Zachodni most straceńców.

[Dragosani]

Siły wroga zaczęły dokonywać strategicznego odwrotu na z góry upatrzone pozycje. Czyli zwyczajnie uciekły z pola bitwy. Było to w sumie korzystne dla sił lojalistów. Sam wampir był osłabione. Nadchodzący dzień dawał się we znaki. Zza linii sił sojuszników, obserwował walkę. Dogasającą, do warto nadmienić. W pewnej chwili dostrzegł, że Sparda, ten cały adept magii, co miał las podpalić stracił miecz. Dragosani skrzywił się. Znał gniew, jaki może wywołać strata broni podczas walki. Dlatego zawsze stara się mieć przy sobie co najmniej jej dwie sztuki. Tak na wszelki wypadek. Obserwując jak młody magik rozprawia się z przeciwnikiem, wampira coś tknęło. Gwizdnął, aby zwrócić na siebie uwagę adepta i gestem przywołał go.

[Mohamed Khaled]

Po tym jak siły wroga zaczęły uciekać, Sparda padł na ziemie i dziękował za to że przeżył. Leżał teraz tak bezwładnie na ziemi, aż usłyszał gwizd Co, kto to gwiżdże? zaczął się rozglądać. Zobaczył wampira, który gestem ręki przywołał go. Z mocnym bólem że nie może odpocząć, wstał i ruszył powolnym krokiem, trzymając rękę na ranie brzusznej. Po chwili dotarł Tak? zapytał. Oj widzę, że źle z tobą - oświadczył po obejrzeniu twarzy wampira..

[Dragosani]

- Z tobą także - odparł wampir, patrząc na ranę adepta. - Ale jeżeli nie wda się zakażenie i nie umrzesz po kilkudniowych męczarniach i niewyobrażalnego bólu, to powinieneś przeżyć - zawyrokował. Nie ma to jak podnoszenie na duchu rannego towarzysza broni.
- Ale, co ważniejsze... - Priorytety muszą być! [i-] Straciłeś miecz. Jeżeli nie masz skąd zdobyć nowego, albo nie stać cię, to mogę odstąpić ci moją starą klingę. I tak nie mam co z nim zrobić. Nie jest to arcydzieło sztuki kowalskiej, ale powinien się sprawdzić przez jakiś czas. Niestety nie mam go przy sobie... chętnyś? [/i]- wyjaśnił powód wezwania.

[Elrond Ñoldor]

- Wyjebane - stęknął lekko podpierając się na broni. Jego ostatni przeciwnik widząc uciekających towarzyszy po prostu zaczął się wycofywać. Czarodziej pomachał mu na pożegnanie i zachowując należytą ostrożność zaczął wycofywać się na bezpieczną pozycje. Wygrali.

[Mohamed Khaled]

Czemu by nie. Moja stara klinga leży tam... wskazał na rękojeść miecza.. samą rękojeść. Jeśli można, to gdzie ją przechowujesz? Przyjdę po nią jak będę w mieście. Na wieść o śmierci zareagował łagodnie... Nie bał się śmierci. Wręcz przeciwnie. Gdy po niego przyjdzie, odda się jej. Jeśli chodzi o ranę, to nie bój się... W sumie się nie bał. Wampiry przecież nie okazują uczuć. ... jakoś przeżyje. - rzekł. Ej, Elrond! Chodź tu proszę!

//Tylko mi tu Aruś nie wyskakuj z zakażeniem. To tylko drobna rana...

[Dragosani]

- Nie boję się. To nie moja rana - odparł wampir i wzruszył ramionami. - Miecz jest w moim domu w slumsach. Ja niestety przez jakiś czas wolę nie pokazywać się tam, więc będziesz musiał sam tam iść. Dość łatwo tam trafić. Musisz iść... - Pokrótce opisał drogę do wspomnianego domu. - I to będzie taka opuszczona rudera, wyglądająca jak siedlisko meneli. Dom, psia mać, weterana i bohatera wojennego. Miecz... hmm... Albo powinien wisieć na krześle, albo w skrzyni. Nie krępuj się z poszukaniem go. Tylko uważaj na sąsiadów. To wyjątkowo wredne chuje.

[Mogul]

-Zostać na pozycji! Wydarł się Mogul. Przez dłuższą chwilę nie dotarło do niektórych, że  walka skończona. Gdy zgiełk powoli zaczął cichnąć ork podniósł do góry topór i ryknął na znak zwycięzstwa.

[Mohamed Khaled]

Najwyżej zabije ich tak jak ty - rzucił. Na jego twarzy było widać lekki uśmiech. ... Tak słyszałem o twym drobnym wypadku. Mieszkam nie aż tak daleko, od miejsca zdarzenia.. - i tu klepnął go! Dzięki za miecz. Teraz kiedy sam planuje wyprawę wojenną, nie mogę obejść się bez miecza.... A tak ogółem... - zrobił głęboki oddech - ...to masz coś w tym domu jeszcze? zapytał żartobliwie Bo może sobie pożyczę. W słowie "pożyczyć" miał na myśli wziąć i nie oddać.

[Dragosani]

- Nie mam pojęcia o czym mówisz - odpowiedział Drago na zarzuty o morderstwie. - A jak jeszcze raz mnie klepniesz złamię ci rękę - dodał "przyjaźnie". - Nie ma tam nic wartościowego. No, chyba, że za wartościowe uznasz podniszczone meble, puste butelki i jakieś brudne łachy. Zarobić na tym nie zarobisz, co najwyżej posprzątasz mi w domu. Ale... nie chcesz tego robić. Wiesz jakie warunki są w slumsach...

[Elrond Ñoldor]

Elrond łypnął na młodego.
- Z tego co się orientują jestem wyższy rangą, a o ogromnym doświadczeniu chyba nie muszę wspominać... Zawsze pozostaje coś takiego jak szacunek do starszych. Co chcesz?

[Mohamed Khaled]

Oj, no przepraszam! - rzekł z uśmiechem na twarzy. Nie miał nic do starszych ludzi, a nawet ich szanował. Po prostu czasami się zapominał. Przyjdź do mnie proszę, po tym jak wrócimy i jak odpoczniesz. Muszę z tobą pogadać o wyprawach które będę organizował.

//Dla mnie te wyprawy, to po prostu po części walki, grzywny i talenty oczywiście.

[Mogul]

-Sierżancie! Zawołał sierżanta, którego imie w zgiełku walki zdążyło mu wylecieć z głowy. Miał kilka rozkazów i nowinel do przekazania.

[Elrond Ñoldor]

- Oczywiście. Ale zdajesz sobie sprawę, że aktualnie jest wojna, więc na jakieś większe wypady raczej czasu nie będzie?

[Mohamed Khaled]

No ba! Jasne że wiem! - oznajmił. Po prostu wpadniemy do obozu, zabijemy Demona, kilkudziesięciu ludzi także, po czym spalimy obozowisko i odejdziemy.

[Elrond Ñoldor]

- Demona?

[Hagmar]

Sierżant nie odpowiadał, nie bardzo mógł. Leżał pod drzewem z rozwaloną czaszką.

[Mohamed Khaled]

Dobrze słyszałeś. Ma obozowisko.... w sumie to nie wiem gdzie. Mój informator powiedział że karczmarz w K'efir wie gdzie on jest. To ten Dexter... którego ostatnio szukam. Teraz już mi się nie wywinie. - oświadczył. Wiem że to łatwa walka nie będzie, lecz mam nadzieje że mnie nie zawiedziesz "przyjacielu". E, dowódco krzyknął do Mogula. Ten twój sierżant czasami nie leży tam? wskazał na trupa z rozwaloną głową pod drzewem.

[Mogul]

-Kurwa. Skomentował leżącego pod drewnem sierżanta.
-Dobra, słuchać ludzie. Wydarł się do zebranych.
-Trzeba zliczyć straty tej obrony, opatrzeć rannych i pochować zmarłych. Nie świętować jeszcze, na to będzie czas. Do roboty kluchy. Sam też podszedł do najbliższego rannego z hufca, który miał rozwaloną rękę. Wcześniej już zdąrzył opatrzeć swoją gagę.

medyk

[Elrond Ñoldor]

- Chodzi Ci o prawdziwego demona? - powiedział pomagając w porządkach, jakie zlecił Mogul.

[Mohamed Khaled]

Tak. O prawdziwego. Nie wiem, czy będziemy wstanie go zabić! - odpowiedział, po czym także poszedł pomóc w porządkach.

//Nie, to nie będzie Pospolity Demon, a Demon