Pośród traw i starych drzew: Pani Jeziora

[Lithan le Ellander]

- Ruszajmy - powiedział i nie skomentował toczącej się rozmowy. Aragorn ścigał Lithana przez wiele lat i nie bał się podnieść na niego ręki, ryzykując własną śmiercią. Nie było to szaleństwo według Lithana, lecz przejaw daleko idącego patriotyzmu. Według Lithana to było szalone.

[Kenshin]

Ork zrozumiał wybuch elfki i widać było na jej twarzy zmartwienie o starego przyjaciela, ale cóż fakt śmierci Aragorna potwierdził sam Progan, więc czy było dodawać coś więcej? Kenshin jednak pokusił się o oddanie czegoś mniej istotnego do całej rozmowy o śmierci i kruczym wale. - Progan potwierdził, ale zmieniając temat i tak lepiej będzie nam uważać wewnątrz wału, bo jak to mówią nigdy nie wiadomo. Powiedział i wstał z miejsca stając obok dhampira a następnie ruszył za Lithanem dalej na wschód.

[Nawaar]

- W końcu na każdego z nas przyjdzie pora. Wycedził przez zęby, bo nie łatwo mu było wszak sam miał spotkanie z przeznaczeniem, które nie omija nikogo i z każdym krokiem na wschód pora spotkania się zbliżała. Tymczasem postanowił posłuchać dzięków lasu wciąż idąc za Lithanem, ale od czasu do czasu przypomniał sobie słowa orka dotyczące kradzieży w wewnętrznym wale i postanowił mocniej zawiązać mieszek z grzywnami.

[Lithan le Ellander]

Szli. Słońce wyszło zza chmur i oświetlało im drogę. Wysoko nad nimi ostatnie stada dzikich gęsi i żurawi opuszczały leśne jeziora i stawy udając się w cieplejsze rejony świata.

[Nawaar]

Dhampir szedł na przód nie przerwanie od czasu do czasu rozglądał się dookoła oraz spoglądał w górę. Właśnie dźwięki dochodzące z nieba zwróciły na niego największą uwagę gdyż zauważył na nim stada ptaków udające się w ciepłe rejony świata tak przyglądając się nim i nie patrząc pod nogi ani przed siebie wpadł w krzaki. Zdał sobie o tym dopiero, kiedy zarośla przysłoniły mu widok nieba. Wtedy otrząsł się z letargu i wygramolił się z nich na szczęście nie niszcząc wszystkiego, co miał aktualnie na sobie, ale pewnie ku uciesze innych. Silvaster nie należał do typowych śmieszków lubił raczej poważniejsze i ponure klimaty, ale będąc z taką paczką wesołych i odmiennych istot mimowolnie podłapywał od nich radość oraz lekkie usposobienie życia, także wracając na prawidłową ścieżkę uśmiechnął się do towarzyszy a idąc dalej rozmyślał jeszcze o wydarzeniach z niedalekiej przeszłości i całej tej historii z innym wymiarem.

[Kenshin]

Ork również resztę drogi milczał a na widok Silvastera wpadającego w krzaki zaśmiał się pokazując kły. Kiedy cała sytuacja się zakończyła szedł dalej w milczeniu za Lithanem, ale obok Progana.

[Progan]

Progan rozgrzał się, nabrał humoru. Zaczął nucić pewną piosenkę
- Hymmm hymmm hym hym hym hym hym hym hyyym hyym..... olśniewa wzrok słoneczny blask... jest tu więcej dróg, niż ktoś przejść by je mógł, więcej spraw niż ogarnąć się daa.... Wieczny żyyyycia krąg... co prowadzi naaaas... - nucił sobie i podśpiewywał, cicho i jakby wstydliwie.

[Nessa]

- Przez rozpaczy mrok, po nadziei blask - dokończyła to recytując, to podśpiewując. Akurat ten fragment idealnie pasował do ich sytuacji.

[Lithan le Ellander]

Lithan przybliżył się do nucących i słuchał melodii, która przed tysiącami lat śpiewana była każdego pierwszego poranka Veris, jako pieśń chwaląca nowe życie i wschód słońca.

[Nawaar]

Dhampir natomiast szedł i przysłuchiwał się tym, co śpiewają sam nie znał tej pieśni, bo jego dzieciństwo i młodość były zupełnie inne niż reszty towarzyszy albowiem opiewała ona w śmierć, rozpacz i rozgoryczenie. Dlatego milcząc starał się zapamiętać konkretne fragmenty od tak na przyszłość.

[Nessa]

- Demi! - zwróciła się radośnie do drugiej elfki w towarzystwie. Trzeba jakoś odciągnąć myśli kompanii od nieprzyjemnych rzeczy. - Na pewno to znasz!

[Kenshin]

Ork również coś rzucił od siebie. - Aby dojść do tych dróg, własnych i pisanych w ten wspaniały... - dokończył słowa Nessy, ale najważniejszy fragment zostawił dla wszystkich, by wspólnie razem mogli zanucić.

[Progan]

Proganowi udzielił się dobry humor. Wiedział, że będą mieli dobry dzień.

[Lithan le Ellander]

//:Kontynuujemy akcje!

Tak jak oczekiwali w południe wyszli poza teren puszczy. Przed nimi rozciągały się łąki i pola poprzecinane zagajnikami.

- To teraz do kruczego wału - powiedział Lithan i ruszył przy płotku prowadzącym w dół łąki. Musieli przejść kilka dolin i wzniesień.

[Nawaar]

Tak jak rzekł, Lithan w samo południe ferajna wyszła z lasu i dotarła do łąk, pastwisk i kilku małych bądź większych pagórków. Dhampir schodząc przypomniała mu się pewna piosenka, którą zasłyszał jeszcze na kontynencie w  samej stolicy elfiego królestwa Leyanoi gdzie jeden z niziołków śpiewał ją radośnie idąc swoim szlakiem. - A, znacie tą pieśń? Zapytał wszystkich i idąc dalej za elfim magiem zanucił.
- A droga wiedzie w przód i w przód,
Choć się zaczęła tuż za progiem
I w dal przede mną mknie na wschód,
A ja wciąż za nią - tak jak mogę...

Piosenka idealnie pasowała do wędrówki towarzyszy na wschód gdzie czekać ma na nich Pani z Jeziora.

Gdy skończył właśnie nucić wtedy wiatr lekko się zmógł rozrzucając liście i roztrzepując włosy Silvastera. Dziecko nocy było ciekaw czy reszta członków wyprawy znała ten utwór.

[Demetris]

-Nie znam tej piosenki...- rzekła wielce zasmucona Demetris robiąc taką minkę Przyśpiewek znała wiele, tej nie kojarzyła. -Ale całkiem ładna!

[Nawaar]

Dhampira nie zasmuciły słowa elfki w końcu usłyszał tą piosenkę, tylko raz. W tym momencie postanowił powiedzieć gdzie ją usłyszał. - Słyszałem ją raz na kontynencie w stolicy elfiego królestwa Leyanoi jeden z niziołków ją sobie nucił pod nosem udając się na wschód. Dawne to czasy były, ale teraz wszystko się niestety zmieniło. W jego słowach można było wyczuć żal i odrobinę tęsknoty.

[Lithan le Ellander]

- Dla mnie to czasy zbyt bliskie. Od wieków nie miałem okazji zapoznać się z kimś z tamtego królestwa. Opuściłem je wiele wieków temu oddając się poszukiwaniu potęgi skrytej w almanachach - rzekł i kroczyli dalej.

[Nawaar]

- W końcu jesteś najstarszy z nas wszystkich tutaj i przybyłeś na wyspę o wiele wcześniej od nas, więc nie dziwię się, że bardzo dawno nie rozmawiałeś z nikim stamtąd. Jednak słyszałem, że twoja potęga magiczna znana jest bodajże wszędzie tutaj, a niektórzy nawet się Ciebie obawiają i słyszałem również ploty, że chcieli pozbawić Cię życia. Doprawdy im dłużej przebywam tutaj tym, coraz bardziej zaskakuje mnie ta wyspa. Odrzekł elfowi i ruszył dalej tak jak mówiła piosenka.

[Nessa]

Długoucha dalej szła uśmiechnięta i nuciła sobie wyjątkowo cicho kolejny utwór. Zapewne tylko Silva mógł słyszeć melodię. Nie chciała rozmawiać o swojej ojczyźnie. Nie było o czym i z kim. Niewielu zna wszystkie i rozumie wzloty i upadki tego elfiego państwa. Sama długoucha również nie miała się za alfę i omegę, więc w dysputy historyczno-polityczne wdawać się nie chciała.
Nie przerywając melodii, Nessa wytężyła słuch. Któż to chciałby zabić Lithana? To przecież taki łagodny elfi staruszek, który za nic ma intrygi tego świata. Zerknęła na Progana, zanim elf odpowiedział. Cicha woda brzegi rwie, jak to mówią. Zatem wypada być czujnym cały czas.