"Sok z Złotej Rudy - Kici kici smoczku"

[Gordian Morii]

-Chodź ze mną Zeyfarze. - rzekł i ruszył w kierunku trupów. Razem z łowcą usadzili umarlaków w kręgu, tak, że wyglądało to jakby strażnicy siedzieli i rozmawiali. Miecze wbite w ziemię posłużyły jako oparcie dla wiotkich ciał wszak bitwa rozegrała się niedawno i strudzeni wojacy wyznaczeni do służby wartowniczej nie musieli stać prosto jak struny lutni uważnie lustrując otoczenie. Brakowało jedynie ogniska, ale w sumie nie było ono tak bardzo konieczne.
-No, teraz to wygląda na prawdziwą wartę. Wracamy.

[Anette Du'Monteau]

-Sądziłem z początku, że chodzi ci aby to wyglądało jak po bitwie, a nie jak żywe. No cóż, małe nieporozumienie. Teraz pozostaje nam mieć nadzieję i czekać na efekty całego przedsięwzięcia. Mówiąc to mauren skrył się w zaroślach na uboczu

[Dragosani]

Gdy wszystko zmierzało w dobrym celu, Zeleris rozluźnił się nieco. Pomyślał, że zakonnik może i jest wkurzający, ale czasem jednak ma dobre pomysły. Dracon miał tylko nadzieję, że już po zabiciu smoka elf nie będzie nalegał na wspólna modlitwę. Mag zaczął przygotowywać się na spotkanie ze smokiem. Oczywiście zamierzał użyć na nim magii. Wątpił aby pocisk z balisty, nawet tak potężnej jaką posiadali, był w stanie od razu uśmiercić gada.

[Hagmar]

Godź. 7:00. Z  daleka dało się słyszeć ryk. A może ziewnięcie? W każdym bądź razie gad z pewnością się obudził. Czekaliśmy chwilę aż nadleciał tuż nad czubkami drzew, zatoczył koło nad górą złota i wylądował. Obwąchał trupy i zainteresował się dwiema nafaszerowanymi przez Yarpena krowami, zajęło mu to dłuższą chwilę, nie spieszył się, delektował raczej. Yarpen delikatnie nastawił balistę, Aragorn zaś dał znak Zelerisowi.
Teraz.

[Dragosani]

Mag poczuł strach. Jeżeli się nie uda, to będzie przysłowiowo "do dupy". "Pod ogon" w przypadku Dracona. Lecz mimo strachu mag wyciągnął przed siebie kostur. Zaczął pobierać moc. Nie oszczędzał jej. Wiedział, że akurat teraz nie warto. Kryształ w kosturze zaczął lekko lśnić, oddziałując z magiem. W końcu Flamel pobrał wystarczająco dużo energii. Zaczął wizualizować ją.
- Ishuash Ru, Iaishosh Huush Aroshel. - wyszeptał inkantację. Kryształ zalśnił jeszcze silniej. Krew Dracona zawrzała. Zaklęcie, wzmocnione kosturem i czarną skazą, uaktywniło się. Z nieba zaczęły sypać się pioruny. Mag całą wolą skupiał je na smoku.

[Anv]

Wiedziałem, że znak do Zelerisa był znakiem rozpoczęcia ataku magicznego. Postanowiłem wspomóc dracona, ukazując potęgę magii demonów. Magii której nikt tutaj nie znał. Jedyną istotą, która także nad nią panowała był wampir Gunses. Dawało mi to poczucie pewnego indywidualizmu. Widząc poczwarę pozwoliłem dać upust emocjom. Furia, złość, podniecenie, chęć mordu, ataku, czegokolwiek, by tylko zabijać. Opracowany schemat impulsów i emocji pozwalał przepełnić demoniczne ramię energią. Ten świecił teraz przecudownym blaskiem. Dziś jednak, postanowiłem wytrzymać te kila chwil dłużej. Naładować go jeszcze mocniej. Małe wyładowania już przeskakiwały pomiędzy palcami. Dłuższe wstrzymywanie się mogło okazać się niebezpieczne. W ostatniej chwili, jednym impulsem myślowym dałem rozkaz do ataku. Wyrzuciłem ramię przed siebie prostując je, a z niego pomknęło w stronę smoka potężne wyładowanie elektryczne w postaci pioruna. Co więcej byłem w stanie kontrolować czas ataku. Utrzymywałem je rażące bestię jeszcze przez kilka dobrych sekund. Obrażenia były teraz najważniejsze.

[Adaś]

Adamus widząc całe zajście nie bardzo wiedział jak może pomóż. Więc stanął kawałek za towarzyszami podziwiał latające magiczne pociski lecące w kierunku smoka. Widział że zadają ból smokowi, żal mu się zrobiło stworzenia bo wolałby to załatwić raz dwa bez zbędnego cierpienia. Ale wiedział że jest to nie możliwe bo jak każde stworzenie gad ten chciał żyć.

[Hagmar]

Kliku piorunów zdołał uniknąć, ale reszta nieco przycisnęła go do ziemi, gad zaryczał potwornie, oszołomiony i ranny chciał się podnieść i w zbić do lotu. Nie dał rady, Yarpen zwolnił blokadę balisty i niemal trzy metrowy, stalowy, ząbkowany bełt poszybował w stronę czarnego jak smoła smoka.
ÂŻryj to skurwielu, napierdalać dalej piorunami i czymkolwiek macie! Repetuj baliste, repetuj kurwa nim wstanie! Darł się Yarpen. Smok upadł.  Pocisk trafił go w prawe ramię, zagłębiając się niemal do połowy. Gad chciał go wyciągnąć, nie mógł bo specjalnie przygotowany bełt był tak zakończony że wyciąganie go sprawiało wielki ból i tylko powiększało ranę. Smok plunął kulą ognia, nie trafił acz szykował kolejną zapewne.

[Anette Du'Monteau]

Mauren mógł jedynie wyciągnąć łuk i szyć w bestię. Napinał cięciwę niemal do granic możliwości i po kilku sekundach zwalniał, by strzała śmignęła w kierunku smoczego cielska. Niestety takie strzały nie wyrządzały wielkich szkód. Robił to gdyż chciał jakoś pomóc w ubiciu bestii

[Adaś]

Adamus obserwują wszystko w okół postanowił wziąć przykład z maurena. Zdjął łuk z pleców i zaczął powoli nakładać strzały na cięciwę. Celował w głowę chciał żeby smok był jak najbardziej rozproszony. Chociaż wiedział że dla smoka jego strzały są jak dla człowieka dziubanie wykałaczką, niby ból zadają a nic nie robię. Ale w głębi duszy marzył o tym by trafić w oko smoka i go w połowie oślepić.

[Hagmar]

Piorunem go! Piorunem! No niech ktoś ruszy dupe i zarepetuje tę cholerną baliste!

[Anv]

Teraz nie było czasu na zastanawianie się. Szybko skupiłem w sobie energię, zacząłem pobierać ją z wyimaginowanego pojemniczka, którego teorii uczył mnie kiedyś jeszcze Gordian w Gildii Magów. Pobrałem jej odpowiednią ilość i wypowiedziałem inkantację.
- Ishuoshan - zacząłem koncentrować się na wyższych warstwach atmosfery. Siłą woli wywoływałem tam powoli tarcie, zwiększając napięcie elktrostatyczne. Inkantacja była punktem zapalnym, inicjatorem. W smoka natychmiastowo uderzyło potężne wyładowanie. Nie było to kilka błyskawic, to był grom.  Jedno, bardzo mocne uderzenie. Nie było do tej pory człowieka, który byłby w stanie coś takiego przeżyć i dobrze o tym wiedziałem. Ba. Nawet istoty większe niż ludzie, gdy oberwały gromem odnosiły bardzo poważne obrażenia a ciało ulegało zwęgleniu.

[Anette Du'Monteau]

Zeyfar rzucił łuk i zaczął pakować ciężki bełt na balistę. Chwilę mu zajęło ale umieścił go w łożysku i zaczął powoli naciągać mechanizm. Niestety napięcie takiej potężnej maszyny wymagało nie lada siły od maurena. Zaparł się więc nogami i użył wszystkich swych mięśni, żeby załadować diabelstwo. Gdy to się udało, zmienił nieco kąt nastawienia i spojrzał czy aby trafi. Kiedy uznał, że będzie dobrze pociągnął za wajchę i uwolnił całą moc zawartą w baliście. Pocisk pomknął w tempie podobnym do piorunów wytworzony przez Zelerisa czy Anvarusnia.

[Dragosani]

Gdy smok dotkliwie poczuł moc jego zaklęcia Zeleris uśmiechnął się. Uwielbiał oglądać skutki swojej mocy. Napawało to go perwersyjną przyjemnością. Widząc, ze bestyj a szykuje się do zionięcia ogniem teleportował się kilkadziesiąt metrów dalej. Zauważył, że i Anv próbuje swoich sił w magii starożytnej. Mutant może i był potężny w swoich dziedzinach, ale w tym rodzaju magii nie dorównywał Draconowi. Tak też Arcymag postanowił znów uderzyć. Tym samym zaklęciem, gdyż okazało się skuteczne. Pobrał moc. Skupiając się na swojej krwi, która wzmocniła ją. Dodał do tego moc kryształu. A także skupienie, na które pozwalała mu znajomość technik medytacyjnych.
- Ishuash Ru, Iaishosh Huush Aroshel! - słowa mocy wyrwały się z jego gardła. I ukształtowały energię. Przeistoczyła się ona w serię potężnych piorunów, które uderzyły z nieba w gada. 

[Hagmar]

Piorun Anva trafił w łeb gada, a dokładnie to w okolice oka wypalając je. W tym samym czasie balista wypaliła drugi raz, bełt trafił gada w mostek, bestia zaryczała. Pioruny Zelerisa dopełniły dzieła. Gadzina zachwiała się i padła. Jedyne co próbowało się ruszyć to wielki łeb oślepionego gada. Aragorn wstał, odłożył wszystko po za kataną. Anv, biegnij. Dobijemy skurwiela. Waaagh!! Dracon podbiegł kawałek, podskoczył zamachawszy skrzydłami i będąc w powietrzu ruszył w stronę gada.

[Anv]

- O tak! - krzyknąłem i ruszyłem pędem w stronę smoka. Szybko wyciągnąłem mój krzyk upadłych i ułożyłem tak, by móc jak najszybciej zaatakować. Biegłem chyba szybciej niż kiedykolwiek. każdy mięsień rwał się by móc zatopić ostrze w smoku. Zabić smoka, na bogów, czy kiedykolwiek przeszłoby mu przez myśl, że dokona tego wraz z towarzyszami? Biegłem może nawet kilka metrów przed lecącym Aragornem. Gdy byłem już wystarczająco blisko, odbiłem się mocno od ziemi. Precyzja zachowania w locie wyuczona wraz z umiejętnościami akrobatycznymi pozwoliła wylądować dokładnie na głowie smoka. Uniosłem szybko miecz od góry, ponieważ długo mogłem tu nie ustać i wbiłem go z przeogromną siłą w głowę gada, uważając iż jest to jedyny sposób na zwieńczenie jego żywota. Sam miecz był niesamowicie ostry, siła uderzenia dodatkowo wzmagała możliwości penetracji. Musiało się udać.

[Hagmar]

Chrup, plask, sekundę później ponownie rozległ się charakterystyczny odgłos pękających kości i rozcinanego z ogromną prędkością mięsa. To Aragorn wylądował obok wbijając mithrilowe ostrze z ogromną siłą aż po rękojeść w gadzi łeb. Smok był martwy. Rrrraaar!! Zaryczał w chwili tryumfu.

Anv&Aragorn: Achivmnent unlocked:

Pogromca smoków

Wyciągasz wnioski z twoich doświadczeń w walce z olbrzymi gadami. Wiesz lepiej jak i gdzie w ciele smoka umieścić miecz, czy też strzałę. Ponadto znasz pole i ostrość widzenia gadów, co pozwala Ci lepiej się przed nimi ukrywać.

    Wymagania: Weź udział w wyprawie na smoka i bierz udział w jego uśmierceniu.

//Reszta chyba też. Nie jestem do końca pewny.

[Adaś]

Adamus widząc z wzgórza jak towarzysze dobijają smoka. I usłyszawszy ryk triumfalny dracona powoli zszedł w dół. Obszedł smoka do o koła. Gdy już to zrobił podszedł do otwartego pyska, przy kucnął koło niego zajrzał do środka. Zastanawiała go budowa układu oddechowego gada. A najbardziej jak powstają płomienie wydobywające się z jego pysku. Po przemyśleniach  wstał i ruszył w kierunku Aragorna:
-Dajesz mi pozwolenie na zabrania sobie jednego z siekaczy smoka?

// Zapytaj Isa ; p

[Anv]

- Musisz poczekać na Zeyfara. Z tego co kojarzę tylko on umie oprawiać zwierzynę, a wyrywając mu siekacz mógłbyś go niechcący uszkodzić. W sumie też chciałbym jakieś trofeum z bestii mieć. - odrzekłem, robiąc przerwy po każdym zdaniu. Emocje powoli opadały, trzeba było odpocząć.

[Dragosani]

// Teoretycznie ja, Zeyfar i Adamus też powinniśmy dostać

Dracon nie ruszył za Anvem i Aragornem. Wiedział, że swoją pracę zakończył, pomógł w uśmierceniu gada. Dobić musieli go specjaliści w walce bronią. Dlatego oparł się na kosturze i obserwował jak dobijają smoka. Gdy wszystko dobiegło końca uśmiechnął się szeroko. Spodziewał się znacznie trudniejszej walki. Podobnie jak Adamus podszedł do truchła. Smok był wielki. I martwy jak głaz.
- Piękna bestia. - stwierdził Dracon. Trącił kosturem jego ogon. - I mam nadzieję, że smaczna... - dodał.