Szlakiem Chmielowych pól

[Silion aep Mor]

- Nie, nie dosięgniesz mnie, wpadniesz spowrotem. Jesteś wyższa, podrzucisz mnie i we dwóch z Erasem cie wciągniemy. Ale najpierw przetransportujmy Charlotte. - elfka wyprostowała się a krasnolud uniósł ją najwyżej jak dał rade. Eras po kilku próbach ją złapał, wciągnął i zniknął. - Och, kochanie. Jesteś już! Jak tęskniłem, cały czas cie szukałem... - urwał. Było słychać delikatne jęczenie i odgłos licznych całusów. - Co ci się stało? - zapytał.
- Kurde Eras! Eras! To nie czas na kochanie się! Podejdź no do włazu! - niziołek po chwili się zjawił. -Armin, wiem że to krępujące ale musisz mnie podrzucić! Teraz.

[Armin]

Armin wzięła krasnoluda na ręce i podniosła jak najwyżej mogła. To musiało wyglądać komicznie.
- Jakbyście się streścili, Eras i Silion, byłoby miło. On nie jest lekki jak piórko. - powiedziała do obu mężczyzn. Próbowała go podrzucić, tak, aby im się nic nie stało.

[Silion aep Mor]

Podrzucony krasnolud złapał się jedną ręką krawędzi, Eras złapał go za drugą i wciągnął. Sil zobaczył wyciągniętą na trawie elfkę która spokojnie oddychała. Spojrzał w doł przez otwór. - No to idziemy! Miło było panią poznać! - droczył się z kobietą wciąż patrząc w dół.

[Armin]

Armin spojrzała na krasnoluda gniewnym wzrokiem.
- Haha. Bardzo śmieszne. - powiedziała sarkastycznie czarnoskóra. - Teraz proszę mnie wciągnąć, ale najpierw pomożecie Aresowi. - wilk zaczął się wdrażać po ścianach, lecz nie mógł dotrzeć do wyjścia. Kobieta złapała go i podniosła, by krasnolud mógł go wciągnąć.

[Silion aep Mor]

Krasnolud spojrzal na zwierze litosciwym wzrokiem. - Wiesz ze zapomnialem o nim?. Sil chwycil wilka i wciagnal, polozyl obok niziolka po czym wciagneli we dwoch ciemnoskora.

[Armin]

Armin stanęła na ziemi i sprawdziła, czy wszyscy są. Spojrzała na wilczka i pogłaskała go.
- Wszyscy są. - uśmiechnęła się czarnoskóra. - Koniec z morderstwami. - kobieta zaśmiała się i położyła na ziemi. - Cudowne wakacje. - dodała po chwili. Dziewczyna patrzyła na niebo, które wydawało jej się błękitne, chociaż było całkiem zachmurzone.

[Silion aep Mor]

Krasnolud ucalowal kobiete w nosek i spojrzal w jej ciemno-kawowe, piekne oczy. - Do kitu a nie cudowne - zasmial sie. - Ale jeszcze moga byc cudowne. Wstawaj, odpoczniesz w wiosce! Musimy poinformowac Nuana. - rzekl glaskajac ja po glowie.
Elfka siedziala w objeciach niziolka, slyszac o drodze, przestali sie sciskac i wstali. - Idziemy? - zapytal niziolek.
- Chodźcie, musze odpoczac! - powiedziala Charlotte, zmeczonym glosem.
Silion pomogl wstac maurence i ruszyli w strone traktu.

[Armin]

Czarnoskóra szła znowu w stronę karczmy w Chmielowie. Teraz Armin nie czuła gęstej atmosfery śmierci, która wcześniej panowała. Teraz kobieta czuła, że uratowała kogoś przed ścięciem. Kto by pomyślał, że kruk kogoś uratuje...
- Czyż to nie jest cudowne? Charlotte uratowana, mag zabity, żyć nie umierać. - powiedziała uśmiechając się lekko. Ares szedł koło niej i zawył od czasu do czasu.

[Silion aep Mor]

Najciekawsza sprawa bylo to ze po tym wszystkim nagle burza zniknela. Bylo spokojnie, swiecilo slonce, wial lekki wiaterek. Przypadek?Nie sadze Piatka wedrowcow wedrowala spokojnie traktem az tu nagle uslyszeli odglos wybawienia dla ich stop. Byl to odglos furmanki. Jechala droga za nimi. Silion rozgladal sie wokol zadowolony z kobiety. - Jestem z ciebie dumny Armin. Dumny ze sprostalas magowi. To moglo skonczyc sie tragicznie. Kurde, jedyne o czym teraz marze to flaszka zimnej zytniej, troche zarelka i mozliwosc polozenia sie obok ukochanej. - puscil kobiecie oczko.

//Tak btw na przyszlosc, maureni nie sa czarni tylko sniadzi. Tak mowil Arus.

[Armin]

//Trudno. Ja jakoś od pół roku używam określenia 'czarnoskóra' i nadal będę używać. Ja jestem ciemnym maurenem

Armin lekko się zarumieniła i również puściła oczko do krasnoluda. Rozejrzała się wokół za powozem. Nie chciała znowu iść tą samą drogą setny raz.
- Dzięki Silion. - powiedziała kobieta. - Teraz użyj swojego wdzięku i załatw nam jakiś transport .- uśmiechnęła się dziewczyna.

[Silion aep Mor]

//To byla taka ciekawostka bo tak pisze na wiki. Sniada cera, czyli takie cos jak na avatarze masz. Wiec nie moze byc czarna Lepszym okresleniem a podobnym i pasujacym jest "ciemnoskora" A i lepiej to brzmi.

Krasnolud zatrzymal sie i odwrocil, zamachal na woz, podjechal i zatrzymal sie przy nich. Na furmance siedzial starszy mezczyzna, siwy ze zdzblem trawy w ustach. - Dobry czlowieku podwieziesz nas? Gdzie zmierzasz? - pytal spokojnie nasz dzielny Sil.
- Witom panstwostwo! ÂŁadujta sie! - wskazal na tyl pustej furmanki. - Jadym do Chmielowa. Urobio wos to? - zapytal spokojnie.
- Pewnie! Dziekujemy! - rzekl wesolo.
Krasnolud mial wesoly humor bo uratowali wlasnie pol albo kto wie, moze nawet cala wyspe. Podszedl do swojej ciemnoskorej dziewczyny i wzial ja na rece. Z maurenka na rekach wgramolil sie na woz na ktory po otworzeniu tylnej burty mozna bylo wejsc jak po kladce. Usiadl w kacie furmanki i trzymal kobiete na kolanach. Pocalowal ja w usta i rzekl. - Naprawde jestem dumny! Teraz dopiero zaczna sie wakacje. - usmiechnal sie szeroko, ukazujac zeby o tak .
Niziolek i elfka tez usadowili sie na wozie, za nimj wskoczyl Ares. Eras zamknal burte spojrzal na karczmarza i rzekl. - Jedziemy!
Woz ruszyl leniwie w stronę Chmielowa.

[Armin]

Ciemnoskóra siedziała na kolanach ukochanego. Pocałowała go w policzek i wtuliła się w niego. Zamknęła oczy i poczuła wiatr we włosach.
- Tak, wakacje. - powiedziała kobieta tuląc krasnoluda. - Chciałabym odpocząć - powiedziała lekko zmęczonym głosem.

[Silion aep Mor]

- Wytrzymaj jeszcze ta chwile, zaraz po odwiedzinach u Nuana uciekniemy gdzies w pola. - pocalowal ja w policzek.
Woz juz przebyl polowe trasy, niziolek wraz z elfka lezeli na wozie przytuleni i namietnie sie calowali.

[Armin]

Armin wtuliła się w krasnoluda jeszcze bardziej. Poczuła jego zapach oraz miłe ciepło bijące od niego. Ciągle z zamkniętymi oczami zaczęła wodzić palcem po ramieniu ukochanego.
- Jeszcze Nuan... - powiedziała ciemnoskóra. - Jakoś nic mi się nie chce robić. - maurenka uśmiechnęła się.

[Silion aep Mor]

Krasiu przytulił mocno kobietę i namiętnie całował po szyi, gładził też przy tym jej kruczoczarne włosy. Musnął wargami jej ucho i szepnał. - Później kochanie! Za dużo tutaj ludzi. - usmiechnal sie.
Wóz coraz bardziej zbliżał się do wioski.

[Armin]

Armin siedziała spokojnie i otworzyła oczy. Spojrzała w błękitną otchłań oczu krasnoluda. Pogładziła jego policzek i ucałowała go właśnie tam.
- Za dużo ludzi na co? - kobieta zaśmiała się i położyła swoją głowę na klatce piersiowej Siliona.

[Silion aep Mor]

Krasnolud zarumienił się a w rzeczywistości w myślach strzelił soczystym facepalmem. -Na... na... na... - jakoś nie mogl znalezc argumentu. - Nie ważne! - cmoknal ja w usta.
Wóz tymczasem w końcu zajechał i zatrzymał się przed karczmą. Chłop zeskoczył z furmanki i otworzył burte. Eras i Charlotte wydawali się niezadowoleni tym że droga juz się skończyła i ze muszą sobie przerywac w pieszczotach. Krasnolud wciaz trzymajac maurenke na rekach zszedł z wozu i gdy był na ziemi postawił ją na nogach. Jeszcze raz ucałował ją w usta i wszyscy we czwórkę ruszyli do środka.

[Armin]

- Ares! Chodź! - krzyknęła maurenka i skierowała się w stronę karczmy. Wilk zaskoczył z wozu i przybiegł do swojej pani. Ciemnoskóra uchyliła drzwi karczmy i weszła do budynku wraz ze swoimi towarzyszami.

[Silion aep Mor]

W środku było jak zawsze, gwarno i tłoczno. W kącie siedział zamyślony Nuan, spojrzał na was i na widok elfki, całej i w miare zdrowej błysnęły mu oczy. Podbiegł do was i rzucił się jej w objęcia. - Charlotte... Jesteś, jak sie ciesze. Gdzie się podziewałaś tyle czasu. - zadawał pytanie za pytaniem.
Elfka stała zdezorientowana. Niziolek pociagnal ja do stolika i usiedli. Nuan spojrzał na ciemnoskora i rzekl patrzac się jej w oczy. - Dziękuje bardzo. Z całego serca! Jestem waszym dłużnikiem! Ale powiedzcie mi. Gdzie ona była, co sie stało i jak ją znaleźliście?

[Armin]

- Spokojnie, wszystko po kolei. - powiedziała maurenka i usiadła przy stoliku razem z Silionem i Nuanem. - To wszystko była sprawka maga, który żądał zemsty. Stracił swoją ukochaną i chciał stworzyć sobie nową. Zabijał kolejne kobiety i pozszywał ich części ciała. Chciał, aby ten potwór ożył, ale pokrzyżowaliśmy mu plany. - kobieta skończyła swoją opowieść i pogłaskała wilka, który leżał przy jej nodze.