Ave ja! Ave wy!

[Nawaar]

Kharim nie miał pojęcia, co nimi kierowało podrapał się pogłowie spojrzał na dziewczynę a teraz na tego gościa, który wszedł do karczmy. - Mają jakąś dziwną logikę, ale cóż dawaj do karczmy i zbadajmy sprawę. Rycerz wszedł do karczmy i usiadł tak, żeby jeden z tych typów go nie zauważył i czekał na towarzyszkę.

[Arya]

Usiadła przy innym stoliku, bardziej w kącie i naciągnęła kaptur na głowę. Spojrzała porozumiewawczo na Kharima i teraz czekała na to, co zrobi bandyta.

[Nawaar]

Kharim mrugał okiem do dziewczyny .

[Mohamed Khaled]

Arya:
Do celu przysiadł się inny człowiek, w czarnej szacie. Kaptur z głowy, hełm na stole. Kim on mógł być? Czy pamiętasz?

Kharim:
Do stołu dosiadła ci się panna. Witaj przystojniaku! Co taki mężczyzna robi w tej karczmie? pytała kusząco. Czy nie powinieneś brać udziału w wojnie? Przejechała ci ręką po brodzie. Jak Ci na imię? Pytała.

[Arya]

Człowiek ten wydawał jej się dziwnie znajomy. Przesunęła się trochę, by zobaczyć jego twarz.

[Nawaar]

Krasnolud spojrzał na kuszącą niewiastę, która umiała uwydatnić swoje wdzięki duży biust i tyłeczek ładnie prezentował się w czerwonej sukience ona musiała działać na mężczyzn. Kharim zmierzył ją nawet mu się spodobała, lecz niestety jego serce należało i przecież nie przerwie ważnej misji, co by Arya powiedziała dlatego odpowiedział jej chłodno. - Słuchaj kochana fajna jesteś, ale moje serducho bije dla innej. Przykro mi.

[Mohamed Khaled]

Arya:
Niemożliwe! Był to Edward, lecz inny... Blizna, dość nieładna przechodząca przez pół twarzy. Inny miecz, czarna ruda. Inne włosy.. dalej miał blond, lecz tym razem dłuższe.. Rozmawiał energicznie z bandytą, tak jakby nim rządził...

Kharim:
No chodź! Nie dowie się! Niby skąd? Doznasz czegoś, czego nikt jeszcze nie doznał.. Mieszkam niedaleko.. No chodź.. Ukazała jeszcze więcej biustu.

[Arya]

Oniemiała, wpatrywała się tępo w Edwarda. Chciała już poinformować towarzysza o tym jakże dziwnym odkryciu, jednak zauważywszy go w towarzystwie na wpół rozebranej panienki, postanowiła nie przeszkadzać i poczekać.

[Nawaar]

Kharim spojrzał na piękny i jędrny biust, przez moment zastanawiał się czy iść ale w tym samym momencie zauważył Arye, która spojrzała na niego. Kharim racji z tego, że jest rycerzem, wiernym towarzyszem nie mógł sobie pozwolić na to aby ją teraz opuści z jakąś kurtyzaną. Rycerz wstał i ponownie odmówił kobiecie. - Słuchaj piękna nie mam czasu na zabawę i nie zdradzę swoich ideałów. I usiadł obok stolika Aryji tak, aby można było mówić szeptem czyli plecami do niej, tylko po to żeby nas nie zdradzić co do naszych zamiarów. Kharim powiedział cichuteńko. - Zauważyłaś coś ciekawego?.

[Arya]

- Owszem. Odszepnęła. - Ten mężczyzna, który siedzi obok tego bandyty... ja go znam. Tyle, że on powinien już nie żyć. Widziałam na własne oczy, jak umierał. I nie podoba mi się to, że rozmawia teraz z tym kolesiem. Próbowała się skupić, żeby wyłapać chociaż kilka słów z ich rozmowy.

[Mohamed Khaled]

[..]emy do Grakosa. Zbieraj ludzi! Czekam pod bramą! I po prostu założył swój hełm.. Ten sam, w którym zginął. Poprawił miecz, i wyszedł. Z drzwi skierował się po konia, i udał się pod bramę. Tam czekali już ludzie w nowych wozach - i ludzie z naszyciami "człowiek obdarty ze skóry" i "dwa miecze na ogniu". Taka banda powoli ruszyła spod bram.

[Nawaar]

Krasnolud oniemiał zrobił oczy jak pięć denarów otworzył szeroko buzię.Pierwszy raz widzę, żeby ktoś z martwych wstał kto mógł to zrobić mamy tutaj do czynienia z bardzo potężną magią. Rycerz zastanowił się i szepnął do Aryji. - Dowiedziałaś się czegoś?. Wiesz może kto jest na tyle zdolny aby wskrzesić zmarłego? Takie pytania, są dosyć istotne dlatego je zadał.

[Arya]

- Nie mam pojęcia, kto by mógł go wskrzesić. Tak, słyszałam, że dokądś jadą.. Może chodźmy za nimi. Wyszła z karczmy i poszła za całą zgrają, będąc w takiej odległości, by jej nikt nie zauważył.

[Mohamed Khaled]

Wędrówka trwała dwie godziny, gdy wreszcie banda się zatrzymała. Edward wtedy zdjął hełm, wspiął się na skałę i wyciągnął miecz... Dzisiaj! Krzyknął do bandy - Dzisiaj zakończymy rządy tego skurwiela! Grakos więcej nie będzie handlował bronią! Bierzcie jego rzeczy, zgwałćcie jego żonę! Niech cierpi, tak jak cierpiała moja... wymówił już o wiele ciszej.

[Arya]

Siedziała cały czas w ukryciu. Przyjrzała się bliżej wszystkim. Herbu z mieczami kompletnie nie kojarzyła, jednak ten z obdartym ze skóry człowiekiem przypomniał jej jedną z pierwszych wypraw. Zwróciła się do Kharima i wskazała mu jednego z ludzi, którzy mieli właśnie ten rysunek. - Kojarzę ich. O ile dobrze pamiętam, porywali oni kiedyś strażników.. Nadal jednak nie mogła pojąć, skąd wziął się tutaj Edward. Czekała na dalszy przebieg sytuacji.

[Mohamed Khaled]

Jak dobrze wiecie, od piętnastu lat wami dowodzę! Zawiedliście się chociaż raz?!
Nie panie! - krzyknęli wszyscy równo. Jak on mógł nimi dowodzić, jeśli służył magowi? Nie wiadomo.

Tymczasem niedaleko Aryi, i Kharima przejechało dwóch jeźdźców. Był to jakiś nordmarczyk z dwoma mieczami, i przyjaciel Kratosa. Potruchtali do Veraph.

[Nawaar]

// Ale polecieliście.

Krasnolud, przez dłuższy czas milczał wciąż był jednak zaskoczony tym nagłym z martwych wstaniem gościa, który ponoć dawno gryzł piach. Więc gdy ujrzał go mówiącego krasnolud musiał coś powiedzieć. - Skoro go znasz to chyba nic nam nie zrobi jak myślisz? Spytał się dziewczyny, kiedy nagle zauważyli dwójkę jeźdźców. Arya chciała mu odpowiedzieć, lecz w ostatniej chwili Kharim zasłonił jej usta dłonią, którą po chwili puścił gdy przejechali.

[Arya]

- Raczej nie powinien nic nam zrobić. Ale nie znałam go od tej strony. Zawsze możemy zaryzykować i się ujawnić, ale czy ja wiem... Ledwo co zwróciła uwagę a przejeżdżających. W końcu ich nie znała.

[Nawaar]

- Ciężka decyzja, raz kozie śmierć jak to mówią wychodzimy razem czy pojedynczo?.

[Arya]

- Skoro tak uważasz, to chodźmy. Wyjdę pierwsza, możesz iść zaraz za mną. On mnie zna, to może to nam coś pomoże. Mówiąc to, wyszła z ukrycia i powoli podeszła do Edwarda, nie odzywając się ani słowem.