"Sok z Złotej Rudy - Kici kici smoczku"

[Adaś]

Adamus na słowa Anva powiedział:
-Z miłą chęcią poczekam. - Po czym odpowiedział na słowa Zelerisa z lekkim uśmiechem na ustach:-Utnij go i zaczynamy piec.

[Hagmar]

No i Yarpen. ÂŁuski biorę ja. Będzie ładna zbroja. Odrzekł zeskakując z gadziego łba.
Piękny nie? Powiesimy jego łeb w głównej sali naszej twierdzy, tylko będzie trzeba zmienić firanki bo kolory będą się gryźć. Idź po piłę więc.

[Nessa]

   Elfka przekręciła lekko głowę w lewo. Zachwyt nad smokiem uleciał i ustąpił zdrowej ocenie. Było widać po gadzie, że walka nie była łatwa, przynajmniej dla niego. To duży wyczyn pokonać takiego przeciwnika, ale dziewuszce jak to dziewuszce było go zwyczajnie szkoda. ÂŻadnej chorej ekscytacji. Poza tym walka, choć sama nic a nic nie zrobiła, wydała jej się szybka. Za szybka. Magia to potężna broń, zamyśliła się, czekając aż przyniosą piłę. Nie chciała być przy odcinaniu ogona smoka. To było jakieś takie...podłe?

[Anette Du'Monteau]

-Czas na brudną robotę. - odparł Zeyfar i wziął się do oprawiania bestii. Spojrzał na swój nóż łowiecki i uznał, że się raczej nie przyda. Chwytając katanę zbliżył się do smoka...

//: Mały problem, pisałeś że to czarny smok czy coś. W spisie potworów nie ma takiego. Tylko złoty i czerwony. Skąd ja mam trofea brać?

[Hagmar]

//Staty jak u czerwonego. To tylko kolorek, ciesz się że nie rosofhy.

[Anv]

- Z tych łusek wodzu to z pięć zbrój ulepimy. Patrz jaka gadzina wielka. - uśmiechnąłem się. - Osobiście także chciałbym jeden kieł tegoż smoka, miło mieć pamiątkę w chałupce. - stwierdziłem i spojrzałem na Zelerisa - Wstydziłbyś się, kanibalu jeden. Ciekawe czy i twój ogon byłby podobnie smaczny.

[Adaś]

Adamus przyjrzał się pracy Zeyfara. Widząc z jaką zręcznością oprawia zwierzynę pomyślał sobie Może też wypadało by się tego nauczyć. Z przemyśleń wyrwały go słowa Anva o kanibalizmie. Chwilę się zastanowił czy coś powiedzieć, ale nie oparł się pokusie i z dużym uśmiechem na ustach spytał łowcy:
-Może też spróbujemy ogona Zelerisa?

[Anette Du'Monteau]

Nastał wieczór, a Zeyfar wciąż pracował niezmordowanie przy smoku. Na szczęście Yarpen też znał się co nieco na oprawianiu. Mimo tego zdołali jak na razie oprawić niewielką część smoka. Roboty pozostanie jeszcze na dłuższą "chwilę".
-Ciężka i niewdzięczna praca. Przy okazji, ktoś mógłby wziąć sobie krwi z tego bydlaka, skoro ja i Yarpen ściągamy resztę.

[Dragosani]

Dracon wziąć oglądał smoka. Zajrzał ciekawie do jego pyska. Ciekaw był jak toto właściwie zieje ogniem. Podejrzewał, że w grę wchodzą gruczoły produkujące odpowiednie łatwopalne substancje. No i oczywiście odporny na poparzenia pysk. Mag dotknął jednego z kłów smoka. Zastanawiał się, czy dałoby radę zrobić z niego sztylet... byłby to całkiem ekscentryczny przedmiot. Idealny dla maga. A nawet jeżeli nie dałoby się zrobić czegoś takiego... cóż pamiątka z samego kła byłaby całkiem niezła.
- Wziąłbym jeden z kłów, jeżeli nie macie co do nich innych planów... - powiedział do towarzyszy. Słysząc bardzo wyrafinowane żarty kompanów odparł ze wstrętnym uśmiechem.
- Pozbawiając mnie ogona narazilibyście Valfden na wielką stratę. Najprzystojniejszy Dracon na wyspie stałby się... niepełny. Nikt by wam tego nie wybaczył. No i, oczywiście, dostalibyście z pioruna.

[Hagmar]

Marsz po piłę i nie piprzyć głupot bo głodnym, i rozpalać ognicho. Czas się urżnąć w trupa, należy się nam. Krew zara wezmą, przecie do tego to beczek trzeba. O, jadą. I rzeczywiście, jechała do nas część Cesarskiej armii.

[Patty]

Do tej pory trzymałam się z tyłu, nie wychodząc w czasie walki na pierwszy plan. Teraz jednak zbliżyłam się do oprawianego smoka, przesuwając dłonią po ostatnich, niemal już wyrwanych łuskach. Dziwnie było patrzeć na tak majestatyczne, potężne stworzenie, które leżało teraz w pyle. Nie czułam jednak żalu, gdyby tak było, nie dołączyłabym do wyprawy, po prostu nieszczególnie interesowały mnie sentymenty związane ze smokami. Mimo wszystko postrzegałam je jako zagrożenie, a takie trzeba eliminować, co właśnie się stało. Wyciągnęłam nóż i spojrzałam na niego bezradnie, sięgając do rękojeści miecza. Zabrałam się za upuszczanie krwi.

// Mam taki skill, zatem poniekąd chciałbym choć część tej krwi dla siebie.

[Anv]

Kiwnąłem tylko głową i udałem się na poszukiwania piły. Ogon smoka był sporej grubości, więc zwyczajna piła nie poradziłaby tu sobie. Konieczna była piła dla dwóch osób. Po chwili głębszych poszukiwań i wypytaniu kogo trzeba odnalazłem konieczne narzędzie. Przyniosłem je pod truchło i ustawiłem się po jednej stronie ogona.
- Ktoś pomoże mi z drugiej strony? Ktoś z konkretną krzepą by się przydał.

[Dragosani]

Dawniej, jako człowiek, Zeleris nie był z "konkretną krzepą". Ale przemiana w Dracona uczyniła go nieco silniejszym. Dlatego też podszedł do ogona bestii i złapał za rączkę piły. 
- No dawaj, Anvuś. Rżnijmy ogona! - zawołał do mutanta szczerząc zęby.

[Anv]

Wyszczerzyłem sie nie mniej niż dracon. Chociaż może jednak mniej, bo jemu przy tym wylazły te duże kły na zewnątrz. W sumie liczyłem na to, że akurat on podejdzie. Obaj mieliśmy więcej siły niż jakikolwiek człowiek w drużynie, więc powinno pójść sprawnie, a szef głodny przecież. Pociągnąłem piłę najpierw w swoją stronę, potem Zeleris w swoją, szło topornie, delikatnie mówiąc. Jednak raz za razem, śmajtnięcie za śmajtnięciem zagłebialiśmy się w ogon smoczyska. Rżnęliśmy...

[Dragosani]

Rżnięcie smoka, to jest jego ogona, szło opornie. Bestyja całkiem mocna była. Każde śmajtnięcie piły wydobywało miły dla ucha odgłos cięcia mięsa. Krew spływała z rozcięcia i barwiła ostrze piły. Sam widok odcinanego ogona był z pewnością śmiertelna obrazą dla smoczej rasy. Gdyby zobaczył to inny smok, z pewnością mieliby naprawdę poważny problem. I drugi ogon, po usunięciu problemu. Rżnęli dalej.

[Hagmar]

Gdy skończyli rżnięcie wokół truchła płonęło kilkanaście ognisk. Trwała biesiada, głównie dzięki uprzejmości mieszkańców wyzwolonej wsi. Polityczne konsekwencje tutejszej wojny nie obchodziły Aragorna, konsekwencje jego czynów po powrocie na Valfden i zdaniu raportu temu gówniarzowi królowi też... jeszcze nie. Szanował go, ale nie koniecznie lubił. Nie chodziło tu o polityke i to co komu nadał a... brak widocznego zaangażowania w kwestie Mgły i tego że Meaneb może mieć tu armie już od dawna, nie sprawdza się przecież każdego przełażącego przez portal. Dracon pogrzebał w ognisku końcem miecza, rozmyślał dalej...

[Adaś]

Adamus siedział także przy jednym ognisku z towarzyszami. Obserwował palące się drwa drzewa pod pieczącym się ogonem smoka. Nie mógł się doczekać posmakowania tego rarytasu. Podobało mu się jak tłuszcz z ogona podsyca ogień to dobrze o potrawie świadczyło. trochę nerwowo zaczął rozglądać się po towarzyszach. Za którymś razem gdy obrócił głowę, jego uwagę zwróciła postać zamyślonego dracona. Po dłuższej chwili postanowił go spytać:-Nad czym tak rozmyślasz szefuńciu?

[Hagmar]

Nad polityką padałanie, nad konsekwencjami tego co tu, jako baron Kadev a więc jakby na to nie patrzeć reprezentant obcego kraju, robię.

[Dragosani]

Flamel obserwował całą biesiadę. Był w doskonałym nastroju. Zabili smoka! Dokonali tego, czego dokonują jednie bohaterowie w legendach! Zatopił się we wspomnieniach. Gdy był mały ojciec bardzo często opowiadał mu różne historie. O wielkich wojownikach i magach, heroicznie walczących ze straszliwymi przeciwnikami. I teraz Zeleris sam upodobnił się do takich postaci. Zresztą podobnie jak pozostali członkowie drużyny. Biesiada trwała, ogon piekł się wolno nad ogniem, a okoliczni grajkowie umilali czas biesiadnikom. Dracon był w wyśmienitym nastroju, więc postanowił zrobić coś, czego od dawna nie robił. Była muzyka, była świetna atmosfera i były kobiety. Taniec! Dracon uśmiechając się pogodnie podszedł do jednej w niewiast obecnych na biesiadzie. zupełnie przypadkowo była to strachliwa elfka Nuda! Skłonił się lekko i wyciągnął pazurzastą dłoń.
- Można panią prosić do tańca? - zapytał z uśmiechem.

[Nessa]

   Nuda odrzuciła patyk, którym rysowała jakieś szlaczki na ziemi. Kółka i krzyżyki w jakiejś kratce pożegnały się z piwnymi oczami pod wpływem elfiej stopy. Jej uwagę przykuł dialog, jaki się rozgrywał między Adamusem i Aragornem. Zdziwiła się.
- Przed wyjazdem nad owymi konsekwencjami nie myślałeś? - zdążyła zapytać i nagle wyrósł przed nią kolejny dracon. Ten straszniejszy rzecz jasna. Ale że jak... Ale że co? ÂŻe ja? Tańczyć? Ogromne szpony również nie przekonywały ją do propozycji maga. Jeszcze mnie poharata. Odmówić jednak nie wypadało. Poza tym elfka lubiła tańczyć, chociaż nigdy jeszcze nie pląsała z kimś tak przerażającym. - Z przyjemnością!