Rozwinąć skrzydła

[Merith]

- Ja się cieszę z rehabilitacji magów, oby to docenili. Bowiem nasza profesja też miała za uszami sporo.

[Nawaar]

- Ja się cieszę, że odzyskałem honor swego ojca, który jak skończył każdy wie. Teraz mogę patrzeć lepiej ku przyszłości zapominając o przeszłości, gdzie żeśmy skrywali się w cieniu. Powiedział prawdę czując się z tym dobrze, ba nawet się uśmiechnął radośnie, że wszystko o dziwo ułożyło się po jego myśli. Reprezentant bractwa tak jak niegdyś jego ojciec będzie dążył do potęgi ku chwale Zartata.

[Lucas Paladin]

Lucas stał obok tych wszystkich rozmów. Delikatnie poklepał Tancerza po pysku, jak zwykł robić, objuczył konia i przywdział pancerz. Cały czas nie spuszczał oka z Kiellona, syn Kharima bardzo go interesował. Przyjrzał się swojemu uzbrojeniu, niczego nie brakowało. Czekał więc w milczeniu aż kompania się zbierze i wyruszy w trasę. Dosiadł Tancerza i zmówił krótką modlitwę do Zartata.

[Marduk Draven]

-A ja z końca wojny.- odrzekł krótko. Myślami był dosyć daleko, w przyszłości. Gdy awansuje na Paladyna. Dziwnie się wszak czuł, będąc drugą w bractwie personą, będąc przy tym ledwie paladynem.
-Opel nie stukany, Kazmirze?- zapytał.

[Nawaar]

Krasnolud również dorwał swego konia, bo jakoś lepiej będzie mu się jechać niż na wozie, ale w planach ma oddanie go orkowi, od którego go pożyczył. Jeszcze będzie musiał mu wiele grzywien oddać, lecz teraz to nie stanowiło problemu kiedy otrzymał tytuł wraz z dwoma gminami. Brodacz przygotował Koniśia i wskakując na podwyższenie dosiadł swojego ogiera będąc gotowym do podróży, jednakże coś nie dawało mu spokoju, bo czuł że ciągle mu się przygląda Lucas to było dosyć dziwne, więc najpierw pomyślał szablonowo. Pedał? Czy ki pies. Dopiero potem zapytał mściciela o jego powody tej obserwacji. - Lucas masz coś do mnie, bo tak się przyglądasz jak sroka w gnat. Powiedz to będziemy mięli to za sobą. Mówił spokojnie, gdyż nie było powodu do nerwów, no może poza tym dziwnym gapieniem się.

[Kazmir MacBrewmann]

//To jest wygodny kryty wóz

- Może po prostu mu siem podobasz Kiellonie. Huehuehuehue. - zaśmiał się rubasznie, Lucas pewnie był starszy stopniem czy stażem i po prostu obserwował rekruta. Nawet jeśli to było patrzenie zalotne to miał to w dupie. Nie obchodziło go kto z kim sypia w Bractwie. W Bękartach też mieli takich, Jarka i Andrzeja. Polegli nad Amertodonem.
- Oczywiście że nie stukany. Odparł palantynce i poszedł przykulbaczyć ÂŚkodę do wozu.

[Lucas Paladin]

Lucas spodziewał się takich wypowiedzi po krasnoludach. Od czasu kiedy powrócił do treningów po kilkumiesięcznym odosobnieniu bardzo mocno spoważniał, mniej mówił, a więcej czynił. Dojrzewał do zostania Aniołem, Archaniołem Zartata. Kiedy usłyszał pytanie krasnoluda zszedł z Tancerza i zbliżył się do Kiellona. Spojrzał na niego jeszcze raz i powiedział otwarcie:
- Jesteś podobny do swego ojca. Ciekawe czy masz w sobie tyle z rycerza co on. - wciąż pamiętał ten moment gdy dowiedział się, że Kharim popełnił samobójstwo. Wszędzie rozpoznałby jego syna. Miał nadzieję, że jemu Zartat dał silniejszą psychikę.

[Nawaar]

O to chodziło. Kiellonowi ulżyło, bo spodziewał się innej odpowiedzi, ale teraz przekaże starszemu rangą swoją. - Jestem taki sam jak mój ojciec oddany sprawie, dumny z bycia rycerzem Zartata boga światła. To on prowadzi me ostrze na przeciwnika i z jego imieniem na ustach zginę jeśli taka będzie jego wola. Jestem jaki jestem i dobrze mi z tym, ale wiem czego nauczył mnie mój ojciec szacunek, honor to najważniejsze z nich zwłaszcza teraz w tych trudnych czasach. Krasnolud spoważniał przypominając sobie dawne czasy oraz śmierć swego ojca to była niepotrzebna plama na honorze rodu, lecz i z takim czymś sobie poradzi jedynie co musi zrobić to awansować a wszystko wróci do normy, tak przynajmniej myślał.

[Lucas Paladin]

Ambicji chłopakowi nie brakowało, to na pewno odziedziczył po ojcu. Młodzieńczy zapał niestety zawsze dość szybko gasnął. Lucas wiedział to z doświadczenia. Miał jednak nadzieję, że chłopak okaże się godny miana rycerza i będzie godnie reprezentował Bractwo w świecie.
- Zatem, niech Cię Zartat prowadzi, rycerzu. - odpowiedz Kiellonowi Lucas i odszedł by ponownie zasiąść na Tancerzu. Czekał aż mag wyda polecenie wymarszu, dowodzenie zamierzał przejąć w bitwie.

[Merith]

- "Stań pośród tryliona martwych dusz, i spytaj duchy czy honor ma znaczenie".

[Marduk Draven]

Rycerz uśmiechnął się, słysząc wymianę zdań paladyna i rekruta. Uśmiechnął się jednak skromnie, tylko prawym kącikiem ust. On także się przygotowywał, się jednak bardziej długofalowo. Chciał być nie tylko paladynem, mścicielem. Chciałby być nawet więcej niż aniołem. Chciał być karzącą ręką Zartata. ÂŚmiercią zła. Nienawidził zła. Chciałby je wycinać masowo, jakby kosą.
Wyrwał się z marzeń i zasiadł na wóz. Czekał na odjazd.
-Honor to nagroda głupich. Chwała na nic umarłym- odrzekł chłodno na słowa maga i otulił się szczelniej opończą.

[Merith]

- Prawda. Ruszajmy. Rzekł zajmując miejsce na wozie.

[Nawaar]

Kiellon poprawił się w siodle i był gotów do jazdy. - Niech tak będzie. Zwrócił się jeszcze do mściciela na słowa maga i rycerza milczał nie chciał nic mówić, bo on wiedział swoje kierował się tym. Teraz szedł w ślady ojca i tak jak on niegdyś miał stać się potężnym wojownikiem wypełniając wolę Zartata, chciał zatracić się w tym i w jego wolę oddać swoje życie, by wkrótce stać się aniołem jak Evening. Jednak wiedział, że długa droga do tego pełna niebezpieczeństw, trudności, ale taką wolał, żeby za łatwo nie było.

[Kazmir MacBrewmann]

- Wio ÂŚkoda! Smagnął lejcami kobyłkę i wóz powolutku ruszył.

[Torstein Lothbrok]

Wiking przemilczał słowa Marduke'. Nie zgadzał się z nim. Uważał, że warto walczyć i umierać choćby za honor i chwałę. Ale milczał. Nie chciał rozłamu w drużynie. Załadował się na furgon.
-Kaziu, walnij jakąś piosenke no. - poprosił woźnice.

[Kazmir MacBrewmann]

- No dobra, coś oryginalnego. I zaczął nucić nieco posępną ale dość ładną. Jak na gust MacBrewmanna.

[Nawaar]

Krasnolud również smagnął lejcami swojego konia a ten ruszył w stronę dalszego przeznaczenia. Teraz zrównał się z wozem, żeby jechać jednym tempem, ale aby mieć Kazia na widoku, by nie gadać do siebie a do towarzyszy. Wtedy też poproszono bękarta do śpiewu to może być akurat dobre. Krasnoludy znają wiele sprośnych piosneczek i ta może być wspaniała z resztą zaraz się o tym wszyscy przekonają. Kiellon już jednym uchem nasłuchiwał jednocześnie lekko się śmiejąc od tak, żeby wyjść z poważnego klimatu, ale jakie było jego zdziwienie kiedy śpiewał tak poważny kawałek. Kiellon nie przeszedł obok tego obojętnie i również zaczął nucić, żeby zgrać się z Kazmirem.

[Torstein Lothbrok]

-Ino tylko gorzałki brakuje.- rzucił, wsłuchując się w nucenie krasnoludów.
Sam zaś myślał, nad sprawą raczej przyziemną, w porównaniu do rozmyślań rycerzy.
-Kazio, to ty na swej gminie mym sąsiadem jest. To jedź jak do siebie.-spostrzegł.
Po czym zaczął myśleć nad budową stolicy swoich ziem. W sumie, dalej było to przyziemne, ale cóż. Był tylko prostym wojownikiem.

[Lucas Paladin]

Lucas bez słowa jechał obok wozu Kazmira. Mściciel pogrążony był w zadumie, swoje serce kierował do Zartata, jego ciepła i miłości. Nie wiedział czego się spodziewać po tej wyprawie, ale był gotów roznieść w pył każdą istotę, która będzie próbowała zaszkodzić drużynie. Był gotów stanąć w obronie każdego z tych maluczkich.

[Merith]

Na razie drużynie szkodziły... zapchane drogi. Uchodźcy wracający do domów, wojsko, najemnicy, służby sprzątające tysiące zalegających trupów... Jechali powoli, a im bliżej Amertodonu tym liczba płonących stosów z demonicznym ścierwem rosła. Widok ani zapach nie należał do zbyt przyjemnych.