Wiosenne porządki

[Mogul]

//: oszustwa robisz!!!!! działasz podprogowo pod mUzg krasnala i wysługujesz się zmarłymi


Możliwe, że wpływało to tak na innych. Na orka to nie działało. To była tylko zwykła gadka, nic więcej. W końcu istoty myślące tak funkcjonują. Szczególnie w gronie samców. Tak sobie po pysku dadzą, ba, prawie pozabijać się mogą, ale potem następuje taka "zgoda". Nie musi to się ukazywać w tym, że nagle Wampir z Orkiem zaczną hasać sobie wspólnie na dziewczynki, nie, to nie było coś takiego. Z pozoru mogło to wyglądać tak, że dwójka, która zrobiła lekki szum w kompanii do gardeł by sobie skoczyła i jakby byli sami, to poszłyby w ruch bronie i pięści. Jednak prawda była taka, że są towarzyszami i mają tą samą misję. Chcąc, nie chcąc muszą współpracować i wiadome, przynajmniej ze strony Mogula, że za swojego kompana gotów by oddać nawet życie. Taka była natura orka, tak się wychował pod wodzą swojego ojca, który też nie brał udziału w wojnie na zielonych równinach. Czemu? To była już bardziej skomplikowana sprawa, o której nie zamierzał dyskutować.
- Chociaz nudno Iddeousie nie jest. Wyszczerzył kły.

[Iddeous]

- Dla mnie jest, bo ponapierdzielałbym się już. Ahh pamiętam jak miało się misje z zabijaniem dezerterów lub bandytów.- rozmarzył się.- Cóż, ale ostrożności nigdy nie za wiele. Ma się jedno życie.- stwierdził. - Dobra, ciekawe czy zaskoczy nas jeszcze jakiś spóźnialski swoim przybyciem?

[Hagmar]

A Garir miał kłótnie w dupie. Był skupiony na prowadzeniu wozu po nierównej leśnej drodze, w środku nocy na dodatek. Dla bezpieczeństwa zarepetował "Pissmejkera", miał dziwne przeczucie że zaraz coś się stanie...

[Gunses]

Pewnikiem Okres u Patty zbliżał się niezawodnie. Gunses przełykając ślinę zacisnął palce na łuku. Cóż spojrzał na Orka wygląda on jak samczyk, który zwietrzył zapach samiczki. Ale dooobrze, będzie lepszy w bitce. Niech tylko na siebie uważa. Nie mam zamiaru nadstawiać życia za niego. Hmm... Ciekawe, czy coś się zaraz stanie?

[Hagmar]

Przeczucie wampira i krasnoluda nie zawiodło i tym razem, brodacz zatrzymał wóz i kazał czekać reszcie. Traktem przed nami pędziło 9 konnych. Hrabia natychmiast rozpoznał symbole na kolczugach jeźdźców. Garir dopiero po chwili... Do broni! Złapał kuszę i mimo panującego mroku starał się trafić, celował w człowieka. Trafił, ale nie w to co chciał, bełt wbił się w szyję konia sprawiając że pędzące zwierzę przewróciło się zrzucając z siebie jeźdźca. Pozostała ósemka ledwo zdołała wyhamować przed truchłem trafionego konia i nieprzytomnym towarzyszem.

Bełty: 29/30

[Iddeous]

Iddeous szybko dobył miecza. Czuł zniewalającą chęć wręcz spenetrowania wroga ostrzem. Jeźdźcy najwidoczniej dochodzili już do siebie po zaskakującym strzale Garira. Wojownik starał się ich dojrzeć, lecz w mroku miał to utrudnione. Postanowił czekać na atak zgromadzeniowców. - Każdy na każdego, czy jakaś taktyka potrzbena jest?

[Mogul]

Ork powstrzymał dłonią lekko narwanego towarzysza. Widać, że lubił się bić.
-Nie wiemy jak są wyszkoleni, musisz zachować zimną krew i uważać każdy ruch, ciemno jest. Ubezpieczać się. Jeźdzcy byli coraz bliżej.

[Gunses]

//Proszę oddać informacje o oświetleniu.
//Proszę pamiętać, że na większość z was ciąży kara -1 finiszera w nocy.
//Określ jak są daleko od nas, bo wiesz, nie wiem czy uceluję.


Gunses podrzucił łuk do góry. Naciągnął. Cięciwa wgryzła się w policzek równo z zatrzymaniem się klaczy. Gunses stanął w strzemionach. Wymierzył w głowę. Wtedy padł koń członka Zgromadzenia, a reszta zwolniła. Gunses też zwolnił. Cięciwę. Strzała pomknęła wprost w przeciwnika. Gunses był mistrzem strzelania z łuku, a jego zmysły nie zawodziły.


30 - 1 = 29 strzał


//Proszę określić, czy udało mi się zabić jeźdźca.

[Hagmar]

//Ciemno jak u Maurena w dupie jest, stoją jakieś 70m od nas i próbują kryć się za drzewami jednocześnnie idą na nas.
//Gucio trafił
//I ten ekhm... musze se odjąć bełt

[Malavon]

Malavon przygotował niewielką porcję energii. Pobrał tyle, żeby wystarczyło na zaklęcie. Potem uwolnił ją zaraz nad ręką i wypowiedział inkantację. -Grosh Ruosh Elash, Izqihuxuash Grash. - po tych słowach energia zaczęła się zmieniać w nie za dużą lodową kulkę. Mag celował głównie w głowę jednego z żołnierzy. Rzucił nią z całych sił pomagając sobie do tego telekinetycznym pchnięciem. Teraz mógł jedynie oczekiwać rezultatów.
Koncentracja, Lodowa strzała, Telekineza

[Hagmar]

//Trafiłeś, przeciwnik jest już jakieś 30m od nas.

Mogul! ÂŁapaj bełty! Brodacz rzucił orkowi pięć pocisków.

[Iddeous]

Iddeous trzymał miecz mocno w garści. Tutaj nie można było puścić lekkomyślnej szarży na wroga. Pozostało czekać, aż przeciwnik będzie jakieś kilkanaście metrów od kompanii, wtedy będzie krwawa łaźnia.

[Mogul]

Malutka paczuszka bardzo się przydała. Już polubił Garira, zauważył on, że nie ma pocisków do kuszy i nie był żadnym skąpiradłem do podzielenia się nimi. No, co jak co, ale im więcej zabitych wrogów z dystansu, tym lżejsza walka, a nawet możliwość wycofania wroga. Załadował bełt. Nie był dobrym strzelcem, znał jedynie podstawy. Ale miał nadzieję, że to wystarczy. Wycelował. Malutki pocisk wystrzelił,  przeszywając powietrze. Nie wiedział czy trafił, przyjżał się.

4/5 bełtów

czyli oni z buta są, czy jadą teraz?

[Hagmar]

//Z buta, trafiłeś przeciwnika w udo.

[Malavon]

Trzeba jednak się trochę pobrudzić. Elf wyciągnął swój kostur z poszewki stając kilkanaście metrów przed przeciwnikiem. Ponownie pobrał część swojej mocy. Tym razem uwolnił ją poprzez całe swoje ciało. -Grosh Ruosh Elash, Ashush Huash. - rozbrzmiały dracońskie słowa. Energia wokół Malavona zaczęła wirować i tworzyć niewielkie kawałki lodu. Adept przyjął postawę bojową chwytając oburącz swój kostur. Dostał się do pierwszego przeciwnika z postanowieniem wykorzystania swojej łatwej w użyciu techniki. Pierwszy zaatakował wojownik, lecz elf zdołał się wywinąć spod ostrza dzięki szybkiemu zareagowaniu. Nadszedł czas na kontrę adepta. Uderzył górą kija w gardło przeciwnika, co spowodowało jego chwilowe cofnięcie się. Elf wykorzystując to użył kostura by zgrabnie podciąć wojownika. Mocne uderzenie zakończyło się faktycznie utratą równowagi. Jak to już miał w swoim zwyczaju Malavon, sięgnął po miecz przy pasie, po czym zwinnym cięciem rozpłatał przeciwnikowi gardło nim ten miał okazję ku podniesieniu się.
Koncentracja, Lodowa Aura

[Gunses]

Gunses wiedział, że to zwykły podjazd. Wiedział, że trzeba go wyeliminować szybko. I do końca. Sięgnął do kołczana, wyjął strzałę. Robił to szybko, ale pewnie. Był Wieszczym, Wielkim ÂŁowczym, nie miał sobie równych w łuku. Przynajmniej w tej kompanii. Podrzucił łuk do góry naciągając. Wymierzył. Ludzie Zgromadzenia biegli przez noc potykając się. Gunses śmiał się z nich w duchu. Byli tacy nieporadni. Tacy marni. I tacy śmiertelni. Wampir wycelował w głowę. Wypuścił strzałę. Nie mógł spudłować. Strzała zasyczała tnąc powietrze, łupnęła głucho w czaszkę członka sekty. Siła uderzenia odrzuciła go w tył. Na próżno jego buty orały runo i trawę. Na próżno palce w drgawkach agonii próbowały uczepić się trawy, uczepić się życia. ÂŚmierć była dla niego przeznaczeniem, które kierował siedzący na koniu Gunses.
Wampir wyjął kolejną strzałę. Członkowie Zgromadzenia nadbiegali. Wampir górował nad swoją kompanią. Napiął łuk dociągając cięciwę do policzka. Popatrzył. Wymierzył. Kolejny strzał w głowę. Z bliskiej odległości. Bez problemu odrąbie kawałek czaszki. Wampir rozwarł palce w skórzanej rękawicy. Strzała zasyczała, cięciwa zagrała. ÂŁupnęło. Głucho i miękko. I kolejny ze sekciarzy padł w ramiona zimnej niewiasty zwanej ÂŚmiercią, a w języku wampirów Setmre.




29-2 = 27 strzał

[Mogul]

W kurwe. ÂŚlepym. Mimo, że nie dowidział w tym momencie ze względu na ciemność, to na szczęście zauważył szarżujacego Malavona. Niestety, nie zdążył go powstrzymać i ten już się bił z bliska. Ojj nie myśli, krzywdę se chłopak zrobi. W trakcie tych rozmyśleń i gdybań co może się stać z nieostrożnym adeptem magii kusza była już napięta. Wycelował tyle ile się dało, wstrzymał oddech i wystrzelił. Na szczęście, czarodziej stał bardziej z boku, więc Mogul był pewien, że nie trafi go. W końcu umie tylko strzelać w lini prostej, odległość Maga od tej była znaczna. Strzała znów przyjemnie przeszyła powietrze. Trafił? Może podobnie jak poprzedniego lub w ogóle? A może tym razem udało mu się zabić cel?

3/5 bełtów

//:można prosić o spisanie statystyk? to znaczy ile żyje, ile rannych, by jakoś ułatwić zadanie i nie zgubić tych zranionych?

[Hagmar]

//Trafiłeś w drzewo 
//Zdolni do walki: 1. 2 leży rannych.

Jednego rannego zostawcie, przesłucham go.

[Iddeous]

Ostatni przeciwnik był już kilkanaście metrów od kompani. Iddeous postanowił działać. Ruszył na przeciwnika. Ten próbował zaskoczyć go młynkiem po czym spróbował uderzenia znad głowy. ÂŻołnierz łatwo sparował uderzenie i zadał pchnięcie. Przeciwnik z lekkością zarezerwowaną dla młodych królewien uniknął pchnięcia, ponadto odtrącił miecz Iddeousa, a ten runął na ziemię jak długi, w końcu długi też jest. Człowiek uniósł miecz nad siebie, aby dobić Iddeousa. Ale nie za szybko...  ÂŻołnierz złapał go za nogę, pociągnął, a ten wywinął orła. Doszło do szamotaniny na ziemi. Miecze ich pozostały na ziemi. Szwadronowicz zwyciężał, był silniejszy fizycznie, ale nie na aż tyle, aby pozbawić tchu przeciwnika. Zgromadzeniowiec uderzył Iddeous w brzuch, po czym odsunął się na parę metrów z mieczem, który podniósł. Iddeous szybko ruszył po swój miecz i przyjął postawę bojową. - Broń się, paskudny ty!- ubliżył przeciwnikowi. Ten podbiegł i zamachnął się. Uderzenie szło na bok żołnierza. Cudem uniknął śmiertelnego cięcia, lecz jego koszula została podarta, a on skaleczony. Postanowił się zrewanżować. Kilka razy zadał cięcia po boku i z góry. Ale i z tym koleś nie miał żadnych kłopotów. ÂŻołnierz postanowił zrobić fintę, to jest zamarkować uderzenie i ciąć w inne miejsce. Znowu uderzył w bok, ale w ostatniej niemalże chwil podniósł miecz i wbił go w szyję przeciwnika niczym oszczep. Krew trysnęła potężnie. Był to koniec żywota dla tego "pana"..

[Lord Hejgen]

Anims, powróciwszy z zadania, usłyszał o grupce ludzi dowodzącej przez krasnoluda którzy wyruszyli na jakąś przygodę. Postanowił za nimi wyruszyć. Dowiedziawszy się w którym kierunku się udali, ruszył za nimi. Podróż trwała mu ciężko bo była noc. Minęło trochę czasu, aż usłyszał odgłosy walki. Odrazu pogalopował w tamtą stronę. Po chwili widział kompanie, która walczy z jakimiś jeźdźcami. Pod galopował do krasnoluda i powiedział - Witaj, me imię brzmi Anims. Mogę się dołączyć do waszej kompani