Szlakiem Chmielowych pól

[Silion aep Mor]

Krasnolud zjechal jedna reka na okolice jej siedzenia, oparl glowe o jej ramie. - Czuje ze... Ze smierc za nami kroczy. - rzekl spokojnie. Byli juz w polowie drogi do wsi.

[Armin]

Armin pogłaskała krasnoluda po głowie.
- ÂŚmierć musi kroczyć, bo jest końcem. - powiedziała czarnoskóra. - Ale nie teraz. Jeszcze z wcześnie. - uśmiechnęła się lekko. Jeszcze kilka minut drogi i będą już przy karczmie. Ares szedł z nimi obojętnym krokiem.

[Silion aep Mor]

Krasnolud zlapal ja za tylek i uszczypnal. - Co by nie bylo narazie koniec tych smetow. - usmiechnal sie lekko. - Szczerze mowiac, chce juz znalezc ta Charlotte i miec wreszcie spokoj. Chce miec czas dla siebie, ciebie, nas. - mowil namaszczajac kazde slowo tesknota za wolnoscia.

[Armin]

Maurenka uśmiechnęła się i powiedziała:
- Właśnie, jeszcze elfka i sprawa tych morderstw. Jakoś strasznie dużo pracy jak na wakacje... - po ty słowach czarnoskóra pogłaskała wilka, który szedł koło jej nogi. - Jeszcze kilka kroków i będziemy przy karczmie. - zawołała radośnie kobieta.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wciaz trzymal reke gdzie trzymal, wszak widac ze kobiecie to nie przeszkadzalo. Popatrzyl sie na nia tak dokladnie, od gory do dolu, szczerze to nigdy nie mial na to czasu. - Szczerze mowiac masz swietna figure, a tyleczek taki mily w dotyku. - zasmial sie wesolo. - Jak sie ciesze ze na siebie trafilismy! - poslal jej calusa o tak

[Armin]

Armin weszła do karczmy razem z wilkiem i krasnoludem. Zaczęła szukać wzrokiem Nuana, ale jakoś nie mogła go znaleźć. Zauważyła, że karczmarz przygląda im się. Czarnoskóra podeszła, więc do niego.
- Gdzie jest Nuan? - spytała się mężczyzny prosto z mostu.

[Silion aep Mor]

Silion stanal obok kobiety i spojrzal na karczmarza. - Od razu mowie ze nie bedziemy ci placic bo pomagamy Nuanowi. Przy okazji gdzie niziolek? Jak sie trzyma? - rzekl oschle.


Paul

Karczmarz spojrzal na wilka zawiedzionym wzrokiem, po czym skierowal swe oczy na maurenke. - - Nuan wyjechal cos zalatwic do Ekkerund, jakies interesy. Co do Erasa, wciaz jest zawiedziony, nadal szuka Charlotte, na wlasna reke. Ponoc wyruszyl do lasu na polnocnym zachodzie. A co to tam trzymasz takiego tajemniczego w rece kobieto? - zapytal wskazujac na kamien.

[Armin]

Armin spojrzała na karczmarza i położył kamyk na ladzie.
- Wiesz co to jest? - spytała czarnoskóra, chociaż wątpiła, że mężczyzna cokolwiek wie o tym przedmiocie. - Biedny Eras. - westchnęła kobieta.

[Silion aep Mor]

Karczmarz wziął kamień z lady i przyglądał się mu, obracał, analizował runy, oczy mu zabłysnęły. - Wygląda znajomo, gdzieś już podobny widziałem, chyba Eras kiedyś taki przyniósł. Ale skąd go wziął to nie wiem, musielibyście go osobiście zapytać. Tylko że on jak już mówiłem, udał się do lasu północnym zachodzie.

[Armin]

Armin zdziwiła się, że karczmarz już kiedyś widział ten kamień. Jak widać myliła się. Wzięła kamyczek od mężczyzny i schowała go do kieszeni.
- Czyli znowu musimy iść do lasu? - spytała się krasnoluda. Czarnoskóra była trochę znudzona chodzeniem w jedną i drugą stronę po kilka razy.

[Silion aep Mor]

Sil podrapał się po głowie. - ÂŻycie jest wieczną wędrówką! - rzekł spokojnie. - Szczerze mówiąc to już robi się nudne, ale w tej części lasu jeszcze nie byliśmy. - spojrzał na karczmarza. - Dzięki za informacje. Krasnolud podał rękę karczmarzowi i skierował się do wyjścia, otworzył drzwi i przepuścił maurenke.

[Armin]

Armin wyszła z karczmy razem z wilkiem i krasnoludem. Skierowała się w stronę lasu.
- Mam już dość tej wędrówki. To się naprawdę robi nudne... - powiedziała czarnoskóra. Pogłaskała Aresa po grzbiecie, a on cicho zawył. - A co ty o tym sądzisz? - spytała się Siliona.

[Silion aep Mor]

-ÂŻycie jest wieczną wędrówką, jedni docierają do celu inni zaś giną po drodze. Chodźmy! Szkoda czasu, musimy znaleźć Erasa. - rzekl spokojnie patrzac przed siebie. Szli szybkim krokiem, burza delikatnie zelżyła ustępując ulewie jaka lunęła po kilku minutach drogi. Przez kilkanaście minut wędrowali traktem aby później skręcić w chmielowe pola. Przed lasem ujrzęli odciśnięte w błocie małe stopy, wielkością pasowały do krasnoluda bądź niziołka.

[Armin]

- Trop! - zawołała czarnoskóra. Zaczęła podążać śladami stóp. Szła tak układając swoje włosy, które przez ulewę zmoczyły się i rozczochrały. - Czy chociaż raz może być normalne pogoda, Rasherze? - spytała się do końca nie wiadomo kogo. Wilk dreptał za kobietą wraz z Silionem.

[Silion aep Mor]

Krasnolud szedł powoli rozglądając się wokół, jego ukochana wydawała się zafascynowana znalezionymi śladami. Niestety ślady po chwili się urwały, ot tak, na środku lasu. Szli zdezorientowani przed siebię. W tej częsci północnego lasu drzewa były wysokie, wokół było przejrzyście, deszcz upierdliwie z koron drzew padał na głowy. Po chwili gdzieś od boku dobiegł was nieznajomy głos. - Ej wy tam, co tu robicie? - zza drzew wyszedł piękny, młody człowiek. Krótkie blond włosy, zielone oczy, ubrany zwiewnie, w koszule i zwykle spodnie.

[Armin]

Armin spojrzała w stronę młodego mężczyzny. Był on przystojny, blondyn i piękne oczy.
- Chodzimy sobie. - powiedziała kobieta radosnym głosem. Chciała wydawać się zwykłą dziewczyną, która nie ma pojęcia jak zabić człowieka. - Szukamy naszego przyjaciela. Nie widziałeś przypadkiem niziołka? - spytała się spokojnym głosem. Zrobiła szeroki uśmiech i zalotne spojrzenie.

[Silion aep Mor]

Sil niepostrzeżenie dobył noża i schował go za plecami, przyjmując pozę szlachcica. On mi się nie podoba. - spojrzał na faceta. Gdzie się taki uchował? Nie skażony pracą... Sil z obojętną miną patrzył na człowieka.
Mężczyzna posłał kobiecie onieśmielający uśmiech, oczywiście jak to typowy osobnik płci męskiej patrzył się jej na biust. - Widziałem, widziałem. - uśmiechął się szeroko, o tak
Krasnolud zapytał. - Poprowadzisz?
- Jasne, za mną! - mężczyzna ruszył przed siebie.

[Armin]

Kobieta zaczęła iść spokojnym krokiem za mężczyzną. Ares jej towarzyszył, a wyglądał jakby miał się za chwilę na niego rzucić. Czarnoskóra była gotowa, by w każdej chwili wyjąć swój sztylet lub uwolnić ukryte ostrze. 
- A ty co tutaj robiłeś, jeśli można spytać? - to pytanie skierowała do nowo poznanego chłopaka.

[Silion aep Mor]

- Zbierałem grzyby, ale nic nie znalazłem. - rzekł spokojnie. Szliście chwile, po kilkunastu minutach zatrzymaliście się przed jaskinią. - Tam siedzi, w środku. Nawet z nim rozmawiałem. - przepuścił kobietę w wejściu a sam zaś ruszył jako ostatni za krasnoludem. Szliście spokojnie przed siebie jaskinią. Jaskinia była szeroka na jakieś 3 metry. O dziwo nie było specjalnie ciemno w niej. Nawet nie zauważyliście jak po chwili tenże człowiek zostawił was na pastwe losu.

[Armin]

- Nawet ładna ta jaskinia - powiedziała kobieta. - Eras, Eras pokaż się. - dodała po chwili. Jaskinia, w której się znajdowali, była dosyć szeroka i nie było w niej makabrycznie ciemno. - Idziemy dalej? - czarnoskóra spytała się krasnoluda. Niziołek musi tu gdzieś być...