W głąb dracońskich ruin.

[Malavon]

-O ile się nie mylę to modlił się gdzieś niedaleko panie. - odpowiedział Malavon wskazując odpowiedni kierunek. Zaraz po tym elf udał się do miejsca gdzie był skarbiec. Zaczął szukać jakiegoś innego korytarza, czy też przejścia ku innym komnatom. Stąpał ostrożnie przyświecając sobie każdy krok pochodnią.

[Koza123]

Konrad ruszył w ślad za Malavonem. Chciał przynajmniej rzucić okiem na skarbiec. Nie był chciwy, jednakże nie gardził złotem. A teraz pieniądze były mu szczególnie potrzebne.

[Isentor]

- Gunsesie, Anv. Po unieruchomieniu demona sam egzorcyzm to już tylko kwestia formalna. Niegodziwiec może wam przerywać, pluć się, grozić, że zabije nosiciela. Tak naprawdę nie ma on żadnej władzy. To tylko czcze przechwałki i groźby. Wygnanie do otchłani bywa bolesne. Poza tym kto chciałby powrócić do więzienia swoich panów z informacją o niewykonaniu misji.
Isentor wyciągnął przed siebie prawą rękę kierując ją w stronę demona.
- Exorcizo te, creatura aqua, in nomine creatrix omnipotentis, et in nomine Zewola. Filii ejus domini nostri, et in virtute spiritus. Ut fias aqua exorcizata ad effugandam omnem potestatem inimici, et ipsum inimicum eradicare et explantare valeas cum angelis suis apostaticis, per virtutem ejusdem domini nostri Rasher. Qui venturus est judicare vivos et mortuos et saculum per ignem!
W momencie zakończenie inkantacji przez Isentora ciało Darlenita zadrżało. Z jego czarnych ślepi ustąpił oznak opętania ukazując kolor tęczówek maurena.
- Jak się czujesz?

[Gunses]

Gunses starannie zapisywał każdy dźwięk wypowiadany przez Isentora. Nie znał języka w którym przemawiał jego Mistrz, jednak nie przypominał on języka draconów. Był to może dialekt rytualny? Wampir tego nie wiedział, jednak starał się zapamiętać każde ze słów.

//Będę koło 22

[Izabell Ravlet]

Maurenowi kręciło się w głowie. Czuł się słabo, niewyraźnie.
 C-co? Jak się czuję? Gdzi-dzie jesteśmy? - pytał. Widać było, że nie jest w stanie pojąć, co się stało i co się dzieje. Złapał się za głowę. Było mu słabo. Bardzo słabo. Zachwiał się...

[Dragosani]

Zeleris oczywiście został, aby przyjrzeć się egzorcyzmowi. Tak z odległości kilku kroków, aby nie przeszkadzać, a jedynie obserwować. Uważał to za ciekawsze, niż wzdychanie nad bogactwem skarbca. I bardziej pouczające, niż oglądanie grzbietów pradawnych ksiąg, które mogą się rozpaść przy dotknięciu. Oczywiście nie rozpoznał języka, w jakim przemówił Isentor. I szczerze wątpił, aby rozpoznał go ktokolwiek prócz samego króla. I demona. Inkantacja bowiem przyniosła zamierzony skutek i Darlenit został uwolniony. Ot tak. Gdy egzorcyzm dobiegł końca i mauren ledwo co był w stanie stać, Flamel zrobił kilka kroków w jego stronę, aby powstrzymać jego ewentualny upadek. Nie wiedział jednak czy można przekroczyć krąg, więc spojrzał w międzyczasie pytająco na władcę.

[Hagmar]

Tymczasem Malavon i Konrad znaleźli... składzik na miotły. Znak że w skarbcu nic innego nie ma. Na placu były jeszcze dwa budynki do przeszukania.

[Malavon]

Malavon był zawiedziony znaleziskiem. Może był by wniebowzięty, gdyby zajmował się konserwacją podłóg lub był gospodynią domową. Jako jednak, że daleko mu było do podobnych ról to opuścił składzik i ruszył do kolejnego budynku. Jak zwykle każdemu krokowi towarzyszyło oświetlanie pochodnią. Elf nie mógł sobie pozwolić na przeoczenie czegoś.

[Hagmar]

Aragorn wylazł z karczmy, dołączył do Malavona i Kozy. W końcu trzeba było pokazać że się pracuje a nie tylko siedzi na dupie. Szliśmy chwilę aż stanęliśmy pod dużymi podwójnymi drzwiami... zamkniętymi oczywiście.
Zeefciuuu!

[Koza123]

Konrad ruszył za Malavonem. Miał nadzieję, że natkną się na coś ciekawego.

// Nie jestem Koza... Nie na Marancie.

[Anette Du'Monteau]

Oczywiście odpowiedziałem na wezwanie Aragorna i po krótkiej chwili znalazłem go oraz dwójkę młodych uczestników wyprawy przy zamkniętych drzwiach. Westchnąłem i sięgnąłem po wytrychy do kieszeni. Przyjrzałem się zamkowi, wybrałem najbardziej odpowiedni sprzęt i wziąłem się do roboty. -Dowódca Samotnych ÂŁowców i żeby nie wiedział jak zamek otworzyć...wstyd... - pomrukiwałem podczas pracy. Podobnie jak poprzednio wystarczyło pokręcić trochę w różne strony i zapadki niemal same się otwierały. Widać draconi i wampiry bardziej liczyli, że sama opinia o nich odstraszy potencjalnych złodziei. Po skończonej pracy wstałem i uśmiechnąłem się do dracona.
-W Bastionie się rozliczymy z tego wszystkiego. - rzuciłem i skryłem się ponownie gdzieś w cieniu.

[Isentor]

- Nic Ci nie grozi Zelerisie. To pułapka wyłącznie na demony.

[Dragosani]

Mag więc wszedł w krąg i przytrzymał Darlenita. Taki gest zawsze był mile widziany. Wszak był Mistrzem w Gildii i był niejako odpowiedzialny za adeptów. I oczywiście nie miał na celu zjednania sobie maurena, aby później mieć lojalnego kompana. Wyprowadził go z kręgu i pomógł mu usiąść pod ścianą.
- Jak bardzo paskudnie się czujesz? - zapytał, siląc się na troskliwy ton. Nie wyszło mu.

[Izabell Ravlet]

 Bardzo - odrzekł draconowi - Ale to chyba dlatego, że mam przed twarzą twój obrzydliwy uśmiech, Zelerisie - było z nim coraz lepiej. Humor mu się wyostrzył. Jednak dalej nie rozumiał, co się dzieje.
 - Wciąż nie wiem, gdzie jesteśmy, co tu robimy i dlaczego mnie wszystko tak cholernie boli...

[Dragosani]

- Musi być z tobą bardzo źle, skoro uważasz mój uśmiech za obrzydliwy... - skomentował Dracon i wstał. Rozejrzał się. - Cóż, to jest wnętrze chramu, do którego zmierzaliśmy. Miałeś dość bliskie spotkanie z demonem, tym który opętał też Aragorna. Narobiłeś nam trochę problemów. Znaczy demona narobił. Porwał Diomedesa, chciał go torturować i tego typu smaczki. Dosłownie przed chwilą król odprawił egzorcyzm i wypędził paskudę.

[Isentor]

- Nic nie pamiętasz? Powinieneś być świadom wszystkiego co robił demon. Być może jesteś jeszcze w szoku.

[Hagmar]

Po otwarciu drzwi ukazała nam się ogromna sala zastawiona wielkimi regałami z księgami. W końcu znaleźli to czego szukali. W pewnym sensie rzecz jasna. Problemem było to że tytuły były w większości po Dracońsku. Znaleźliśmy ją, powiadomcie Króla. Ja zacznę szukać. Chwilę zajęło mu odnalezienie działu "Magicznych rytuałów ofensywnych i defensywnych", nazwa oczywiście była bardziej... naukowa.

[Malavon]

Malavon udał się po króla. Nie minęła chwilka, a już był przy nim.
-Królu Isentorze, znaleźliśmy jakąś bibliotekę. Pan Aragorn prosi cię abyś się jej przyjrzał.

[Nessa]

   Wypędzanie demona z ciała Darlenita było dla elfki po prostu niezrozumiałe. Nie znała języka, którym władał król ani znaków na ziemi. Przyglądała się wszystkiemu ze zdziwieniem, lecz bez strachu. W końcu mężczyźni wiedzieli, co robią i na pewno nie chcieli skrzywdzić nowicjusza. Gdy demon ustąpił odczuła ulgę, a gdy pojawił się elf, obwieszczając znalezisko dracona, zachichotała. W końcu i ta bajka zdawała się zmierzać ku szczęśliwemu zakończeniu.
- Pan Aragorn - powtórzyła i popatrzyła lekko rozbawiona na Aertha. - Idziemy? Chyba nic tu po nas, skoro Zeleris jest tak dobrbą opiekunką.

[Devristus Morii]

Devrstus już od paru chwil stał o własnych siłach. To było dla niego dziwne doświadczenie, gdyż nigdy czegoś takiego nie doznał. Uśmiechnął się i ruszył do biblioteki.