Jeden, by wszystkimi rządzić

[Isentor]

Na tronie leżał sporawy kryształ niebieskiej rudy, idealnie zmieściłby się w dłoni Elronda.

[Elrond Ñoldor]

- Interesujące... - powiedział i podszedł do kryształu. Nie było innego wyjścia jak podnieść go w dłoń i dokładniej mu się przyjrzeć.

[Isentor]

Po wzięciu kryształu do ręki przedmiot rozbłysnął uwalniając zawarte w nim pokłady energii magicznej. Elrondowi wydawało się, że został oślepiony przez magiczny błysk, wybuch dał mu jednak możliwość zobaczenia magicznego przejścia, które jawiło się tuż za tronem.

//Co z Rakbarem?

[Elrond Ñoldor]

// Był czwartego grudnia...

Odłożył powoli rudę na tron. Podszedł do magicznego przejścia. Czekać na Rakbara? Czy przejście i mu się pokaże?

[Isentor]

Elrond wyczuł pokłady magicznej mocy bijące od magicznego przejścia.


//Możesz iść bez Rakbara.

[Elrond Ñoldor]

Dołączy pomyślał i przeszedł przez tajemniczy, magiczny portal.

[Rakbar Nasard]

Rakbar wiedział, że przewaga leży w szybkości i zdecydowaniu, wtedy jego przeciwnik będzie ciągle o krok wcześniej i będzie musiał się bronić. ÂŻywiołak ognia, ten lepszy - bo Rakbara, lewitujący w górze w pewnym momencie uderzył we wroga. Złożył swe ręce, z których po chwili wyleciał ogromny podmuch ognia, który niczym język żaby powędrował do celu, ofiary. Temperatura wokół powoli narastała, początkowo sprawiając dyskomfort.

W tym samym czasie Rakbar uderzył psioniką w biegnącego przeciwnika, by wytrącić go z rytmu. Atak krzyżowy powinien zwieść i zneutralizować zagrożenie, dlatego zaryzykował i skupił się tylko na nim. Z pewnością jego awatar nie zdążył pokryć swego ciała psioniczną barierą, bo nie miałby zwyczajnie aż tak dużo czasu, który poświecił na stworzenie żywiołaka. Skumulowana energią magiczna w kształcie wielkiej pięści poszybowała w klatkę piersiową nieznane istoty.

[Isentor]

Elrond został oślepiony i zdezorientowany. Znalazł się na górskiej polanie, z której widok rozciągał się na stolice Efehidon. W miejscu miasta znajdowała się jednak z goła odmienia aglomeracja. Struktury starego miasta wyglądały na podobne, lecz były o wiele lepiej zachowane. Słońce chyliło się już ku zachodowi rzucając pomarańczową łunę na wieże dracońskich świątyń. Na niebo wznosił się ogromny księżyc. Elrond nie mógł dojrzeć jego brata bliźniaka, który przecież również okrążał Marant.


Awatar uderzony przez Rakbara stracił równowagę wywracając się wprzód, uderzając podbródkiem o posadzkę.

[Elrond Ñoldor]

- Interesujące. Cofnęło mnie w czasie, czy doświadczam wizji przeszłości? - powiedział do siebie na głos. Miał nadzieję, że wygranie walki będzie końcem testu, a tu taka niespodzianka. W sumie nie narzekał. Wraz z postępami jakie osiągnął przez ostatnie pare godzin zwiększyła się jego wytrwałość i cierpliwość. Na wszystko przyjdzie czas.
Rozglądnął się dookoła, szukał jakieś drogi, drogowskazu, kogoś, kto stałby i nawet mu się przyglądał. Czegokolwiek z czym można by wejść w interakcję.

[Rakbar Nasard]

Rakbar wiedział, że to jest już koniec. Sprowadził na swoją kopie coś gorszego niż uderzenie o twardą posadzkę.
- Grishil ipash grusha elash! - wypowiadał głośno i wyraźnie poszczególne słowa formuły zaklęcia, by chwile potem skumulować energię magiczną pod przeciwnikiem i stworzyć wskutek pirokinezy kałużę lawy. Niebywale gorąca i  niszczycielska ciecz przeraźliwie zasyczała i wydała lekki kłębek dymu, kiedy utworzona została wprost pod obalonym wrogiem.

[Isentor]

Elrond dostrzegł dracona lecącego wśród obłoków. Zmierzał najwyraźniej w jego stronę.


Awatar wpadł do kałuży lawy, która pochłonęła go doszczętnie spalając.

[Rakbar Nasard]

Rakbar otarł spocone dłonie o spodnie i ruszył na wprost - czyli w miejsce, gdzie spotkał swoje odbicie. Przygotowany był psychicznie na taka sytuacje, bowiem wśród członków niejednokrotnie krążyły plotki o klęskach i sukcesach uczestników próby cienia. Kroczył powoli lecz stanowczno, by po chwili minąć miejsce potyczki i stanąć przed tronem. Kiedy skoczy się ta próba, zasnę chyba na miesiąc, by zregenerować swe ciało i duszę.

[Elrond Ñoldor]

Czarodziej uśmiechnął się lekko. Wyciągnął prawą dłoń i pomachał draconowi. Nie za szybko, nie za wolno. W taki sposób, by pokazać swoje przyjacielskie intencje.

[Isentor]

Na tronie leżał sporawy kryształ niebieskiej rudy, idealnie zmieściłby się w dłoni Rakbara.


Dracon odpowiedział skinieniem ręki. Był już bliski spotkania z Elrondem.

[Elrond Ñoldor]

Zachował czujność i czekał, aż dracon wyląduje. Oczywiście nie wyciągał broni. Mogło to się dla niego źle skończyć. Mimo to uważnie obejrzał sobie skrzydlatego, głównie skupiając się na opancerzeniu i broni.

[Rakbar Nasard]

Rakbar chwycił w dłoń tajemniczy przedmiot, będąc pewnym, że to koniec jego testu.

[Isentor]

Rakbar został oślepiony i zdezorientowany. Znalazł się na górskiej polanie, z której widok rozciągał się na stolice Efehidon. W miejscu miasta znajdowała się jednak z goła odmienia aglomeracja. Struktury starego miasta wyglądały na podobne, lecz były o wiele lepiej zachowane. Słońce chyliło się już ku zachodowi rzucając pomarańczową łunę na wieże dracońskich świątyń. Na niebo wznosił się ogromny księżyc. Rakbar nie mógł dojrzeć jego brata bliźniaka, który przecież również okrążał Marant. Tuż obok stał Elrond wpatrzony w dracona, który lądował nieopodal.

[Elrond Ñoldor]

- Odmachał mi na przywitanie, więc chyba nie ma złych zamiarów w stosunku do nas. Ciekawe miejsce nieprawdaż? - zagadał najpierw do Rakbara.
Nie mówił nic po dracońsku, nie zaczynał rozmowy. Doszedł do wniosku, że lepiej, gdy inicjatywę przejmują miejscowi.

[Isentor]

- Witajcie, nazywam się Har Dash. Jestem wielkim mistykiem VI kręgu. Oczekiwałem na was uczniowie.

[Rakbar Nasard]

- Witaj, mistrzu. - skłonił się lekko, ukazując szacunek do przedstawiciela tej jakże szlachetnej, starożytnej rasy. - Dlaczego tak rzadko przychodzi nam widywać was, architektów obecnej magii? Wiele bym dał, aby poznać was lepiej, by móc choć przez chwilę wejść w wasze struktury i zaznać waszego geniuszu.