Echa Przeszłości II - "Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza"

[Hagmar]

- Trzeba będzie się zabrać za sprzątanie przy jakiejś okazji. - powiedział wyciągając sztylet z łba ubitego wampira i wycierając go o trawę. Dosiadł konia i rzekł:
- Ruszamy?

[Kenshin]

- Powinniśmy. Jeszcze zleci tu więcej, a nie potrzebujemy dodatkowych kłopotów.

[Hagmar]

Ruszyli by po dwóch godzinach dojechać do K'efir.



Wioska w której zbierają się wszelkie szumowiny, wyjęte spod prawa. Wioska jest niewielkich rozmiarów, w centrum miejscowości znajduje się wielka karczma. Większość budynków to karczmy, w których bandyci/najemnicy piją, czekając na pracę. Za areną znajduje się duży dom przywódcy miasta, którym jest aktualnie kobieta Renfri. Władzę ona przejęła za sprawą śmierci poprzedniego przywódcy Ba`la, który został zabity, w akcie zemsty przez Adamusa Roydila, Aragorna Tacticusa, Konrada Artina, oraz Mogula Khana. Poza typami spod ciemnej gwiazdy, mieszkają tam również chłopi zajmujący się hodowlą bydła i uprawą roli.

[Gordian Morii]

Gordian mający z reguły "w dupie" to co myślą inni o grabieniu zwłok kierował się własną filozofią, której pierwszym przesłaniem i punktem było: "Każdego ubitego wroga traktuj jako potencjalne źródło czegoś, co możesz kiedyś opchnąć na targowisku." Chowając więc swój piękny tytuł do tylnej kieszeni spodni zeskoczył z siodła i dokładnie przeszukał wszystkie trupy szukając przy kłusownikach jakichś niezwykle interesujących trofeów, ozdób, biżuterii, mapek, listów czy wreszcie gotówki, która jakby nie patrzeć mogła stanowić jakąś część ruchomości tej bandy. Mając na uwadze swoje wielkie, wręcz wrodzone boskie szczęście liczył, że trafi na jakąś perełkę, która kiedyś będzie mógł zastawić na miejskim targu.

[Progan]

- Co to za miejsce? - zapytał Progan nie wiedząc w sumie nic o tej miejscowości.

[Kenshin]

Ork rozejrzał się dookoła i rozpoznając miejscowość, oraz jej zwyczaje. Najbardziej zapadła mu pamięć bójka w karczmie i sama arena, gdzie walczył w imię nauki strzelania. Wtedy jeszcze nie miał zamiaru przystąpić do konkordatu, bo wtedy jeszcze nie powstał. Teraz jednak postanowił wytłumaczyć Proganowi klimat tego miejsca. - Proganie. Zaczął. - To jedna z najbardziej niebezpiecznych wsi, czy tam miasteczek na naszej wyspie. Tak mu się przynajmniej wydawało. - Tutaj za nic, można dostać po gębie a nawet zostać zabitym. Za głównym budynkiem jest arena, gdzie ludzie i zwierzęta ze sobą walczą dla pieniędzy, i innych przyjemności. Sama zarządczyni to twarda i wredna kobieta. Stara się trzymać to miasto w ryzach i lepiej jej nie podskakiwać. Powiedział, jak on widzi to miejsce i oczywiście, niektóre fragmenty mogły się pokrywać z opinią innych lub nie.

[Gunses]

//: Którą mamy godzinę?

Gunses obserwował osadę. W porównaniu z opanowaną przez dzikie wampiry Ostoją i Fortem Numenoru była to sielankowa miejscowość.



//: Zapomniałem o czymś co miałem zrobić Archontem, teraz nim jestem więc będzie 'huzia na józia'!

[Progan]

Progan chciał już zapytać czy to bezpieczne, ale w porównaniu z atakiem sześciu krwiożerczych wampirów, taka wioska nie mogłaby stać na przeszkodzie... filarom Valfden? Czyżby legendy mówiły o Aragornie? - pomyślał Progan. Nie wiedział bowiem, że i Gunses Cadacus tutaj jest oraz Gordian Morii, syn Devristusa Morii a rodzina z Wielkim Mistrzem Gildii Magów.
- Nie rozdzielajmy się - zaproponował zanim ktoś zaproponuje podział na mniejsze grupy, a zawsze taki się proponuje, po czym wszyscy umierają.

[Kenshin]

- I ja jestem tego samego zdania, co Progan. Choć czuł, że i tak wszyscy zignorują jego słowa.

[Hagmar]

- Zarządza tu moja narzeczona. Jedyna osoba potrafiąca zapanować nad bandą najemników i niezbyt trzeźwych myśliwych. Tak czy inaczej, zatrzymamy się u niej a nie w tutejszej karczmie którą łatwo z oborą pomylić. Dracon podprowadził kompanie pod "najładniejszy" i największy dom w w osadzie. Zsiadł z konia i oddał wodze służbie. - Zapraszam na salony. Powiedział i otworzył drzwi kluczem. Weszli do sporej izby, dość elegancko urządzonej, w kominku wesoło trzaskał ogień.

//Jest 1 w nocy.
//Gordiu - 20 grzywien

[Kenshin]

Ork wyskoczył z wozu na twardą już ziemię. Było już bardzo późno, tak późno że nawet swoich dłoni nie widział. Jednak uśmiechnął się na wieść, że zarządczyni miasteczka jest jego kobietom. W sumie pasowali do siebie ona wredna i porywista, a on jedynie różnił się tym, że jest mniej wredny. Ork z jeszcze jednego się ucieszył, że ominą karczmę, która w cale nie wyglądała na taki budynek. Smród z niej było czuć nawet tutaj. Jednak teraz się tym nie przejmował i ruszył za draconem. Przechodzą, przez próg zapytał. - Gdzie położyć buty?. Cóż zabrał zwyczaje ze swojego kraju.

[Hagmar]

- Gdzieś w kącie. - powiedział zdejmując i odkładając hełm na stojak. Rękawice i ciężkie buciory też zdjął i rozwalił się w jednym z foteli.
- Głodni?

[Kenshin]

Ork skinął głową i ściągnął szmaciane buty i postawił je w kąt. Teraz bosymi stopami przeszedł, po podłodze wykonanej z desek. W końcu dotarł do salonu gdzie siedział już czarny dracon z propozycją zjedzenia czegoś.
- Ja chętnie coś przekąszę.

[Progan]

Progan trzymał się na baczności kiedy przemierzali miejscowość. W końcu, kiedy drzwi domostwa do którego weszli się zamknęły, odetchnął z ulgą. Butów wolał nie zdejmować. Skórzane buty, na stopach onuce, dobre kilka godzin... Nie, wytarł je dobrze, otupał jeszcze przed wejściem.
- Też bym poprosił...

[Gunses]

- A ja nie potrzebuje - rzekł Gunses wchodząc do środka. Pożywał się niedawno, starczy mu na cały dzień. Wszedł, zdjął łuk, kołczan i zwiesił je na wieszaku. ÂŚciągnął z pleców wielki miecz i oparł Siewcę ÂŚmierci o ściankę. ÂŚciągnął rękawice. Jedną dłonią białą jak marmur, drugą przypominającą szpon demona z koszmarów rozwiązał rzemienie skórzanej maski i odrzucił ją na plecy. Oczom zebranych ukazała się twarz godna bicia na monetach. Skóra biała jak kreda, oczy wielkie, całe czarne niczym płynna smoła, włosy koloru mleka, krótkie, ufryzowane.
Wampir wszedł do większej sali, usiadł na fotelu, godnie i przykładnie, tak jak siadać nakazywały kanony wampirzej kultury. Sabatu już nie było, ale istniały wampiry.

[Melkior Tacticus]

- To ja pójdę do kuchni po coś do żarcia. Powiedział Melkior i po chwili wrócił z bochenkiem chleba, ogórkami, kiełbasą, pasztetem z zająca i kawałem szynki. Przyniósł też pięciolitrową beczułkę piwa.
- No, to smacznego.

[Gordian Morii]

Gordian tymczasem schował grzywny do sakiewki sporządzonej z kawałka koszuli wampira i przywiązując ją do paska kawałkiem rzemienia przerzucił zwłoki na bok drogi do niewielkiej jamy. Tak by ewentualni padlinożercy niekoniecznie sterczeli na środku dość uczęszczanego szlaku. Po tym wszystkim poprawił rękawice i łapiąc za łęk siodła usadowił się na grzbiecie konia.
Cmoknął na niego cicho i wolnym stępem ruszyli w kierunku osady, która znajdować się miała dość blisko od jego obecnej pozycji.<patataj>

[Kenshin]

- Dziękuję. Powiedział na przyniesiony posiłek, po czym zabrał się do jedzenia. Najpierw ukroił sobie pajdę chleba, a następnie nałożył trochę pasztetu z zająca i spokojnie zaczął jeść. Kęs za, kęsem znikał w jego paszczy a później trafiało to do żołądka. Skończywszy jeść małą kanapeczkę wziął jeszcze jedną kromkę, ale tym razem nałożył kiełbaski. To szybciej pochłoną na sam koniec nalał sobie piwa do szklanicy i pił sobie małymi łykami. Nie chciał rozmawiać, bo jak pies je to nie szczeka, jak mawiało przysłowie.

[Progan]

Progan stanął jak wryty. Myślał, że nadal tkwi w tamtym koszmarze. Kilka metrów przed nim, na fotelu siedziało coś, co miało oczy kolory węgli, twarz biała jak marmur i roztaczało dookoła aurę zimnego przerażenia. Aura ta udzieliła się tylko Proganowi. Przełknął ślinę i rzucił okiem na innych. Czyż oni nie widzieli, kto z nimi siedzi...?
Człowiek odwrócił się, aby ukryć swoje zmieszanie. Zaczął przeszukiwać swoją torbę, aż znalazł tam czerwoną tasiemkę. Zawiązał ją sobie na lewej dłoni. Był przesądny, owszem. Odwrócił się ponownie. Nieznajomy musiał być kimś zaufanym, pewnym. Kimś na kim można było polegać, komu można było uwierzyć. Postanowił nie wpatrywać się w niego. Poszedł więc i usiadł na krześle trochę dalej, łapiąc chleb, ogórka i kawałek kiełbasy.

[Hagmar]

- Co tu się odpie... oh. Aragornie, mieliście być wcześniej Musieli ją obudzić gdy wchodzili i gdy Melkior szperał po garach, po schodach schodziła odziana w długą - niemal przeźroczystą - suknię brązowo włosa elfka.



- Na trakcie dorwały nas zdziczałe wampiry, i troszke nam zeszło. Panowie, pozwólcie że przedstawię przyszłą małżonkę.
- Renfri "jeszcze nie" Tacticus. - powiedziała i narzuciła na siebie płaszcz, mogła latać pół nago przy Aragornie ale nie przy po części obcych ludziach i orku. Szczególnie nie przy orku.
- Witajcie w moim "srajdołku". Dodała uprzejmie.
- Oh kochanie, nie jest tu tak źle. To miejsce miewało gorsze dni...


//Urwało mi od neta