Bramy wiedzy

[Isentor]

- Nie wracam tam! Byliśmy w środku lasu ze 2 kilometry od obozu.
Zwiadowca miał rany cięte i ugryzienie na nodze, rząd ponad 60 głębokich śladów po zębach.

[Rakbar Nasard]

- Ugryzienie... to nie widmo. Szczerze mówiąc nie znam istoty pasującej do opisu, zadanych obrażeń i miejsca występowania. Ale jakże to, twoje druhy zginęły a ty nie chcesz ich pomścić? - mag machnął rękę na zachowanie zwiadowcy. - Wystarczy że mnie tam zaprowadzisz, ty lub ktoś inny, kto pamięta gdzie to było dokładnie. Muszę to zbadać, skoro już tu jestem.
Zbyt wiele dziwnych rzeczy dzieje się ostatnio w tej krainie, muszę brać każdy przejaw jako coś nienormalnego.

[Isentor]

Jeden z myśliwych powstał.
- Zaprowadzę Cię w to miejsce.

[Rakbar Nasard]

- Kiedy wyjdziemy z wioski przyzwe swoje sługi, nie chcę tutaj tego robić - to wznieca zbyt duże zamieszanie. - sprawdził czy wziął manuskrypty od Saturasa, czy jego zakwa ze złotem wysi przy pasie wraz z całym dobytkiem. Kiedy zakończył oględziny swojego wyposażenia, spojrzał na swojego przewodnika i powiedział. - Możemy ruszać, jeżeli jesteś gotów. W każdym bądź razie, dziękuje wam za gościnę, choć zaproszenie można uznać za oryginalne, to zapamiętam was głównie w pozytywnym świetle.

[Isentor]

- Zaprowadzę Cię, nie zapominaj tylko o worku.
Mężczyzna pokazał podobny worek do tego, który na głowę zaciągnął Ci swego czasu Mordrag.

[Rakbar Nasard]

- Czy uważasz, że to odpowiednie w takiej sytuacji? Idziemy w paszczę wroga, a ty chcesz mi jeszcze na głowę założyć worek! - oburzony założył ręce. - Możemy się umówić tak, że kilka kilometrów przed tym miejscem masz mi go ściągnąć, jeśli odniosę wrażenie że idzimy zbyt długo, zareaguje. Pamiętajcie, że jestem magiem. Brak wzroku nie stanowi dla mnie bariery. - powiedziawszy teleportował się kilka metrów obok, materializując się tuż przed Mordragiem. Podał mu dłoń.

[Isentor]

- Nie miałem innego zamiaru, uspokój się Pan!

[Mordrag]

- Dziękuję Ci za pomoc. Powodzenia magu!

[Rakbar Nasard]

- Przyda się. Zaczynaj. - powiedział, spodziewając sie że zaraz będzie musiał przemierzać świat w kompletnych ciemnościach.

[Isentor]

Mężczyzna założył Rakbarowi worek na głowę i wyprowadził go z terenów obozowiska. Kiedy dotarli do lasu mag ponownie ujrzał świat.

[Rakbar Nasard]

Rakbar przystąpił wtedy do tworzenia żywiołaków ognia. Podmuch ognia, pirokineza, kształtowanie ciała za pomocą psioniki... Zrobił to tak, jak go uczono. Od ciała maga biegły sieci transformujące energię magiczną do stworzonych istot. Przypominało to smycz. Tak stworzył trzech żywiołaki ognia, które wkrótce lewitowały okół niego. Omijały one drzewa i krzewy, aby ich ognista aura nie zapaliła lasu.
- Przekonajmy się, czy to co was zaatakowało było warte moich zdolności i czasu. - po czym nakazał zwiadowcy dalsze wskazywanie drogi. - Prowadź po wyrobionych szlakach, abym miał swobodę ruchu.

[Isentor]

- Chodź za mną.

[Rakbar Nasard]

Rakbar ruszył, a wraz z nim jego sługi.

[Isentor]

Odczułeś to samo uczucie, obecne przy tajemniczych drzwiach. Im dalej poruszaliście się w gęstwinę lasu tym mgła stawała się gęstsza. Nagle towarzyszący Ci zwiadowca oparł się o Twoje ramię.

[Rakbar Nasard]

- Co ty robisz? - odparł z oburzeniem, ale szybko się opanował, rozumiejąc jego strach. - Już niedaleko, tak sądzę. Nie musisz mi towarzyszyć do końca.

[Isentor]

Poczułeś większy nacisk na ramię, mężczyzna otworzył usta zaś z nich polała się krew. Dopiero wtedy spostrzegłeś, że ktoś niepostrzeżenie zadał mu śmiertelny cios.

[Rakbar Nasard]

Mag natychmiast owinął swoje ciało psioniczną barierą, kiedy zorientował sie, że zapomniał to zrobić. Założył, że potęga ognia, jaką miał na swoich usługach zniechęci potencjalnego przeciwnika. Nie dość, że go nie powstrzymała, to jeszcze rozzuchwaliła. ÂŻywiołaki natychmiast zmniejszyły dystans dzielący je od stwórcy. Odległość była na tyle duża, by ognista aura nie poparzyła maga, ale na tyle mała, aby nie została luka na wdarcie się przeciwnika. Ostrza istot były skierowane na zewnątrz. Mag zaczął obserwować sytuacje, a także rany zadane zwiadowcy.

[Isentor]

Rany zwiadowcy były niestety śmiertelne, po chwili osunął się na ziemię. W mgnieniu oka 5 metrów od Rakbara zmaterializowała się nieznana mu istota.

[Rakbar Nasard]

To co się pojawiło przed Rakbarem było niewątpliwie tworem magicznym, to tłumaczyło jego zwinność, trudność identyfikacji czy samą teleportacje. Obawiał sie, że to nie jedyna taka istota w tych lasach, a jako że nie znał jej potęgi to mógł przypuszczać, że może nie dać rady pokonać kilku takich. Zaczął obserwować ruchy istoty, zastanawiał się jak jest doń nastawiona. Czy jest to istota rozumna?
- Dlaczego to zrobiłeś?

[Isentor]

Istota uniosła się na dwóch nogach górując nad magiem. Z oparów mgły dobiegła odpowiedź na zadane pytanie.
- Pozbył się świadków.