(Nie)Wesołe jest życie farmera

[Gorn Valfranden]

- No więc, czy ten ,,diaboł'' niszczył pana tereny, zboża i tak dalej, tylko w nocy?, czy wystarczyło aby pana nie było przy tym i on psocił wtedy?. Ostatnie pytanie to czy jest tu gdzieś dobry punkt obserwacyjny?, wie pan, jakieś wysokie drzewo itp. Jeśli nie to czy nie miałby pan nic przeciwko abym obserwował pana ziemię z dachu pańskiego budynku?.



// Wiem że podejście trochę za bardzo Asasynowskie.

[Funeris Venatio]

- Rozejrzyj się, wsiórze - dodał ostatnie w myślach. -  Las widziałeś gdzie stoi, tutaj drzew nie ma, wykarczowalim. Bo po co nam? Wejdź na stodołę, ma ze cztery i pół metra, będziesz wszystko dobrze widział. Tam gdzieś jest drabina z boku. - Na końcu dodał jeszcze tylko, że diaboł raczej nie patrzy, czy ktoś jest w domu, bo i tak jest trudno uchwytny.

[Gorn Valfranden]

- Tyle mi wystarczy. Rzekł Gorn i wyszedł z domu. podstawił ewentualnie drabinę do stodoły, i zaczął wchodzić na drabinę. Kiedy za jej pomocą dotarł na dach stodoły znalazł sobie odpowiedni punkt i obserwował okolice.


// Nie odpowiedziałeś mi na pytanie czy niszczy tylko w nocy czy w też dzień.

[Funeris Venatio]

//Gdzieś wcześniej pisałem, że zawsze ciemno było. Więc niszczy tylko nocą.

Widział... pola. Pszenica, nic innego. ÂŁany zboża kładły się pokotem. Na północnym wschodzie las, na zachodzie i wschodzie równiny i kilka pomniejszych pagórków. Monotonia.

[Gorn Valfranden]

Gorn postanowił poczekać na tym dachu aż będzie coraz bardziej ciemno, rzecz jasna starał się aby ewentualnie stwór go nie zobaczył jak się pojawi.

[Funeris Venatio]

Była 14.40, zmierzchało dopiero około 22.17. Gorn miał sporo czekania. Bo w dzień nie działo się nic. Dach był szpiczasty, Gorn musiał więc uważać, żeby nie spaść.

[Gorn Valfranden]

Gorn uważnie stąpał po dachu bo nie chciał spaść z niego głową w dół, czekał tak aż coś się wydarzy.

[Funeris Venatio]

Gorn tak siedział i siedział, robiąc... nic. Nie działo się absolutnie nic ciekawego, słońce grzało niemiłosiernie, był w końcu koniec lata, Gorn czuł się słaby, miał zawroty głowy, był trochę odwodniony, głodny i nieziemsko zmęczony. Ostatniej nocy nie zasnął nawet na moment, a noc ta była wyczerpująca ze względu na nawałnicę, jaką zastał na szlaku. Gorn znalazł wtedy schronienie, ale jednak nie wykorzystał go, by choć na chwilę się zdrzemnąć. Była godzina 19.54, gdy rycerz czuł się już tak źle, że chwile dzieliły go od spadnięcia z dachu z bezsilności i wyczerpania, nie mówiąc o głodzie i pragnieniu.

[Gorn Valfranden]

Gorn postanowił Pójść do Zleceniodawcy. Kiedy go odnalazł zapytał.- Czy ma pan coś do jedzenia i picia?. Nie jadłem od dwóch dni

[Funeris Venatio]

- Coś tam się znajdzie. Stara, podaj panu rycerzowi coś z kuchni. A proponowałem piwo...
Kobieta wyszła z sieni i podała Gornowi bochen chleba, kawałek kiełbasy i dzban wody.

//Chciałem Cię zrzucić z tego dachu, ale byś się chyba za bardzo połamał. Następnym razem uważaj, bo tego można było w pewnym stopniu uniknąć.

[Gorn Valfranden]

- Dziękuję. Rzekł Gorn i zaczął pałaszować swoje jedzenie, kiedy skończył rzekł.- Pychota proszę pani, taka dobroć nie powinna zostać bez nagrody. Gorn wstał wyjął mieszek, położył go na stolę i wyszedł. Mieszek zawierał dwadzieścia grzywien.

1533g-20g=1513g


// Jak?.

[Funeris Venatio]

Fakt, Gorn wyszedł. Była 20.26.

//Po pierwsze, to nie przespałeś się w nocy tylko "rozmyślałeś", gdy trwała nawałnica. Pisałem już wtedy, że się bardzo męczysz, idąc w taką pogodę. Zignorowałeś. Minął cały dzień, cała noc i teraz już znowu nam dzień się kończy. Piwo proponowałem Ci właśnie dlatego, żeby odbudować nieco nadwątlone siły i wszystko wyrównać na zero, żebyś był "czysty". Rozumiesz mój tok rozumowania, czy się z nim nie zgadzasz?

[Gorn Valfranden]

Gorn ponownie wspiął się na stodołę za pomocą drabiny, znalazł sobie punkt obserwacyjny o rozglądał się. Co jakiś  czas zamknął jedno oko aby odpoczęło, i robił tak na zmianę.





// Rozumiem.

[Funeris Venatio]

Aż wreszcie przysnął na całego. ÂŚnił o gołych babach, więc stwardniała mu pewne część ciała. Gorn przebudził się i zobaczył, że łany zboża, te jeszcze nie zebrane, poruszają się dziwnie w pewnym miejscu. Był to punkt na zasięgu wzroku, dodatkowo ruch pozwalał dostrzec więcej szczegółów w ciemności. Miejsce znajdowało się sto metrów dalej w stronę północno-wschodnią, tam gdzie las.

//02.31

[Gorn Valfranden]

Gorn zauważył Te dziwne zdarzenia szybko i po cichu zszedł z stodoły za pomocą drabiny na ziemię. Ruszył w stronę lasu. Bardzo się skupiał na cichym podejściu, toteż stąpał ostrożnie i najciszej jak potrafił, ale szybko.

[Funeris Venatio]

Gorn niestety nie był cichym łowcą, brakowało mu pewnych umiejętności, toteż zanim doszedł na miejsce, nikogo ani niczego już tam nie było. Zboże było wygniecione, położone i obsrane. Rycerz zobaczył kilka ciemnych placków, podobnych do krowich. Wyżłobiona ścieżka w pszenicy prowadziła z powrotem do gospodarstwa, w stronę stodoły.

[Gorn Valfranden]

Gorn ruszył szybko za śladami wyżłobionymj w pszenicy, w stronę stodoły.

[Funeris Venatio]

Dotarł do miejsca, gdzie wcześniej stała jego drabina, teraz połamana w pół. Do tego tuż przy niej leżało rozszarpane ciało psa, rozerwane na kilka części. W pszenicy znowu było słychać ruch, jakby ktoś wracał z powrotem tamtą drogą w stronę lasu.

[Gorn Valfranden]

Gorn ruszył na całej prędkości w stronę źródła dźwięku.

[Funeris Venatio]

Przed oczami migał mu rozmazany z powodu ciemności i odległości kształt, przemykający przez pole pszenicy. Gorn  gonił go aż do granicy lasu, gdzie tamten na moment się zatrzymał. Okazało się, że niewyraźna postać podobna jest w wyglądzie do taurena, chociaż nie musiał to być konkretnie przedstawiciel tego gatunku. Tajemnicza postać ruszyła dalej przed siebie, rozgarniając gałęzie i mknąc na swoich mocnych nogach. Była nieco wyższa od człowieka, to się dało zauważyć od razu, nawet w takim niewyraźnym świetle.