W poszukiwaniu zaginionego słowa

[Lucas Paladin]

Paladynowi nie umknęło zmieszanie i przerażenie Karczmarza. Postanowił jednak wesprzeć go dobrym słowem, być może, gdy poczuje protekcję Bractwa ÂŚwitu, będzie bardziej wylewny.
- Widzę, że temat w tych stronach drażliwy, ale nie bójcie się, rozmawiacie z najwyższymi w Bractwie ÂŚwitu. Rozumiem Twój strach, ale boski Zartat ochroni Cię swymi skrzydły. Powiedz w takim razie gdzie znajdę zieloną polankę z ogromnym grabem pośrodku. A grzywny zachowaj, dla rozwoju interesu.

[Funeris Venatio]

- Ja nic nie wiem, panie. Jadło przynieść do pokoju, czy podać od razu?

[Lucas Paladin]

Lucas wydawał się zrezygnowany. Cóż, trzeba będzie poszukać gdzie indziej. Ale z odpoczynku i snu paladyn bynajmniej nie zamierzał rezygnować.
- Przynieście do pokoju. Rozumiem wasz strach, już nie będę was wypytywał.

[Funeris Venatio]

Karczmarz skinął głową, wskazał jeszcze raz schody na piętro i przypomniał naprawdę ściszonym głosem, że mówił mu o pokoju numer 3. ÂŻadnym innym, tylko 3. Niezauważenie podmienił klucz na ten, który powinien pasować do zamka. Jadło przyniesie za dwie minuty, jak tylko podgrzeje bigos w kotle.

[Lucas Paladin]

Lucas skinął głową na znak, że rozumie. Był w pełnej gotowości, tajemniczość karczmarza mogła wskazywać na jakieś zagrożenie. Ewentualne niespodzianki nie mogły więc go zaskoczyć. A przynajmniej tak mu się wydawało. Szelest zbroi i dźwięk stalowych butów roznosił się po karczmie, gdy Lucas wchodził na piętro. Taka wada bycia opancerzonym. Ale przynajmniej bezpiecznym. Paladyn chwycił klucz i włożył do dziurki przekręcając w lewo.

[Funeris Venatio]

Lucas mijał po drodze kilka pokoi. Oznaczone było kolejno wielkimi czerwonymi cyframi 1, 2, 3, 4 i 5. Lucas otworzył drzwi swoim kluczem i wszedł do środka. Pokój był mały, bez większych wygód, raczej skromny. Podwójne łóżko w kącie, ale nawet wygodne; do tego stół, krzesło, szafa, niewielka komódka, jakiś bazgroł na ścianie i okna wychodzące na morze. Oczywiście też kaganek, miska z wodą, dzban i jakaś ściera.

[Lucas Paladin]

Pokój nie przejawiał nic, co mogłoby Lucasa zainteresować. Przypomniał sobie, że jednak na początku karczmarz wspominał o pokoju nr 4. Musiał to sprawdzić. Oczywiście nie na głodnego. Oczekiwał więc, aż jego jedzenie dotrze na miejsce, paladyn się pożywi i będzie mógł dalej kontynuować swoje poszukiwania.

[Funeris Venatio]

Wielką michę bigosu i dzban piwa przyniosła jakaś młoda dziewka, niestety średnio urodziwa i raczej pulchna.
- Tatuś kazał przekazać, żeby pan rycerz przez jakąś godzinę nie wychodził - dla swojego własnego dobra. - Po tych słowach obróciła się na pięcie i wyszła z pokoju, zamykając za sobą drzwi.

[Lucas Paladin]

Lucas jak to bywało w ogólności w takich sytuacjach oczywiście nie przejął się ostrzeżeniem dziewki. Spokojnie zabrał się do jedzenia. Jak na 50 grzywien jedzenie wyborne nie było, ale nie zamierzał narzekać. Posilenie się przed walką było czymś koniecznym. Pociągnął spory łyk z dzbana, piwo smakowało o wiele lepiej. W ciągu następnych 5 minut miska bigosu była już opróżniona, dzban nie koniecznie, trzeźwy umysł był niezbędny. Lucas ponownie przywdział pancerz, Seregil i Zwiastun były gotowe, podobne jak wielka pawęż. Pod pretekstem wyjścia do wychodka, opuścił pokój i zbliżył się do numeru 4.

[Funeris Venatio]

Numer 4 znajdował się, o zgrozo!, zaraz obok numeru 3. Drzwi nie różniły się niczym szczególnym, cyfra tylko była inna. Lucas podszedł więc do pokoju i... i co?

[Lucas Paladin]

I otworzył drzwi. Najwyżej jakoś wybrnie z niezręcznej sytuacji. Karczmarz wspominał, że to miał być na początku jego pokój.

[Funeris Venatio]

Nie dostał jednak klucza, więc pokój był zamknięty. Na klucz.

[Lucas Paladin]

Cóż, poradzić, Lucas barkiem wyważył drzwi, przy wszechobecnym hałasie, nie spodziewał się, że ktokolwiek coś usłyszy. Nawet jeśli nadal nie było wspomnianych przez dziewkę kłopotów.

[Funeris Venatio]

Pokój był identyczny jak ten, w którym go zakwaterowano. ÂŁózko takie same, stół identycznie krzywy. Tylko obrazek na ścianie inny, ale to akurat pikuś. W końcu kserokopiarki jeszcze nie wymyślono.

[Lucas Paladin]

Cholera!, zaklął w myślach. Nie tak to miało wyglądać. Sądził, że przynajmniej jakakolwiek wskazówka się w karczmie trafi, zmieszanie karczmarza na to wskazywało. Nic jednak podobnego. Lucas musiał rozejrzeć się gdzieś indziej. Przejrzał jednaki szafki ukryte w pokoju, po cichu licząc, że jednak coś znajdzie.

[Funeris Venatio]

Kubek, dzbanek, talerz, łyżka, stary grzebień, kilka świec i niewiele więcej. Rzeczy, które znajduje się w pokojach hotelowych karczemnych.

[Lucas Paladin]

Paladyn, opuścił pokój, zamykając za sobą drzwi, aby zanadto nie wzbudzać podejrzeń, zakluczył swój i zszedł na dół. Nie trzymało go w tej karczmie nic, a skoro go ostrzegano, żeby nie wychodził, należało wyjść. Kłopoty same przychodzą, mają to do siebie.

[Funeris Venatio]

Gdy zamykał swoje drzwi usłyszał, jak kilka osób wchodzi po schodach na górę. Czy w tej sytuacji Lucas nadal będzie chciał ruszyć na dół, do wyjścia?

[Lucas Paladin]

W końcu coś się dzieje!, Lucas ucieszył się, jednak musiał zachować czujność, szybko odkluczył drzwi do pokoju i stanął przy drzwiach nasłuchując kto wchodził na górę i w jakim celu. Być może to byli jego wrogowie? Albo ludzie, którzy wiedzą coś o zaginionym słowie? Liczył na to, że być może coś usłyszy z ich rozmów. Był w gotowości bojowej, sięgnął po buzdygan i ściągnął pawęż z pleców.

[Funeris Venatio]

Trzy albo cztery osoby przeszły korytarzem obok pokoju Lucasa i stanęli przed pomieszczeniem oznaczonym numerem 4. Zapukali energicznie do środka.

//Będę tak przerywał co chwila, gdyż muszę wiedzieć, czy nie chcesz wejść do akcji w którymś momencie. Jeżeli nie, po prostu opisz, że czekasz/nasłuchujesz/parzysz herbatę. Jeżeli chcesz wkroczyć, to działaj.