Zjazd szlachty, czyli jak się bawi Valfden!

[Nawaar]

Krasnolud zaśmiał się rubasznie, że teraz on będzie obsługiwany, bo po pomocy ludziom z Bogdańca musiał się odstresować.
- Gadasz w moim języku przyjacielu hehehehe. Dobra to poczekam w międzyczasie się napiję jak zjawią się wszyscy.
Powiedział zajmując jedno z wolnych miejsc na pewno koło Marduke chciał go spić, żeby na chwilę mógł zapomnieć o Rey oraz jej śmierci choć była ona bohaterska to jednocześnie głupia naraziła się na darmo.

[Mohamed Khaled]

- Mohamed jest już w środku z pozostałymi gośćmi - odezwał się tubalnym głosem mężczyzna. Był wysoki, ubrany w stalową zbroję. Za nim powiewała kruczoczarna peleryna. U boku zwisał długi jednoręczny miecz wykonany z srebra. Miał czarne włosy, oczy koloru rosy o poranku. Na jego twarzy gościł przyjemny dla oka uśmiech. ÂŁagodny.
- Mam na imię Muhmed i jestem tutejszym kapitanem straży. Proszę za mną, zaprowadzę pannę do sali biesiadnej.
Wskazał Eve ręką, by szła za nim, a sam skierował się ku ogromnym drzwiom wejściowym. Jeden z służących otworzył wejście.
Niemal od razu usłyszałaś muzykę i śmiech. ÂŚmiech Maurena.
Szliście chwile przez korytarze, aż w końcu dotarliście do sali. Muhmed otworzył Ci drzwi, przepuścił i sam wszedł.
- Panie, masz kolejnego gościa - skłonił się lekko.
- Dzięki Ci, Muhmedzie. Jesteś wolny.

[Marduk Draven]

Rycerz wszedł jakoś między Gunsesem a Kiellonem. Jednak pozostawał raczej incognito, może wszak nikt go nie zauważy? Albo chociaż nie zwróci uwagi, bacząc na to jaką marnością stał się? Marność, marność nad marnościami! O to jest Marduke Draven. Podniósł jakieś srebrne naczynie, przeglądnął się w nim. Było teraz dwóch Dravenów. Ten szlachetny i ten okrutny. Radosny i ponury... zaraz, nie miał już radości. Był śliczny mężczyzna, wielki wojownik, oraz abominacja, postrach zła, który sam granicze ze złem. Trzymał się na boku, uznał, że tak będzie lepiej. Okrył się opończą, tak że zasłoniła cały jego pancerz, kaptur dalej dumnie spoczywał. Rzucał cień na cień rycerza. Cień tego, kogo kim kiedyś był.

[Evening Antarii]

Anielica nakazała Krixosowi zaprowadzenie koni do stajni, zadbanie o to, by wypiły wodę i dostały coś do jedzenia. Miał wrócić za chwilę.
Eve poczuła jak ciepło wnętrza poszerza drobne naczynka krwionośne w jej ciele. Oznaką tego były zaróżowione policzki i nos, które teraz zaczynały szczypać. Kobieta poprawiła włosy będące nieco w bałaganie po podróży, odpięła ciepły kubrak i dalej podążała za służącym. Mohamed, Muhmed... dla niej wszystko jedno, jednakże gospodarz mógłby się mocno obrazić, gdyby pomylić jego imię z imieniem niewolnika. Tak więc anielica postarała się wyprzeć z pamięci "muhmed", a zapamiętać Mohamed Khaled, szlachcic Vodaemin.
Zabawa widocznie trwała w najlepsza. Eve ucieszyła się, że nie spóźniła się jakoś bardzo. Sagra jak cień podążała za anielicą. Bardzo ucieszyła się na widok uczty, gdyż jej pani rzadko miała zwyczaj gdziekolwiek ją brać. A teraz choć miała taki obowiązek, to z chęcią przyodziała się w porządną suknię i porządne trzewiki, a nie fartuch, który można ubrudzić. Starała się wszystko zapamiętać, by mieć o czym opowiedzieć biednej Narii, która została pilnować dworu.
-Piękne ziemie. Nawet o tej porze- odezwała się anielica, by przywitać organizatora uczty. -Evening Antarii, ale to pewnie pan wie. Miło mi gościć na pańskiej uczcie. Ciekawa jestem tylko powodu, dla którego mieliśmy tu wszyscy przybyć- powiodła wzrokiem po zgromadzonych. A jednak widziała znajome sylwetki! Nawet sporo ich było.

[Gunses]

- Vaaygeleardazar noar tesoi, zetel tesylekeroi jar prezetyjelcet'hesarle'lm zet oisetoiberar tesovaa'rrezetyset'zarcetar... - zasyczał Gunses do Setmre, kiedy w sali rozległy się rozmowy.
- Zetarvaaset'zel moizetelmy zetarpreoiseticet keroigeoiset tesrezetelcetielgeoi dazoi noarset'zelgeoi leoizetar, rawr - zawarczała mu erotycznie do samego ucha. Wampir miał zgiętą łokciu lewą rękę. Pomiędzy jego ręką a ciałem wystawała dłoń wampirzycy, która spoczywała na twardej skorupie demonicznego szponu. W pazurach szponu zaś kołysały się trzy półlitrowe butelczyny. Para podeszłą do pana tych ziem.
- Gunses Cadacus, hrabia Revar - przedstawił się dla pewności wampir - A oto moja towarzyszka życia, Setmre. Chciałem przynieść coś dla Twojego gardła... - uniósł trzy butelki.
- Jednakże... - przerwała mu - ...udało mi się go przekonać, że głodny wampir, nie jest bezpiecznym kompanem do rozmowy. Przeto przynieśliśmy coś dla bezpieczeństwa. - uśmiechnęła się krwiożerczo. PO wymianie grzeczności wampiry zajęły miejsce, mniej więcej w połowie stołu, który nie był wcale za duży, a to znaczyło, że grono będzie kameralne. 

[DarkModders]

Jaszczur, wraz z pozostałymi, wszedł do sali biesiadnej. Była cudownie i bogato wystrojona. Po prostu miód dla oczu. Sam nie mógł się nadziwić.
- O kurwa, masz rozmach Mohamedzie. - powiedział rozglądając się. Po tych słowach skierował swój wzrok na kompana wojennego. - Jestem ciekaw, jak i pozostali, jaki jest powód tej biesiady?

[Marduk Draven]

To była chyba ta chwila, która chodziła mu głowie. Rycerz sięgnął po fiolkę u pasa, odkorkował i wypił na raz całą zawartość. Zakorkował z powrotem buteleczkę i dał ponownie na miejsce, z którego ją wyjął. Przysłonił twarz kapturem. Skrzywił się. Poczuł mrowienie na oparzonej stronie twarzy i trwał tak w nim i z nim. Dopiero po pieciu minutach intensywnego płonięcia nadzieją przestał się krzywić. Otworzył oczy. Zdjął rękawicę z prawej ręki i dotknął prawej strony twarzy. Nic raczej nie czuł. Dla pewności jednak znów wziął jakieś naczynie i odchylając lekko kaptur, tak, by tylko on widzieć mógł. Był niezadowolony... to znaczy zadowolony, lecz nie do końca. W miejscu tym nie było już paskudnej blizny. Jej miejsce zajął jednak ślad. Znamię które będzie nosił już zawsze. Westchnął i pogodził się z prawdą i rzeczywistością. Kaptur nie starczy, choć na razie musi.

//Wypijam: łzy feniksa

[Mohamed Khaled]

Gdy wszyscy się rozsiedli, swe miejsce zajął także Mohamed. Minę miał wesołą, pozbawioną zwyczajowego chłodu i opanowania.
- Wojna się skończyła, Valfden znów może żyć spokojnie. To prawda, że nie sprowadziłem was wszystkich tutaj tylko dlatego, żeby się napić i porozmawiać o błahostkach - choć to też miła odmiana od tych wszystkich intryg. Chciałbym ze wszystkimi, z każdym osobno zawiązać swego rodzaju sojusz. W niczym nie naciskam rzecz jasna. Chce po prostu dobra Valfden i jego mieszkańców - zrobił krótką pauzę, drapiąc się po zaroście. - Wiecie, wsparcie gospodarcze, ale także zbrojne, jeśli będzie trzeba. Każdy musi przyznać, że Valfden do najbezpieczniejszych nie należy. Gdyby kiedyś zdarzyło się komuś, że znajdzie się w trudnej sytuacji, to pomożemy sobie nawzajem.
Spojrzał na każdego z osobna.
- Taka... koalicja szlachecka. Zjednoczona, bez wojen, bez intryg, bez kłótni. No, przynajmniej między sobą - zaśmiał się cicho.

[TheMo]

Themo podziwiał zastawiony stół. Następnie wysłuchał przemówienia gospodarza. Dość dokładnie. Teraz poznał cel tego zjazdu. Zawiązanie współpracy pomiędzy najwyżej postawionymi osobami w Valfden. Paru innych rzeczy tylko się domyślał.
-Z doświadczenia wiem, że koalicja jest najczęściej wymierzona przeciwko komuś lub czemuś. Co konkretnie nam chcesz zaproponować?

[Gunses]

Gunses był z pewnością głową najstarszego z zebranych tutaj rodów. Zastanawiał się jednak, co takiego zmieniło się w strukturach szlachty, że spotkanie miast serii pogawędek o niczym i kosztowania wina, zaczyna się od samego początku od sedna - czyli polityki. Za szybko pomyślał. Prawą dłoń miał opuszczoną nisko pod stół, zapewne trzymał weń dłoń Setmre. Lewa zaś oparta była nadgarstkiem o stół. Demoniczna tkanka była reliktem ostatniej wojny i wieloletniego nieszczęścia jakie panowało na ziemi. Słuchał jednak wymiany zdań, kto wie, może wszystko uda się załatwić przed podaniem pierwszych potraw?

[DarkModders]

Rozsiadł się wygodnie przy stoliku, przy którym siedzieli wszyscy. To też od razu sięgnął po puchar w którym znajdował się procentowy, bądź nie procentowy napój. Tego wszakże nie wiedział, dopóki się niego nie napił. Jak się okazało było to wino. Wziął porządnego łyka po czym odstawił pucharek. Na chwile pragnienie minęło. Teraz uważnie wsłuchał się w przemówienie Mohameda. Pomoc w razie niebezpieczeństwa, polityka i inne związane z nią duperele. Oferta była kusząca, przecież chyba każdemu zależało na tym aby Valfden, w przyszłości, było bezpieczniejsze. Na razie nie zamierzał wypowiadać się na ten temat. Sięgnął więc, po raz kolejny, po pucharek biorąc z niego kolejnego łyka wina.

[Nawaar]

Mohamed się nie pierdzielił i wyłożył karty na stół. Krasnolud słyszał o tym pomyśle wcześniej podczas wyprawy do Bogdańca teraz wciela ten pomysł w życie, tylko pod pretekstem rozrywki i biesiady. Kiellon milczał miał za słabą siłę przebicia a chciał jedynie wypić ewentualnie pochędożyć. Tymczasem siedział oczekując na butle wódki nie zamierzał się truć winem to był zbyt łagodny trunek dla jego podniebienia. Krasnolud tylko przyglądał się ważniejszym paniczom obserwując ich reakcje na te wieści na razie przeważało milczenie. 

[Marduk Draven]

Kiedy już problem został rozwiązany, przynajmniej częściowo, wojownik zdjął kaptur i odgarnął trochę włosy ze śladu, następnie rycerz pochwycił w dłoń kielich z winem i upił sobie łyk. Cóż, Kiellon mawiał że to napój zniewieściałych elfów. Trudno. I tak nie miał ochoty na głośne zabawy, litry wódki, harce i chędożenie. To też popijał wino i słuchał maurena. Plan był nawet niezły, to też nie przerywał mu. Rozglądnął się po zebranych. Cóż, śmietanka. Z zadowoleniem przyznał sobie, że zna większość zgromadzonych.
Gdy mauren skończył, Draven podszedł do niego. Dal znak, że chce z nim zamienić kilka słów.

[Elrond Ñoldor]

Droga do gminy gospodarza nie była szczególnie trudna do zapamiętania czy przebycia. Znajdowała się na południe od jego własnych ziem. Pośród pól, małych lasków, spokojnych rzek i w miarę ciepłego klimatu. Nawet śnieg bardzo rzadko tutaj padał. A szkoda, bo Elrond uwielbiał białe krajobrazy.
Jechał tedy spokojnie, nieśpiesznie. Przedostatniego dnia hemis. Wóz turkotał na brukowanym głównym trakcie, podkute kopyta konia dźwięcznie rozbrzmiewały. Styl takiego podróżowania ostatnio przypadł baronowi do gustu. Bo po pierwsze nie śmierdział koniem po kilkudniowej podróży, po drugie mógł również w miarę prosto chodzić, a po trzecie mógł zabrać więcej. Ludzi i sprzętu.
Zbliżając się do fortu do jego uszu dobiegała skoczna muzyka, krzyki i śmiechy ludzi. Znaczy wszyscy bawili się na całego. Nawet okoliczni mieszkańcy na podgrodziu. Ominął ich bokiem i skierował się do bram fortyfikacji. Zaproszenie pokazał strażnikom przedstawiając się jak należy. Konia przekazał parobkom, a sam udał się tam, gdzie balowali wszyscy.

[Evening Antarii]

-Chciałabym zauważyć, że "sojusz" z pewnymi osobami mi się nie uśmiecha- tu spojrzała na jaszczura, który kiedyś na Zuesh stracił rękę. -Z jednego punktu widzenia może i będę miała zagwarantowane bezpieczeństwo na mych ziemiach i tak dalej, z drugiej strony zaś mamy takie same prawa do całego hrabstwa Kadev i, jakby nie patrzeć, osoba Szeklana blokuje mi niejako możliwość pozyskania tych ziem. W pokojowy sposób rzecz jasna. Ta umowa sprawi tylko, że sprawa ta będzie "zamrożona" i prawdopodobnie żadne z nas nie otrzyma tytułu hrabiego Kadev, chyba że jedno z nas umrze. Ja zaś jestem nieśmiertelna...- uśmiechnęła się lekko, nie chcąc urazić Szeklana lub innych. Oczywiście tą wypowiedzią narażała się na krytykę i tak dalej, ale już jako dziewczynę obsmarowywano ją w gazetach, więc przywykła.
Do niej i do Safry dołączył Krixos. Ork usiadł gdzieś na uboczu, nie wtrącając się, ale mając wszystko na oku.

[Mohamed Khaled]

//Elrond
Zaprowadzono Cię do sali, gdzie przesiadywała już reszta. Wszedłeś do sali biesiadnej w sam środek rozmowy.

Mohamed milczał chwilę, póki Themo się nie odezwał.
- Są na tej wyspie osoby, które piastują wysokie stanowiska i mają stanowczo zbyt dużo do powiedzenia. Chciałbym zapobiec temu, by takie osoby miały większe wpływy na kraj, niż Król. To mogłoby zaburzyć cały ten spokój, o który jeszcze niedawno walczyliśmy. - zrobił krótką przerwę, by napić się wina. - Mamy wybranego Króla, to on powinien twardo rządzić państwem. Nie chce, by w przyszłości wybuchła wojna, bo któremuś ze szlachciców zamarzy się korona. A jeśli któryś będzie miał zdecydowanie zbyt dużo, to nie będzie widział problemu, by zbrojnie wystąpić przeciw państwu.
Popatrzył się na Marduke'a i dał znać, że za chwile porozmawiają.
- Panno Anatarii, rozumiem w pełni pani rozumowanie. Szeklan faktycznie może pani przeszkadzać w pokojowym przejęciu Kadev, jeśli jakikolwiek sojusz zostanie podpisany. Czy nie prościej byłoby dogadać się teraz, skoro jest okazja i potem ruszyć dalej z tematem sojuszu? Jeśli już teraz byście się dogadali, w przyszłości nie byłoby żadnych problemów. I, jeśli zdobyłabyś te ziemię, to ten pakt jeszcze by pani pomógł. Wiele ziem do ochrony, dużo ludności... Po podpisaniu, miałabyś wsparcie. Czyż tak nie jest prościej?

[DarkModders]

Jaszczur prawie opluł sie winem słysząc słowa o przekazaniu komuś jakiekolwiek ziemie. Tym bardziej komuś z Bractwa. Odruch zachamował zatykając łapką twarz. Już by kurwa chciała - przeszło mu przez myśl. Przełknął szybko wino.
- Przepraszam, coś mnie rozbawiło. I to bardzo. - powiedział spoglądając w stronę Evening.

[Gunses]

Gunses wziął półpustą karafkę ze stołu i postawił przed sobą. Słuchając uważnie wypowiedzi wylał doń zawartość dwóch kielichów, po czym odstawił karafkę. Odkorkował jedną butelkę i przelał po połowie do obu pucharów, sobie i Setmre, po czym podał jej jeden.
- Daz'etielkerujel - odrzekła mu i po wykonaniu gestu toastu, zarówno przez wampira jak i wampirzycę w stronę gospodarza, nieśmiertelni upili łyk ludzkiej krwi.
Gunses i Setmre oparli się plecami o ścianę za nimi i sącząc krew przyglądali się tej... debacie.

[Nawaar]

- No i się kurwa zaczęło nawet nie zdążyłem się zabawić. Burknął pod nosem słysząc komentarze na temat ziem, które każdy chce posiąść bitwa o pietruszkę się zaczęła, ale jeszcze nikt nie posłużył się argumentem siły wtedy dopiero byłoby ciekawie a nie słowne przekomarzania. Krasnolud już zastanawiał się za kim stanąć kogo poprzeć, lecz w tym momencie przyniesiono wódkę i dobrze. Kiellon nalał sobie sam do kieliszka i popijał w spokoju obserwując jedną rękę trzymał na młocie tak dla bezpieczeństwa.

[Mohamed Khaled]

Mohamed westchnął krótko, patrząc na to przedstawienie. Kłócą się jak dwa koty, kto będzie pierwszy posuwany, a kto posuwający.
Machnął delikatnie ręką.
Kilku sług weszło do sali z beczkami najróżniejszych alkoholi. Wódka, wino, piwo, bimber... Do wyboru, do koloru. Zaraz za nimi weszło kilka kobiet. W tym dwie krasnoludzice.