I Krucjata Archonta II - Zamek Tysiąca Wież

[Nawaar]

Dhampir uśmiechnął się wewnątrz słysząc słowa krasnoluda. Ten sam krasnolud jakoś również nie przepadał za dahmpirami nie wspominając o tej mieszance, którą tworzył Silvaster. Pół wampir, pół elf to mogło się właśnie takim jak on źle kojarzyć. Dlatego do nikogo na razie nie podchodził, bo nie miał tutaj za bardzo z kim rozmawiać patrzył się w niebo i oczekiwał nadejścia dnia. Oczywiście nie chciał przegapić sceny, kiedy wampiry będą uciekać do kajut, przed swoim naturalnym wrogiem słoneczkiem.

[Dragosani]

Dragosani zaś nie znał życia w złotych wiekach Numenoru. Urodził się już podczas wojny. Pod jej koniec. Znał tylko ruiny, upadek wspaniałej cywilizacji i rygorystyczne zasady przetrwania kolejnych starć z nieustępliwy wrogiem. Znał nienawiść i żądzę zemsty. I satysfakcję z jej wypełnienia. I w przeciwieństwie do wielu innych wampirów nigdy nie poddał się hibernacji. Wolał przeżyć daną mu nieśmiertelność, niż ją przespać. Pewnie dlatego był trochę inny niż arystokratyczne wampiry.
- Vaaielcet bereldazel musetiarle zet noim poireoizetmarvaaiarcet -- odpowiedział Alvariel. Skinął głową arystokratce. - Daz'etielkerujel - podziękował za ten skrawek informacji. Zerknął na wchód. Zbliżał się świt. Czuł to całym sobą. W mniejszym stopniu niż "zwykłe" wampiry, przemiana w Bestię wzmocniła go. W dzień wciąż był słaby w stosunku do swoich najwyższych możliwości, jednak wciąż mógł walczyć, wciąż mógł działać. Co oczywiście nie oznacza, że dobrze się wtedy czuł. Więc trzeba będzie niedługo zejść pod pokład. Niech teraz statek przejmą istoty, które lepiej funkcjonują za dnia.

[Gunses]

- Setvaaitesar... - rzekł jeden z wampirów. Setmre spojrzała na Gunses
- Dazarmy im setartesysetvaa'rkercetjel?
- Noigedazy - odrzekł i uśmiechnął się przebiegle - Cet'hesoicetmy - dodał i załapał ją za dłoń. Wolnym krokiem, dumnie Gunses i Setmre zeszli pod pokład. Za nimi w przeciągu kilku minut udała się pozostała reszta Sabatu. Górny pokład opustoszał o kilkunastu żeglarzy. Nieśmiertelni udali się nisko, w ciemne luki statku, aby przetrwać, aby żyć i aby przejąć we władanie kolejną noc.

[Nawaar]

Dampir zaśmiał się gdy wampiry dumnie schłodziły pod pokład, aby schować się przed promieniami słońca. Uśmiech sam malował mu się na twarzy. Wtedy wstał i rozprostował ręce i nogi, przy okazji robiąc kilka przysiadów. Nadal szukał ludzi z jego organizacji, ale nigdzie nikogo nie mógł wtedy odszukać. Szeklan gdzieś się zapodział i pewnie chlał sam. Themo zszedł pod pokład, nie wiadomo w jakim celu choć dahampir przypuszczał, że poszedł pić. Dopiero teraz zrozumiał, że należy do organizacji która zbiera wszystkie męty z tego świata. Uśmiech automatycznie zanikł na jego twarzy robiąc się poważny. Tak oto łaził sobie, po statku szukając zajęcia.

[Dragosani]

Dragosani zszedł pod pokład wraz z innymi wampirami. I tak musiał zejść, gdyż miał na sobie niepełny pancerz, resztę zostawił w kajucie, więc po co miał czekać? Zszedł oczywiście bez zbędnej dumy, którą co niektórzy mogli sobie wyobrażać w postacie wampirów. Nie potrzebował sztucznej dumy, aby znać swoje możliwości. Gdy zeszli pod pokład, udał się do kajuty, w której zostawił swój sprzęt. Była to jedna z kajut przeznaczonych dla wampirów. Oczywiście nie dla każdego z osobna, na statku wszak dość ciężko o wystarczająca ilość miejsca. Więc dzielił ją z kilkoma innymi wampirami. W zasadzie to z kajuty robiło kubryk, ale to już kwestia nazewnictwa. Będąc tam położył się na koi. Za dnia nie miał raczej wiele do roboty, więc mógł po prostu pospać.

[DarkModders]

Jaszczur stał oparty o burte wpatrując sie w morze. Flaszke zostawił w swojej kajucie. Znudzony wpatfywaniem sie w morze odszedł od burty po czym wziął sie na szukanie jakiegoś zajęcia natrafiając na Silvastera:
- Co tam Silva?

[Nawaar]

Gdy zagadał do niego jaszczur podszedł bliżej. - Na razie nic. Wampiry uciekły, przed słońcem jak panowie, co rozbawiło mnie bardzo rozbawiło. Od tego śmiania się postanowiłem, się trochę rozruszać i połazić. A, co u Ciebie?. Pewnie pijesz, co nie?. Zadał te pytania od tak sobie, minę miał normalną.

[DarkModders]

- Teraz nie. Jakoś odeszła mnie ochota na picie na morzu - powiedział - Wole nie zarzygać statku Gordianowi

[Nawaar]

- Jeśli przeszedłeś szkolenie o żegludze na morzu, to nic nie powinno się stać. Gorzej jeśli takowego nie posiadasz. Wtedy módl się, żeby Gordian nie zobaczył. Tą przypadłość nazywa się chorobą morską. Na prawdę paskudna rzecz. W jednej chwili łapie i nie odpuszcza, aż do zwymiotowania wszystkiego, co zjadłeś ostatnim czasem. Męczące jak, diabli jedynym wyjściem, aby z niej wyjść jest postawienia nogi na stałym lądzie. Przestrzegł go Silvaster, przed skutkami bycia na morzu dłuższy czas.

[DarkModders]

Jaszczur podrapał sie po głowie.
- Nie przeszedłem takowego - powiedział ze skrzywioną miną - Od jakiegoś czasu już mnie troche mdli dlatego przestałem pić rum

[Nawaar]

Dhampir zaśmiał się okrutnie. - To kolego jeszcze nic. Poczekaj aż wyjdziemy w pełne morze. Statek zacznie się bujać z boku na, bok rozbijając się o fale. Będzie opadał w górę i w dół. Jednym słowem masakra jeśli twój żołądek nie jest przygotowany na takie przeżycia. To na twoim miejscu nie jadłbym przez jakiś czas, ale za to pił wodę żeby się nie odwodnić. Jak mówiłem jedynym ratunkiem będzie stały ląd, ale będziesz musiał na nim trochę postać, żeby złe efekty choroby przeszły.

[DarkModders]

- Dzięki za słowa pocieszenia - powiedział ze śmiechem - To ja może pójde sobie przygotować wiadro

[Progan]

O poranku dotarli do ujścia rzeki do morza, przed nimi rozciągała się wielka delta, a nią na wybrzeżu mieszała się woda słodka w wodą morską.

[Nawaar]

- I to szybko. Spójrz!. Wskazał palcem na pełne morze, do którego zaraz wpłyną. - Leć, bo zaraz się zacznie rewolucja w twoich jelitach i nie powiedziałbym, że chciałbym stać wtedy na przeciwko ciebie. Powiedział śmiejąc się i zszedł z linii jego paszczy schodząc na bok. - Pamiętaj. Uważaj na Gordiana, bo może się wściec. A teraz leć zaszyć się gdzieś. Zaproponował Silvaster stojąc obok niego.

[DarkModders]

- Dobra to ja lece po te wiadro - powiedział po czym poszedł porozglądać sie za jakimś wiadrem. Po chwili znalazł jedno puste wiadro. Wziął je po czym zszedł do swojej kajuty.

[Progan]

Progan podszedł do barierki obok Silvy. Oparł się o nią i podziwiał wschód słońca dobrze widoczny na z obecnej pozycji.

[Funeris Venatio]

Funeris położył się późno w nocy i zasnął niemalże od razu. Brakowało mu tej, do której ostatnio tulił się co noc, cierpiąc i śniąc o niej. Wiedział, że jest bezpieczna. ÂŚwietnie poradzi sobie sama, a jeżeli już naprawdę będzie źle, to zawsze będzie mogła poprosić o coś Krixosa.
Poeta wstał wczesnym rankiem, wychodząc na dziób statku i ulgą przyjmując widok delty, która rozpościerała się przed nimi. A gdzieś tam pośród łach piachu, mielizn i meandrów rzeki znajdował się on, Crack de Tacticu.

Crack de Tacticu, nazywany również Eklektykiem, bądź Amertonem, od nazwy rzeki Amertodon. Warownia obecnie znajduje się w posiadaniu hrabiego Kevan, Aragorna Tacticusa. Crack, to potężnie ufortyfikowany kompleks zabudowań obronnych znajdujących się u ujścia rzeki Amertodon, zlokalizowany pośród jej zalesionej delty, którą tworzy, wpadając do morza na południu. Gmina Satein, na której terytorium rozpościera się zamek, zaopatrza cytadelę i podgrodzie w żywność i potrzebne materiały do prawidłowego funkcjonowania. Cały crack składa się z trzech poziomów obronnych i podgrodzia, gdzie mieszkają kupcy i rzemieślnicy. Na największej wysepce delty, pomiędzy mnogością odnóg, niedaleko wschodniego brzegu rzeki, wybudowano pierwsze fortyfikacje, które tworzą zamek górny. Znajduje się tam niewielka kaplica wszystkich bóstw, lokalny skarbiec, siedziba hrabiego i jego namiestnika. Najwyższym punktem zamku górnego jest gruby i masywny stołb, będący ostatnią linią obrony, posiadający zapasy na wiele miesięcy, a nawet lat oblężenia. Dodatkowo na tej kondygnacji zamku mieści się biblioteka hrabiego Kevan, w której zgromadzono kilka białych kruków literatury. Następnym elementem obronnym jest zamek średni, zwany czasem wojskowym lub reprezentacyjnym. Wynika to z faktu, że mieszczą się tam garnizony wojska, na jego murach znajduje się najwięcej baszt i wykuszów, blanki sprawiają wrażenie niezdobytych, a machikuły na całej długości dawały szansę bronić się większej ilości obrońców. Dodatkowo na zamku średnim mieścił się refektarz otoczony krużgankami i dwie duże sale balowe, gdzie przyjmowano gości i wystawiano uczty. W tej części cytadeli zawsze było wielu przedstawicieli różnych ras. Pierwszą linię obrony, pomijając znaczenie samej delty rzeki, stanowił zamek dolny, podzamcze. To tutaj zbierali się rzemieślnicy, stawiano warsztaty i zwykłe komnaty mieszkalne. Każdy chciał schronić się w obrębie grubych zamkowych murów, czuć się bezpiecznie. Crack de Tacticu oferuje obecnie bezpieczeństwo poświadczone słowem samego Aragorna Tacticusa. Na podgrodziu usytuowano całą rzeszę innych zabudowań - mieszkają tam wieśniacy, biedota, jest kilka burdeli, karczm, mniejszych warsztatów i straganów. Ten obszar zawsze tętni życiem, znajduje się na kilku wysepkach delty, które zostały wzmocnione, by nie zostać zalanymi przez wielką rzekę. Między każdym poziomem zamku znajdują się potężne, podwójnie zakratowane bramy, które wzmocniono różnymi rodzajami rud metali, by jak najskuteczniej bronić się przed wszelakimi atakami z zewnątrz.

[Nawaar]

Dhampir pożegnał jaszczura skinieniem głowy i wtedy zauważył archonta. - Piękne prawda. Zapytał spoglądając na wyjawiające się słońce.

[Progan]

- Zaprawdę, piękne - rzekł i spojrzał również na wielki i wzniosły Crack de Tacticu. Nigdy go nie widział wcześniej. Nigdy nie był wcześniej na tych terenach. Podziwiał więc widoki
- Cóż to za forteca?

[Nawaar]

Dhampir już raz ją widział, ba został nawet z niej ostrzelany. Wiedział też, że należy ona do Aragorna.
- Crack de Tacticu. Twierdza, która należy do Aragorna obecnego tutaj na okręcie. Silvaster nie wiedział gdzie on akurat się teraz znajduje, ale był pewien że gdzieś stoi na statku. Jednak zdziwił się, że Progan nie postrzega go jako jednego z wampirów, a może nie przyjrzał się dhampirowi. Silvaster ogrzewał się, przy świetle słońca.