Wiosenne porządki

[Gunses]

- Rozmiar ma znaczenie... - odparł Gunses z miną - A co do walki Orku - Gunses używał nazw przynależności rasowej miast imion gdy ktoś mu podpadł - Walka to walka. Nie ważne kim jest przeciwnik. A jak Ci tak śpieszno do walki z ludźmi to ciekawym, czy nie było Cię na Zielonych Równinach? Po tej drugiej, przegranej stronie.

[Devristus Morii]

Gunsesie nie tak ostro oburzył się Elf Po za tym gdyby był wtedy na Zielonych Równinach to prawdopodobnie jego by tu już nie było

[Gunses]

- Nie zabiliśmy wszystkich. Nie wszyscy poszli w dyby. Niektórzy mogli po prostu zdezerterować. A potem wrócić statkami na kontynent. Członek armii królewskiej, radny - zaczął wymieniać Gunses - idealny materiał na szpiega.

[Devristus Morii]

Czyżbyś czuł się zagrożony ze strony tego orka, że wymyślasz tyle negatywnych rzeczy? Nie wiem co Ci zrobił, ale oskarżenie o szpiegostwo jest zbyt poważne, aby rzucać je ot tak.

[Mogul]

- Oh, kurwa, przejrzałeś mnie, zajebiście. W ogóle w tej kurewskiej wojnie nie uczestniczyłem. Cząstka orków nie szła w bój, inaczej myślisz, że byśmy przetrwali? Przegrana, wygrana, a chuj z tym nie żyje przeszłością. Lubię walczyć z ludzkimi istotami Wąpirze, a walka nie jest równa innej walce, więc nie pierdol. Irytacja, tylko to czuł poczciwy ork. Zdenerwowanie? Skądże znowu? Nie obchodziło go co sądzi o nim Gunses. Nie obchodziło go, że uważa go za szpiega. Niech tak myśli, tylko ośmiesza się i nic więcej.


//: po prostu opuściłem Sabat, więc trzeba powytykać staremu Oćkowi
+ wykorzystanie faktu, że nie mam nic pojęcia o tej wojnie, ponieważ jestem nowym graczem i wiadomo, nie mam zbytnio jak odpowiedzieć na to, tak trzymaj!

[Gunses]

//Mogul. Twoje odejście z Sabatu uważam za prywatną sprawę. Moja postać po prostu nie lubi orków. Wskaż mi jakiegokolwiek Orka z którym byłem w komitywie. Zresztą... Nie muszę się nikomu tłumaczyć.
//To gra. I ma być ciekawa. I nie wszyscy muszą się kochać. Taki realizm, dostrzegasz?


- Nic mi nie zrobił, ale ostrożności nigdy za wiele... - odrzekł Devristusowi, który ewidentnie bronił Orka. Dziwne. Elf, stary jak świat, a tu takie zaskoczenie. Wampir, całkowicie ignorując przekleństwo i emocje, wyłowił słówko z mowy Mogula.
- Cząstka orków nie szła w bój? No tak. Pilnowałeś pewnie wozów z zaopatrzeniem na tyłach, albo statków przy brzegu... - Wampir ewidentnie kpił z Mogula. Nie obchodziło go czy ten walczył na Zielonych Równinach czy nie. Natura Gunsesa jednak byłą taka, że musiała od czasu do czasu komuś wbić zadrę.

[Mogul]

Mogul zaczął klaskać. Nie chciało mu się już go komentować. Widocznie coś się mu nie podobało w orku. Czyżby to było związane z ostatnim snem? Czyżby chodziło o to, że Gunses będzie zazdrosny o coś, o czym Khan jeszcze nie wie? Ciekawe.

[Gunses]

Dajcie bogowie żeby nie przeżył. Gunses nad wyraz arystokratycznym gestem machnął na Mogula jakoby jego oklaski były prochem dla Wampira, albo jakoby odganiał natrętną muchę. Prezentując swój szlachetny profil jechał dalej czekając na rozwój wydarzeń.

[Devristus Morii]

Wiesz Gunsesie jesteśmy jednak w jednej drużynie. Prywatne sprawy odeślijmy na bok, gdyż drużyna niespójna nawet z gównem nie da rady. Ja też nie toleruje tu wszystkich, więc traktuję ich jak powietrze, aby nie wprowadzać złego czynnika do grupy. Uważnie obserwuj, a po tejże misji będziesz mógł mu uprzykrzyć życie jego wpadkami i niepowodzeniem. Ja z chęcią popatrzę na młodziki.

[Gunses]

- Z łaski swojej, nie jesteś mi ojcem. Mimo, że nie pamiętasz dużej części swojego życia, ja zważam na naszą znajomość. Widocznie, nie pamiętasz i mnie zbyt dobrze. Zresztą... Widziałeś ostatnie większe wyprawy i misje? Kiedy dochodzi do walki wszystko się jebie. Drużyna, rzekłbyś kury w kurniku do którego wpuścić lisa, albo rzadkie gówno... Każdy sobie. Zero synchronizacji, zero pomocy, zero planu. Niech więc Ork uważa, by mi pod miecz się nie dostać.

[Devristus Morii]

Pamiętam to co powinienem pamiętać i to co mi się wryło głęboko w szare komórki. Mam nadzieję, że gdy odzyskam pamięć nie będziesz miał mi za złe tych licznych sytuacji, gdzie nie zachowywałem się tak jak stary znajomy przyjaciel. Jeśli to prawda o tej naszej znajomości to raczej z synchronizacja nie powinniśmy mieć problemu. Instynkt zrobi to za nas automatycznie.

[Mogul]

-To jak chcesz mnie zajebać, to dawaj, zrobię ci tą przyjemność i nie ochronię się. Wampir wiedział, że jest potężniejszy niż ork. Mogul też zdawał sobie z tego sprawę, także nie zamierzał walczyć z nim. Bo po co? Może kiedyś by spróbował, w swojej dawnej formie, ale stracił ją. Teraz dopiero powolutku odbudowywał swoją dawną siłę. Drażniący owad.

[Gunses]

Pewnie za chwilę znowu by wyszedł z tym swoim "w dawnej formie". W dawnej. Na Zielonych Równinach. Ale dostał w dupę i pewnie musiał uciekać. Gunses rozmyślał sobie.
- Dev - zwrócił się do Wielkiego Mistrza Gildii Magów w formie najbardziej prywatnej. Mógł sobie na to pozwolić. Byli przyjaciółmi od lat - jesteś Czarodziejem. Ja walczę wręcz. Celność Twoich czarów będzie nieoceniona - rzekł i uśmiechnął się przez zaciśnięte zęby. Chwilę później dodał poważniejąc i patrząc przed siebie - Topory innych, zwłaszcza tych bez 'dawnej formy' nie będą konieczne - zaraz po tych słowach uniósł mu się kącik ust.

[Mogul]

Ork już nie odezwał się, bo nie zwrócił się do niego. Ale zastanawiające jest, że Gunses umie czytać w myślach. Albo to Mogul miał krótką pamięć? Bo nie przypominał sobie, by mówił o swojej kondycji i "dawnej formie" na głos, co oznacza, że nikt, a zwłaszcza On o tym nie ma zielonego pojęcia.

[Gunses]

Mówi przez sen. Gunses jakoś próbował sobie wytłumaczyć skąd wie o upadku formy Orka. No w końcu ma swoje uszy tu i tam. I o!

[Mogul]

Pewnie gadam przez sen! I pewnie śledził mnie wtedy na tym zwiadzie i to nie był sen jak się pojawił. I to nie był zwykły zwiad, tylko Gunses chciał sprawdzić, jakie intencje ma ork, a że musiał zakumplować się z bandytami...

[Gunses]

Ucichło. Gunses żałował, że rozmowa się nie toczy dalej... Klacz którą dosiadał, trzeba to przypomnieć, była klaczą Zgromadzenia. Przyzwyczajaną do wampirów od małego. I specjalnie tresowaną. Gunses chwycił za łuk i strzałę. Klacz momentalnie stanęła. Gunses błyskawicznie podrzucił łuk do góry. Napiął. Wymierzył. I zwolnił cięciwę. Cięciwa zagrała jak struna. Gunses nie wypuścił jednak strzały, którą celował w pobliską sosnę. Sprawdzał czy łuk jest dobrze napięty. Był. Wampir oparł łuk o łęk siodła, strzałę trzymając na nim. Klacz ruszyła. Wampir był przygotowany na każdą ewentualność.

[Patty]

Co za komedia, pomyślałam i pokręciłam głową. Niby taki wielki wampir, a naskoczył na orka, jakby ten mu skradł cnotę. I w wyraźny sposób ich sprzeczka rozbijała drużynę, dzieliła ją na na podgrupy. Cóż za niefart. Nie zamierzałam się jednak mieszać, zapewne władca wampirów zaraz znalazłby setkę kontrargumentów, dlaczego ma prawo osądzać orka. Zamiast tego pyknęłam raz jeszcze z fajki, otaczając się kłębem dymu.

[Iddeous]

Iddeous zaczął z nudów obgryzać paznokcie. Dość dawno ich nie obcinał, a nie miał cążków więc usługiwał się zębami. - Niezły teatrzyk. Palce.. Paznokcie obgryzać normalnie..- zaśmiał się lekko w duchu. - Hrabio Gunsesie, tutaj mi się wydaje, że walczymy dla tej samej, słusznej sprawy. Zostawcie swoje utarczki proszę chociaż na te parę dni, może więcej, może mniej.- powiedział Iddeous do orka i hrabiego. - mmm.. też bym sobie pyknął, ale kurna została fajka w domu..- popatrzył z zazdrością na fajkę, którą w ustach trzymała Patty.

[Gunses]

Gunses spojrzał na Patty. Lubił takie harde. Takie ludzkie samiczki nieźle się karciło batogiem. Gunses był dobrym władcą. Wiedział również co dają takie zaczepki podczas podróży. Były dużo lepsze niż miziane rozmowy o mizianych przyjaźniach. Takie zaczepki, jakimi częstował wszystkich Wampir burzyły i ścinały krew. Napełniały wszystkich emocjami negatywnymi, ale dzięki temu dawały kopa, który w walce się przydaje. Wtedy, kiedy trzeba będzie stanąć na przeciw wroga, który chce Cię zabić. I zabić go, zanim on to zrobi. Takie zaczepki przygotowywały do walki, dawały siłę mięśniom i trzeźwość umysłowi. Krasnal Garir powinien to wiedzieć. Inni pewnie o tym nie wiedzieli, bo i skąd? Ale Garir? Wszak jemu ufał Aragorn. Ale czy wiedział? Czy ktoś mu powiedział, że może i musi ufać Wampirowi? Tego Gunses nie wiedział.