Odp: II wyprawa na wyspę Goofy'ego

[Canis]

//zaufgać?

- Dobrze więc. Co mam więc zrobić?

// Powtórzenie... oj...

- Już wszystko powiedziałem. Masz dwa dni na zebranie ich wszystkich na powierzchni w jednym miejscu, ty też masz tam być, wtedy przybędziemy. Jeśli nie podołasz zadaniu to... heh...

- Znajdę ciebie.

I oboje zniknęli w zielonkawej gęstwinie dymu...

[Gunses]

Jako nietoperz, oleciałem szybko do kamiennego kręgu. Wieży i tak nie było, a miałem mało czasu. Przemieniłem się w Wampira i nachyliwszy się w głąb grobowca krzyknąłem:
- E! Czarnuszku! W ciągu dwóch dni będzie spotkanie, więc się nie oddalaj! A tak między nami, niektórzy źle się wyrażają o twoim przyjacielu zielarzu. Że niby mało inteligętny. Mniejsza. Siedź w norce! - jednak przypomniałem sobie o słowach Dendego. Poprawiłem więc miecze na plecach i u pasa i ruszyłem na poszukiwania Szmana w głąb krypty.

[Canis]

zszedłeś na dół i doszły ciebie dziwne drgania, nieodczuwalne na powierzchni, i dziwne dźwięki, chuki, roznoszące się echem po kompleksie sal. echo wskazywało którędy amsz iść do epicentrum, z którego głos się roznosił...

[Gunses]

Ruszyłem w kierunku źródła dźwięku.

[Canis]

cały czas idąc prosto skręciłeś wreszcie w prawo, wyostrzenie zmysłów, twoja zdolność rasowa, pomagała w odnajdywaniu celu. potem skręciłeś w lewo i szedłeś prosto. wszedłeś do sali i zauważyłeś szamana klęczącego przy ołtarzu z nożem w dłoniach i misą przed sobą. wszedłeś w momencie, gdy wycinał sobie fragment policzka szepcząc magiczne formuły, wokół niego było pełno krwi. gdy skończył szeptać, jego ciało rozbłysło złotem, po czym jak fala odchodziła od jego ciała we wszystkie strony uderzając w ściany i powodując drgania. wstał i odwrócił się do ciebie, zauważyłeś, że na całym ciele ma pełno blizn po wycinanym ciele, ale w tych miejscach narośnięte mięso z powrotem.
- Nie chciałeś mi pomóc... z zielarzem opracowaliśmy więc tę metodę... masz ostatnią szansę by się do mnie przyłączyć i mi pomóc... Czego się darłeś, czego chcesz... Nekromantę czeka śmierć... nie dam się mu zabić... NIGDY!

[Gunses]

- Spotkajmy się więc. Cała nasza trójka. Na powierzchni. Niebawem.

[Canis]

- Kiedy i gdzie... poco, no i chcę się jeszcze...

podniósł nóż i obrócił w palcach.

- Przygotować...

[Gunses]

- Zdradzasz swą naturę, bojąc się o pomyślność swego planu. Stań na udeptanej ziemi zaraz. Pokaż Nekromancie, że nie jest ci straszny! Wyjdź na powierzchnię! Teraz!

[Canis]

- nie pozwolę, by moja akcja zakońcyzła się fiaskiem.

[Gunses]

- Co mam więc zrobić, byś podążył za mną teraz?

[Canis]

- Poco mam iść, skoro tego Nekromanty nie ma? w miedzy czasie się uleczę, to ty mnie zmotywuj.

[Gunses]

- Przybyły dwie potężne istoty. Przybyły po Maga, chcąc go nagrodzić. Czakają tam... na górze - rzekłem to z przygnębieniem i szczerościa - Mogą ci pomóc w walce z Nekromantą. Musisz jednak spotkać się z nimi pierwszy. Ruszaj czym prędzej na górę. Jak tam już będziesz, sprowadzę ich.

[Canis]

- widzę, ze kłamiesz, a raczej nie ejsteś ze mną w pełni szczery... poza tym wiem o bramie.

[Gunses]

Skoczyłem z wybicia nóg. Stałem się niewidzialny. Wykonałem salto, potem piruet. Obnażyłem miecze. Dotknąłem ostrzem ciała szamana, stojąc za nim.
- Wiesz, że nie mogę cię zabić. Canis tego nie dokonał, ja też tego nie dokonam. Rany jak widzę, jeszcze bardziej cię wzmacniają. Nienawidzisz, Canisa, ale czemu pałasz nienawiścią do mnie, tego nie wiem. Nie wyjdziesz, to mnie zabiją. Wyjdziesz to może darują mi życie. Wyjdźmy proszę, z tych katakumb. Chodź ze mną, tam, na górę.

[Canis]

szaman przyłożył rękę do ostrza broni, zobaczyłeś, że nawet na dłoniach wycinał sobie wnętrza, gdzie teraz narosła dzika skóra. opiął palcami powoli ostrze i szepnął coś, czego nawet wyostrzenie zmysłów a i bliskie stanie nie wychwyciło. jego ręka zabłyszczała błękitnie po czym jego ręka przeszła przez ostrze, jakby go tam nie było...
- Twa broń i twój pancerz mi nie przeszkodzą przed zabiciem ciebie... Miałeś szansę przyłączyć się do mnie, pomóc w odrodzeniu i zwalczeniu Canisa... teraz mam inną, lepszą wizję, lecz w niej przeszkadzasz mi ty...
Ponownie szepnął coś, coś podobnego. Jego całe ciało rozbłysło błękitem i przeszedł przez twoje ostrze jakby go nie było...

[Gunses]

- Cóż za potęga - powiedziałem całkiem prawdziwie - Canis nie zna takich sztuczek. Ciężko mi na sercu, ale wole sprzymierzyć się z wygranym niż z przegranym. Pomogę ci w zniszczeniu Nekromanty.

[Canis]

Szaman skrzywił sie we wrogim uśmieszku.
- A więc pozwoli mi przyłączyć się do niego, jeśli jego przeciwnika zwalczę! GIÑ! Ipush Grash, Osh Isarishash!
Wypowiedział zaklęcie kuli ognia [Naurangol] celując w ciebie. Ognista kula pomknęła w twoją stronę... masz dosłownie kilka sekund na reakcję...

[Gunses]

Słowa wydobywające się z ust Szamana były ohydne. Od razu zorientowałem się, że coś jest nie tak. Inkantacja zaklęcia. Kula ognia. Byłem całkowicie skupiony i skoncentrowany. Chodziło bowiem o moje życie. Tylko koncentracja, tylko skupienie. Ruchy wykonały się samodzielnie, automatycznie. Szybkie wybicie, unik, odchylenie, przekręcenie korpusu. Kula ognia przemknęła przed mym torsem, uderzając we wszystkie strony gorącem. Tylko koncentracja. Przemiana w nietoperza. Szybki koszący i zwodniczy lot. Tylko koncentracja, wyostrzone zmysły. Zapamiętana droga. Szybki lot. ÂŚwieże powietrze. Tylko koncentracja... Wyleciałem na zewnątrz, wzbiłem się na wysokości 30m w górę i stałem się niewidzialny, aby sprawdzić czy szaman będzie mnie gonił czy nie.

[Canis]

usłyszałeś wymowny jęk i serię trzasków, gdy spojrzałeś za siebie, widziałeś punktowe czarne kłęby dymów, w których pojawiał się na ułamki sekund szaman używając co chwilę teleportacji co kilka metrów (również w powietrzu, na wysokości) by dopaść ciebie jak najszybciej.
- Nie uciekniesz mi... zginiesz...

[Gunses]

Ruszyłem więc co sił w skrzydełkach ku wieży, do której zmierzał Canis. Chcąc jak najszybciej do niego dotrzeć. Mając wyostrzone zmysły chciałem jak najszybciej znaleźć samego Canisa, albo wieżę, do której się udał.