Morza szum, rumu smak

[TheMo]

Teraz kiedy sytuacja została wyjaśniona, Themo nie miał żadnych wątpliwości co do słuszności zamachu stanu. Wpływ demonów i Meaneba powinien być zerowy.
-Ja też wchodzę. Ale o demonach wiem tylko tyle, że mogą opętać i zdychają od srebra. Co do tego Ulricha, to czy jest ktoś odpowiedni na jego miejsce? Bo po tym wszystkim i tak zrobi się burdel i będą walki o władzę. Dlatego trzeba dobrą osobę wprowadzić na tron.

[Kazmir MacBrewmann]

- No i tu jest problem, nie mamy kandydata... Co innego gdyby ktoś z zewnątrz wziął i przy poparciu Rady Admiralicji przejął władze.

[TheMo]

-Więc proponuję utworzyć jakieś kondominium Valfdeńsko-Dihockie pod Bękarcim zarządem powierniczym.

[Kazmir MacBrewmann]

- Nom, tyle że my nie chcemy skończyć jak Zuesh. Ci dali się wyruchać jak tania dziwka.
- Hehehe, ale wiesz że to "zasługa" starego Tacticusa? Podobno miał dostać te tereny jako Marchię. A wtedy papa Vrih... - Kazmir może i wyglądała na prostego najemmnika, ale w sprawach politycznych był dobrze poinformowany.
- Jungangren podpierdolił 50 ton złota z Ekkerund, jeśli "pomożecie" Gangrenie zabić demona to zapewne da wam zamek, złoto i wpływy. A to pierwszy krok do rewolty. To jak?

[TheMo]

Na wieść o złocie uruchomiły się pewne bodźce w jego mózgu. Głównie te odpowiedzialne za dobra materialne. Niby to tak nieetycznie okradać, a Themo sam nie przepada za złodziejami, ale z drugiej strony okradanie złodzieja to żadna zbrodnia. Na dodatek szuje, kolaboranta i tyrana. Co prawda mieli to dostać a nie ukraść, więc tak jakby stawali się współwinowajcami. Jednak Bękart uznał, że to jest słuszna sprawa i zakończył burzę myśli w swojej głowie.
-Wchodzę. Wpływy i strefa przerzutowa między Valfden a kontynentem to dobra cena. Nie mówiąc o złocie.
Wyciągnął dłoń do krasnoluda na znak, że przyjmuje umowę.

[Kazmir MacBrewmann]

George odwzajemnił uścisk, Kazmir też uścisnął rękę kapitana.
- No, to zabieram was na Dihok. Zapoznacie się z okolicą. Załoga! Odpływamy z tej krainy tęczy i jednorożców. Wydał rozkazy wchodząc na mostek galeonu.

[TheMo]

-Komu w drogę, temu czas!
Powiedział gdzieś zasłyszane powiedzenie na wieść, że odpływają. Jednak nie chciał siedzieć bezczynnie przez całą podróż. Na początku drogi postanowił się rozruszać i tak zrobi. Rozejrzał się więc po pokładzie spoglądając na uwijających się marynarzy i szukając miejsca, gdzie będzie mógł komuś pomóc.

[Kazmir MacBrewmann]

Nie było jednakowoż po co pomagać, Themo i Kaz byli tu pasażerami. Kazio udał się do kambuza.

[TheMo]

Nie było nic ważnego do roboty. Dlatego, by nie nudzić się, Themo musiał znaleźć jakieś zajęcie na siłę. Spojrzał w dół, na stój tors i nogi. Niedawno polerował zbroję. Niedawno, czyli na noworoczny festyn. Jednak nie używał jej za bardzo, więc nie posiadała żadnych zabrudzeń, jedynie straciła swój połysk. W zasadzie teraz nie musiała się świecić jak psu jajca. Co innego dawno nie używana broń. Jedyne momenty, kiedy była wyciągana to treningi w Bastardo, które też zaniedbał. Dlatego też znalazł miejsce, gdzie mógł sobie usiąść i wyjął Rzeź Bękarta z pochwy. Stalowy miecz, który dużo już przeszedł. Chyba najwyższy czas zakupić nowy. Zaczął ostrzyć swoją broń, by mogła w przyszłości normalnie przebijać się przez ciała wrogów bez wkładania większej siły w uderzenie.

[Kazmir MacBrewmann]

Kazmir zaś sprawdzał w kambuzie zawartość beczek na obecność C2H6O. Znalazł jedną beczułkę miodu i przygarnął ją sobie, załoga nie protestowała, bowiem syn Grotha jest hojny i lubi czynić dobro (swemu bezpośredniemu otoczeniu) tak więc podzielił się z tymi co akurat mieli przerwę.

[TheMo]

Themo po skończonej robocie przetarł ostrze szmatką, by zebrać różne nieczystości nagromadzone na stali. Obejrzał ją jeszcze raz. ÂŚwiatło słoneczne odbijało się od czystego metalu i kiedy poraziło Bękarta w oczy, schował miecz do pochwy. Wstał i wyprostował się. Jego spojrzenie ponownie powędrowało po całym pokładzie. W oczy rzucił mu się Kazio rozlewający miód. Nie mógł przepuścić takiej okazji i podszedł do niego, by po chwili dorwać się do kubka trunku.
-Miło ze strony Georga, że udostępnił nam swoją ładownię.

[Kazmir MacBrewmann]

- Podlizuje sie, nie powiem. Lubie go, ma zasady ale popatrz na ten statek... skoro Radzie Admiralicji jest źle to czemu sami nie pokonają Teosia? Popytałem załoge, z tego co wiadomo to demonów jest raptem 25. Wojsko Gangrena jest oczywiście większe. J a uważam że większości kapitanów po prrostu odpowiada układ jaki tam mają.

[TheMo]

-Widzę, że ładnie się tam zakorzenili. A skoro wysoko postawionym osobom podoba się obecny układ to będą niechętni by go zmienić. Dlatego ich też będziemy musieli się pozbyć albo przekonać ich, że współpraca z demonami nie kończy się dobrze.
Uniósł do ust kubek napełniony miodem pitnym. Przyłożył dolną wargę do krawędzi naczynia i przechylił je tak, że złocisty trunek wpływał mu prosto do gardła.

[Kazmir MacBrewmann]

- Ale wpierw demon, potem trzeba będzie pobawić się w politykę. Nawiązać "sojusze", z Krwawymi Wronami niestety też.

[TheMo]

-Wojowanie, dyplomacja, demonologia. Coraz ciekawsze rzeczy się szykują.
Ta wyprawa coraz bardziej ciekawiła Themo. Jednak odczuwał pewien niepokój. Wyprawy na lądy poza wyspą kończyły się... Różnie. A to załoga traci statek, a to napotykają smoka, a to walczą z hordą demonów. Coś mu mówiło, że i tu nie skończy się wszystko szczęśliwie. Zaczął więc obmyślać co może pójść nie tak i jak temu zapobiec. A dla rozjaśnienia umysłu popijał miód z kubka.

[Kazmir MacBrewmann]

- Chopaki! Ryknął bosman zbiegając do kambuza razem z dźwiękiem dzwonu alarmowego. - Idzie na nas orcza galera, na pełnej kurwie!

- No, jak widać. Skomentował krasnolud, podniósł się ze stołka i ruszył na pokład.

[TheMo]

-No to pierwsza atrakcja na naszej trasie.
Zakręcił dłonią z kubkiem i spojrzał do środka. Zostały ze dwa łyki trunku. Tak więc wypił je jednym duszkiem i cisnął naczynie gdzieś za burtę. Szybko znalazł dogodną pozycję na mostku i przypatrywał się statkowi na horyzoncie. A nie był to byle jaki statek. Galera niby jest mniejsza od galeonu, ale to nadal porządna wodna forteca. Zdjął z pleców swoją kuszę, a przy pasie wymacał kołczan z bełtami. Wyciągnął jednego z nich. Srebrny. Innych nie miał. A i te się kończyły. Dlatego postanowił, że nie będzie prowadził ostrzału. Zwłaszcza, że mają walczyć z demonami. Włożył pocisk w rowek i rozpoczął naciąganie cięciwy. To trochę trwa. Największa wada kuszy. Co tam, że przebija niemal wszystko, jak do skutecznego ostrzału trzeba oddziału kuszników naprzemiennie zasypujących wrogów gradem bełtów. Rozejrzał się po pokładzie wypatrując takowego. Co prawda od tego są armaty, ale kusze są bardziej celne. W tym całym zgiełku usłyszał zamykający się zatrzask, co świadczyło o załadowanej broni. Teraz nie zmarnować jej na posłanie w morskie odmęty ani w ciało jakiegoś parobka. Czekał więc aż wróg zbliży się dostatecznie blisko.

[Kazmir MacBrewmann]

Kusza jest zabytkiem, cholernie skutecznym, ale zabytkiem. Załoga "Betty" dysponowała niewielką ich ilością, za to ogromnym arsenałem broni palnej. No i Betty miała 44 armaty, a nie standardowe 36. Niewielka zmiana ale ważna. Galeon zrobił zwrot, wypalił z moździerza na dziobie i... po galerze. Pocisk trafił w śródokręcie, przebił się na wylot powodując sporą dziurę.
- Jestem zniesmaczony!

[TheMo]

//

[Kazmir MacBrewmann]

//Eee? Przeczytaj mój post. To my ich trafiliśmy a nie oni nas