielkie sorry za mą aktywność... Mam problemy w rodzinie... Ojciec do szpitala trafił.

[Zeleris Flamel]

Dracon pił piwo właśnie. Słysząc słowa Elronda kiwnął głową, na znak, że zgadza się. - Jest jeszcze sposób mojego dziada. Stworzenie i użycie na sobie kamienia filozoficznego. Wiem, że to możliwe. Odkryłem ten sekret, po długich poszukiwaniach. Niestety, coś poszło nie tak i to właśnie doprowadziło do mojej straty. Podejrzewam, że powodem była czarna skaza. Nie uwzględniłem jej, opierając się jeno na wskazówkach dotyczących ludzi... - Na chwilę zamilkł, jakby się zastanawąc.
- Kiedyś może spróbuję ponownie. Najpierw jednak odzyskam dawną moc i wiedzę. Ironicznie, ale wiedzą odnośnie sposobu uzyskania kamienia przepadła także... Nieprzyjemna sytuacja w sumie. - Skrzywił się na wspomnienie tejże sytuacji.
- Miło, że słychać o mnie jeszcze na Valfden. Dawniej byłem dość znacznym magiem w Gildii, więc pewnie gdzieś wśród jej byłych członków usłyszałeś o mnie- odparł nieskromnie do człowieka, który nie raczył się przedstawić.

[Elrond Ñoldor]

- Załóżmy Devristusie, że mnie nikt do tego czasu nie przeklnie. Zawsze będą możliwe omawiane przeze mnie wcześniej tamte dwie ścieżki - następnie zwrócił się w stronę Zelerisa. - Kamień filozoficzny?

[Mohamed Khaled]

Ah... zapomniałbym! Zwą mnie Kratos Cry. Aktualnie mag ognia... - przedstawił się.
Możliwe... po tym co stało się z gildią, to wielu z uczniów albo zginęło, albo uciekło. Mógłbyś z łaski swojej wyjaśnić w skrócie czym jest kamień filozoficzny? I jak on działa? Bo nie jestem w tym zaznajomiony za bardzo...

[Zeleris Flamel]

Flamel zmarszczył czoło.
- Nie opowiadałem ci o tym przed podróżą, Edziu? Hmm... No, może nie. Kamień filozoficzny to, najprościej mówiąc, substancja zapewniająca nieśmiertelność istotom śmiertelnym. Nie należy jednak mylić tego z przemianą w lisza, czy wampira. Obiekt nie staje się nieumarłym, ani jego dusza nie zostaje przeklęta. Po prostu ciało przestaje się starzeć - wyjaśnił.
- Mój dziad, Nicholas Flamel, był, lub raczej jest, jedyną osobą, która ów kamień stworzyła i skorzystała z jego mocy. A tak nawiasem mówiąc, słowo " kamień" też jest uproszczeniem, gdyż może on przyjąć różną formę. -

[Elrond Ñoldor]

- Hmm... Sprytne. Jak go stworzyć?