"Sok z Złotej Rudy - Kici kici smoczku"

[Anv]

Zaczęliśmy więc z Patty wirować wśród tłumu. A to piruet, a to obrót, a to stylowe wychylenie partnerki w tył. Wszystko to jednak było zachowane w typowym dla biesiady stylu. ÂŻartobliwie i z uśmiechem na twarzy.
- Swoją drogą nieźle tańczysz. - stwierdziłem nachylając się do ucha zakonniczki. Nie po to by mieć możliwość zajrzeć w biust, a po prostu być pewnym, że muzyka mnie nie zagłuszy.

[Dragosani]

Dracon udał się za elfką. Perspektywa pieczonego ogona i trunków byłą bardzo kusząca. Usiadł wśród znajomych, szczerząc kły.
- Zapoda ktoś kawał tego osławionego ogona. - poprosił uprzejmie. - A tak na marginesie, co wy tu za świństwo palicie? - zapytał węsząc dym i widząc skręty.

[Hagmar]

Prosze. Ukroił i podał kawałek na złotym półmisku. Bagienne ziele, sztachnij szluga zioom.

[Nessa]

   Elfka pokręciła przecząco głową i grzecznie podziękowała. Nie przepadała za mięsem, a kawałkiem ogona tym bardziej. Chociaż w sumie nigdy go nie jadła, ale już czuła jakieś takie wewnętrzne fuj. Do kompani przysiadł się Zeleris, który wyglądał jeszcze straszniej.

[Gordian Morii]

  A gdzieś tam, na skraju polanki siedział samotny elf. Pod rozrośniętą leszczyną, na płaszczu zdobytym jakiś czas temu wpatrywał się to w ciemniejące niebo, to w ogień płonących kłód, a to znowu na bawiących się towarzyszy. Nie był bynajmniej typem samotnika, a wręcz przeciwnie bardzo lubił kontakt z innymi jednak w tym szczególnym miejscu nie potrafił się odnaleźć. Był zwyczajnie obcy...
  Brakowało mu współbraci z Zakonu Zartata, z nimi zawsze mógł odnaleźć wspólny język, temat rozmów czy nawet wspólnego milczenia, a tu? Tutaj nawet milczenie mogłoby się nie udać, ÂŁowcy znali się bardzo dobrze, widać było, że tworzą zgrany zespół. Jedyna współczłonkini Bractwa - Patty, również w jakimś sesnie związana była z ÂŁowcami, a Zeleris jak zdążył się dowiedzieć był starym znajomym, dla którego łowcy byli prawdziwymi przyjaciółmi...
 - Ehh elfie, elfie... Zachciało Ci się wypraw... - westchnął kręcąc z politowaniem głową.

[Dragosani]

Dracon przyjął półmisek od Aragorna. Podziękował skinieniem głowy. Spróbował kęs ogona. Ponownie kiwnął głową, teraz  z uznaniem. Przełknął kęs.
- Wyborne, żeby nie powiedzieć dosadnej. - stwierdził. - Za ziele dziękuję. Nie skorzystam. Nie chcielibyście raczej, aby wam drużynowy mag się zjarał i zaczął szaleć. - powiedział i wziął się za jedzenie.

[Hagmar]

Trudno Nudo, hej a gdzie Elitharias? Powinien być tu z nami. Nawet jeśli nas nie zna to poznałby.

[Anette Du'Monteau]

Syn Uriela zauważył Ellthariasa siedzącego z dala od wszystkich. Zastanawiał się czemu ciągle zostaje na uboczu. Postanowił podejść i dowiedzieć się nieco, lub zwyczajnie porozmawiać. Zbliżył się i położył rękę na ramieniu zakonnika.
-Witaj Ellthariasie, coś cię trapi? W życiu widziałem już różne wyrazy twarzy i nie wmówisz mi, że wszystko u Ciebie w porządku.

[Hagmar]

Racja Zeleris. A, mianuje Cie mym nadwornym magiem, cokolwiek to znaczy...

[Gordian Morii]

- Witaj. - odrzekł - Gratuluję tryumfu nad gadem, rad jestem, że moja propozycja okazała się w jakiejś części przydatna. - dodał.
- Co do mojego wyrazu twarzy, to nie wiem w czym problem. Po prostu niezbyt pasuję do waszej kompanii. Wy jesteście tacy żywi, a wręcz żywiołowi a nasz zakon kształtuje nas na osoby bardzo opanowane, toteż bardzo ciężko jest mi się tutaj odnaleźć wśród was. Co wcale nie wpływa negatywnie na mój nastrój. Jestem osobą patrzącą na świat przez pryzmat tego co pozytywne, pełne optymizmu i mimo nigdy nie wpadam w coś w rodzaju psychicznego dołka, toteż nie ma potrzeby przejmowania się mną. Posiedzę tutaj, odpocznę chwilę, a gdy będziemy mieli wracać bezzwłocznie stawię się na miejscu zbiórki.

[Dragosani]

Zeleris twardo spojrzał na Aragorna.
- Nie będę bawił twoich dzieciaków! - zaparł się. Zeżarł kawałek ogona. - No chyba żebyś zapłacił. - uśmiechnął się. - Opowiadałbym im bajki! - chyba naprawdę dopisywał mu dobry humor.

[Hagmar]

No pewnie że będę płacił, regurarnie nawet. Naucz mnie psioniki. Umiem telekineze o patrz. Podniósł złoty nocnik siłą woli i położył go sobie na głowie.

[Anette Du'Monteau]

-Widzę po Tobie, że jesteś strasznie regulaminowy. W naszym gronie zawsze można trochę zrzucić z tonu, ale gdy sytuacja tego wymaga stajemy się podobni. Nie sądzisz chyba, że będąc za liniami wroga świetnie się bawiłem i odpoczywałem zabijając tych wszystkich ludzi? Wtedy trzeba przyjąć maskę obojętności, powagi i chłodu obowiązku jaki spoczął na twych barkach. - opowiadał
-Poza tym nie każdy z nas jest tak żywiołowy. Jak widzisz ja np nie pije. Wolę zachować pełnie zmysłów i trzeźwość umysłu w każdej chwili. Wypracowałem w sobie takie blokady. Ktoś musi się nimi czasem "zajmować". - powiedział uśmiechając się w stronę ogniska i bawiących się przyjaciół.
-Jeśli będziesz chciał porozmawiać zwyczajnie na jakikolwiek temat jestem do dyspozycji. Mogę nawet rozprawiać o waszym Bractwie, gdyż interesuje się nim. Przyznam w duchu, że kiedyś chciałem zostać paladynem i bronić pozostałych przed złem tego świata z mieczem w ręku, tarczą na ramieniu i słowem otuchy na ustach.

[Gordian Morii]

- Niestety, ale wybierając drogę paladyna musisz być świadomy, że od tego momentu to Ty będziesz paladynem i nie będzie to twój zawód, ale sposób bycia. Dlatego więc już od samego początku nasze kształcenie przebiega w taki, a nie inny sposób.
-Rozumiem, że nie wszyscy u was są jednakowi, ale jednak porównując Samotnych łowców z Bractwem na pierwszy rzut oka widać ogromne różnice dzielące te dwie organizacje.

[Dragosani]

- O, niesamowite. - skomentował Dracon ironicznym tonem. - Też tak umiem. A nawet lepiej. O patrz. - skupił wolę i używając psioniki podniósł przebiegające obok dziecko i położył sobie na głowie. Po chwili wypuścił je, coby pochwaliło się kolegą.
- Mogę cię nauczyć, ale jak wrócimy. - powiedział. - Tyle że niech to zostanie wśród zaufanych. Gildia krzywo patrzy na takie coś.

[Anette Du'Monteau]

-Granice i podział zawsze istnieją, niezależnie od nas. Tak zachowana jest jakaś równowaga. Nie da się, jednak powiedzieć że nie mamy wspólnych cech. Zeyfar usiadł obok nieco wygodniej się sadowiąc. -Skoro już rozmawiamy, słyszałem o twojej pomocy w sprawie Lattai. Dziękuję. Pozbyłeś się tamtych natrętnych nieumarłych i reszty paskudztwa. Może będzie spokój na jakiś czas w Ombros. W razie co zawsze jesteś tam mile widziany. Mauren spojrzał na niebo, na gwiazdy umieszczone na nim i księżyc oświetlający okolicę.
-W Ombros oczywiście, nie na cmentarzu. - dodał z uśmiechem

[Hagmar]

Wiem że krzywo, a jaka jest formuła kuli ognia? Igoi? To skrócona tak?

[Gordian Morii]

- Tak pomogłem jej, lecz jednocześnie zastrzegłem, że cmentarz ten jest niezwykle niebezpieczny. Będę musiał wybrać się tam jeszcze raz, ale to dopiero wtedy gdy moi towarzysze będą gotowi na spotkanie z nieumarłymi takimi jak Upiory i inne, jeszcze gorsze.

[Dragosani]

- Tak. - odpowiedział Zeleris. - Skrócone formuły zaklęć, to po prostu pierwsze litery kolejnych sylab zaklęcia. Ale znajomość samej formuły nic ci nie da. Gdyby tak było już dawno znałbym wszystkie zaklęcia ze wszystkich szkół. Potrzebny jest trening, znajomość technik wizualizacji... no i znajomość pomniejszych zaklęć. W przypadku kuli ognia, byłaby to ognista strzała. - wyjaśnił. Lubił rozmawiać o magii.

[Hagmar]

Oigh, zgadłem? Znam koncentrację Zelerisie...