Szósty brat

[Armin]

- Nie lubisz go, mam rację? - maurenka powiedziała to z małym uśmieszkiem na twarzy. Ale niestety nie wiedziała, gdzie ma go szukać. Armin przez krótką chwilę popatrzyła na mężczyznę, a potem wstała. - Dziękuję, że poświęcił mi pan swój cenny czas. - czarnoskóra zwróciła się do staruszka. - Jeśli będzie pan coś więcej wiedział to proszę powiedzieć to jak najszyciej. Wie pan, gdzie mogę znaleźć gospodę z wolnymi pokojami? - dodała po chwili.

[Ibnnin]

- Za tymi drzwiami - wskazał na drzwi za plecami. - Tam jest komnata, gdzie strudzeni wędrowcy mogą odpocząć.. Parę łóżek powinno być wolnych, możesz je zająć.

[Armin]

- Dziękuję. - odpowiedziała Armin. Powolnym krokiem doszła do drzwi i ostrożnie je otworzyła. ÂŚwietnie. Muszę znaleźć staruszka, który jest płatnym zabójcą, a nawet nie wiem gdzie mam zacząć szukać... Po prostu super. Czarnoskóra zrobiła zrezygnowaną minę i bez optymistycznego akcentu weszła do komnaty.

[Ibnnin]

Dość szybko zmorzył Cię sen. Okryta kocem, śniłaś o tajemnych spotkaniach, intrygach i spiskach, aż do momentu... stłuczonego szkła. Ocknęłaś się niemal natychmiast, krucze zmysły bowiem ostrzegły, że zbliża się niebezpieczeństwo.
Usłyszałaś przytłumione rozmowy z głównego pomieszczenia karczmy.

[Armin]

Armin natychmiastowo się zbudziła. Usłyszała brzdęk stłuczonego szkła. Niby w karczmie to nic takiego, ale coś podpowiadało kobiecie, że coś jest nie tak. Odłożyła koc obok łóżka i cicho zbliżyła się do drzwi. Wyjęła swoją ulubioną broń - sztylet i przykucnęła. Postanowiła, że podsłucha rozmowę przez drzwi. Nie chciała bezsensownie pakować się w kłopoty. Teraz po prostu przysłuchiwała się szeptom i czekała na rozwój wydarzeń.

[Ibnnin]

- Ta dziewka pcha się tam, gdzie nie powinna, Khiro - warknął rosły mężczyzna.
- Wiem o tym. Nie mogę na to jednak nic poradzić. Ona musi sama odkryć prawdę.
- Prawdę? Jaką prawdę?! Nie lepiej ją juto zaczepić i wyznać, co masz do powiedzenia?!
- I myślisz, że uwierzy? Po tym, co nasz kochany braciszek jej naopowiadał? Moi ludzie wszystko słyszeli. "Sześciu braci..." "Legendarny skarb" "Zwykły skurwysyn..."
- Ale wiesz, że to... złe? - tym razem inny głos się odezwał.
- Milo, kurwa. To dziecko jest zagrożone...

[Armin]

Armin usłyszała całą rozmowę pomiędzmy braćmi. Kobieta dowiedziała się, że jest zagrożona... O co chodzi? Trzech mężczyzn i ona jedna. Coś czuję, że będzie gorąco... Czekać, czy się wprosić? Może uciec? Nie, teraz nie pora ucieczki! Najpierw spokojnie poczekam, a potem najwyżej wymierzę im sprawiedliwość. Czarnoskóra postanowiła poczekać jeszcze chwilkę. Ale ciekawość ma jednak duży wpływ na postępowanie człowieka. Maurenka miała przygotowany sztylet oraz ukryte ostrze. Postanowiła uchylić lekko drzwi, ale zrobiła to bezszelestnie. Chciała dowiedzieć się o co chodzi z tą całą sytuacją.

[Ibnnin]

Na środku karczmy stało pięciu mężczyzn. Wszyscy wyglądali jak karczmarz, czy też człowiek który CIę tu przywiózł, choc wyraźnie różnili się posturą. Jeden był gruby, z kolei inni umięśnieni.... Stali w kole i rozmawiali, nadal nie ściszając głosów. Widać, nie podejrzewali, iż są podsłuchiwani...

[Armin]

Armin cały czas nie chciała, by została zdemaskowana. Cały czas kłucała w szparze w drzwiach. Właśnie teraz wyostrzyła wszystkie swoje zmysły, a najbardziej słuch i wzrok. Chciała jak najwięcej się dowiedzieć, ponieważ czuła, że ta cała tajemnica braci jest nadzwyczajna. Trzeba było to po prostu rozpracować. Czarnoskóra była cicho, jakby była malutką szarą myszką.

[Ibnnin]

Dalszej części rozmowy nie usłyszałaś, bracia bowiem jak jeden mąż odwrócili się w Twoją stronę i spojrzeli w szparę, gdzie.. nieomylnie wyszukali Twoje oczy.. Wszyscy uśmiechnęli się tajemniczo.

[Armin]

Ups... Zauważyli mnie. Czas na improwizację. Czarnoskóra jakgdyby nigdy nic wstała i wyszła ze szpary. Stanęła przed mężczyznami i zaczęła mówić:
- Dobry wieczór panom. - uśmiechnęła się równie tajemniczo jak staruszkowie. - Przepraszam, że podsłuchiwałam, ale coś o mnie wspominaliście. Mogę wiedzieć o co chodzi? - maurenka spytała się jegomościów. Zauważyła, że wszyscy wyglądają podobnie. Wiedziała, że wśród nich również jest Szósty brat.

[Ibnnin]

- Co powiedział Ci nasz brat? - padło krótkie pytanie z pięciu ust jednocześnie. Wszyscy przestali się uśmiechać, spoglądali zamglonym wzrokiem na Ciebie i wyczekiwali odpowiedzi.

[Armin]

- Powiedział, że nie żyjecie. - maurenka zmierzyła mężczyzn wzrokiem. - Jak widać kłamał. - kobieta westchnęła. Zauważyła, że staruszków jest tylko pięciu. Szósty brat był przed nią, ale gdzie podział się jeszcze jeden? - Czy teraz mogę prosić o wyjaśnienia?! Czarnoskóra stała i wbiła wzrok w starców.

[Ibnnin]

- Nie zastanawiało Cię, dlaczego wymienił imiona wszystkich, lecz swojego nie? - jeden z nich, Milo, wyszedł przed szereg i spojrzał na dziewczynę. - Dlaczego wymienił mnie, wymienił Khiro? Dlaczego nie znasz jego imienia?
- To wszystko jest ponad Twą miarę, dziewczyno - tym razem odezwał się inny ze starszuków.
- ÂŻaden z nas nie jest tym, kogo szukasz. Szóstego miałaś przed sobą parę godzin wcześniej...

[Armin]

Armin zaczęła wszystko rozumieć. Wydawało jej się, że wiedziała kto jest jej celem zaledwie kilka godzin wcześniej. Dlaczego nie posłuchała swojego zmysłu dedukcji?
- Gdzie on teraz jest? - spytała się mężczyzn. Spojrzała prosto w oczy jednego z nich. - Powiecie o co w tym wszystkim chodzi?! - kobieta hamowała krzyk. Wiedziała, że krzyczenie nic nie da,  ale czarnoskóra trochę miała już tego dosyć.

[Ibnnin]

- Sami tego do końca nie rozumiemy - odpowiedział jeden z braci. - Marvi zdradził nas jeszcze wiele lat temu, krótko przed buntem Khera. Podobno zabijał, kradł i gwałcił wszystkich, którzy stanęli mu na drodze. Nawet mężczyzn.
- Tak, nasz brat zawsze był inny - wtrącił Khiro.
- Niedawno osiodłał się tu, w Darm. Zebrał pod sobą wielkie gówno złota, strzeżone przez coś, na wzór stada wargów. Dobre miejsce na schowanie łupów...
- No i chce się zemścić. Za to, że nie poszliśmy z nim. Za to, że przez wiele lat był sam, bez wsparcia rodziny...

[Armin]

Armin popatrzyła z niedowierzaniem na starców.
- Dziwne... - kobieta westchnęła. - Skarb i zemsta. To pierwsze brzmi trochę absurdalnie, ale tego właśnie szukam. Powiecie mi gdzie on może się znajdować? - spytała się grupy starszych mężczyzn.

[Ibnnin]

- Pod nami.

[Armin]

- Pod nami? - kobieta powtórzyła słowa mężczyzny. - Czyli piwnica lub coś takiego. Zaprowadzicie mnie tam? - spytała się staruszkom.

[Ibnnin]

- Tego nie możemy zrobić. Ten skarb jest w jaskini, której wejście zasypano i, na której obecnie stoi karczma. Musielibyśmy zburzyć budynek...