Tajemnice Starożytnych IV - Klucz ÂŻycia

[Mogul]

Chłopak spojrzał w niebo. Koniec walki... Nie dotarło to do niego od razu chociaż zadał pytanie towarzyszą. był zmęczony walką i w dodatku był dzień. Długo walczyliśmy pomyślał. Sięgnął po flakonik z krwią z której upił wcześniej dwa łyki... Dokończył całą butelkę. Dziwne zachowanie, przecież wokoło niego leżało dużo ciał. Lecz nie obchodziło go to... Liczyła się wygrana...

[Hagmar]

"Zaiste piękna bitwa, niemal bez strat a takie lubię." Pomyślał elf, nie brał udziału w bitwie co prawda...ale ktoś musiał sprawować nad wszystkim pieczę. Komandor czekał na towarzyszy.

[Dragosani]

Bitwa się zakończyła. Flamel rozejrzał się z nikłym uśmiechem po polu niedawnej walki.Wszędzie walały się trupy. Miały najróżniejsze obrażenia i leżały w różnych pozycjach. Mag podszedł powoli do Aragorna. Był zmęczony. Używanie magii i unikanie ataków przeciwników zmęczyły go. Usiadł na jakimś głazie. Musiał odpocząć i coś zjeść.  

[Eric]

Diomedes spostrzegł elfa. Powoli, utykając lekko udał się w jego stronę. Gdy już dotarł do Aragorna powitał go serdecznie.
- Cieszę się, że żyjesz Aragornie. Ale cóż mogłoby się przydarzyć takiemu potężnemu elfowi? - zaśmiał się smętnie, zmęczony - Cóż teraz poczniemy?

[Mogul]

Chłopak zadecydował sam. Ruszył w kierunku pola bitwy. Rozglądał się, tyle krwi, tyle ciał za swoje cele i ideały. Zaiste byłaby to piękna śmierć gdyby nie fakt że dużo ludzi chciało zdezerterować... To niegodne poszanowania, nawet nie godne pochowania. Szedł w kierunku komandora i cały czas o tym rozmyślał...

[Patty]

Powolnym ruchem wsunęłam do pochwy miecz, nie oczyszczając go nawet z krwi. Na twarzy odznaczało się silne znużenie. Czułam mdłości od intensywnego odoru krwi i śmierci. Popatrzyłam na rozrzucone ciała i ruszyłam w stronę barona, czekając na dalsze instrukcje. A także odpoczynek.

[Hagmar]

Elf zaciągał się zapachem pola bitwy, ot obyczaj...
-Ograbimy i spalimy trupy, zjemy i przeszukamy fort. A potem do domu, Diomedesie czy zdecydowałeś się na gildię?

[Patty]

- A może się napijemy, baronie? - Powiedziałam, siląc się na donośniejszy głos.

[Hagmar]

-Proszę bardzo, pijta jedzta i odpoczywajta kompanio.

[Eric]

Diomedes zaśmiał się głośno odpowiadając na pytanie Aragorna.
- Oczywiście, jeśli Twoje obietnice są prawdziwe! - zaśmiał się ironicznie - Czyli tutaj jest ten cały monolit, zgadza się? Zastanawia mnie co ów mag ma przy sobie... Zakładam, że nosił się ekstrawagancko, o magicznych błyskotkach nie mówiąc...

[Mogul]

Chłopak stojąc już u boku Aragorna spojrzał na Diomedesa. Po chwili namysłu chłopak rozejrzał się i ruszył by przeszukać ciała. Ciekawe czy coś szczególnego znajdę pomyślał i zajął się przeszukiwaniem pobliskich ciał...

[Hagnar Wildschwein]

//Foch!
-Jak po imienianch u szwagra...- stwierdził krasnolud lustrując jednobarwną masę, która rozpościerała się wokół. Strącił prędko strzały, które utkwiły w tarczy, obrócił młot w dłoni i umocował za pasem. Rękojeść nadal emanowała ciepłem, którym przesyciła je walka i wirtuozja walki Domenica. Tarczę przewiesił brodacz przez plecy i ruszył przed siebie. Wszak zawsze, choćby w najgorszej norze, musiał być punkt dowodzenia.

[Anette Du'Monteau]

Wyszedłem w końcu z lasu. Strój był uwalany w ziemi i drobinach krwi. Miecze postanowiłem wyczyścić później. -Witaj komandorze. - powiedziałem otrzepując się z brudu. To może znowu przygotować coś dla kompani? Jakiś porządny posiłek? - spytałem.

[Eric]

- Zeyfarze, jeszcze się pytasz? Po Twoim ostatnim kulinarnym wyczynie, chyba nie znajdzie się nikt kto by odmówił zjedzenia przygotowanego przez Ciebie posiłku! Chętnie Ci pomogę, bo pewnieś równie wyczerpany co ja.

[Dragosani]

Flamel słysząc słowa Aragorna wstał. Perspektywa posiłku, oraz przeszukania fortu była zachęcająca. Mag podszedł do Diomedesa i rzekł.
- Mag ów może istotnie nosił się ekstrawagancko, przyjacielu. Lecz wątpię by jego ekwipunek przetrwał. Zapewne spalił się wraz z ciałem. Aż dziw, że mag przeżył pierwsze uderzenie... - uśmiechnął się. - Twardy był, nie ma co. - dodał. Rzucił jeszcze okiem na Ociana. Tak niedawno wzdrygał się przed przeszukiwaniem ciał. Zeleris zaśmiał się cicho i również udał się by sprawdzić zawartość sakiewek kilku trupów.

[Eric]

- Zadziwiająca jest Twa moc jak na nowicjusza. Pokonać takiego maga to nie lada osiągnięcie. I dziękuje za tą malutką błyskawicę, którą posłałeś na pole bitwy ułatwiając mi co nieco walkę.

[Anette Du'Monteau]

-W takim razie chodźmy po jakiś kocioł i część zapasów. - rzekłem do Diomedesa. ÂŻałuję, że nie mamy świeżego mięsa. Przez chwilę myślałem czy by się nie wybrać z kimś i nie zapolować na kilka królików. - wspominając o tych drobnych futerkowcach uśmiechnąłem się do Zelerisa.

[Eric]

- Może Ocian zrobiłby użytek ze swojego łuku i upolował co nieco - rzekł Diomedes i spojrzał wymownie w stronę wampira.
- A więc chodźmy Zeyfarze, kocioł i zapasy jak mniemam są na wozie?

[Dragosani]

- Po prostu wiem jak efektywnie wykorzystać podstawy. - Flamel wzruszył ramionami. - I nie sądzę, by było za co dziękować. To była bitwa i liczył się każdy sposób na osłabienie przeciwnika. - dodał i wrócił do zabaw ze zwłokami. Słysząc rozmowę o posiłku uśmiechnął się paskudnie i zażartował.
- Zawsze możemy zjeść jakieś zwłoki. - wskazał ręką na trupy zalegające na polu bitwy.

[Eric]

- Nie wątpię, że masz na nie chrapkę Zelerisie. W takim razie zostawimy je dla Ciebie. Wychwalaj naszą wspaniałomyślność! - zaśmiał się Diomedes.