W głąb dracońskich ruin.

[Nessa]

//: Phi, dwa dni człowieka nie ma, a już ponad 10 nowych stron, martwe szkielety i duży pajączek. Macie panowie tempo

   Wszystko działo się zbyt szybko. Tak szybko, że bezbronna elfka nie mogła się słowem odezwać i unikała wychylania swej wątłej osóbki, gdyż ani ze szkieletami, ani z pajączkiem, ani tym bardziej z demonem szans nie miała. Nie w takiej ciemności. Ledwo widziała twarze swoich towarzyszy, którzy dość szybko znikali.
   W końcu elfka miała przeczucie, że wszystko zmierza w dobrym kierunku. Demon został uwięziony w dziwnym kółku, Diomedesa uwolnił Gunsesa, Konrada uzdrowiono i jeszcze kilka innych dobrych oznak*. Tylko widok dość poturbowanych nowicjuszy i omdlały mistrz magii powstrzymywały Nessę od radości.
   Podeszła do młodszego Nivellena i zaczęła mu się przyglądać, lecz nie odezwała się ni słowem.


*o których elfka wie, a Nuda za chwilę o nich doczyta

[Eric]

Diomedes pochwycił zmartwione spojrzenie elfki. Wyszedł mu na przeciw, posyłając jej uspokajające mrugnięcie. Uśmiechnął się z ulgą, ale syknął, kiedy z rany na policzku jak na komendę wytrysnęły kolejne strumyczki krwi. To mogło nieco zepsuć zamierzony efekt, jednak Diomedes natychmiastowo podjął działania, któremu miały temu zapobiec. Przyjął dumny wyraz twarzy i raz jeszcze spojrzał na elfkę.
- Nudo, a ty jak się trzymasz? - zapytał z przejęciem.

[Hagmar]

- Po staremu. Inkantacją Anv.
Isentor zwrócił się do demona.
- Zamierzasz współpracować?

Pierdol sie. Taak, ten demon nie będzie współpracować. Bo niby po co? Niech pomęczą nosiciela.

[Arti]

 - Cham! - krzyknął Ra, by po chwili przypomnieć sobie, że on sam nie gryzie się w język jeżeli chodzi o wulgaryzmy.

[Nessa]

   Elfce natychmiast zrobiło się jeszcze bardziej szkoda Diomedesa. Mężczyzna był wyjątkowo pechową osobą, a demon miał do niego widoczną słabość. Przyłożyła dłoń do klatki piersiowej i zapytała jakby z lekkim niedowierzaniem:
- Jaa? Jak ja się trzymam? - uniosła lekko głos, dając wyraz swemu zdumieniu. - W przeciwieństwie do niektórych poobijanych -uśmiechnęła się lekko - czuję się świetnie. Tobie jak widzę dobry humor wrócił, skoro już grozić biednemu Darlenitowi - Nessa odwróciła się w stronę demona, który jak na komendę udzielił królowi niezbyt grzecznej odpowiedzi. Nie musiała jednak na głos wyrażać swej dezaprobaty, bo zrobił to Aerth. Skrzywiła się lekko i czekała na rozwój sytuacji. Miała nadzieję, że mauren wyjdzie z tego cało.

[Eric]

- Ano - wyrzekł, pocierając zraniony policzek. - Chyba już mnie nic gorszego nie spotka, także jest to jakiś sukces. No i jakby na to z dobrej strony popatrzeć, to ile pecha bym nie miał, zawsze szczęścia było trochę więcej, no bo ciągle dycham - uśmiechnął się.
- I cieszę się, że tobie również nic nie jest - dodał, opierając się o ścianę sali. Z zaciekawieniem spoglądał na rozwój wydarzeń. Wyglądało na to, że demon nierozsądnie zaczął wulgarnie zwracać się do króla. Nie żeby ktoś rokował mu jakąkolwiek przyszłość, ale tak czy siak... Zdecydowanie nie wyglądała najlepiej.

[Koza123]

Niestety, radość Konrada musiała teraz ustąpić złości. Oto demon, który był już praktycznie pokonany, nie chciał dobrowolnie opuścić ciała Darlenita. Zmartwiło to młodego łowcę. Wiedział, że w tej sytuacji, jego opętany towarzysz nie znajdował się w zbyt komfortowym położeniu.

[Arti]

   Młodzieniec wpadł na pewien chytry plan.
 - Hej, demonie! - krzyknął. - Dlaczego nie chcesz opuścić ciała tego maurena? Nie wiesz, ile zabawy daje obserwatorom wypędzanie demona. Będziesz wrzeszczał, krzyczał i wył jak zarzynana świnia. Możesz też teraz samemu opuścić ciało swojego gospodarza. Obie te drogi prowadzą do twojej zagłady, ale gdy będziesz stawiał opór, my będziemy się świetnie bawić... Twoim kosztem. - powiedział. Miał nadzieję, że demon niczym małe dziecko nie pozwoli, by ktoś bawił się gdy on płaci.

[Hagmar]

A tym czasem Aragorn i Yarpen dobrali się do jednego z pomieszczeń, okazało się że była do starożytna karczma, piękne kamienne stoły i ryciny zdobiące ściany nadawały temu miejscu odpowiedni klimat. Yarpen zapalał pochodnie i sprzątał kurz i pajęczyny. Aragorn zaś podszedł do reszty. Jak toś chce odsapnąć to z Yarpenem znaleźliśmy karczmę. Bez zawartości wiadomej, ale położyć się choćby i na stole można.
Spierdalaj, nosiciel też będzie cierpiał.

[Isentor]

- Nie chcesz gadać polubownie. Załatwimy to inaczej.
Isentor sięgnął do pasa po mieszek wypełniony solą. Wysypał trochę minerału na dłoń, zbliżył się do demona. Drugą ręką otworzył mu usta i szybko wepchnął do gardła sól. Teraz obiema rękami przytrzymał mu szczękę tak żeby nic nie wypluł. Sól powoli rozchodziła się po gardle opętanego. Człowiekowi nie zaszkodzi. Wywoła co najwyżej nieprzyjemny posmak i zmusi do wymiotowania. Na demony działa inaczej. Każde drobne ziarenko jest dla nich rozgrzanym do czerwoności węgielkiem, który zadaje potworny ból. Isentor wsypał demonowi takich do gardła dziesiątki tysięcy. Na pewno zabolało.
- Mamy przed sobą cały dzień demonie. Mam jeszcze dużo soli i ziół. Nie uciekniesz mi. Możesz skrócić swoje męki. O ile zaczniesz współpracować.

[Gunses]

Gunses z mieczem i łukiem na plecach stanął za Isentorem, skrzyżował ręce na klatce i bezczelnym wzrokiem patrzył na zadawany demonowi ból.

[Koza123]

Konrad widząc męki demona odczuwał wyraźną satysfakcję przemieszaną z radością. Uspokojony słowami króla, nie bał się już o swego towarzysza. Stanął tuż przed opętanym i patrzył, jak jego wróg cierpi.
-Masz za swoje, pokrako.- powiedział młody łowca uśmiechając się przy tym okrutnie.

[Hagmar]

Aaaaaaaaaaaaa! Dobra kurwie syny, wygraliście. Ale... i tak przegracie. Chwała Meanebowi! Demon opuścił ciało Darlenita.

[Arti]

 - Pfff... Boję się ciebie jak tamtego debila z knajpy...* - rzekł sarkastycznie młodzieniec.

*z historii Aertha Ra - nie raz nie dwa w kanjpie lał się z pewnym gościem od którego dostawał... wp*ol - mówiąc dosadnie

[Adaś]

Byłem trochę zdezorientowany najpierw pająk, później jego śmierć a do tego jeszcze większość poleciała szukać demona, widziałem jak Aragorn z ojczulkiem zmierzają gdzie indziej. Tak zostałem sam na środku wielkiej komnaty z mieczem w ręku. Nie zastanawiając się długo poszedłem za dwójką łowców, za resztą się nie opłacało bo w końcu gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść. Powoli szedłem tunelami za krasnoludem i draconem. Gdy tylko wszedłem do tego samego budynku co oni rozejrzałem się i spytałem:
-Co to za miejsce bo wygląda jak karczma?

[Koza123]

Konrada ucieszyło to, że Darlenit był już wolny od demona. Jego radość była tym większa, że najprawdopodobniej demona już prędko nie spotkają. I spokój.- pomyślał młodzieniec.

[Hagmar]

Nie uwierzysz, to... karczma! Tyle że pusta, a nawet jak nie... to po trzydziestu tysiącach lat nic się nie nada do picia raczej.

[Adaś]

No wiesz jak znajdziemy wino to ono w każdym wieku się nadaje do użytku. Ale za to mamy chyba gdzie odpocząć

[Hagmar]

Sprawdzaliśmy, nic tu nie ma. A szkoda... bo poza wodą, sucharami i wędzonym mięchem nic nie mamy.

[Adaś]

Na te słowa zrobiłem krzywy grymas twarzy.
Jakoś wytrzymamy.