I Krucjata Archonta II - Zamek Tysiąca Wież

[Progan]

Progan rozglądając się zauważył grupę wampirów. Coś mówili. Nie miał pojęcia co, dolatywały do niego strzępki niezrozumiałych słów. Jeden z wampirów uśmiechnął się do niego, Progan odwzajemnił. Nie znał go, ale cieszył się, że kimkolwiek jest i z jakichkolwiek przyczyn tutaj przybył, to jest z nimi i wyrusza na północ.

[Gunses]

- Ar icet'hes ker'eelvaa vaa noarset'zycet'hes gear'edazlearcet'her - powiedział Gunses i uśmiechnął się upiornie.

[Nikolaj]

Progan odwzajemnił uśmiech co w ogóle nie zdziwiło Wampira. Wszakże nieśmiertelny wykonywał spore zlecenie na strzały i łuki dla Konkordatu. Nie dane było im jednak porozmawiać dłużej, niż rozmawia się przez próg. Każdy miał swoje obowiązki do wypełnienia.
- Oi daz'etivaaoi marm flearset'zkerel - wyciągnął butelkę z krwią. Wzrokiem spytał się czy jest ktoś chętny. Nadciągajace starcia na pewno dadzą się im we znaki. Nikolaj pożywiał się więc regularnie i obficie. Nie było miejsca na słabości.

[Dragosani]

A Drago nie mógł sobie znaleźć nic do roboty. Już płynęli, całkiem spokojnie, a podstawowe czynności na statku wykonywali inni. Kilka osób z załogi Gordiana. Tak więc wampir się nudził. Zastanawiał się nawet, czy nie polecieć sobie w postaci nietoperza na ląd i nie znaleźć sobie jakiegoś zabawnego zajęcia, jednak zrezygnował. Później mogłoby być ciężko dogonić statek. Tak więc uznał, że po prostu posiedzi sobie na pokładzie. Usiadł więc na jakiejś tam beczce i zakładając recenzje za głowę zaczął obserwować gwiazdy. To go zawsze relaksowało, chociaż niedawno skończyło się zupełnie inaczej, niż zazwyczaj. Obserwowanie gwiazd rzadko kiedy prowadzi do unikania meteorytu i badania starożytnych ruin. Uśmiechął się na wspomnienie tamtej przygody. Będzie musiał tam wrócić, gdy tylko znajdzie kilka odpowiedzi. Jednym uchem słuchał rozmowy innych wampirów. Nie, żeby podsłuchiwał. Po prostu ciężko było ich nie słyszeć, gdy się ma wyostrzone zmysły. Nie przytaczał się jednak do rozmowy, mimo iż siedział względnie niedaleko. Po prostu sobie siedział i patrzył na gwiazdy.

[Gunses]

- Jar - zawołała radośnie Yasmin.
- My teselzet - dodała magiczna, wojownik i karczmarz.
- I my - powiedziała ni to we wspólnym ni to w starowampirycznym Setmre - Zetar cetoi vaaypijelmy?

[Nikolaj]

Za cycki pomyślał. Za cycki zawsze było fajnie wypić. Cycki były wszakże fajne. Ale przy damach nie wypadało takich toastów wznosić.
- Za nas. Za to, że trzymamy się mimo tych wszystkich złych rzeczy, które dotykają nasza rasę.

[Dragosani]

Dragosani w międzyczasie wstał i udał się do kajuty. Też nieco zgłodniał, a tam miał krew. Wziął więc flakony, wsunął je na miejsce, s którym zazwyczaj je nosił i wrócił na pokład. Wtedy zauważył, że reszta Nieśmiertelnych przygotowuje się do toastu. No coś... Nie można przez cały czas się izolować od pobratymców. Podszedł więc do nich, wyciągając jeden z flakonów. Nie chciał znów sępić od Nika. Który w sumie zaproponował całkiem niezły toast. Drago jednak by nie był sobą, gdyby czegoś nie dodał.
- I za wolność. - Była to wszak duża część dekretu, jak i samej natury ich rasy, nawet jeżeli wielu o tym zapominało. - Oby nikt nam jej nie odebrał.

[Gunses]

- Za nas - powtórzył Gunses po Dragosanim, a po nim reszta wampirów.

[Dragosani]

No i tak wypili toast z krwi na statku pełnym w miarę niewinnych ludzi i innych istot. Czyli rejs raczej nie zapowiadał się na normalny.
- Malisso, albo mi się wydaje, albo zmieniłaś fryzurę - rzekł Drago, gdy już wszyscy wypili i tak dalej. Tak, żeby przerwać ciszę, mimo że jeszcze nie nadeszła. Aby do niej nie dopuścić. Poza tym naprawdę wydawało mu się, że zmieniła fryzurę.

[Gunses]

- Ah tak, czesała mnie sama Alvariel Gand

[Dragosani]

Oto i prawdziwie wampirza spostrzegawczość w akcji. Zauważyć, że kobieta zmieniła fryzurę! Ludziom nieczęsto się to udaje, co skutkuje fochami i innymi katastrofami. Zaś bystre oko wampira ujrzy wszystko. No, prawie wszystko. Dużą część wszystkiego. I wtedy Drago uświadomił sobie w jaką pułapkę sam się wpakował. Bo co miał teraz powiedzieć? ÂŻe ta fryzura lepsza? To co z poprzednią? ÂŻe poprzednia była lepsza? To byłoby jeszcze gorsze. To napięcie! Cóż też Drago powie?
- Widać rękę artystki - powiedział w końcu. To chyba było dość bezpieczne stwierdzenie. Z tym, że Drago musiał usilnie powstrzymywać się, aby nie wyobrażać sobie Malissy z prawdziwą ręką artystki we włosach. Taką odciętą od ciała.
- Słyszaliście może coś o osobie znanej jako London Price? - zapytał nagle zmieniając temat. Wampiry, szczególnie z sabatu, często wiedziały sporo o wydarzeniach na wyspie, więc może i o nim słyszały.

[DarkModders]

Jaszczur obudził sie po długiej drzemce. Przetarł oczy i wstał z łóżka. Chwycił flaszke stojącą na stoliku biorąc porządnego łyka. Zakręcił ją po czym wyszedł z kajuty na pokład rozprostować kości.

[Gunses]

- Jeldaznoi moivaaiar mu pelre 'parnoiel', inonoi zetvaa'r 'learcet'hesudazrear' - odpowiedziała artystka, które rękę było widać - arystokratka Alvariel Gand.
- Beroigeartesy i vaapleyvaaoivaay jelgeoimoisetcet. Setkeroimpleikeroivaa'rnoar noartesurear.

[DarkModders]

Jaszczur oparł sie o bute statku wpatrując sie i wsłuchując w niezrozumiałą rozmowe wampirów. Ciekawe co oni mówią

[Nawaar]

Dhampir zrozumiał, że wampir nie ma ochoty na dalszą rozmowę, więc tylko kiwnął głową i poszedł na zupełnie inną część statku. Tak sobie łaził i łaził, spoglądał czasem an wampiry, ale i tak nie rozumiał ich mowy, której również będzie chciał się później nauczyć. Mimo wszystko widać było, że w swoim towarzystwie dobrze się bawili. silvaster żałował, że jest jedyny swego rodzaju na wyspie choć Drago wspominał, że kilku innych dhampirów poznał. Tak, oto przechadzając się, po statku zauważył Melkiora i Yarpena, którzy byli zajęci rozmową, więc nie chciał im przeszkadzać. W końcu jednak znalazł sobie miejsce i zwyczajnie usiał na deski pokładu. Miał bowiem dużo czasu na odpoczynek, bo nowych rozkazów nie było.

[Hagmar]

- Masz absolutną rację Funerisie. - odpowiedział.

[Dragosani]

- Tesarkez... - odparł Drago, płynnie przechodząc na starowampirzy. Skoro reszta zamierza się z tym tak bawić, co zaszkodzi i jemu? No, może to, że w ten sposób izolują się od reszty, którzy tego języka nie znają. I potem dziwią się, że nikt ich nie lubi. Ale z drugiej strony dawno nie używał tego języka w normalnej konwersacji. A, jakby nie patrzeć, był on częścią kultury jego rasy. Zwrócił spojrzenie na artystyczną wampirzcę i uśmiechął się do niej uprzejmie. Trochę to dziwnie wyglądało, gdyż akurat w jego fryzurze nie było widać ręki artystki. W zasadzue to ciężko było dostrzec jakąkolwiek rękę, która zrobiłaby więcej niż tylko kilka pociągnięć szczotką, czy tam grzebieniem, aby włosy nie stały się splątanym kłakiem. Ale cóż, mimo licznych przeżyć i zmian Drago wciąż pamiętał o manierach. Jako tako. Alvariel zdawała się nie wiedzieć o Londonie wiele. Może nawet tylko ze słyszenia. To nawet nie było dziwne. Price był zbyt sprytny, aby informacje o nim tak łatwo przenikały do niewłaściwych osób. Z tym, że popełniał błędy, jak każdy. Rzadko, ale jednak popełniał.
- Teselgeol noiel dazar setiel uker'eycet. Zetnoarset'z geoi oisetoiberisetcetiel, dazreoigear Alvariel? - zapytał.

[Hagmar]

- Co za brak wychowania, matki ich nie uczyły że nie gada się w obcym języku w towarzystwie? Kurwa... - Zamarudził siedzący na skrzynce nieopodal Yarpen, skąd mógł wiedzieć że nie obgadują wszystkich? Albo że spiskują! O! Wąpierz to wąpierz, Yarpen jak każdy krasnolud nie przepadał za elfami i wampirami. To była bardziej... nieco idiotyczna "tradycja" niż faktyczna pogarda, a tradycja to rzecz święta.

[Progan]

Alvariel była jednak arystokratką. Pamiętała czasy sprzed wojen nieśmietelnych. Cóż, była tutaj jedną z trzech osób, które tamte wydarzenia pamiętał. A raczej czterech. Najstarszy był Lithan. Urodził się jeszcze przed powstaniem pierwszych wampirów i żył przez ten cały czas. Alvariel jak i FĂŤanor Ihareg zostali przemienieni w pierwszych wiekach po pojawianiu się wampirów, kiedy państwo Numenoru nabrało silnej pozycji na mapie politycznej świata. Przespali jednakże zahibernowani ponad dwadzieścia osiem tysięcy lat. Co nie wpłynęło w żaden sposób na postrzeganie przez nich świata, a co tym bardziej oczywiste na ich tradycję i kulturę. Pośród wampirów zwykli więc nie kalać swego języka panującą na świecie mową ludzi. Mieli taki kaprys. Ostatni był Gunses, który kiedy połączył swą duszę z duchem krwawego kryształu zyskał wszystkie wspomnienia wampirów których dusze znalazły się we wnętrzu minerału nim ten został zamknięty w Piątej ÂŚwiątyni. Posiadał więc on również wspomnienia z tamtego okresu, jednak nie żył nimi. W przeciwieństwie do Alvariel, FĂŤanor Ihareg i Lithana le Ellandera.
- Oisetoiberisetcetiel noiel. Jeldaznoarkerzetel Artera Vended moizetel cetoiset vaaielcetelj oi noim vaaieldaz'etielcet.

//:ÂŚwit.

Gdzieś nad drzewami pojawiły się pierwsze promienie nadchodzącego światu. Wyczuwały to ptaki, ich trel z okolicznych drzew i szuwar rozległ się po okolicy zwiastując nastanie kolejnego dnia. Wyczuwały to też wampiry, czując ciążącą na sobie klątwę świętego słońca Innosa. Do świtu jednak zostały jeszcze dwie godziny.

[Kenshin]

- Masz rację. Potwierdził słowa elfa. Teraz nie wiedział na jaki temat zacząć rozmowę, więc milczał.