Wyzwolenie Zuesh

[Nawaar]

Dhampir jedynie wzruszył ramionami, bo elf nie dał mu dojść do słowa a odprawił go jedynie jak chłopca na posyłki. Zastanawiał się teraz dlaczego zawsze to on miał być tym "złym" i donosić na towarzyszy, dość głupich towarzyszy. Tak chodząc sobie teraz, po okręcie miał dylemat moralny, ale całe jego szczęście polegało na tym, że nigdzie nie widział Aragorna, więc powiedzenie mu o wybryku musiał zostawić na jutro rano. Nie chciał teraz mu przeszkadzać w wypoczynku, a do jutra rana te dwa gamonie powinni wytrzeźwieć. Tak sobie rozważając i chodząc poczuł, że musi sobie gdzieś usiąść. Dobrym miejscem okazała się ławeczka i to na niej usiadł rozkoszując się samotnością i powiewem morskiego wiatru..

[Dragosani]

Drago stanął obok Eve. Oparł się przy tym o burtę, coby tak po prostu nie stać. Zsunął maskę z twarzy. Wszak było już po zachodzie.
- Spokojnie jest, to fakt - potwierdził jej słowa o rejsie. Nie chciał mówić nic o tym, że na Zuesh może już spokojnie nie być. I na pewno nie będzie.
- Ja młodość spędziłem na Valfden. Wtedy jeszcze zwane było Numenorem. Ale rzadko kiedy byłem wtedy nad morzem. Dopiero później - dodał. Właściwie nie wiedział dlaczego. Bardzo rzadko mówił o swojej młodości.

[Evening Antarii]

Spojrzała na niego i nawet uniosła brew ze zdziwienia. Wiedziała, że wampir jest stary ale jakoś nigdy nie chwalił ile się ile ma lat, tym bardziej nie mówił o dzieciństwie. Dla Eve były to tak odległe czasy, że trudno było jej to sobie wyobrazić. Mimowolnie uniosła kącik ust. Teraz pasowałoby powiedzieć coś filozoficznego ale nic nie przychodziło jej do głowy.
-Acha- odparła. Choć w tym krótkim słowie można było usłyszeć zaciekawienie i... podziw? Lub też uznanie. -Właśnie, Drago, nawet nie wiem ile masz lat. Albo choćby kim byłeś i co robiłeś jak byłeś młodszy-nagle wydało jej się to bardzo dziwne. Odwróciła się zaciekawiona tyłem do burty przy której stali. Oparła się o nią swobodnie plecami a ręce skrzyżowała na piersiach, jakby przygotowując się do odpowiedzi wampira.

[Drasul]

- Nie wątpię w twoje intencje Melkiorze. Twój ojciec jest jednym z polityków, jako jedyny finansuje tę wyprawę, no może poza królem, ale on finansuje wszystko. Nie wykorzystałbyś takiej szansy do pozyskania nowych terytoriów i zysków płynących z takiej ekspansji? Król i hrabia na pewno mają w tym swój ukryty cel, jak to politycy.

[Melkior Tacticus]

- A nam maluczkim o nim nie powiedziano. Polityka to bagno Drasulu, ale niestety trzeba być w niej na bierząco. Tak przynajmniej twierdził pewien człowiek pracujący dla ojca.

[Drasul]

- Dlatego nie przepadam za polityką, preferuje zawiłości lasu.

[Dragosani]

I to pytanie wymagało namysłu. Te pytania, właściwie. Istota nieśmiertelna, która nie umrze ze starości, nie musi wszak liczyć lat. Bo jaki to miałoby sens?
- Heh... - zaczął w końcu Drago. - Dokładnie to ci nie powiem. Kto by zwracał szczególną uwagę na mijającej lata? Będzie coś koło pięćdziesięciu dwóch wieków. - Jedno słowo, "wieków", jak niewielkie, a jak istotne.
- A co robiłem? Wiele rzeczy. Miałem czas. Jak byłem młody, to żyłem na Numenorze. Z tym, że wtedy niewiele było wampirów. Wojny z wilkołakami nas wyniszczyły. Zdrada jednego z nas niemalże całkowicie dopełniła naszej zagłady. Gdy trochę dorosłem, uznałem, że dopadnę go i zabije za zdradę. Udało się, chociaż przygotowania i doprowadzenie do ostatecznej konfrontacji trwało długo. W międzyczasie robiłem bardzo wiele. A stosunkowo niedawno nawet umarłem. Sporo powiedział, ale i temat był obszerny. A ostatnie zdanie powiedział ot tak, jakby to było nic wielkiego.

[Melkior Tacticus]

Uważaj więc by polityka nie zainteresowała się Tobą.

[Evening Antarii]

Cały czas słuchała uważnie, ale dopiero tą "śmiercią" wampira zainteresowała się bardziej. -Umarłeś sobie? No tak, to nic wielkiego, phi! - machnęła ręką. Zabrzmiało to rzeczywiście jakby powiedział "dziś rano wstało słońce" albo "bardzo lubię imbirowe ciasteczka Eve". Po prostu niedbale stwierdził fakt. Jakby to była najbardziej oczywista rzez na świecie. -Wskrzeszono cię?-dopytywała dalej.

[Xvier aep Deler]

Po jakimś czasie Xvier troszke przetrzeźwiał, a wszechobecny hałas nie pozwalał mu już spać. Krasnolud zaczął się wiec rozglądać za jakąś znajomą twarzą, nagle zobaczył swojego ulubionego potworka, a mianowicie dhampira Silvastera. Podszedł więc do niego i zagadnął:
- Co ja tu u cholery robię?


//Jestem krasnoludem moge pić więcej, na przyszłość prosze nie oceniać mojego upojenia alkoholowego po stwierdzeniu "lekko wstawiony" jako spruty w trzy dupy. Pociągnąłem to żeby się zgadało fabularnie, ale nie przesadzajcie...

[Dragosani]

Drago uśmiechnął się lekko. Chociaż w zasadzie ta część jego biografii radosna nie była.
- Taak, ale to trochę bardziej skomplikowane było. Umarłem jako człowiek. Po pewnej wojnie żoną uznaliśmy, że mamy dość walk i chcemy normalnego życia. Więc wypiliśmy mikstury, które zmieniły nas z wampirów w ludzi i zamieszkaliśmy w spokojnej, górskiej wiosce. Cóż... to był błąd. Nie polecam śmierci na krzyżu. Trzy dni po tym wskrzeszono mnie. Nie wiem kto, nie wiem po co. Wróciłem na Valfden i przemieniłem się w wampira. I tak oto jestem tutaj - dokończył swoją skróconą biografię. Pominął przemianę w Bestię, bo o tym Eve wiedziała.

[Drasul]

Drasul spojrzał przenikliwie na Melkiora, gdy ten udzielił mu odpowiedzi. Czy oni mi grozi?

[Nawaar]

Jego spokojne rozważania nad tym, czy wydać towarzysza zakłóciło pojawienie się nowej maskotki bękartów, a mianowicie krasnoluda Xviera aep Delera. Zapytał w sumie o bardzo ważną rzecz.
- Właściwie sam się czasami nad tym zastanawiam. Siadaj, co będziesz stał.
Dhampir przesunął się lekko aby zrobić miejsca na krasnoluda.
- Widziałeś w ogóle mapę wyspy?
Zagadał tak a nie inaczej.

[Xvier aep Deler]

Krasnolud skorzystał z zaproszenia natychmiast sobie przycupnął, chociaż wewnątrz ciale się obawiał silvy... To taka wrodzona krasnoludzka niechęć do wampirów, jednakże miał już to w dupie przynajmniej był to jego sojusznik, a płynął i tak na pewną śmierć, której bardziej się obawiał niż jakiegoś tam mieszańca.
- Na cholera mi mapa jak i tak tam zgine?

[Thoran]

Usłyszawszy rozmowę o mapkach podszedłem do Silvy i Xviera. Ciekawe czy dhampir ową posiada, jeżeli nie to pewnie ją widział i powie coś ciekawego na ten temat.
- Silva widziałeś czy może masz taką mapę ?

[Evening Antarii]

Tyle informacji o Dragu w jeden dzień  -Czyli tak..., byłeś sobie wampirem, zabiłeś zdrajcę waszej rasy, potem zapragnąłeś z żoną -podkreśliła to słowo. - spokojnego życia jako człowiek, ale cię ukrzyżowano. A potem ktoś tajemniczy cię wskrzesił- Evening po prostu musiała to sobie uporządkować.  Pokiwała powoli głową z uznaniem albo czymś takim. Po prostu dała znać że rozumie. - Fajnie- zaśmiała się. -Ja za to mam dziewiętnaście lat i w sumie żadnej ciekawej historii- powiedziała tak sobie, dla kontrastu. Wzruszyła niedbale ramionami. Zrobiło się już ciemno, choć morze oświetlały niemrawo dwa księżyce.

[Nawaar]

Dhampir wyczuwał jakieś obawy płynące z krasnoluda, które były skierowane w jego osobę. W sumie Silvaster również czuł się nieswojo będąc tak blisko krasnoluda. Jednak ktoś musiał zmądrzeć i przełamać pierwsze bariery dzielące te dwa rody. Skoro oni sami już nie pamiętają, o co chodziło a nienawiść jednych do drugich przelewana jest poprzez słowa to czemu by nie zachowywać się inaczej?
- Słuchaj trzymaj się nas, a będzie dobrze. Walczyłem już z różnymi przeciwnościami losu i jak dotąd żyję, więc będę dobrej myśli. Trzeba słuchać się tego przemądrzałego elfa i spokojnie wrócimy na Valfden.
Tak sobie starając się uspokoić krasnoluda, Silvaster został poproszony o pokazanie mapy Thoranowi. Mówił już o niej wcześniej gdy byli na zwiadzie, ale wtedy człowiek pewnie spał w kubryku i nie słyszał.
- Chłopie jestem przygotowany na praktycznie każdą ewentualność. Schodząc na wyspę i zagadując odpowiednie osoby może wiele wyciągnąć.
Tutaj pokazał mapę.




- Patrz i pytaj a postaram się wszytko wyjaśnić.

[Dragosani]

- No, tak w skrócie - potwierdził Drago, gdy dziewczyna sobie wszystko porzadkowała. W sumie aż dziwne było, że Eve mu tutaj nie zemdlała z nadmiaru informacji i tej dzikiej ekscytacji nimi wywołanej. Przeciętna fanka zapewne by właśnie leżała na pokładzie. Albo wypadła by za burtę, czy coś. Jednak Eve chyba przeciętna nie była.
- I u ciebie na pewno coś ciekawego by się znalazło. Nie każda dziewiętnastolatka jest paladynem. - A co, niech się dziewcze poczuje doceniona!
- No i osobiście lubię młodsze. Bo w sumie nie mam wielkiego wyboru. - Uśmiechnął się krzywo.

[Xvier aep Deler]

Słysząc słowa Silvy, krasnoludowi ani troche nie ulżyło.
- Mom ja nadzieje. Nadzieja... Matka głupich...

[Mohamed Khaled]

Kruk przeciągnął się solidnie, ocierając dłonią oczy. Poczuł się znużony, ale widok zachodzącego słońca, a potem bezgranicznej ciemności tak pochłonął młodego mężczyznę, że stracił on rachubę czasu i przysnął przy maszcie, opierając się o niego.
- Co.. gdzie ja... Tata? - zapytał sam do siebie, dopiero dochodząc do "świeżości".