W poszukiwaniu zaginionego słowa

[Lucas Paladin]

Lucas nie miał wyboru, musiał się bronić. Nie zamierzał jednak przelewać krwi zwierzęcia, chyba, że to byłoby absolutnie konieczne, gdyby zawiodła wszelka magia. Odłożył buzdygan do pochwy, a tarczę na plecy, jednocześnie sięgając po będący przy jego pasie szklany sztylet. Skupił się i skumulował w wolnej dłoni swoją energię magiczną, którą miał wykorzystać do zwęglenia niedźwiedzia. W ciszy swojej duszy zmówił modlitwę do bogini Ventepi, aby ta zrozumiała jego czyn. Musiał zabić to zwierzę. Wymówił słowa inkantacji, wlewając w pocisk wszystkie dobre chwile swojego życia. - Izeshar! - i dodał tylko - Wybacz strażniku pokornemu słudze Zartata. Po czym telekinezą skierował pocisk w stronę niedźwiedzia, który znajdował się na tyle blisko, że mało prawdopodobnym było, iż uniknie ataku.

[Funeris Venatio]

Niedźwiedź ataku nie uniknął, nie miał jak. Pocisk esencji pchany telekinetycznym impulsem powędrował w stronę wielkiej bestii i starł się w nierównej walce z jej ciałem. Przepalone ciało i futro odezwało się swądem drażniącym nos dokładnie w tym samym momencie, kiedy za plecami Lucasa odezwało się mruknięcie. W jednej chwili wolna przestrzeń tuż za paladynem została zastąpiona jakimś dużym obiektem. Zakonnik nie zdążył połączyć tych dwóch faktów, gdy dostał potężny cios owłosioną łapą w bok. ÂŻebra odezwały się potwornym bólem, jednak żadne z nich raczej nie zostało złamane. Na moment Paladin stracił dech w piersi, gdy rąbnął o ziemię kilka metrów dalej. Metalowy hełm potoczył się po trawie, spadając z głowy swojego właściciela. Człowiek kątem oka zobaczył niedźwiedzia, który szarżuje na jego leżące na ziemi ciało. Był dosłownie o dwa kroki od niego i już zamierzał się łapą na odsłoniętą głowę.

//1x niedźwiedź, walka cały czas toczy się na tych samych zasadach.

[Lucas Paladin]

Lucasowi coś zaświtało w głowie, ale nie był jeszcze tego pewien. Tym razem jednak nie mógł myśleć spokojnie, bo za chwilę mógł przestać w ogóle myśleć. Całe szczęście, że mimo tego wszystkiego utrzymał sztylet w dłoni. Zaklęcia nie miał jak rzucić, niestety, nie starczyło na to czasu. Sekundowa analiza i już wiedział, że musi stąd kolokwialnie mówiąc spierdalać. Szybkie spojrzenie, koncentracja i każda cząstka ciała paladyna po chwili znalazła się za plecami szarżującego nieźwiedzia, który zapewne nie był na tyle zorientowany, żeby wiedzieć, że Lucas był tuż za nim. Wykorzystując świetną okazję, Paladin zatopił ostrze szklanego sztyletu w futrze bestii, przekrając je jeszcze kilka razy, aby nie dać mu możliwości obrony. Miał nadzieję, że to wystarczy.

[Funeris Venatio]

Niedźwiedź był w biegu. Lucas leżał, więc podczas przemieszczenia znajdował się cały czas w tej samej sytuacji. Logicznym i naturalnym jest więc, że najzwyczajniej w świecie paladyn nie dosięgnął futra zwierzęcia. Bestia właśnie obracała się.

[Lucas Paladin]

//Jesteś niekonsewkentny. Ile sekund trwa przemieszczenie? Jedną, dwie? Ile metrów jest w tym stanie przebiec niedźwiedź? Tuszę, iż nie ma szans, żebym nie trafił.

Lucasa poirytowała cała ta sytuacja. Musiał więc ponownie wykonać poprzednią zagrywkę. Szybko skupił w sobie energię magiczną, przełożył ją do dłoni i krzyknął: - Izeshar! i posłał pocisk esencji prosto w niedźwiedzia. Natychmiast po pchnięciu telekinetycznym obrócił głowę do tyłu i przemieścił się kilka metrów do tyłu od swojej obecnej pozycji, aby uniknąć niespodzianki takiej jak poprzednio. ÂŻebra piekły bezlitośnie.

[Funeris Venatio]

Niedźwiedź padł martwy na ziemię postępując jeszcze niewyraźnie kilka kroków do przodu. W powietrzu rozległo się upiorne wycie, które objęło całą czaszkę Lucasa. Ucichło jednak tak nagle i niespodziewanie, że paladyn nie miał pojęcia, czy to mu się wydawało czy też nie. Zerwał się mocny wiatr, który targał liśćmi drzew.

[Lucas Paladin]

Rycerz na razie nie przejmował się powstałym zjawiskiem, musiał najpierw zbadać kapliczkę, w której być może ukryty był pierścień, którego poszukiwał. Przeszukał też ciało mężczyzny pałaszowanego przez niedźwiedzia.

[Funeris Venatio]

Ciało? Jakiś podróżny, trudno stwierdzić. Nie miał żadnych dokumentów potwierdzających tożsamość (ktoś w ogóle miał?), żadnej broni, ani nawet jednej grzywny. Ubranie nie było bogate, ale na pewno było schludne i w miarę dobrze zadbane. Kapliczka miała wysokość dwóch metrów. Była prostopadłościanem wykonanym z kamienia. Całość była rzeźbiona w liściaste ornamenty, które zaczęły pokrywać się cieniutką warstwą mchu. W połowie wysokości słupa, czyli na jakimś metrze nad poziomem gruntu, znajdowało się wgłębienie. Można tam było składać ofiary, rozpalać maleńki ogień, lub sam Zartat wie co jeszcze. Wiatr wywiał stamtąd resztki niedopalonych gałązek i coś niewielkiego długość kilku centymetrów. Upadło to w trawę i zaginęło.

[Lucas Paladin]

Podróżnik nie miał nic ciekawego do zaoferowania, a kapliczka również świeciła pustkami. Ale skoro coś niewielkiego zaginęło, to znaczy, że nie przepadło, że można je odnaleźć. I z takim zamiarem Lucas zaczął przeczesywać teren wokół kapliczki z nadzieją, że coś jednak pomiędzy źdźbłami trawy leży. Zajrzał też profilaktycznie do wgłębienia.

[Funeris Venatio]

Zaginęło to zaginęło, na chuj drążyć temat? Lucas odnalazł nadpalony fragment... czegoś. Trudno było określić dokładnie, gdyż cały pokryty był sadzą, stracił raczej większość z objętości. Paznokieć? Kieł? Pazur?

[Lucas Paladin]

Lucas starał się zdrapać całą sadzę z przedmiotu, który obecnie znalazł się w jego rękach. Delikatnie przy pomocy ostrego sztyletu pozbył się nieprzyjemnej przeszkody i uważnie przyjrzał się, co udało mu się odnaleźć. Być może coś zaginionego?

[Funeris Venatio]

Zdecydowanie teraz wiedział, że odnalazł kawałek kła.

[Lucas Paladin]

Kawałek kła, ale na chuj po co mu to było? Nie wiedział. Co to w ogóle był za kieł? Być może niedźwiedzi. Może do czegoś pasował? Dużo pytań, mało odpowiedzi. Lucas jednak nie zamierzał się tym przejmować. Zbadał kapliczkę, czy być może kieł powinien gdzieś tam znaleźć swoje miejsce.

[Funeris Venatio]

No nie. Jako się rzekło wcześniej, we wgłębieniu znajdowało się wcześniej coś, co zostało przez wiatr porządnie wywiane. Lucas zarejestrował co to było. A w tej właśnie chwili czuł znowu, że zaraz coś się stanie. No i stało. Zza drzewa wyszedł następny niedźwiedź i rzucił się w stronę Lucasa. Był cztery metry od niego.

//1x niedźwiedź

[Lucas Paladin]

Cóż, tego można się było w sumie spodziewać. Rycerz miał już pomału dość tych sympatycznych stworzeń, ale miał wyboru. Musiał się ich stąd pozbyć, bo wyraźnie przeszkadzały i nie życzyły sobie tutaj obecności Lucasa. Tym razem sprawę należało załatwić po męsku. Nie zamierzał już parać się zaklęciami, co oczywiste byłoby o wiele łatwiejsze, mogłby oszczędzić wiele siniaków, utraty potrzebnych części ciała, jak np. głowa, itp. Niemniej rozprostowanie kości jak najbardziej wskazane. Lucas sięgnął po pawęż i swój niezawodny buzdygan (który oczywiście wcześniej zabrał, mimo iż narrator tego nie ujął w swoim opisie) po czym sprytnie wykorzystując umiejętność przemieszczenia pojawił się po prawym boku niedźwiedzia i grzmotnął z całych sił w jego bok. Natychmiast zechciał poprawić uderzając bestię w głowę i tak też Paladin uczynił.

[Funeris Venatio]

Lucas grzmotnął niedźwiedzia w bok, który postąpił jeszcze ze dwa kroki do przodu nim zakonnik zamachnął się następnym ciosem. W trochę niewygodnej pozycji, będąc tyłem do paszczy zwierzęcia, i tak by pewnie niezbyt mocno i celnie uderzył. Futrzasta bestia poczuła cios z bok jednak dotkliwie, co spowodowało, że na moment straciła animusz i zatrzymała się. Zaczęła obracać się w swoje prawo, w stronę paladyna. Atak paszczą był nazbyt oczywisty.

[Lucas Paladin]

Oczywistym więc było, że na tej paszczy musi się zatrzymać buzdygan Lucasa. Niedźwiedź był w miejscu, Lucas miał chwilę czasu na kolejne przemieszcznie. Przemieścił się więc w przeciwną stronę do obrotu bestii i chlasnął z boku po pysku, mocno, z ramienia, co jego zdaniem powinno zakończyć sprawę, na wszelki wypadek (!) poprawił jeszcze raz w to samo miejsce, tym razem z góry, aby zmiażdżyć kości czaszki.

[Funeris Venatio]

Przerwało rdzeń, zmiażdżyło czaszkę i parę jej części przebiło się przez mózg. Niedźwiadek padł martwy.

[Lucas Paladin]

Skoro niedźwiedź padł, Lucas mógł sprawdzić, co stało się w kapliczce. Kieł niedźwiedzi sprawił, że obok pojawił się przeciwnik. A skoro magicznie coś powstało to należałoby zbadać.

[Funeris Venatio]

W kapliczce nie zmieniło się dosłownie nic. Absolutnie nic. Skąd więc pewność, że to niedźwiedzi kieł coś sprawił?