Filantrop zza grobu

[Henandur Gnivaral]

- Nazywam się Henandur Gnivaral i również tak jak ty mistrzu Isentorze zgłębiłem arkana mrocznych sztuk. Wywodzę się z rasy draconów, widziałem nasz upadek. Zostanie liszem zapewniło mi życie wieczne. Teraz kiedy nie ma już mych pobratymców, zaś ja znowu jestem wolny mogę ponownie skupić się na moich badaniach. Cała moja wiedza mogłaby być twoja.

[Isentor]

Isentor zastanawiał się co kieruje tym draconem. Nie walczył chociaż miał spore szanse na wygraną. Bez wątpienia mógłby śmiertelnie mnie ranić. Dlaczego woli pojednania? Wymordował cały zespół badawczy i jest pewny tego, że nie poniesie konsekwencji. Chyba, że... Ktoś kierujący się prawem cienia. Czyżby było ono aż tak stare? Mam przed sobą mistrza mrocznych sztuk ubiegłej ery, czy przebiegłego nekromantę? Nazywam się Isentor Aquila. Kto cię tu uwięził i z jakiego powodu?!

[Devristus Morii]

Ciekawy osobnik... Imponujący i przerażający. Przyjaciel czy wróg... I jakie badania? myśli Devristusa pędziły jak szalone, ale nie mógł się doczekać dalszej konwersacji między nim a Isentorem.

[Rodred]

Gówno prawda. Nie wierze w, ani jedno słowo tego lisza.  Pomyślałem. Co jak co, ale nikt bezinteresownie nie dzieli się swoją wiedzą. Do tego ta jego wybiórcza dobroć. Nas wita a tamtych (archeologów) zamordował. W głowie układałem plan za planem siłowego rozwiązania sytuacji. Jednak, żaden z nich nie dawał nam pewnych szans na sukces. Zombiaki to pół problemu. Nie wiem jaką siłą dysponuje lisz. Nie znam jeszcze wszystkich zaklęć, ale jeżeli Dev jest w stanie teleportować się ze mną to jeden plan daje nam pewne szanse. Zakładając, że nasz król pokona lisza, tak jak pokonał tą demonicę pod starą wierzą paktu, to my na zasadzie teleport i atak, bylibyśmy w stanie pozbyć się zombi. Jednak z doświadczenia wiem, że ten plan ma zbyt wiele założeń i niewiadomych. Nieświadomie zacisnąłem rękę na uchwycie srebrnej buławy i poprawiłem tarczę. Jedno jest pewne, nie podejmę działania bez rozkazu mistrza.

[Henandur Gnivaral]

- Stare i zapomniane już spory sabatu czarodziejów. Moja magia została uznana za wynaturzenie, ale zapewne ty coś wiesz o niezrozumieniu mistrzu Isentorze. Parasz się wszak w zakazanych tajnikach magii. Ta krypta to stare więzienie, trzymano tutaj niegdyś iskrę mściciela. Miałem być tutaj uwięziony i przyglądać się po wsze czasy światu. Bez żadnej ingerencji, uwięziony obserwator. Kara za sięgnięcie po więcej i zostanie nieśmiertelnym liszem. Wiesz jak to jest przyglądać się upadkowi własnego imperium i wiedzieć, że nic nie mogę z tym zrobić? Dobrze wiesz. Twoje królestwo strawił wybuch po upadku asteroidy. Ty rozumiesz moje cierpienie, a ja twoje obawy o wynik wojny. Muszę przyznać, że moi kaci mięli poczucie humoru skazując mnie na taką karę. Teraz, gdy jestem już wolny i oboje wiemy, że dane nam było zgłębiać zapiski tych samych starożytnych mistrzów. Zapiski, które od zawsze były zakazane na uniwersytetach magicznych. Jestem bardziej jednym z was niż waszym wrogiem.

[Isentor]

Mistrz zastanawiał się nad tym co powiedział nieumarły. W jego słowach było wiele prawdy. Oboje studiowali te same zakazane księgi i wyznawali prawo cienia. Nie okazujesz tego.

[Devristus Morii]

Ciekawe, ciekawe. Gaworzą sobie jak starzy znajomi, którzy spotykają się po latach.

[Rodred]

No nie, czyżbym miał racje, że ma z nami coś wspólnego? Jeśli jest taki dobry to czemu jesteśmy otoczeni chordą zombie? Znaczyło by to, że się nas boi jednak nie okazuje tego po sobie. Po dłuższym rozmyślaniu zadałem sobie tylko jedno pytanie. Jaką decyzję podejmie Mistrz.  Już niedługo powinienem się przekonać.

[Henandur Gnivaral]

Lisz uniósł dłoń a zombie w krypcie osunęły się na ziemię. - Nie jestem waszym wrogiem, to co tutaj zaszło było złem koniecznym do osiągnięcia mojego celu. Dobrze wiesz o czym mówię. Cel nie uświęca środków. Ponieważ cel nie istnieje, istnieją tylko środki.

[Rodred]

Poruszyłem się niespokojnie. Nagle przypomniały mi się te słowa jak czytałem je w starej wierzy paktu, wydawało by się wieki temu.
Jednak jak mógł osiągnąć cel skoro on nie istnieje?  Muszę przyznać przed samym sobą, że po tylu latach nadal nie rozumiem tych słów.  Nie mówię jednak nic mimo iż chciałbym wykrzyczeć mu to pytanie. Nie chcę przyznać się przed mistrzem, że nie rozumiem podstaw naszego Paktu. Jednak czy to dalej podstawy? Wszakże tablica z tymi słowami zniknęła. Może się coś zmieniło.

[Devristus Morii]

Jak to się czasami mówi po trupach do celu pomyślał Devristus i w duszy się zaśmiał patrząc na tych wszystkich zombiaków, którzy ich otaczali.

[Isentor]

Opuście broń - rzekł do adeptów Isentor. Masz rację, udało ci się znaleźć na lepszej pozycji do negocjacji. Mylisz się jednak uważając, że tak szybko skreślę archeologów wysłany w te archiwa. Zostali tutaj wysłani... Mistrz urwał swoją wypowiedź w połowie zdania, ponieważ właśnie zrozumiał swoją sytuację. Nie był już na lepszej pozycji w negocjacjach. Nawet jeśli archeologom udało się cokolwiek odkryć wiedza ta została pogrzebana wraz z nimi. Jedyną osobą, która wie co udało im się odkryć jest lisz z krypty. Poza tym posiada dodatkowe informacje pochodzące z jego czasów. Zabezpieczył się cwany lis. Porozmawiajmy o twoim zainteresowaniu Mrocznym Paktem. Co moglibyśmy zyskać na twoim członkostwie?

[Henandur Gnivaral]

Spod hełmu można było dostrzec uśmieszek na kościstej szczęce Henandura. - Wiedzę mój drogi mistrzu, nie tę z ksiąg ale pierwotne arkana magii przekazywane tylko z mistrza na ucznia według starożytnej szkoły dracońskiego sabatu. Pomogę ci odnaleźć to czego szukasz i czego szukali tutaj twoi ludzie. Trafili zaledwie na trop, krypta okazała się moim więzieniem. To ślepy zaułek dla twoich badań. Jestem jedyną deską ratunku, ponieważ wiem gdzie zacząć poszukiwania. Nie potrzebuje wiele, wystarczy mi dach nad głową, ciepłe posłanie i własne laboratorium. Wiesz, że mogę okazać się pomocy. Informacje, które posiadam mogą odmienić losy wojny. Przegrywacie, nie przyznajesz się do tego publicznie, bo to wywołałoby panikę, podejrzewam, że nie mówisz tego nawet swoim ludziom. Ale niektórzy z nich to widzą, podejrzewają, skąd to opóźnienie w ofensywnie wojennej. Byłem w ich umysłach, widziałem ich obawy. Ludzie zaczynają rozumieć, że już dawno temu przeszliśmy do defensywny, zaś koniec jest bliski.

[Devristus Morii]

Podejrzewałem to od dawna patrząc na dokumenty przepływające przed radę królewską. Jednakże zastanawia mnie co takiego poszukuje Isentor? Co da mu element zaskoczenia w wojnie z Meanebem? Co przechyli szalę na naszą stronę? te i inne myśli przepływały przez umysł adepta.

[Rodred]

Czyta nam w myślach?  Nie spodobało mi się to. Taka umiejętność daje mu niemal nieograniczoną władzę nad nami i wszystkimi innymi. Może po prostu wie co powiedzieć, żeby Isentor go przyjął? Ja osobiście niewiele wiedziałem o wojnie, ale za to mam pomysł na rozwiązanie tej, może nie patowej, ale trudnej sytuacji.
- Mistrzu, jeśli mogę coś zasugerować...  Odezwałem się cicho.

[Isentor]

Chciałbyś coś powiedzieć uczniu?

[Rodred]

- Jako dowód zaufania mógłby oddać nam swoje serce. Zabranie go bez zabezpieczenia do Paktu uważam za zbyt niebezpieczne.  Powiedziałem bezpośrednio do mistrza mając nadzieję, że nie palnąłem jakiejś głupoty o sercu lisza. Wszakże po za tym, że się je wycina i gdzieś chowa więcej nie wiem.

// Zapomniałem dodać, że chowam broń. Oczywiście uczyniłem to gdy tylko powiedziałeś.

[Devristus Morii]

Chciałbym zobaczyć jak lisz oddaje swoje serce dobrowolnie komukolwiek. Serce, które jest czymś co utrzymuje go przy życiu wiecznym

[Henandur Gnivaral]

- Nie uważasz - zwrócił się do adepta. - Nie uważasz, że gdyby osoby, które mnie tu zamknęły były w posiadaniu mojego serca nie zostałbym zamknięty na wieczność tylko zabity?

[Rodred]

Chyba, że nie zakladały że się wydostaniesz. Wieczne zamknięcie może być gorsze od śmierci. Jednak zakładam, że ty wiesz gdzie jest twoje serce.
Zwróciłem się tym razem głośno, bezpośrednio do lisza.