Szlakiem Chmielowych pól

[Armin]

Armin teraz nie ogarnęła sytuacji.
- Jestem Armin. A to jest Ares. - wskazała na wilka. -Pamiętasz? Wakacje, Nuan, elfka. - czarnoskóra zaczęła się poważnie zastanawiać nad tym co się stał z krasnoludem. Wiedziała jedno: że Silionowi przydarzyło się coś niezwykłego, niekoniecznie dobrego.

[Silion aep Mor]

Krasnolud podszedl do kobiety i otoczyl ja ramieniem. - Zartuje kochanie. - ucalowal ja w policzek. - Jakbym mogl cie zapomniec? - zadal pytanie bez odpowiedzi. - Kocham Cie! Juz wrocilem i jestem z tobą! po chwili poglaskal wilka. - I z toba tez. - zasmial sie w strone wilka. Wyszliscie z lasu, znalezliscie trakt i ruszyliscie do Chmielowa. - Nie wiem co to było ale to było straszne. Kontrastowalo makabryczne wizje z moja przeszloscia. - rzekl z nieklamanym smutkiem.

[Armin]

Armin szła już uspokojona faktem, że krasnolud powrócił i ma się dobrze.
- Też cię kocham. - pocałowała Siliona w policzek. -Wizje? - dodała po chwili. - Może ktoś lub coś chce, abyśmy zrobili coś konkretnego? - czarnoskóra wygłosiła na głos swoje myśli.

[Silion aep Mor]

Silion patrzyl sie na kobiete, na jej zarumieniona buzie ktora uradowala sie na jego "powrot". - Wizje? Nie wiem, raczej jakies koszmary spowodowane omdleniem... To wszystko mnie przerasta. - spojrzal w dal. Droga ciagnela sie az za horyzont. Szli powoli przytuleni.
//10:21

[Armin]

Czarnoskóra spojrzała na smutnego krasnoluda. Wcześniej to ją wszystko przerastało, a teraz role się odwróciły. Kobieta uśmiechnęła się troskliwie i zaczęła mówić:
- Ciebie przerasta? Nie martw się tak. - powiedziała spokojnym głosem. - Jakby coś takiego cię nachodziło, to powiedz mi o tym. Razem jakoś damy temu rade. - dodała po chwili tuląc mężczyznę. Ares szedł obok nich rozglądając się wokół.

[Silion aep Mor]

Krasnolud spojrzal w dal, obserwowal krajobraz. Burza szalala. - Kochanie, ciebie nie nawiedzaja jakies wizje!

[Armin]

- Fakt, nie nawiedzają, ale siłą umysłu można zdziałać naprawdę wiele. Zmień te wizje w coś dobrego. - powiedziała czarnoskóra. Zauważyła, że burza zaczęła szaleć w oddali.

[Silion aep Mor]

Szli powoli wtuleni w siebie wpatrujac sie w dal. Na horyzoncie tworzyl sie maly wir z wiatru. - To sny mozna zmieniac, nie jakies chore obrazy. - podrapal sie po glowie. Spojrzal na zmacona twarz kobiety. - Pragne cie. - rzekl zmeczonym glosem.

[Armin]

Czarnoskóra spojrzała na krasnoluda.
- Silion, nie spieszmy się. Wszystko jeszcze przed nami. - kobieta uśmiechnęła się szeroko.  Szli tak drogą prowadzącą do Chmielowa i spostrzegli, że burza daje się we znaki.

[Silion aep Mor]

//Juz nie jestesmy w lesie :PP

[Armin]

//Kiedy to było powiedziane?

[Silion aep Mor]

//Tutaj: "Wyszliscie z lasu, znalezliscie trakt i ruszyliscie do Chmielowa."

[Silion aep Mor]

Krasnolud zaczal namietnie calowac kobiete po szyi. - Ech... - westchnal. - Jak nie teraz to pozniej. - rzekl ospale. Przytulil sie mocniej, poczul jej cieplo i mila won. Szli powoli przed siebie, gdy przekroczyli pagorek, w oddali na horyzoncie ujrzeli znajoma karczme "Plynne Zloto".

[Armin]

Armin poczuła dotyk ust krasnoluda na swojej szyi. Zrobiło jej się przyjemnie i lekko się zarumieniła. Woddali ujrzała karczmę, w której już byli parę razy.
- Patrz! Karczma, czyli już niedaleko. - kobieta uśmiechnęła się. Towarzysze nadal szli przed siebie tuląc się.

[Silion aep Mor]

Krasnolud poglaskal kobiete po glowie, gladzil jej kruczoczarne wlosy. Wedrowali w strone karczmy, drogi bylo jeszcze z kilometr. - Czuje ze moze nam sie cos stac. - rzekl niespokojny.

[Armin]

Armin spojrzała na Siliona niespokojnym wzrokiem.
- Skąd masz takie przeczucie? - spytała czarnoskóra. Droga do karczmy skracała się z każdym krokiem. Towarzysze mieli już bardzo mało do przejścia. Ares szedł koło pani węsząc gdzieniegdzie.

[Silion aep Mor]

- Nie wiem, tak jakos. Spojrz co sie dzieje wokol.

[Armin]

Armin rozejrzała się dookoła.
- Jest burza. I co w tym takiego strasznego? - powiedziała czarnoskóra. Powoli dochodzili do karczmy.

[Silion aep Mor]

- A te morderstwa, cwiartowanie? - zapytal.

[Armin]

- To, że się zdarzyły, nie znaczy, że akurat nas dotkną. - powiedziała kobieta. - Fakt, że takie zajścia miały miejsce nie znaczą, że zdarzą się tam, gdzie my będziemy. - czarnoskóra lekko się uśmiechnęła.