Stale sobą być? Cichy karczmarski zwiad "U Baby Jagi"

[Eric]

- No to chodźmy - zachęcił Fausta i sam ruszył drogą wskazaną przez Murila. Istotnie, jaskinia była zagospodarowana nadzwyczaj dobrze. Widać oprócz bandyckiego fachu znali się też na osiedlowej architekturze. Zgodnie z wskazówkami brodacza, tuż za jednej chatki wyłoniła się druga, obficie obstawiona strażnikami. Diomedes podszedł do jednego z nich z pewną, niestrwożoną miną.
- Jesteśmy od Murila.

[Gunses]

- Wchodźcie do środka - rzekł tęgi bandzior uchylając wam szmatę - dywan, którym było zasłonięte wejście. Od środka biło ciepłem, pieczenią i winem.

[Eric]

Diomedes wszedł przez łaskawie utworzone przez bandziora przejście i rozejrzał się po wnętrzu, dopuszczając do nozdrzy apetyczny zapach pieczeni i wina, który szybko pobudził fantazje jego kubków smakowych. Nagle zrobił się bardzo głodny.
- Witam - rzucił, co by na gruboskórnego buraka nie wyjść. - Ponoć można się u was nieźle dorobić. Przysłał nas Muril - powtórzył wyuczoną frazę.

[Gunses]

Chatka jak wszystkie inne była mała. Była tam mała kuchenka, trzy pnie, dwa małe, które tworzyły krzesła wokół trzeciego, większego pnia, który był używany za stół. Zaraz po wejściu był stół, na nim leżały kawałki starych płyt, zbrój, amuletów i innych rupieci. Leżało tam też równie dużo złotych naszyjników, pierścieni, kilkanaście sakw z pieniędzmi. Za stołem zaś obok krzesła stała komoda i szafa, a między nimi pokaźna skrzynia. Wykonana była w całości z metalu i kamienia. Mechanizm zatrzaskowy nie pozwalał otworzyć skrzyni inaczej niż za pomocą odpowiedniego klucza. Natomiast przed krzesłem, za stołem stał ubrany w skórzany kubrak mężczyzn. Był koło czterdziestki. Był czarnowłosy, dość krótki ścięty. Twarz była typową twarzą rozbójnika, który widział już zbyt wiele, by okazywać emocje.
- A no to witamy w obozie Dona. Jestem Jan Vion, prawa ręka Dona. Dobrze żeście się wywiedzieli. Jeśli chcecie, to zarobicie tutaj całkiem sporo. Mamy złota od cholery. Ale nic za darmo. Trzeba będzie się trochę napracować. Jest w tym obozie wiele do zrobienia, wiele spraw w których można się przysłużyć. Wystarczy pochodzić i pogadać z ludźmi. Na pewno będą mieli wam coś do roboty. W razie pytań, zapraszam do mnie. Ja na razie nie muszę się martwić o żadne akcje, mamy dość dużo roboty na wykopaliskach. A i muszę coś wymyślić, bo myśliwi skarżą się, że w obozie ciężko o strzały... Eh... Coś chcecie jeszcze?

[Eric]

Diomedes spojrzał wyczekująco na milczącego do tej pory Fausta. Sam już dobrze wiedział, co trzeba było zrobić. Wyjść, może rozdzielić się, z ludźmi pogadać, jak możliwość będzie to o Wyręby popytać. Przy okazji jak tak sobie pomyślał, to w końcu jakiś łatwy zarobek byłby całkiem mile widziany, więc i mógłby się jakoś przysłużyć bandziorom. Niezbyt żwawo budziło się w nim poczucie sprawiedliwości, które winno gościć w sercu pułkownika Szwadronu Zagłady, dlatego też prawdopodobnie nie miałby oporów przy przystąpieniu do zbójeckiej działalności. Bo i poniekąd będąc niegdyś w Krukach nie należał do najuczciwszych obywateli Efehidon, nie mających zupełnie nic na sumieniu. A przecież nie był teraz na służbie. Zło i występek mogły odetchnąć ze spokojem. 

[Gunses]

Zło i występek oddychały spokojnie. Zło i występek oddychało spokojnie tym samym powietrzem co i Diomedes. I o to właśnie chodziło.

[Anv]

Gdy wyszliśmy z pomieszczenia, spojrzałem na Diomedesa.
- Myślisz, że powinniśmy pokręcić się po obozie? Popytać ludzi co wiedzą. Zastanawiam się czy jest sens pchać się do Dona. Obawiam się, że byle komu nie powie o swoich sztuczkach. Chociaż nigdy nie zaszkodzi spróbować. - stwierdziłem rozglądając się wokół, by trochę zorientować się w układzie całości.

[Gunses]

//Jest skończona liczba postaci, które możecie odwiedzić. Możecie, bo nie musicie odnajdywać ich wszystkich.

//Szukając, napiszcie posta, że chodzicie po obozie. Dam wam po każdym takim poście dwie osoby, do których można podejść i z którymi można porozmawiać.


Widzieliście wielu ludzi, coś koło trzydziestki, którzy byli na zewnątrz. Niektórzy ostrzyli miecze, inni reperowali siatki na ryby, inni gotowali coś w kociołkach, jeszcze inni siedzieli dookoła ognisk.

[Eric]

- Ja się chętnie tutaj rozejrzę. Zawsze można się czegoś ciekawego dowiedzieć od jakiegoś niepoprawnego plotkarza - uśmiechnął się.
- Proponuję się rozdzielić - powiedział. - Co ty na to?

[Anv]

- Masz rację. Rozdzielimy się i rozejrzymy dokładnie. Po wszystkim w razue czego spotykamy się dokładnie w tym miejscu. - przystałem na propozycję Diomedesa, po czym skinąłem głową i odszedłem na kilka kroków. Potem szedłem dalej gdy zauważyłem grupkę zebraną przy ognisku. Postanowiłem podejść. Siedzieli, śmiali się, pili jakiś ichniejszy alkohol zapewne i przegryzali solidnymi kawałami mięcha. Gdy stałem już za pleami jednego z nich, odezwałem się.
- Witam! Trochę tu nowy jetem. Tak chodzę i się rozglądam. Chyba nie będziecie mieć nic przeciwko jakbym się przysiadł? - zapytałem.

[Eric]

Diomedes skinął tylko głową Faustowi i oddalił się spacerowym krokiem wgłąb jaskini. Ciągle nie mógł się nadziwić, w jak praktyczny i niezwykły sposób została zagospodarowana. Każdy kamień czemuś służył. A i prawdopodobnie była to wręcz idealna fortyfikacja. Naprawdę ciężko byłoby otwarcie szturmować na ten obóz. Mijając niewielkie grupki osób zajmujące się najróżniejszymi czynnościami, nadstawiał uszu, by usłyszeć strzępki rozmów. Jego zainteresowanie zwrócili ostrzący miecze mężczyźni. Zawsze można mieć nadzieję, że i znaczą w hierarchii całego obozu coś więcej. Podszedł do nich, przyjrzał się ich pracy. Widać w nich było swego rodzaju oddanie, jakby osełko na powierzchni klingi traktowali niczym coś w rodzaju rytuału. Nikogo nie mogło to dziwić.
- Porządna stal - pochwalił, lustrując rynsztunek wyłoniony na światło dzienne.

[Gunses]

//Faust
- A no siadaj, siadaj. Toż my wasza kamrateria teraz! Przyjechaliście z Murilem, tak? Ty i Twój towarzysz? Znudziło się życie w zgodzie z prawem, co? Hahaha! Wiemy, wiemy, toż my z takiej samej stali kuci! Jestem Torn! Wojownik jakiego świat nie widział, a Ciebie jak wołają?

//Diom
- A prawda to, kawał to miecz i porządnie naostrzony musi być. To Ty jesteś tym nowym tak? Widziałem jak dzisiaj przyjechaliście z Murielem, Ty i jeszcze jeden, młodszy chyba. Siądnij jeśli chcesz...

[Eric]

- Ano, natknęliśmy się na tego brodacza w karczmie. Poczciwy chłop, trzeba przyznać - uśmiechnął się. - Chociaż aż dziw, że tak otwarcie ludzi zaprasza do swojaków. Ja jestem Diomedes, ten młodszy to Faust - przedstawił się.
- Często musicie nimi wywijać? - zapytał, kiwając głową w stronę mieczy.

[Gunses]

- Ostatnio niestety nieczęsto... Myśleliśmy z chłopakami, że po ziemie skoro słonko wzejdzie i trawka pokaże się na ziemi ruszymy na trakty. I to co zawsze: rabunki, napady, karkołomne ucieczki. A tu dupa. Szef skumał się z kimś wpływowym i teraz rozkopuje jaskinie wszelkie, szukają staroci jakiś i magazynują i wywożą tamtemu. Fakt, tamten płaci szczerym złotem, ale to nie to samo co pohasać po trakcie... Eh...

[Eric]

- A co to się tak ze zbójeckiej szajki w kółko archeologów mu przeformować uwidziało? Co to takiego wykopujecie? - zainteresował się.
- Pewnikiem coś wartościowego, skoro złotem szczerym płaci, chętnie rzuciłbym okiem, co to za dziwy. Czyli mówicie, że nie ma u was ostatnio żadnej poczciwej roboty? A szkoda, czegoś takiego bym właśnie szukał - zmarszczył nos i wykrzywił lekko wargi.

[Gunses]

- Właśnie nie pojmuję zbytnio. Z kopalń i wykopalisk przywozi się do nas jakieś starocie. Stare misy, zbroje, tarcze, jakieś kamienne płyty, drewniane księgi. Niestety nic Ci po tym, bo to wszystko w magazynie. Ale to coś dziwnego na rzeczy jest. Słuchaj. Widziałem kiedyś towar co to przybył z jednym kursem. Stary, na bazarze za to być nie wziął złamanej monety. A ten jegomość, płaci za to złotem najprawdziwszym... Jak mu tam jest... Jakiś artysta... yyy... Malarz! O tak właśnie. Jam go nie wiedział, on z szefem rozmawiał tylko. A ja jestem Hakso. I po prawdzie, to mógłbyś mi pomóc. Dostałem robotę od Jana, ale jakoś nie mam ochoty jej kończyć, może byś mnie wyręczył?

[Anv]

- Faust wołają. Muril to poczciwy facet. Spotkaliśmy go w karczmie i kurna, zachęcił nas, tośmy z nim przyjechali. - stwierdziłem radośnie po czym przysiadłrm się do gniska.
- To czym dokładniej się wy tu panowie zajmujecie? Bo obóz macie fajny, specyficzny. Robota jakaś by się znalazła?

[Gunses]

- ÂŚwieżak! Hahaha! Na pany nam mówi! Ha! Przecież tu każdy swój! Daj spokój Faust! A wiesz... Hmm.. Chcesz się przypodobać, co? No to może i coś się znajdzie dla Ciebie. Tutaj przy ognisku piecze nam się pieczeń, póki tu siedzę, te szelmy mi go nie zjedzą!
- Hahahahaha - zaśmieli się inni
- Ale jest tu taki jeden, Rot się zwie. Kłóci się z każdym niemiłosiernie, bąki zbija zamiast za robotę się wziąć. Ma strugać patyki na strzał i groty wiązać, a ten obibok leży sobie w chacie i ma jednym słowem wyjebane. Jan kazał mi go doprowadzić do pionu, ale jak teraz to zrobię, jak mu tu jelonek się dopieka. Skoczył byś do niego i przemówił mu do rozumu?

[Anv]

- W sumie mogę skoczyć. Siedź i pilnuj jelenia, ja się nim zajmę. - zaśmiałem się. Podniosłem się i otrzpeąłem spodnie. W trakcie przypomniałem sobie, że jednak nie znam się na rozkładzie tego obozu i nei wiem gdzie kto mieszka.
- Tylko powiedz mi, gdzie go znajdę, albo która chatka to jego skoro pewnie się w niej wyleguje.

[Gunses]

- Widzisz tą tutaj z samego brzegu - spytał Torn - Tam siedzi na menda. Przemów mu do rozumu i powiedz, że jeżeli bierze kasę i wyżywienie ze wspólnego dobytku, to niech też się przyłoży suczy syn.