Bramy wiedzy

[Rakbar Nasard]

- Czy wziąłeś na poprawkę to, że przemierzam całą krainę i nawet jeśli mnie odprowadzicie, skąd wzięliście, to jest duże prawdopodobieństwo że nieumyślnie wrócę tutaj? Nie chce znowu przerabiać patowej sytuacji w której każdy z nas jest zagrożony. Co mam zrobić, żebyście mi w końcu zaufali? Nie chce mieć samych wrogów tej przeklętej dolinie!

[Mordrag]

- Nie chodzi, że Ci nie ufamy. Ale krążysz po kolonii, możesz wpaść w niepowołane ręce, po długich torturach każdy prędzej czy później powie oprawcy wszystko. Zabezpieczamy się, im mniej osób wie o tym miejscu tym lepiej dla nas. Nasza mała paranoja utrzymała nas przez lata przy życiu w takim miejscu jak Mor Andor. Nie zamierzamy tego zmieniać.

[Rakbar Nasard]

- Co mam więc zrobić, kiedy będę chciał do was wrócić?

[Mordrag]

- To my odnajdziemy Ciebie.

[Saturas]

- Jesteś magiem, znajdę Cię dla Mordraga.

[Rakbar Nasard]

- Ach. - westchnął, odpuszczając. - Niech wam będzie. Gdzie ci zwiadowcy? Widzę, że zabalowali w terenie...

[Mordrag]

Taka już rola zwiadu, nigdy nie wiesz ile potrwa.

[Saturas]

- Rakbarze powiedziałem co wiem o anomaliach, czego ty się dowiedziałeś?

[Rakbar Nasard]

- Nie odpowiem ci na to pytanie, bo nie umiem. Dowiedziałem się wielu zagadkowych rzeczy, zapisanych podobnie jak te tu. Wiem, że zrozumienie przyjdzie z czasem, podczas poszukiwań odpowiedzi.

[Isentor]

Do wioski powróciło kilku zwiadowców, wieść o tym szybko trafiła również na stołówkę.

[Mordrag]

- Chodźmy im na przywitanie.

[Rakbar Nasard]

Rakbar wstał i poszedł za Mordragiem. Cała ta tajemniczość nieco go denerwowała i choć dowiadywał się coraz więcej to był zdania, że następuje ono zbyt wolno. Być może nie rozumiał do końca sensu tego co do tej pory dostał?

[Isentor]

Poturbowani i ranni w niecałej ekipie zwiadowcy byli już opatrywani przez Saturasa, kiedy Rakbar opuścił stołówkę.

[Rakbar Nasard]

- Pomóc? Co się stało?

[Isentor]

- Nowy w obozie? - zapytał jeden ze zdziwionych zwiadowców. - Tak nowy - odrzekł mu Mordrag. Po krótkiej wymianie zdań ustalili, że warto zaufać nieznajomemu.
- Jakieś 2 kilometry od obozu zostaliśmy zaatakowani przez dziwne stworzenie. Dziwne, ni to demon, ni inne leśne ustrojstwo. Zdołała wrócić tylko garstka z nas, straciliśmy tam wielu dobrych ludzi.

- Mordrag jak ja to przekaże ich rodzinom?! Mężczyzna wyglądał na zdruzgotanego. - Zajmę się tym - odrzekł Saturas.

[Rakbar Nasard]

- Jak wyglądało? Zabiliście je?

[Isentor]

- Było czarne, poruszało się bardzo szybko. Wybiło naszych kompanów, kiedy zaczęliśmy się wycofywać ustąpiło.

[Rakbar Nasard]

- To mogło być widmo. To coś latało?

// Jaką mamy porę dnia?

[Isentor]

- Ciężko powiedzieć, pewny jestem, że zapierdalało.


//15:00.

[Rakbar Nasard]

Rakbar podszedł bardzo blisko do jednego z bardziej rannych zwiadowców i zaczął badać jego rany.
- Czy tam gdzie to coś was zaatakowało, było jasno czy ciemno? To był las czy polana? Zaprowadzilibyście mnie tam?