Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad w "Obieżyświacie"

[Elrond Ñoldor]

Elrond osunął się na krzesło. Pochłonęły go całkowicie myśli. W końcu walną tradycyjne "kurwa" i zaczął mówić.
- To co widzieliśmy to zapewne była wizja z jego umysłu. Wizja jego wyobrażenia, nie żadnej realnej groźby czy przepowiednia przyszłości. "Krew w kolorze bursztynu". Gdzie ja to słyszałem? Hmm... No nic. Musimy kierować się na północ. W żadnym innym rejonie go nie ma. I taką informacje już dzisiaj usłyszałem od krasnali. Co ty o tym sądzisz?

[Istedd]

- Cóż... prawo to starodawne i bardzo wciąż aktualne. Mi jednak pora wrócić do mych ochroniarzy, gdyż niebawem w drogę wyruszam z towarem. Sukno i ubrania wiozę. Mniejsza jednak o to. Owocnych interesów i abyście złodziei nie spotkali. Tego wam życzę. I zdrowia! Dziękuję za konwersację, bywajcie! - rzekł, wstał i pokłonił się im lekko, po czym powlókł się w kierunku kompanów. Zauważył widać (bowiem jeszcze po stwierdzeniu o aktualności owego "prawa" obejrzał się przez ramię), że ów dziwny magik opuścił ich kompanię. Można było się więc przysiąść i jakoś wszystko podsumować. Bynajmniej się postarać. Jakoś nie czuł się najlepiej w stosunku do myślenia. Nadal bolał go kark, tors, a także poniekąd głowa. Przysunął sobie chybotliwy taboret i usiadł nań tuż przy Elrondzie. Westchnął.
- Nihil novi. A jak u was, przyjaciele? Dowiedzieliście się czegoś? - zapytał ściszonym już nieco głosem. Miał nadzieję, że choć im udało się zdobyć ważniejsze informacje.

[Elrond Ñoldor]

- Taa... ÂŚwiat spłonie, krew będzie żółta, kierujcie się śniegiem, gwiazdami i księżycem. Dziwne. Jakby go coś postrzeliło gdy podszedłem. Najpierw wydawał się bystry i rzeczowy, a nagle zaczął mieć jakieś urojenia i poczęstował nas swoją magią. Zesłał nam wizję. Właśnie jak to sobie nasza Ziemia ładnie płonie... Potężny dziad. Potężny... Malavon. O czym rozmawialiście? - staruszek dobrał się do dzbanka z którego tajemniczy mag nalewał sobie alkohol do kubka. Winko, jak to miały elfy w zwyczaju.

[Malavon]

-W sumie nie powiedział niczego na temat zniknięcia tej wioski. Ale znał Ciebie i jakiegoś Mantosa. Jeszcze z poprzedniego wcielenia. Twierdził, że potrafi kontrolować dowolnie magię. ÂŻe należy do tych, którzy są ja w stanie nagiąć do własnej woli...Ogółem dziwny gość. Każdy starszy czarodziej tak ma?

[Istedd]

Dwójka magów najwyraźniej rozprawiała wciąż między sobą. Z pewnością świadczył o tym Malavon. Istedd jakoś nie miał ochoty wcinać się w ich rozmowę, toteż postanowił siedzieć cicho i ewentualnie nadstawiać ucha. Być może czegoś dowie się zupełnie dlań nieznaczącego, czym później będzie mógł szpanować w rozmowach, perfidnie rozpowiadając o innych? Chyba nie był taki, prawda? Miał wszak brodę - znak bycia "tym dobrym" i epickim oraz urokliwym, a także nieprzeciętnie inteligentnym, rubasznym, czyli podobnym do przysłowiowego żula. Korciło go, aby zapytać o dalsze poczynania. I tak na to przyjdzie czas kiedyś! Tedy milczał. Rozejrzał się z nudów po karczmie.

[Elrond Ñoldor]

- Obawiam się że tak - odpowiedział Malavonowi. - Czekaj... Wspomniał o Mantosie? Co dokładnie?

[Malavon]

-Tylko coś o byciu bardziej zasadniczym i braku możliwości polegania na nim. Rozumiem zatem, że to wasz wspólny znajomy? Wydawał się mówić wtedy mentorskim tonem. Jakby was uczył lub coś takiego.

[Elrond Ñoldor]

Mantos to mój brat. Ciekawe co u niego. Z tego co się orientuję, nie ma go na wyspie. Nigdy z nim nie byłem w jednej organizacji, a jedynym moim mentorem był Nekromanta Canis. Był człowiekiem, a kształtowanie magii pasuje bardziej do elfów czy draconów. Niee... To nie możliwe żeby to był ten porąbany Nekromanta... Niemożliwe...

// Edzio zrobił taką minę:

[Istedd]

Cóż... tamci dalej rozprawiali między sobą, a nasza była moczymorda dalej milczała. Niezbyt pojmowała wagę i ogólnie całą sytuację, toteż zupełnie nie zabierała głosu. Zaczął zaś nucić sobie pod nosem piosnkę pijacką.
- Jestem sobie panem.
gdy siedzę nad dzbanem;
u mnie w domu cztery kąty
i potłuczony piec piąty.
Oto to ja pan, pan, oto to ja pan, pan
oto to ja pan, pan, I o nic nie dbam!
Nie dbam ja o złoto,
przepiję z ochotą;
ani pomnę o mej zgubie,
gorzałeczkę z piwkiem lubię.

[Malavon]

-A jacyś znajomi magowie, którzy mogliby teraz posiadać takie umiejętności?

[Elrond Ñoldor]

- Król. Nikt inny. Nie wiem... To co, zbieramy się?

[Istedd]

- A gdzie mielibyśmy się zbierać? Właściwszym pytaniem byłoby dokąd... bo cóż zamierzasz teraz począć, Elrondzie i Malavonie? Czyż moja rola nie jest już w tej sprawie skończona? Pomogłem wszak przy zwiedzie w "Obieżyświacie". - rzekł. Jakoś nie widział się zbytnio w kompanii owych magów. Owszem, pomógł im jak mógł i chyba tyle rozegrał już ów aktor na scenie zwanej światem, w akcie zwanym życiem. Choć chętnie poszedłby z nimi... jeno gdzie i po co? No i, rzecz jasna, za jaką cenę? Bo chyba ów "trud" zostanie nagrodzony grzywnami, nieprawdaż? Inaczej byłoby bardzo nieładnie. Zastanawiała go reakcja tamtych. Bo chyba to nie koniec owego "zadania", które zleciła mu pierwsza lepsza napotkana po drodze osoba?

[Gunses]

//Zadanie jest analogiczne do innych które są obecnie prowadzone w dziale wypraw. Nie zaczęliście nawet gównego wątku zadania. Tak tylko dpopowiadam.

[Elrond Ñoldor]

// Jo?

- Ależ drogi Istedzie. Pytałem się ogólnie. Nas. Wszystkich. Szczerze nie wiem co możemy jeszcze zrobić. Wiem, że mieliśmy wypadać w karczmie informacje o tej wiosce Wyręby. Co dalej? Czy macie jakieś propozycje? Wycieczka na północ w poszukiwaniu owej wioski czy kopalni? Bandytów? Chramów? - starzec nie znał dokładnych rozkazów. - Setmere czy Gunses oczywiście nam za wszystko zapłacą. A im więcej informacji doniesiemy, tym nasze sakwy będą większe zapewne...

[Istedd]

// Gówny wątek. :/

- Rozumiem, rozumiem. Spokojnie! Co dalej? Nad tym również ja się zastanawiam. Propozycji żadnych raczej także nie mam. Nie liczcie więc na mnie w tej sprawie. Choć rację masz, Elrondzie, ze im więcej im doniesiem, tym bogatsi się staniemy. Racja w tym święta. Choć raczej nie uśmiecha mi się tam podróż... jednak jeżeli trzeba, niechaj tak będzie. Mam nadzieję, że bambus nie siedzi w Siedzibie szpiegując każdego z nas i zastanawia się, gdzie się podziewam. Ma dziwne fetysze... i ogólnie jest dziwny. I czarny! - rzekł z wrednym uśmiechem. Chyba niezbyt darzył mości Zeyfara szacunkiem. Pewnie z powodu koloru skóry, albo picia herbaty.
- Cóż... lepiej byłoby jednak już wyruszyć, niż rozważać o tym latami długimi. Jak sądzicie? Na moje możemy wyruszać, skoro to napełni nam sakwy. Bo coś czuję, że jeno to początek.

[Gunses]

//No aż się upewniłem czy na pewno dałem wam wszystkie potrzebne informacje. Ale błądzicie po omacku.

[Elrond Ñoldor]

// Została jeszcze grupka grająca w karty.

Jako że czekać ich będzie może jakaś podróż, Elrond postanowił najeść się i napić przed wymarszem. Jak pomyślał tak uczynił.

[Gunses]

//Ziiimnooo!

- Czego? Mamy już komplet.

[Istedd]

// Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci. Taki mamy plan i tako-li czynią nasze postaci. Wszystko bowiem zapisane jest u mnie, w niebie.

Istedd uznał (sądząc po zachowaniu Elronda), że nie ominie go długa, męcząca i niebezpieczna podróż. Wypadało więc... odpocząć, napić się i najeść na zapas. Postanowił tak uczynić, acz z tym wyjątkiem, że zabrał danie pozostawione przez grupkę najemników. Było już zimne i w niewielkiej ilości, ale jakowaś rekompensata to była, nieprawdaż? Wrócił do stolika, gdzie siedział Malavon. Rozejrzał się konsumując jednocześnie niesmaczne mięso popijane tłustym sosem. Niespodzianie jakowaś persona odezwała się nader niemile do... chyba staruszka. Właściwie nie był pewny, jednakoż i tak uznał, ze trzeba w to wcisnąć nos.
- Nie "co", a słucham. Jakiś problem? - zapytał znad talerza plując skrawkami jedzenia jak kartaczami i katiuszami.

[Elrond Ñoldor]

Elrond wychylił głowę znad talerza. Na jego twarzy gościło zdziwienie. Usta miał pełne żarcia, toteż nie mógł wykrztusić ani jednego słowa.