Echa Przeszłości II - "Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza"

[Progan]

Progan spuścił wzrok z rozebranej kobiety. Poprzysiągł sobie w dniu kiedy jego żona umarła, że nie zgrzeszy przeciw niej zdrożną myślą.

[Kenshin]

Ork, jak to ork zmierzył długouchą z góry na dół nie przegapiając żadnego szczegółu. Mógł stwierdzić, że każda elfka jest do siebie podobna, więc ciężko było wyłapać jakiś konkretnych szczegółów. Jednak on znał ją z charakteru i języka, i chyba to jedynie różniło ją od innych z jej gatunku. Kenshin kończąc oględziny pił sobie dalej nie strzępiąc języka.

[Hagmar]

Narrator o tym nie wiedział ale gdyby wiedział to zapewne pochwaliłby śluby druida. Albo przynajmniej pochwalił. Tak czy inaczej kompania siedziała jedząc i grzejąc się w cieple kominka.
- Yarpen jest?
- Tak, zameldował się rano u mnie i siedzi w karczmie. Ma ze sobą Kriosa co ciekawe. Ponoć ma "ważne informacje o wielkiej wadze".
- A to ciekawe... Samotny ÂŁowca. Kto by pomyślał...

[Progan]

Kiedy kobieta narzuciła na siebie płaszcz Progan mógł podnieść wzrok. To była elfka, zdradzały ją uszy i drobne zęby. Poza ty z języka i wymowy przypominała bardziej człowieka. Progan wysłuchał rozmowy, nie chciał przerywać, ale kiedy zapanowała cisza spytał
- Co dziwnego w tym, że ktoś poluje samotnie?

[Hagmar]

- To potoczna nazwa na wojowników nieistniejącego już państwa Aldarr. Stanowili społeczeństwo klanowe, szkolili swoje dzieci od najmłodszych lat na okrutnych wojowników i świetnych zabójców. Nie znali strachu, współczucia... Spalić wieś ze wszystkimi mieszkańcami? Wystarczyło zapłacić. Nie wszyscy byli zimnymi skurwielami, oczywista rzecz ale... byli zakałą "Starego ÂŚwiata" jak mawiał Komandor Szafir z XVI Komturii Kruczego Bractwa.

[Progan]

Progan nie wiedział nic o państwie Aldarr ani o Komturii Kruczego Bractwa. Zrozumiał jednak, że samotny łowca, nie oznacza samotnego myśliwego. Zapamiętał tą lekcję.

[Kenshin]

Ork wsłuchiwał się w rozmowę, ale nie miał zielonego pojęcia o czym mówił Aragorn. Kenshin był, po prostu za młody i za późno tutaj zawitał, żeby dowiedzieć się wszystkiego. Jednak słowo zabijać bez mrugnięcia okiem dużo mu przypomniały o jego poprzednim życiu. Chociaż wiedział, że spalenie całej wsi nie leżały do jego zajęć, on jedynie mordował ludzi, którzy nie nowego państwa i opierali się na starych zasadach.

[Hagmar]

- Dobra, jest późno. Powinniśmy iść spać. Na górze są pokoje, możecie też zdrzemnąć się tutaj.

[Progan]

Progan jeszcze pokręcił się trochę po domku. Zagrzał sobie mleka z miodem i wypił. Potem wyskoczył za dom, do kantyny, coby załatwić to i owo. Ostatecznie wrócił do domu, zagrzał sobie wody, znalazł wolną blaszaną miskę i umył się w łaźni. Poszedł na górę i zajął jedno ze stojących w pokoju łóżek. Leżał i myślał.

[Kenshin]

Ork ziewnął sobie pokazując swoje zębiska, po czym odniósł kufel do kuchni. Przed samym snem pożegnał się jeszcze z siedzącymi. - Miłej nocy. I udał się najpierw obmyć twarz, by później pójść na piętro i położyć się na jednym z łóżek. Wcześniej jednak wyciągnął bułat, łuk, miecz i kołczan strzał i oparł je na stoliku obok dopiero teraz mógł się legnąć na łóżku. ÂŁoże zaskrzypiało, pod jego ciężarem widocznie, niektóre ze sprężyn nie były przygotowane na tamą masę, a być może samo łózko już było stare i nadawało się do wymiany, ale kto to mógł wiedzieć. Ork jedynie położył się twarzą do ściany i zasnął momentalnie.

[Progan]

Progan leżał i myślał. Dużo miał do przemyśleń. Zewolo, pani ożywczego światła i ochronnego ognia... ÂŁaska Twoja rozpościera się nad Twym ludem niczym słońce rzucające promienie na ziemię. Dziś, kiedy na naszej drodze stanęło zło, Ty swym ogniem natchnęłaś mych dzielnych kompanów, wypaliłaś w nich wszelki grzech i występek, ażeby mogli bronić tych, którzy sami bronić się nie mogą przed złem. Przed złem, które czai się w ciemnościach. Dozwól mi, o pani, zapłonąć w duchu, sercu i umyśle Twoim niegasnącym ogniem, który rozdziera mrok i wypala to, co złe. Natchnij każdego z nas swym wiecznym ogniem prawości i mądrości, przepal uprzedzenia, wypal żądze, ogrzej zatroskane serca i umysły, oświetl drogę przez życie - po czym zamknął oczy i zasnął.

[Hagmar]

Noc była miła, szczególnie dla Aragorna i Ren. Legli razem na wielkim łożu, usiadła na nim okrakiem i otuleni podnieceniem zaczęli poruszać się z pełną delikatnością i wdziękiem a ich ciche jęki były symfonią dwóch rozżarzonych i gorących ciał. (Więcej nie ma zboczuchy!)

Nastał nowy dzień i wszyscy powoli wstawali.

//Jest 11:00 rano

[Gunses]

Uszy Gunsesa krwawiły. Oczy w sumie też. Dlatego od rana siedział z zawiązaną na twarzy maską.

[Kenshin]

Ork obrócił się z boku, na bok i wiedział, że to pora wstawać. Odsłonił pościel, czy tam narzutę i na chwilę sobie usiadł. Wtedy wszystkie sprężyny oddały dźwięk, jakby to ulgi. Swoimi czarnymi dłońmi przetarł twarz i powoli się zbierał. Nałożył cały ekwipunek, i pościelił łóżko. Teraz udał się na poranną toaletę i gdy wrócił wszedł do salonu. Ujrzał tam wampira, który również się odział i czekał na resztę kompanów. Kenshin usiadł bez słowa, an jednym z foteli i czekał. Nie chciał do wampira mówić dzień dobry, bo byłoby to nie miłe ze względu na osłabienie jego organizmu i tej porze dnia.

[Hagmar]

Aragorn zszedł na dół, ziewnął głośno i na widok zamaskowanego Gunsesa nie mógł się powstrzymać by powiedzieć...
- Dzień dobry. Piękny i słoneczny dzień dzisiaj mamy. - powiedział patrząc przez okno, mistrzem taktu i poprawności politycznej to on nie był. Poszedł do kuchni zrobić śniadanie dla reszty.

[Kenshin]

Ork lekko się uśmiechnął na słowa Aragorna, do wampira i zanim jaszczur opuścił pomieszczenie rzekł. - Dzień dobry. I znów siedział cicho i milcząco w oczekiwaniu na posiłek.

[Gunses]

- Zapewne - rzekł kąśliwie Gunses z fotela

[Progan]

Progan również się wybudził, zaścielił łóżko. Wygładził włosy, ubrał się, zszedł na dół mówiąc
- Niechaj będą pochwalenie bogowie. Dzień dobry.

[Gordian Morii]

//: Więcej nie ma, bo nie umiesz napisać ładnego opisu stosunku

Gordian dotarł do osady późną nocą, wszak gdy wyruszał w jej kierunku było grubo po pierwszej. Nie miał zamiaru spać, ani nic jeść. "Jedzenie późno powoduje tycie" - przypomniał sobie słowa jednej z jego "lokatorek". Skierował się więc ku stajni by tam własnoręcznie wyczesać swój nowy nabytek i po sprawdzeniu kopyt i siodła napoić go dwoma wiadrami wody i zarzucić do żłobu owsa i siana. Po skończonej pracy usiadł gdzieś tam na ławce pod ścianą jednej z chałup, naciągnął na głowę kaptur i spokojnie pykając fajkę z zielem czekał świtu dając się lekko ponieść odprężającym działaniom bagiennego ziela zmieszanego z tytoniem. Tak nastał ranek, a na podwórze wyległa cała okoliczna hałastra śpiesząca do swoich robót.

[Kenshin]

Ork przywitał się z Proganem, który zszedł z piętra. - Dzień dobry. Jak się spało?.