Tajemniczy list

[Armin]

Armin ujrzała przed sobą piękna sowę. Była ona biała jak płatki śniegu, ale z brązowymi refleksami. Usiadła na ramieniu mężczyzny jakby nic nie ważyła. Czarnoskóra nigdy wcześniej nie widziała tak ładnego zwierzęcia.
- Jest piękny. - zauważyła maurenka wpatrując się w ptaka. Zwróciła się jednak do mężczyzny.
- Szczerze mówiąc nie wiem kogo szukałam. Usłyszałam krzyk i pomyślałam, że ktoś ma kłopoty. Pobiegłam więc tutaj i ktoś mnie uderzył w głowę,  ale nie zauważyłam kto. Może pan widział tutaj kogoś podejrzanego? - spytała się mężczyzny.

[Ukah]

-To pewnie Eco porusza się bezszelestnie. Jak chcesz może ci on pomóc.

[Armin]

- Nie słyszał pan tutaj wcześniejszych krzyków? - spytała się Armin.

[Ukah]

-Panienka się przeslyszala i tyle. Eco potwierdzi prawda Eco spytał sie sowy a tak kiwnela głową.

[Armin]

Armin była zaskoczona odpowiedzią mężczyzny. Dałaby sobie rękę uciąć,  że słyszała krzyk. Pozostała jeszcze sprawa mgły,  ale nie chciała zadręczać jegomościa pytaniami.
- Dziękuję za informację i jeszcze raz przepraszam,  za najście. Do widzenia panu i papa Eco. Odwróciła się i znowu zaczęła szukać miejsca,  które wskazywała mapa.

[Ukah]

Maurenka spojrzała na mapę a tu niespodzianka. Wszystkie x zmieniły miejsce. Każdy z nich był teraz na samym środku rynku.

[Armin]

Czarnoskóra po raz kolejny dostała ataku szoku. Wywnioskowała,  iż punktem docelowym będzie samo serce rynku. Szczęście,  że Armin była w okolicy rynku. Szybkim krokiem szła przez ciemne i kręte dróżki stolicy. Kiedy doszła do obranego celu, zaczęła szukać czegoś wyjątkowego,  na przykład mgły.

[Ukah]

Odziwo mgły nie było i wszystko było widać jak na dłoni. Jedyne co było zaskakujące to słońce jak w samo południe choć nawet nie dochodziła 6. A na rynku Armin widziała człowieka który niósł coś w worku.

[Armin]

Armin ukazało się przepięknie świecące słońce. Miało barwę dojrzałej skórki pomarańczy,  a dawało ciepły blask,  który przyjemnie muskał ciemną skorę maurenki. Na rynku nie było nikogo oprócz jakiegoś mężczyzny trzymającego worek z nieznaną kobiecie zawartością. Maurenka postanowiła,  że będzie śledzić człowieka przed nią. Przecież mapa musiała zaprowadzić dziewczynę gdzieś,  gdzie będzie się działo coś ciekawego...

[Ukah]

Ten człowiek nawet nie zauważył Armin. Widocznie bardzo się gdzieś śpieszył. Nagle w jego worku zrobiła się dziura. Wypadły z niej trzy małe skrzynki. Mężczyzna przerażony i przestraszony schował w drugi worek skrzynie. Zapomniał o jednej. Nagle usłyszałaś gwizd i wtedy twoim oczom ukazał sie drewniany powóz. Minął Cię i stanął przed mężczyzną. Ktoś w środku korocy zabrał go. Wóz jednak nie ruszył najwidoczniej na kogoś czeka.

[Armin]

Maurenka przyglądała się całej sytuacji z zaciekawieniem. Miała mnóstwo pytań, które wymagały odnalezienia właściwej odpowiedzi. Kim jest ten człowiek? Co to są za skrzynki? Dlaczego jest taki podenerwowany? Dlaczego wszedł do powozu? I na kogo czekają? Eh... Za dużo myślenia. Najlepiej poczekam jeszcze trochę i zobaczę jakie informacje zdobyłam. Armin przykucnęła tak, aby zbytnio nie rzucała się w oczy. Jej brązowe jak czekolada oczy obserwowały wszystko co się rusza i rejestrowały każdy, nawet najmniejszy ruch. Czarnoskóra zaczęła rozpoczynać swoje małe śledztwo. Zaczęła od zwykłej obserwacji...

[Ukah]

Po kilku minutach obserwacji do powozu zbliżył się ten gościu z Sową. Co ciekawe sowy nie było pewnie rozpoznawala teren wokół. Mężczyzna wsiadł po czym wóz odjechał. Zauważyłaś że Sowa poleciała za powozem

[Armin]

To przecież ten mężczyzna, którego przypadkowo zaatakowałam. I śnieżnobiała sowa. Jak ona się nazywała? Eco! Ale co oni tutaj robią? Muszę zacząć biec, inaczej zgubię powóz. Armin wstała i zaczęła biec za powozem. Była ona wysportowana i szybko się nie męczyła. Nie wiedziała jednak, czy zdoła długo gonić powóz.

[Ukah]

Nie zdołała nagle z chmur wyleciał Eco. W swych szponach miał jakiś przedmiot. Zanim Armin zdążyła zareagować przedmiot trafił ją w głowę. Nie straciła przytomności ale zgubiła rytm i powóz zniknął we mgle. Co ciekawe trafiła Armin ta mała skrzynka.

[Armin]

Armin poczuła dokuczliwy ból z tyłu głowy. Poczuła także upadek na ziemię. Złapała się za głowę i próbowała utrzymać równowagę.
-Eco! Jak mogłeś ty pieprzony ptaku?! - maurenka krzyknęła do odlatującej już sowy. Z lekkim trudem wstała i rozciągnęła się. Po chwili zauważyła, że dostała w łeb małą skrzyneczką. Właśnie jedną z tych skrzynek, które miał w worku tajemniczy mężczyzny. Czarnoskóra podniosła ją i dokładnie obejrzała. Postanowiła, że po prostu ją otworzy.

[Isentor]

W środku niczego nie znalazła, znużona szukaniem powróciła do domu.