W głąb dracońskich ruin.

[Eric]

Diomedes z zainteresowaniem przyglądał się scenie egzorcyzmu. Nieczęsto ma się okazję oglądać demona wypędzanego z ludzkiego ciała. Co prawda nie zrozumiał ani słowa z dziwnego języka, jakim przemówił król, ale miał wrażenie, że wie mniej więcej, jak brzmieć mogła ta wypowiedź. Cokolwiek jednak nie znaczyła by ów inkantacja, jej skuteczność można było wycenić na piątkę z plusem. Demon najwyraźniej został wypędzony do otchłani, zaś Darlenit wrócił do siebie. Chyba był jeszcze w chwilowym szoku, ale tego można się było spodziewać. Stojąc w progu starożytnej karczmy przyglądał się z uwagą słabemu maurenowi. Nie odezwał się jednak ani jednym słowem.

[Izabell Ravlet]

 De-mon? - zapytał ze zdziwieniem - Nic z tego nie pamięt... - głos maurena się załamał. Nagle pojawiły się wizje. Widział siebie, uciekającego przed towarzyszami, widział to jak walczyli z pająkiem. Przypomniał sobie jak porwał Diomedesa, jak rzucał w przyjaciół psionicznymi pociskami, jak skaleczył nowicjusza. Szybko rozejrzał się i zobaczył szramę na jego policzku.
 Zrobiłem to wszystko? Naprawdę? - zapytał ze zdziwieniem.

//Isu, czy demon ma myśli? Jeżeli tak, to czy pamiętam, co on myślał, gdy robił to wszystko?

[Arti]

 - Jak chcesz to idź do ... Pana Aragorna. - rzekł do Nudy. - Wolę zostać tutaj. Lepsze oglądanie egzorcyzmów niż jakiegoś zakurzonego skarbca.

[Isentor]

- Prowadź do tej biblioteki.

//Isu, czy demon ma myśli? Jeżeli tak, to czy pamiętam, co on myślał, gdy robił to wszystko?

//Odczuwasz zmysły nie możesz jednak kontrolować ciała. Także wszystko widziałeś i odczuwałeś. Nie możesz czytać myśli demona. To on czytał Twoje.

[Nessa]

   Na twarzy elfki pojawił się lekki grymas. Aerth chyba jej nie zrozumiał lub po prostu nie chciał zrozumieć.
- Oglądanie biblioteki - poprawiła go i ruszyła za elfem i królem.

//: Diom, Ty nie byłeś przypadkiem z resztą w karczmie? Bo ja już się gubię :<

[Dragosani]

Dracon wyszczerzył się, słysząc słowa elfki. Był dość wredne,więc postanowił odpłacić jej. Spojrzał na nią i uśmiechnął się paskudnie. - Ktoś musiał się nim zająć. Mimo tego, że jestem pewien, że wolałby aby tą osoba był ktoś z... hmm... "niemałym" biustem. Taki efekt psychologiczny, ukojenie nerwów te sprawy. - bezczelnie spojrzał na skryte pod ubraniem piersi elfki. - Hmm... no ale nikt z obecnych takowego nie posiada. - dodał uśmiechając się paskudnie. Po tych słowach i on ruszył do biblioteki uznając, że Darlenit już sobie poradzi.

[Malavon]

-Zatem za mną królu. - odparł i zaczął prowadzić króla. Malavon trzymał wysoko pochodnie przypominając sobie tą krótką drogę. Minęli sale z skarbcem, a w niedługim czasie przekroczyli próg drzwi. Tak jak mówił Araogrn, sala była wypełniona regałami, a na nich księgami. Gdzieś pomiędzy nimi lawirował wielki czarny dracon.
-O tam jest baron. - wskazał elf zauważywszy wystające skrzydło

[Isentor]

- Aragornie.

[Hagmar]

Panie. Tu powinno coś być, ja słabo znam dracoński... Dracon wskazał księgę odłożoną na zydel.

[Adaś]

Gdy tylko usłyszałem pozwolenie na spenetrowanie biblioteki podszedłem do krasnoluda i się go spytałem tonem który tylko on mógł usłyszeć:
-Pić mi się zachciało, może pójdziemy do tej biblioteki i w jakimś ustronnym kącie między regałami się napijemy?

[Hagmar]

Zatem chodźmy, mam butelke miodu pod kaftanem... na czarną godzinę która właśnie wybiła.

[Adaś]

Powoli ruszyłem z pochodnią za krasnalem, który prowadził. Droga długo nie trwała w końcu karczma leżała blisko biblioteki. Gdy tylko dotarliśmy między regały ojciec zaczął zwinnie prowadzić w jakieś ustronne miejsce. Dotarliśmy w jakiś ślepy tunel półek. Na podłodze leżało parę starych zakurzonych książek, które idealnie nadawały się do siedzenia. Wygodnie się rozsiedliśmy oparłszy o regały pełne książek, po czym spytałem spokojnym głosem: -No to gdzie masz te butelczynę?

[Hagmar]

A tu. Brodacz dobył z pod płaszcza butelkę złotego, przepysznego miodu. Odkorkował i podał synowi.

[Adaś]

Pociągnąłem trzy łyki przepysznego miodu po czym podając butelkę ojczulkowi spytałem:-Jak myślisz znajdziemy tu coś?

[Hagmar]

Cholera wie, niby ksiąg tu sporo ale... tu prawie nikt nie zna języka. Poszło by szybciej gdyby magowie sie ruszyli.

[Patty]

Dotąd trzymałam się z tyłu grupy, spokojnymi ruchami czyszcząc miecz po walce z Arachną. Klingę pokrywała warstwa pajęczej posoki, co było raczej obrzydliwe i nie zamierzałam zostawić broni w takim stanie. Gdy skończyłam, odnalazłam resztę w dopiero co odkrytej bibliotece. Akurat w chwili, by usłyszeć wyrzuty Aragorna.
- Przetłumaczyć coś? Nie tylko magowie znają dracoński.

[Dragosani]

Magowie się ruszyli. A przynajmniej jeden z nich. Zeleris wszedł do biblioteki i zaczął przeglądać tytuły wypisane na księgach. Szukał... właściwie nie wiedział czego. Czegokolwiek, co mogło przykuć jego uwagę.

[Adaś]

-No może w końcu coś zrobią pożytecznego prócz leczenia. W końcu wypadało by. A wspominałeś coś ostatnio o tym że Domenicówka się kończy. Wyjaśnisz co się dzieje?

[Hagmar]

Król zaraz zerknie, bo chyba znalazłem coś przydatnego tylko nie mogę przebrnąć przez to. Leży tam na zydelku.
Widzisz... no kończy się, a Domenick gdzieś znikł i niema kto pędzić.

[Adaś]

A wiadomo gdzie mógł Domenic zostawić przepis?