Szlakiem Chmielowych pól

[Armin]

Armin niestety nie znalazła niczego ,co by mogło ją naprowadzić na jakiś trop. Wyszła z budynku razem z wilkiem. Zwróciła się do Siliona, który był na zewnątrz. - Przepraszam, wiesz, że mi nie chodziło o to, aby cię wkurzyć. - czarnoskóra powiedziała to spokojnym głosem.

[Silion aep Mor]

Krasnolud siedzial na progu bawiac sie znalezionym kamieniem. Patrzyl sie w ziemie, mial nadasana mine. - Taa, przyjmuje! Ale to mnie zabolalo. Latam, slodze, staram sie, staje na uszsch abys czula sie jak najlepiej, aby niczego ci nie braklo, a ty zrzucasz na mnie cala wine za wydarzenia na ktore nie mialem wplywu. - krasnolud patrzyl w dal, za wioske, na duze drzewo, po chwili walnal piorun i zlamal je w pol, po tym zapalilo sie.. - Jakze kruche jest wszelakie zycie, tak oto drzewo stracilo zycie. - mruczal pod nosem.

[Armin]

Armin podeszła do Siliona i usiadła przed nim. Spojrzała mu w oczy.
- To nie było zrzucenie winy. Po prostu tak mi się powiedziało. - oznajmiła kobieta troskliwym głosem. - Jesteś dla mnie ważny. I proszę, nie dąsaj się. - po tych słowach pocałowała krasnoluda w usta. Pocałunek trwał parę chwil i skończył się, kiedy maurence zabrakło tchu. - Chodź, trzeba rozwikłać tą zagadkę. - dodała po chwili czarnoskóra.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wciaz siedzial z obojetna mina patrzac sie w kamien, nie przejal sie pocalunkiem, aktualnie bylo mu to obojetne gdyz wokol wisialo jakies niebezpieczenstwo i nie chodzilo tu o burze. - Spojrz co znalazlem obok ciala tej kobiety. To kamien z wyrytymi runami. Obawiam sie ze tutaj szykuje sie jakies niebezpieczenstwo. - urwal poniewaz sobie cos przypomnial. - Szaman mowil "Czarny Chmury nad Chmielowem" zlo, i tak dalej... Boje sie. - rzekl cicho.

[Armin]

Armin spojrzała na kamień, który znalazł Silion. Faktycznie miał wyryte runy, a maurenka nie lubiła magicznych rzeczy.
- Może ten szaman miał rację? - czarnoskóra powiedziała głośno swoje myśli. - Nie bój się. Jakby co to cię obronię. - kobieta uśmiechnęła się szeroko. - Może wrócilibyśmy do szamana? On by nam powiedział coś więcej o tych runach... - dodała po chwili dziewczyna.

[Silion aep Mor]

- Obawiam sie ze mozemy nie miec juz czasu na to by zawracac, jesli szykuje sie tutaj cos grubego musimy dzialac, jak najszybciej. Ale wpierw chce sie jeszcze raz przyjrzec denatce. - wstal i ruszyl w stronę zwlok, widzac to co ukazalo sie jego oczom, upadl na kolana, spojrzal w niebo i krzyknal. - O INNOSIE! - glosno, donosnie, krasnolud wierzyl ze Innos jeszcze gdzies tam czuwa nad swymi dziecmi w swej dawnej formie. A to co tak wstrzasnelo krasnoludem to widok zwlok kobiety bez nog.

[Armin]

Armin mocno zdziwiła się na widok trupa bez nóg. O co teraz chodzi? Kto to robi? I po co? Czarnoskóra nie miała pojęcia co się teraz dzieje.
- Innos niestety nam tu nie pomoże. - kobieta powiedziała. - Ta sprawa robi się coraz bardziej tajemnicza. - stwierdziła maurenka.

[Silion aep Mor]

Krasnolud osunał się na ziemie, nie wytrzymal nerwowo, a to podobno on byl mezczyzna, upadl twarza na twarda ziemie, zemdlal. Lezal tak sam nie wiedzial jak dlugo. W miedzyczasie w "snie" widzial chmielowo w czasie burzy, ktora niszczyla wszystko wokol, lamala drzewa, zrywala dachy, palila chaty... Pozniej w jego glowie zjawil sie obraz jego rodziny, ich surowe miny gdy wyrzucali go. Wynos sie, splamiles honor, nigdy nie wracaj, nie jestes juz naszym synem. Emocje powrocily do niego. W glowie uslyszal tylko jedno ciche slowo. - Chmielowo. - dudnialo wewnatrz czaszki.

[Armin]

Armin przerażona uklękła i sprawdziła, czy krasnolud oddycha. ÂŻyje. Ostrożnie ułożyła go plecami do ziemi. Potem zaczęła nim lekko potrząsać. - Silion, Silion pobudka. - mówiła ciągle czarnoskóra. Nie był to codzienny widok, szczególnie dla kobiety, by mężczyzna tak sobie zemdlał. Coś musiało wywołać tą sytuację. Miała nadzieję, że krasnoludowi nic się nie stało.

[Silion aep Mor]

Jednakze krasnolud nie obudzil sie, wciaz lezal jak kloda, mial kamienna twarz, maurence przez chwile wydawalo sie ze nie oddycha ale to tylko zludzenie. Krasnolud zyl, lecz byl nieprzytomny. W tym samym czasie krasnolud widzial jak Chmielowo jest niszczone przez zywioly, jak ziemia w srodku wioski otwiera sie i wypelzaja z niej demoniczne istoty. Byly straszne, mordowaly wszystkich. Ten sen byl okropny. Akcja znow wrocila do gor Qaven, Silion wraz z kumplami wedrowal gorskim traktem. Smiechy, hihy, swietna atmosfera. Nagle z gor spada jeden pelzacz i odgryza reke jednemu z krasnoludow. Dotarlo jeszcze kilkow potworkow. Walka byla jadowita, krasnoludy pokonaly pelzacze lecz byly poturbowane. Akcja przeniosla sie kilka godzin pozniej do karczmy, Sil siedzi z innym krasnoludem i rozmawiaja, bija pione i sie rozchodza. Pozniej Sil stoi na krawedzi w gorach i chce skakac, wkoncu rezygnuje... Dziwne sny mial nasz Silion...

[Armin]

Czarnoskóra nadal bardzo się martwiła o krasnoluda. Przecież musiał się kiedyś obudzić.
- Silion, proszę obudź się. - maurence zbierało się na łzy. Cały czas lekko potrząsała ciałem mężczyzny. Ares zaczął lizać po twarzy nieprzytomnego.

[Silion aep Mor]

Krasnolud wydał jeden długi, przeciagly dech, zdawalo sie ze agonalny. Serce bilo mu powoli, zdawalo sie ze slabnie, lecz nagle jego oczy delikatnie sie uchylily, poczul na twarzy jezyk wilka i wzdrygnal sie. Szybko usiadł, spojrzal na kobiete i wypowiedzial jedno slowo. - Chmielowo!

[Armin]

Armin spadł kamień z serca, kiedy Silion się obudził. Jednak dziwne było to co powiedział.
- Wszystko dobrze, Sil? - zapytała z troską w głosie. Czarnoskóra przejechała po włosach mężczyzny. - Chmielowo? Co Chmielowo? - spytała się krasnoluda. Nie rozumiała co się stało przed chwilą.

[Silion aep Mor]

Krasnolud rozejrzal sie wokol. - Co tu sie stalo? Dlaczego ja jestem na ziemi? - zapytal zdziwiony. - Chmielowo. Czuje silna potrzebe udania sie do Chmielowa. Tam moze wydarzyc sie cos strasznego. - krasnolud wstal i otrzepal sie z kurzu. Krazenie powoli mu przyspieszalo, juz prawie wygladal normalnie. Pociagnal lyka bimbru z manierki..

[Armin]

Armin patrzyła się na krasnoluda.
- Do Chmielowa? Jeśli tak uważasz to dobrze, pójdziemy tam. - powiedziała do Siliona. Zaczęli iść w stronę lasu. - A czujesz się dobrze? - spytała się z troską.

[Silion aep Mor]

Krasiu spojrzal sie na kobiete. - Czuje sie troche, jak przerzuty przez czarna wiwerne. Ale nie jest tak zle. - spojrzal w dal. - Nie odpowiedzialas mi co robilem na ziemi. - rzekl spokojnie.

[Armin]

Armin szła spokojnym krokiem przed siebie razem z Silionem i Aresem.
- Zemdlałeś, kiedy spojrzałeś na ciało tej kobiety. - odpowiedziała kobieta.

[Silion aep Mor]

Krasnoluda mina wygladala tak.  - Ja? Ja, zemdlalem? - mowil powoli jakby to do niego nie docieralo. - Co z ta kobieta? O co chodzi? Nie pamietam tego momentu. - jak sie okazalo krasnolud nie pamietal tego przezycia. Weszliscie w las.

[Armin]

Armin zdziwiła się lekko, że krasnolud nie pamiętał tego momentu.
- Poszedłeś zobaczyć tą martwą dziewczynę, okazało się, że nie ma nóg,a potem zemdlałeś. - streściła kobieta. - Naprawdę nic z tego nie pamiętasz? - spytała się czarnoskóra. Wędrowcy wchodzili w las. Dziewczyna wiedziała, że czeka ich piesza wycieczka aż do Chmielowa.

[Silion aep Mor]

- Cos mi blyska. - rzekl zmaconym glosem. - A ty, kim ty jestes? - zapytal niepewnie. Szedl przed siebie i odgarnial galezie, droga byla ponura, rabalo piorunami, ogolem strasznie.