Pułapka na myszy II

[Canis]

Salazar wychylił głowę zapuszczając żurawia w kierunku wiewiórek. Ta tylko pokazała swoimi palcami, że będzie was obserwować.

- Jedziemy jeszcze parę minut, potem zostawiamy wóz i idziemy w dzicz szukać pułapek, kłusowników, może jakiejś zwierzyny. Zapolujemy na kłusowników, może coś jeszcze w dodatku.

[Nawaar]

- Rozumiem. Grunt, żeby nie było więcej wiewiórek przerażają mnie z leksza, a widziałem już wiele. Skomentował elf i czekał na koniec podróży, a następnie na marsz.

[Eric]

Tymczasem Eric wrócił do irytującego pogwizdywania, które w jakiś sposób miało ukoić jego nerwy. Chciał jak najszybciej wyrzucić z głowy pamięć o wydarzeniach sprzed chwili, choć jednocześnie nie mógł się nacieszyć, że potrafił tak zgrabnie powozić. Podziw w oczach Nathaniela zapalił w jego serduszku płomyk dumy, na który napierały teraz miechy samozadowolenia.

[Canis]

- Dobra, zatrzymaj się. - Powiedział do Erica w wiadomym celu, zatrzymania wozu.

- Schowaj wóz w jakieś chaszcze, gąszcze. Konia odczep, będziesz go pilnował, żeby nic go nie zjadło. A nawet możesz na nim podróżować... Pójdziemy w dzicz za głosem natury. Będziemy nasłuchiwać nienaturalnych dźwięków, jakieś wycie z bólu, wystrzały albo inne tym podobne sprawy.

Powiedział jaszczur zeskakując z wozu. Podszedł do jednego z drzew i przyglądał się korze...

[Eric]

Eric skinął głową w zrozumieniu i wjechał między drzewa, pozostawiając wóz w gęstwinie. Zeskoczył z kozła, odczepił konia i poprowadził go z powrotem do Salazara.
- Wolę nie. Teren jest tutaj zdradliwy, koń mógłby złamać nogę, a to nie skończyłoby się dobrze dla żadnego z nas. Chodźmy zatem, stojąc w miejscu niczego nie znajdziemy - skonkludował logicznie i nasłuchując, ruszył w kierunku, który akurat mu odpowiadał.

[Canis]

- Mijając kolejne drzewa, patrz na korę. -  Powiedział Jaszczur wskazując na drzewa. - Szukajcie wzorków, szlaczków, czegokolwiek w miarę świeżego. Szukajcie jakiś przedmiotów. Może zostawili ślady i znaki, mogące określić miejsce, do którego poszli. I w miarę cicho bądźcie... musimy nasłuchiwać... Mówił ściszając głos. sięgnął po swoją szabelkę i odginając gałęzie by utorować sobie drogę zaczął wchodzić w głąb lasu.

[Eric]

Eric jedną dłonią trzymał konia za uprząż, a drugą badał korę mijanych drzew. Przypomniał sobie dzięki temu pewną dawno usłyszaną radę dla podróżnych zagubionych w lesie. Wystarczyło wówczas spojrzeć, gdzie drzewa najbardziej obrastają mchem, by dowiedzieć się, gdzie jest północ. Z pobieżnych obserwacji Erica wynikało, że wbrew wszelkiemu prawdopodobieństwu, północ jest wszędzie.
- A to ci dopiero... - mruknął cicho sam do siebie. Cały czas pozostawał czujny. Nasłuchiwał, rozglądał się, patrzył pod nogi, przed siebie i rozważał wszystko, co pojawiło się w polu jego widzenia. W lesie panowała jednak pełna napięcia cisza. Cicho było do tego stopnia, że gdy koń parsknął prosto w jego ucho, Eric podskoczył w przerażeniu i omal nie skręcił sobie kostki, wpadając w niewielką, króliczą norę.

[Nawaar]

Nathaniel jako elf, mógł lepiej się przyglądać każdemu drzewu jak i śladów pozostawione, przez zwierzaki. Nawet jego długie uszy przydałby się na coś. Dlatego wytężył słuch i rozpoczął baczną obserwację otaczającego go leśnego świata. Konik sobie szedł, obok Erica parskając co chwilę. Nawet on sam wydawał takie dźwięki, że dało się go pewnie usłyszeć z daleka nie mówiąc już o zbroi jaszczura. Elf nie przejmując się zbytnio rozglądał się dalej, a zwłaszcza pod nogi.

[Canis]

Z oddali usłyszeliście przeraźliwy trzask zamykanej pułapki na duże zwierzęta i wycie w bólu leśnego stworzenia.

[Nawaar]

Elf, aż zamknął oczy i przyłożył ręce do uszu, żeby stłumić wycie zwierzaka. Jego łuk wylądował na ziemi, a on sam kucnął. Nathaniel potrzebował chwili, żeby mógł się ogarnąć i rozpocząć działanie. Podniósł łuki i wyjął już strzałę, i powiedział. - Chodźmy w kierunku wycia. Pewnie kłusole się pojawią. Kończąc ruszył powoli w kierunku hałasu.

[Eric]

- No to mamy zwycięzcę - mruknął żartobliwie, zadowolony, że w końcu wie, w którą stronę podążać. Ruszył za Nathanialem by zbadać przyczynę nagłego hałasu.

[Canis]

Rozglądając się na boki ujrzeliście pędzące w gęstwinach kreshary. Mknęły z boku nie zwracając na was uwagi. tor ich biegu był idealnie po skosie w stronę miejsca w które idziecie. Wiecie ze się spotkacie... I niestety kreshary przyuważyły was idących i uznając za wrogów zmieniły tor biegu wprost na waszą trójkę.

4x Kreshar 2 po lewej i 2 po prawej stronie w odległości 10 metrów.

[Nawaar]

Elf wiedział, że nie uniknie walki dlatego rzekł. - Biorę prawą stronę. Następnie nałożył na cięciwę łuku żelazną strzałę i mocno naciągnął. Wymierzył w jednego z kresharów już nadbiegających do niego. Sześć sekund namierzania i elf wypuścił strzałę, która poleciała i trafiła jednego z zwierzaków w łeb. Grot strzały przebił się, przez czaszkę docierając do mózgu i tak skończył się jej szaleńczy pęd. Następnie Nathaniel czując ducha lasu znów, wyjął strzałę, którą jak wcześniej nałożył na cięciwę łuku mocno ją naciągając. Elf wziął głęboki oddech i znów namierzał w tym czasie stworzenie zbliżyło się na odległość 5 metrów. Dziecię lasu nie zwlekało i wypuściło znów strzałę wraz z powietrzem. ÂŻelazny pocisk miał krótką wędrówkę, ale bardzo skuteczną. Grot strzały wbił się w płuca nadbiegającej bestii. Kreshar znacząco zwolnił, by po sekundzie paść na ziemię bezdechu. Na sam koniec zdążył jeszcze poruszać łapami. Tak oto zginął drugi zwierzak.

2x Kreshar 2 po lewej w odległości 10 metrów.

[Eric]

- Nienawidzę tych skurwieli - mruknął beznamiętnie, widząc jak nadbiegające bestie naciągają skórę twarzy na głowę i piszczą wniebogłosy.
- Po prostu nienawidzę - dodał i uniknął szarżującego wprost na niego kreshara o obliczu nie znającym boskiej miłości. Bestia łypała na niego swoimi przekrwionymi ślepiami. Eric zdążył już dobyć miecza i po wykonaniu uniku natychmiast rzucił się na drapieżcę, wykonując kilka zamaszystych cięć, które poznaczyły skórę kreshara krwawymi bruzdami. Zwierzę poruszało się zgrabnie, z nieprzyjemną płynnością przywodzącą na myśl panterę. Ericowi wydawało się, że nigdy nie zdoła zatopić swego ostrza w cielsku tego potwora bardziej niż tylko powierzchownie. Kreshar ruszył na wojownika i kłapnął groźnie szczęką w miejscu, gdzie jeszcze przed momentem znajdowało się jego przedramię. Zaskoczony swoim refleksem, znalazł się tuż obok pulsującego gniewnie boku bestii. Uniósł trzymany oburącz miecz nad głowę i wbił sztych w grzbiet kreshara. Zwierz wydał z siebie ostatni, przeszywający pisk i padł martwy. Eric wyciągnął ostrze z podrygującego truchła i rozejrzał się po najbliższej okolicy, wypatrując ostatniego napastnika, który pozostał wśród żywych.

1x Kreshar po lewej

[Canis]

//10 metrów... 12 sekund to zbyt długo byś obu zdążył ubić w ten sposób...

Nathaniel:
Zabiłeś jednego Kreshara, który potoczył się pędem zatrzymując tuż pod twoimi stopami. Drugi kreshar rzucił się na ciebie i wykonał atak przewracanie, gdy nakładałeś strzałę na łuk. W Wyniku ataku zostałeś przewrócony na plecy i z rak wypadł ci łuk oraz strzała, potoczyły się poza zasięg twoich dłoni. Kreshar przygotowywał się do wgryzienia w twoje gardło.


Jaszczur stanął z Dyumem i sięgnął po swoją szablę. Gdy kreshar pędził wprost na niego, Jaszczur czekał. I Czekał. Czekał jeszcze chwilkę i... Gdy już kreshar był dosłownie przed nim na dwa metry i rzucał się do skoku w celu zastosowania ataku przewracanie, Salazar wykonał unik uskakując w bok. Bestia będąca już w locie nie zdążyła zareagować, gdy przelatywała przed jaszczurem. Salazar trzymając dzielnie szablę wykonał proste cięcie od boku z dołu ku górze, kierując ostrze w gardziel bestii będącej w trakcie skoku. Błyskawiczny ruch szablą, szybkie kocie ruchy zadały głęboką ranę w ciało kreshara.  Ostrze trafiło delikatnie w gardło, reszta ześlizgnęła się na tułów stworzenia zacinając mięśnie. Bestia niezdolna do poprawnego poruszania wykonała doskok do jaszczura z zamiarem kąsania w Zbroję. Jaszczur przystawił ostrze szabli przed nogę i tak Kreshar sam nadział się an szablę i rozpłatał swoją twarz. cofnął pysk, z którego potoczyło się mnóstwo krwi. słaniając się na trzech sprawnych nogach padł martwy.

1x Kreshar leżący na Nathanielu, zamierzajacy wgryźć się w arterie.


Z oddali usłyszeliście ponowne wycie i ponowne zaciskanie się klatek, Z oddali zauważyliście niespokojne ruchy z miejsc, z których wybiegły Kreshary oraz przeraźliwe piski...

[Nawaar]

Elf musiał działać, a miał naprawdę mało czasu. Leżąc na ziemi dobył sztyletu za pasa i próbował zamachnąć się w szyję bestii. Jednak leżąc na ziemi nie mógł stwierdzić, czy trafił i jakie obrażenia zadał.

[Eric]

Eric puścił się biegiem na pomoc towarzyszowi, który znajdował się w chwili intymnego zbliżenia z przedstawicielem jednego z drapieżnych gatunków tych lasów. Potraktował łapczywą bestię z buta. Kopniak trafił prosto w pokrytą oślizgłą skórą twarz zwierzaka. W tym momencie Eric naprawdę cieszył się, że ma na nogach swoje skórzane ciżemki. Bestia oderwała się od Nathaniela i warknęła groźnie na przeciwnika. Nim zdążyła cokolwiek zrobić, już musiała umykać stanowczym cięciom bezlitosnej stali. Lawirowała w wysokiej trawie, ścigana przez zimne ostrze klingi. W końcu stanowczo zaparła się na tylnich łapach i wykonała błyskawiczny skok. Eric zdążył się przeturlać na bok. Wstał natychmiastowo, jakby wylano na niego wiadro zimnej wody i z chirurgiczną precyzją rozciął mieczem gardziel sapiącej bestii. Kreshar zarzęził żałośnie, motając przednimi łapami wykonał jeszcze dwa kroki do przodu, po czym padł martwy, barwiąc trawę szkarłatnym kolorem krwi.

Kreshar gryzie ziemię.

[Canis]

Ponownie posłyszeliście pisk ze swego źródła, a w waszą stronę zaczęły biec kolejne Kreshary. Tym razem wybiegły z jednego miejsca, lecz w większej ilości, 7 sztuk. Zauważyliście ich z większej odległości, całych 30 metrów, gdyż wiedzieliście, ze nadbiegają.

- Nathaniel, na drzewo! - Warknał Salazar.

7x kreshar

[Eric]

- Kurwa - zajęczał cicho. - Trzeba się było nauczyć akrobatyki! - krzyknął sam do siebie i wskoczył na wierzchowca, który wierzgał ze strachu. Eric obawiał się, że w gęstwinie krzewów rumak może się potknąć, złamać kończynę, wpaść w dół, ale chwilowo nie miał żadnego wyboru, jak popędzić prosto przed siebie w ucieczce przed stadem kresharów. Nawet gdyby umiał łazić po drzewach, to konia by po pniaku nie wprowadził, choćby nie wiem jak się starał. A jaszczura chyba by potem nie zaprzęgli do wozu.

[Nawaar]

- Ja pierdole. Powiedział żarliwą i błyskotliwą, a nawet filozoficzną sentencje na widok bestii. Następnie szybko się podniósł skoczył, po łuk i strzałę. Pędząc do najbliższego drzewa, szybko się na nie wspiął dzięki akrobatyce. Teraz mógł bez większych oporów strzelać i tak zrobił. Złapał kolejną strzałę i nałożył na cięciwę łuku, mocno naciągając zaczął namierzać cel. W sześć sekund wypuścił jedną ze strzał, która poleciała trafiając w jednego z potworów w skroń. Bestia wpadła w amok i uderzyła o drugą wywracając ją, a trafiony kreshar zdechł. Nathaniel znów dobył strzałę z kołczanu i analogicznie jak wcześniej nałożył ją na cięciwę, którą naciągnął. Elf nie zastanawiając się dłużej wymierzył, w jednego z kresahrów nadbiegającego na towarzyszy. Kilka sekund i strzała została wypuszczona. ÂŻelazny grot poleciał trafiając w lewe płuco bestii przebijając je. Ta jeszcze pędząc, dzięki sile swoich mięśni dobiegła do jaszczura i człowieka, lecz nic nie zrobiła padła u ich stóp.


5x kreshar. Jeden przewrócony.